Wrześniówka czyli tydzień żeglowania w Chorwacji.

Na silniku płyniemy w stronę otwartego morza. Zostawiamy po lewej Bisagę, po prawej Otocic Mana. Wieje przyzwoicie więc stawiamy żagle. Powoli oddalamy się od brzegu. Na pokładzie opalanie, Ozujsko . Dzisiaj kolega odpowiada za skiperowanie.

W końcu robimy zwrot i kierujemy się w stronę lądu. Cel na dziś - Primosten. Koło 18 wiatr słabnie, odpalamy silnik . Ściemnia się powoli. Koło 20 przypływamy do celu. Nie ma już miejsca przy kei więc nie pozostaje nam nic innego jak rzucić kotwicę. Dzisiejsza trasa wygląda mniej wiecej tak :

Wodujemy ponton, będę się dzisiaj bawił w wodną taksówkę :

Ponton jest trochę miękki, pompka jest ale gwint nie pasuje do wentyla. Silnik do pontonu trochę szwankuje, chyba za dużo oleju w benzynie, kopci , przerywa i od czasu do czasu gaśnie. Robimy desant na ląd. Cel : prysznice. Potem rozdzielamy się. Część załogi idzie do winiarni, reszta coś przekąsić. Jakoś wszyscy docierają z powrotem na pokład.

Rano oglądamy Primosten w całej krasie.

Jeszcze tylko szybki wypad na ląd, trzeba uzupełnić zapasy. Dzisiaj nie wieje więc popłyniemy na silniku do mariny Skradin a stamtąd zobaczyć wodospady

Spokojnie płyniemy w stronę Sibenika

Proszę zwrócić uwagę na zieloną latarnię na pierwszym planie, napiszę o niej kilka postów dalej.



Już widać Sibenik



I zostawiamy go po prawej

W oddali most nad drogą nr8. Za nim skręcamy w prawo.




I wpływamy na Prokljansko Jezero

Most na autostradzie




A za mostem ACI Marina Skradin

Świetna relacja

Pierwszy etap wyglądał tak ;


Załoga popłynęła tramwajem wodnym na wodospady. Ja odpuściłem. Kiedyś już tam byłem, podejrzewam że w przyszłym roku też będę. Uzupełniam zapasy wody. W Primostenie staliśmy na kotwicy więc po 2,5 dniach pływania zbiorniki świecą pustkami. Małe zakupy, obiad i relaks. Pojawia się następna łódka z naszej ekipy. Koło 18 wraca reszta załogi. Układamy plan. Wieczorem wypływamy i płyniemy nocą na Vis. Około 19 odbieramy papiery łódki z recepcji, małe negocjacje z obsługą. Chcą nas skasować za dobowy pobyt a przecież właśnie wypływamy. Płacimy w końcu za połowę czyli 40 euro. Słońce zachodzi, odbijamy od pomostu. Wstępujemy jeszcze do konoby na mule. Mały pomost po lewej za mostem autostradowym. Konoba z polecenia, mule palce lizać. Aż niechce się płynąć.

Przede mną poważne zadanie nawigacyjne - wyprowadzić łódkę na otwarte morze. Przeglądam locję ( taka książka z opisami nawigacyjnymi), mapę. Zadania rozdzielone, oko obsadzone, gps obsadzony. Bardzo ciemno, zdjęć nie będzie. Powolutku płyniemy. Przed nami też ktoś płynie. Doganiamy go na Prokljansko Jezero. Zastopował, my też. Z rozmów prowadzonych na ich pokładzie orientujemy się że to anglicy którzy trochę się pogubili. Po wodzie głos daleko się niesie. Omijamy ich i ruszamy dalej. Po chwili oni też ruszają za nami. Przepływamy już pod oświetlonym mostem, potem Sibenik. Po około 2 godzinach stresującego sterowania wypływamy na morze. Nagle krzyk z dziobu : PRAWOOO. Okazało się że zielona latarnia przy wejściu koło fortu ( ta o której wcześniej wspomniałem) nie świeciła. O mały włos a wjechalibyśmy na nią.

Przepływamy między Otok Zlarin a Drvenik Veli. Jesteśmy już na za wyspami. Omijamy jeszcze jakieś statki rybackie. Ktoś robi jajecznicę. Jest boczna , martwa fala. Nasza łódka przewala się z boku na bok, wiatr wieje z rufy, żagle i bom uderzają o wanty. Mogą zostać uszkodzone więc zrzucamy je i płyniemy na silniku. Towarzystwo kładzie się spać. Po godzinie wiatr zmienia kierunek, więc żagle w górę. Teraz łódka uderza dziobem w fale. Żwawo posuwamy się w stronę Vis. Wiatr tężeje więc trochę refujemy ( zmniejszamy powierzchnię żagla) . Na pokładzie zostałem ja i para załogantów. Od pewnego czasu obserwujemy światło po prawej. Powoli zbliża się do nas. Około 2 w nocy budzę skipera. Prawdopodobnie to cruser czyli wycieczkowiec płynący do Dubrovnika. Ma kurs zbliżony do naszego ale zbliża się powoli. Uruchamiamy silnik i kręcimy tak aby zastać przez niego wyprzedzony. Dźwięk diesla wywabia na pokład prawie całą załogę . Manewrujemy i po jakimś czasie zauważamy oddalające się światła. Wracamy na kurs. Załoga idzie spać. Potem zauważamy migające co 15 s. światło latarni na Vis. Zaczyna świtać. Wyłączają wiatr Na silniku pchamy się w stronę Komizy. O 7 rano cumujemy na bojce. Jestem wykończony - idę spać.

Przepłynęliśmy w ciągu nocy taką trasę

O żeglowaniu nie mam pojęcia ,ale bardzo chętnie poczytam i pooglądam

O żeglowaniu, pomimo trzech całkiem intensywnych "wrześniówek" na falach Jadranu, pojęcie mam wciąż blade . Croplową promocję Chorwacji od strony morza już poczyniłam , tyle że oczami nieżeglarza .
Chętnie zabiorę się w kolejny rejs, nawet tylko wirtualnie .

Czytałem dokładnie Twoją relację