Wiosenna Albania ze szczyptą Grecji i Czarnogóry

[druga połowa jacuska]
Zostało nam jeszcze trochę czasu, więc padło na Zvernec. Czytaliśmy o kompleksie klasztornym na malowniczym cyplu/wyspie, widzieliśmy malownicze, drewniane molo prowadzące nad szeroką taflą wody... więc pojechaliśmy. Miejsce musi robić wspaniałe wrażenie. Dookoła laguna Nartes, cisza, spokój... Tylko niestety molo było w rozsypce i dało się wejść zaledwie kilkanaście metrów wgłąb . Bardzo żałowaliśmy, bo to co w Zvernecu najciekawsze, pozostało dla nas nieodkryte...
Ten dzień zakończyliśmy w Beracie - jednej z największych perełek Albanii. Na zachętę:

[druga połowa jacuska]
Na Berat mocno ostrzyliśmy sobie zęby. Wiedzieliśmy, że to jedna z głównych atrakcji Albanii. Chociaż przyznam, że nie byłam pewna, czy nie będzie to tylko kilka ładnych domów (taki trochę "skansen pocztówkowy"), ponieważ prawie wszystkie zdjęcia przedstawiają Berat fotografowany z jednego punktu, jt. z mostu.


Dodatkowo udało nam się zarezerwować nocleg w bardzo fajnym, klimatycznym hotelu, którego wnętrze stylizowane jest na styl staroalbańskiego domu.



Wszystkie zdjęcia pokoi są ze strony hotelu, ponieważ w tak dużym pośpiechu zrzuciliśmy rzeczy, żeby jak najszybciej zobaczyć miasto, że pokój nie dawał się już do sfotografowania .

Drewniane, kasetonowe sufity i drewniane zdobienia


piękne, masywne, drewniane łoża...


no i te firaneczki w okienkach!



Jedynym minusem było położenie przy drodze, która generowała spory hałas w nocy. Olbrzymim plusem była wyjątkowa, nawet jak na Albanię, obsługa. Wszyscy, począwszy od recepcji, przez kelnera a kończąc na pokojówce, uśmiechali się i byli naprawdę bardzo serdeczni .

W ogóle Barat to miasto pozytywnych ludzi. I mimo, że sporo turystów tam dociera, to wzbudzaliśmy niemałe zainteresowanie. Zagadywano nas na ulicy (dziewczynki z wycieczki szkolnej), w knajpie (kelnerka) jak nam się podoba, czy jesteśmy 1. raz itp.Na moście zagadał nas pan, były nauczyciel angielskiego i niemieckiego, który znał trochę historię Polski Z kolei następnego dnia, kiedy już szykowaliśmy się do wyjazdu i pakowaliśmy auto przed hotelem, zagadał nas mocno starszy pan, który nie znał chyba obcych języków (może włoski?) i jak tylko dowiedział się, że jesteśmy z Polski, to z zachwytem powtarzał "Chopin, Choipin, komponist" . No i w Beracie też, spacerując po wzgórzu zamkowym, inny starszy pan, widząc z daleka, że idziemy w jego kierunku, zerwał kwiat z kwitnącego krzewu i wręczył mi . Nie chciał nic w zamian, niczego nie sprzedawał. Tylko się uśmiechnął .

Berat wspominamy baaardzo miło .

[druga połowa jacuska]
A samo miasteczko (jego stara część) jest bardzo ładne. Ma mnóstwo zaułków i wąskich uliczek, w których z przyjemnością można zginąć.













Charakterystyczne dla środkowej części Albanii domy, w których piętro wysunięte jest przed obrys części parterowej spotykaliśmy też w BiH, m. in. w Jajce. Ta architektura jest efektem wpływów tureckich. Jednak domy tutaj, w takim nagromadzeniu, upakowane ciasno na stoku robią fajne wrażenie.







Tym licznym oknom w elewacji budynków Berat zawdzięcza swoją nazwę miasta 1000 okien.



po drugiej stronie rzeki Osum, domy rozpościerają się na kolejnym zboczu - dzielnica Gorica



Niestety odjechanie na Zvernec zajęło nam sporo czasu tego dnia. A przez to, że nie udało się dotrzeć na wyspę, żałowaliśmy tego czasu, ponieważ w Beracie dość szybko zaczęło zachodzić słońce.

