Dzień 13 (17.09) - Jezioro Perućko Jezioro Perućko, zwane przez miejscowych
Vrličko more - leży na biegu rzeki Cetiny, około 25 kilometrów od jej głównego źródła. Powstało w roku 1958 na skutek budowy zapory wodnej Peruća w pobliżu miejscowości Donji Bitelić. Długość jeziora to ok. 20 km, jego powierzchnia wynosi 15 km² a jego największa głębokość dochodzi do 65 metrów – w zależności od pory roku oraz intensywności rocznych opadów deszczu. Jest to trzecie co do wielkości jezioro na terenie Chorwacji.
Zalane tereny były wcześniej częściowo zasiedlone, a nad rzeką Cetiną w tym miejscu było wiele młynów i gospodarstw. Państwo znacjonalizowało i skonfiskowało ziemie mieszkańcom, w większości przypadków bez odszkodowania. W wyniku zalania tego obszaru większość ludności przeniosła się w inne obszary.
Podczas wojny domowej jezioro i okolice były okupowane od 1991 roku, a tama została zaminowana. Wraz z wyzwoleniem tego terenu w 1995 roku, po szeroko zakrojonych pracach, zapora została wyremontowana i funkcjonuje od 1996 roku.
Na naszym forum rozstrzygamy różne poważne kwestie, także językowe (choćby słynne
DO Chorwacji czy NA Chorwację?)
W tym miejscu chciałbym zwrócić uwagę na pisownię nazwy jeziora.
Może ktoś zauważył, że
gusia-s w jednym z postów napisała tę nazwę Perućko, a ja użyłem nazwy Peručko, chociaż później zmieniłem na tę pierwszą wersję.
To jak to jest?
Perućko jezero ili Peručko jezero? 
Jeśli wpiszecie w Google, znajdziecie oba warianty. Na mapach Google to Peruća Lake. Jeśli zapyta się ludzi z cetinskog kraja - regionu Cetina, to odpowiedzą, że od zawsze było jezioro Perućko. Z drugiej strony, na oficjalnych stronach:
https://www.vrlika.hr/index.php/grad-vr ... amenitosti oraz
https://visitvrlika.com/hr/sto-vidjeti/perucko-jezero występuje nazwa Peručko.
I tak jest we wszystkich atlasach, na mapach i w słownikach przed rokiem 2012.
Ktoś kiedyś się pomylił i zamiast Perućko napisał Peručko. Większość, na podstawie atlasów i map używała tej drugiej nazwy, chociaż mieszkańcy tego obszaru zawsze mówili, że to jezioro Perućko. Zmiana nastąpiła w 2012r., kiedy ukazał się „Szkolny słownik języka chorwackiego” wraz z dodatkiem nazw geograficznych i na liście była brana (zapora) Peruća i Perućko jezero.
W końcu ktoś zwrócił uwagę na błąd i sprawa dotarła do
Odjela za onomastiku i etimologiju Instituta za hrvatski jezik i jezikoslovlje - Wydziału Onomastyki i Etymologii Instytutu Języka Chorwackiego i Lingwistyki. Tymczasem nadal funkcjonują obie nazwy.
Na mapie Dalmatyńskiej Zagory znajduje się dużo ciekawych tras rowerowych.
Trzy z nich, prowadzą do głównych atrakcji regionu: nad jezioro Perućko, na wzgórze Golo Brdo i do źródła Cetiny. Można także zrobić pętlę
Giro di "Perućko jezero" o długości ok. 90 km.
Pamiętacie jak na początku relacji pisałem o stanie umysłu, ducha i ciała -
fjaka? Tu mieliśmy ku temu klimat, bo w Ježević
život teče polako. Życie toczy się tutaj naprawdę powoli.
Jest kajak, o którym wspominała właścicielka i nawet jest wiosło, ale pozostaliśmy przy kontemplacji piękna przyrody z brzegu.
Z drugiej strony region wyludnia się, co nie sprzyja rozwojowi. Ze względu na brak perspektyw dla rozwoju gospodarczego Zagory, wielu mieszkańców wyemigrowało na wybrzeże lub do centralnej części kraju albo za granicę. Chorwaci niechętnie wracają na te ziemie. Choć są to ciekawe tereny, Cetinska krajina i cała Zagora, turystycznie pozostaje jednak w cieniu wybrzeża.
Używając terminologii koncertowej - ten krótki pobyt nad Perućko był jak
supporting act przed koncertem właściwej gwiazdy, „rozgrzewając” nas i wypełniając czas pozostały do jutrzejszego głównego występu, podczas drugiej przygody na lądzie.
.png "Weteran")
, a ja desperacko go ratowałem 
, nie wyobrażałem sobie, żeby ciągnąć dzieciaki gdzieś na pustkowie, np. w góry przy granicy chorwacko-bośniackiej. 
, zastanawiałem się jaki by tu sobie zrobić prezent w formie przygody 
.png "Cromaniak")
dlatego to wszystko przegapiłem....
.png "Koneser")
Trafiliśmy bowiem do miejsca, gdzie czas zatrzymał się jakieś ćwierć wieku temu. Nie zapomnę z jaką ciekawością przypatrywali się nam tubylcy. Co najmniej jakby nasza Astra z boxem na dachu była statkiem kosmicznym. 
