Wrzesień w Rtinie. Trochę inna relacja.

Kanion Zrmanje. Część 3.

Zaczynamy powrót.
Całe szczęście, że pogoda cały czas była taka jak podawali w prognozach i mogliśmy pruć po wodzie z prędkością prawie 50km/h.











Znaleźliśmy nawet fajną, bezludną plażę. Takie miejsce zasługuje, na krótką przerwę.











Zmęczeni wracamy na camp. Zmęczeni, ale bardzo z siebie dumni.



Kanion Zrmanje to zdecydowanie miejsce, które trzeba odwiedzić będąc w okolicy ze swoim pływadłem.

Rozdział 2: Przygody gumiboota Uninur(ka), czyli wojaże po Jadranie.
Gdzieś na cypel.

Wycieczki gdzieś na cypel robiliśmy często.
Przy campingu nie ma ładnej plaży, więc trzeba było sobie jakoś radzić.
Żeby tak do końca nie odstraszać- plaża przy campie jest wysypana drobnym żwirkiem, jest łagodne zejście do wody i obok prysznic.
My takich plaż jednak nie lubimy, dlatego gumiak idealnie wpisuje się w nasze wakacyjne plany.
Ta czy inna plaża gdzieś na cyplu była także dobrą alternatywą, kiedy wiało i Jadran nie pozwalał na nic innego.

Przejrzystość wody praktycznie zerowa, bo fale bardzo mocno w tym miejscu mieszały wodę, ale i tak fajna miejscówka.











Widok z teleobiektywu na nasz camping.

Zdjęcia z Velebitem w tle przepiękne
Oczywiście nie to... że inne brzydkie, bo niemal równie piękne, ale góry.... uwielbiam, a w Chorwacji szczególnie

agata26061 napisał(a):Zdjęcia z Velebitem w tle przepiękne

Fakt, te widoki z Velebitem też mi się bardzo podobały.
Odpływaliśmy kilkaset metrów i już można było cieszyć nimi oczy.

Z czasem ostatnio ciężko, ale myślę że dziś wpadnie kolejny odcinek z kolejną pontnową wycieczką.

Rozdział 2: Przygody gumiboota Uninur(ka), czyli wojaże po Jadranie.
Na Vir.

Kolejny bezwietrzny dzień wykorzystaliśmy na wycieczkę dookoła wyspy Vir.
Najpierw jednak na moment zaglądamy za Paški most. Reguła się potwierdziła- u nas glada, za mostem białe grzywy na falach.



Płyniemy w kierunku Ninu, odbijamy w prawo i kierujemy się na dobrze widoczny most na Vir.
W pewnym momencie mijamy boję ostrzegawczą i okazuje się, że warto znać te wszystkie morskie rzeczy, do których podchodziłam zawsze z przymrużeniem oka. Całe szczęście, że Kapitan Uninurka jest odpowiedzialny i to wszystko ogarnia.
No więc, ta boja ostrzegała nas przed szeroko rozumianym niebezpieczeństwem... w tym konkretnie przypadku była to bardzo mała głębokość w okolicach mostu. Miejscami było nawet 0,5m.
Płynęliśmy bardzo ostrożnie, co musiał zauważyć rybak z łódki, która płynęła z przeciwka, bo pokazał nam którędy mamy płynąć, żeby za bardzo się nie stresować. Międzynarodowy język gestów zadziałał- wskazał na nas i pokazał poziom do kolan, wskazał bardziej w prawo i pokazał poziom powyżej głowy.





Zostawiamy most za sobą i zaczynamy kółko dookoła wyspy.





Mijamy ruiny twierdzy, z której niewiele już zostało. Twierdzę w XVI w. wybudowali Wenecjanie dla obrony przed Turkami i uskokami.
Zauważamy, że pod powierzchnią wody jest jeszcze sporo jej pozostałości, więc musiała kiedyś robić wrażenie.







Mijamy też latarnię morską.



W oddali widać wyspy Molat, Ist i Olib.