Przespacerowaliśmy się w poszukiwaniu miejsca na obiad-kolację. Na dole jest nowa promenada, wzdłuż której w parterach budynków są same knajpy i kawiarnie. Tych knajp było z 10-12. W każdej kilkadziesiąt osób. Spacerując zorientowaliśmy się w pewnym momencie, że wszędzie siedzą tylko mężczyźni. Młodzi, starzy - w każdym wieku, ale tylko mężczyźni. 1 czy 2 kobiety, które pośród nich spotkaliśmy, to turystki.
Pizzeria, którą ostatecznie wybraliśmy na obiad tego dnia miała dwa piętra. Okazało się, że na parterze też siedzą sami mężczyźni. Na górze były kobiety i dzieci.
W Albanii bardzo widoczny jest patriarchalny model społeczeństwa. Nie jest to tylko kwestia islamu, ponieważ wbrew temu, co się powszechnie wydaje, muzułmanie stanowią zaledwie 60%. Sporo jest katolików i wyznawców prawosławia. Jednak najbardziej widoczne wydawało się to właśnie w częściach, gdzie muzułmanów jest więcej w Beracie i wschodniej części gór północnoalbańskich. Natomiast w przeciwieństwie do Sarajewa, w ogóle niemal nie spotyka się kobiet w pięknych, barwnych hijjabach.

Jeszcze Berat nocą.

tak ładnie pokazanego Beratu jeszcze nie widziałem (noc i dzień), miejscówka również 1 klasa

Dziękuję w imieniu drugiej połowy.
To właściwie jej zdjęcia
Ja tylko jeżdżę....

Coraz częściej myślę o Albanii żeby ją poznać ale niekoniecznie jako lokalizację do wodnych uciech tylko tak właśnie jak pokazujecie...w drodze do Grecji udało nam się zobaczyc tylko kawałek w okolicy jeziora Ohrydzkiego a tam dużo pięknych i naturalnie dzikich perełek:)

[druga połowa jacuska]
@ArliJ
albańskiej ściany wschodniej niestety nie udało nam się zobaczyć. Pierwotna trasa na ten rok prowadziła przez Macedonię, właśnie przez Ohryd do Albanii i przejazd ścianą wschodnią w kierunku południowym. Ze względu na nagłe zaognienie konfliktu na tle kosowsko (albańsko)-macedońskim tydzień przed wyjazdem, zmieniliśmy zupełnie trasę naszego przejazdu rezygnując z Macedonii (mimo, że to nie Macedończycy wywołali zamieszki, ale były na terenie ich kraju) i pogranicza albańsko-macedońskiego.
Bardzo żałujemy tych okolic. Czytaliśmy właśnie to, co napisałaś: że są to dzikie i naturalnie piękne perełki. Mamy nadzieję kiedyś je zobaczyć . Zanim przestaną być pełne komercji .

Piękna wycieczka, co potwierdzają zdjęcia. Chciałbym jeszcze kiedyś odwiedzić Bośnię, Czarnogórę i Albanię. Jednak z uwagi na synka będzie to raczej "plażing" w Bułgarii niż zwiedzanie...

jacusek napisał(a):To właściwie jej zdjęcia
Ja tylko jeżdżę....

...czyli tak samo jak u mnie...
Berat super...pozdrawiam

Też się dopisuję do zachwytów nad fotkami, ponadto bardzo mi się spodobało, że "Berat to miasto pozytywnych ludzi".
pzdr.

możecie pokazać na mapie przebieg trasy tego promu Fierze-Komani, chodzi mi o dokładne umiejscowienie wjazdu i zjazdu;
dzięki z góry

[druga połowa jacuska]

ajdadi napisał(a):

jacusek napisał(a):To właściwie jej zdjęcia
Ja tylko jeżdżę....