W końcu dopływamy do naszego właściwego celu, czyli do Czerwonych Klifów.
Duboka draga to chyba najpiękniejsza plaża na Virze.
Ja byłam zachwycona tymi widokami. Mimo tego, że dno jest tam piaszczyste, to nigdzie w Cro nie widziałam tak krystalicznie czystej wody jak tam.

















Trochę popływaliśmy, nacieszyliśmy się widokami i ruszyliśmy dalej...

Czerwone klify robią wrażenie - ładnie wyglądają

Ojej, tak tam pusto, że aż niepokojąco .

beatabm napisał(a):Czerwone klify robią wrażenie - ładnie wyglądają

Dno było piaszczyste i nie mieliśmy o co zaczepić kotwicy, więc nie mamy zdjęć z lądu. Pewnie wyglądało to 100x piękniej.

pomorzanka zachodnia napisał(a):Ojej, tak tam pusto, że aż niepokojąco .

I tego mi właśnie brakowało... podczas pływania nie było miejsc gdzie można na chwilę przycumować i napić się zimnego piwka.

Rozdział 2: Przygody gumiboota Uninur(ka), czyli wojaże po Jadranie.
Z Viru.

Wracamy. Pogoda jest cudowna.













Mijamy most na Vir.



Płyniemy dalej, w planach mamy znalezienie jeszcze jakiejś plaży na lekki leżing.









Mijamy cypel.



I znajdujemy cudowną plażę z grotą i źródełkiem słodkiej wody.





Dobrze, że na wyposażeniu gumiaka mamy latarkę.





Na końcu tunelu znajdujemy źródło słodkiej wody. Miejsce ewidentnie przygotowane ludzką ręką, bo wszystko elegancko wybetonowane.





Jednak na zewnątrz zdecydowanie przyjemniej.



Mimo tego, że plaża jest oddalona od dróg dojazdowych i domów, to wydaje mi się, że w sezonie musi tutaj odpoczywać sporo ludzi.



















Żal było odpływać.

Ten dzień, to również sporo kilometrów po Jadranie.
Było pięknie.

W tej grocie na pewno musiały mieszkać pająki Za nic bym tam nie weszła

Rozdział 2: Przygody gumiboota Uninur(ka), czyli wojaże po Jadranie.
Czerwone plaże.

Oczywiście Vir i czerwone klify musieliśmy powtórzyć.
Znalazłam jeszcze trochę zdjęć z kolejnej wizyty.



































I tyle jeżeli chodzi o Vir.

beatabm napisał(a):W tej grocie na pewno musiały mieszkać pająki Za nic bym tam nie weszła

Wiesz, że nawet o tym nie pomyślałam.

Patrz, byłaś na Vir My w zeszłym roku też tam byliśmy. Duboka Draga fajna, ale widokowo. Jako plaża do leżenia raczej słabo, jest bardzo zatłoczona ... Jest moja relacja tuaj na forum.

Pozdrawiam, Michał

Ta druga plaża na powrocie z kanionu to woda przy brzegu jak nad Bałtykiem...

Na Virze byłam jeden dzień i nie wiedziałam ani o latarni ani o tych klifach, no ale cóż to była spontaniczna decyzja, że na powrocie do PL się tam znaleźliśmy....

Ostatnio mam dylemat: Brać w lipcu czy może jednak Pag??? Choć cały czas mówię, że Pag to jak będziemy jeździć sami i może z kajakiem....

piekara114 napisał(a):Ostatnio mam dylemat: Brać w lipcu czy może jednak Pag??? Choć cały czas mówię, że Pag to jak będziemy jeździć sami i może z kajakiem....

Ja bym brała Brać.
Pag fajny, ale dla mnie to już całkiem inny klimat niż te wyspiarskie. Pewnie moją opinię rozwinę i wytłumaczę w podsumowaniu, ale my już Pagu jako destynacji raczej nigdy (nigdy nie mów nigdy ) nie wybierzemy.