...czyli tak samo jak u mnie...
Berat super...pozdrawiam

ja bym to raczej odwróciła: to mąż wybiera kierunek, potem organizuje, czyta, planuje, a na końcu dzielnie nas wiezie w te wszystkie miejsca . Ja tylko pilotuję (z różnym skutkiem ) i fotografuję . Może Ty, ajdadi, też się nie doceniasz .

tiwa napisał(a):Też się dopisuję do zachwytów nad fotkami, ponadto bardzo mi się spodobało, że "Berat to miasto pozytywnych ludzi".
pzdr.

Tiwa, w zasadzie, to w całej Albanii ludzie byli pozytywni, ale w Beracie spotkało nas bardzo dużo miłych sytuacji. To taka wartość dodana do pięknej scenerii miasteczka. Dzięki temu wspominamy go szczególnie ciepło .

KarKoz napisał(a):Piękna wycieczka, co potwierdzają zdjęcia. Chciałbym jeszcze kiedyś odwiedzić Bośnię, Czarnogórę i Albanię. Jednak z uwagi na synka będzie to raczej "plażing" w Bułgarii niż zwiedzanie...

KarKoz, a w jakim wieku jest synek? Może w niedługim czasie da się namówić na inne atrakcje? W Butrinti spotkaliśmy parę z 5-letnim synkiem dzielnie przemierzającą Rumunię, Bułgarię, Macedonię, Albanię, Bośnię, Czarnogórę i kawałek CRO . To dopiero wyzwanie .

[druga połowa jacuska]

te kiero napisał(a):możecie pokazać na mapie przebieg trasy tego promu Fierze-Komani, chodzi mi o dokładne umiejscowienie wjazdu i zjazdu;
dzięki z góry

proszę bardzo te kiero

odpływa się dokładnie stąd: https://www.google.pl/maps/place/Gmina+Fierz%C3%AB,+Albania/@42.2700784,20.0154731,1876m/data=!3m1!1e3!4m2!3m1!1s0x13523e8de5e7d3f7:0xab811b7a0cdc0c18?hl=pl


a dopływa tutaj:
https://www.google.pl/maps/dir//Gmina+Fierz%C3%AB,+Albania/@42.109032,19.8263811,273m/data=!3m1!1e3!4m8!4m7!1m0!1m5!1m1!1s0x13523e8de5e7d3f7:0xab811b7a0cdc0c18!2m2!1d20.0181673!2d42.2600658?hl=pl


trasa promu wiedzie tędy:


Rejs promem to niewątpliwie jedna w największych atrakcji w Albanii. Najgorszy jest jednak dojazd. Od strony Kukes droga jest naprawdę górska i naprawdę wymagająca. W zasadzie zjechaliśmy Cro, BiH i MNE i moim zdaniem była to najgorsza i najtrudniejsza droga jaką jechaliśmy. I jednocześnie najtrudniejsza na tak długim (blisko 100 km) odcinku. Przejazd ze zjazdu z autostrady do Valbony zajął nam 5,5 godziny (z dwiema krótkimi przerwami), a mąż jeździ górami naprawdę sprawnie. Najgorszy jest odcinek właśnie do Fierze, potem w kierunku Bajram Curri i Valbony nawierzchnia znacznie się poprawia, a droga staje już normalnie (nie ekstremalnie) górska i szersza. Ratuje ją tylko znikomy (czy wręcz żaden podczas naszego przejazdu) ruch. Mąż prowadził (ajdadi - tu właśnie jest ukłon w stronę kierowców), ja tylko umierałam ze strachu . Nawet nie stać mnie było emocjonalnie na jakiekolwiek zdjęcia, mimo że widoki zapierały dech w piersiach.
Drugi wariant dojazdu, to z kolej droga z Komani. Nawierzchnia znacznie gorsza, miejscami tłuczeń i dziury. Ale ma zasadniczy walor - mniejsze ekspozycje i przede wszystkim KRÓTSZA .

istotnie droga ze szkodry do koman to najgorszy kawalek asfaltu jakim jechalem, jesli mozna to nazwac asfaltem, na szczescie nie da sie zabladzic bo droga konczy sie na parkingu przy promie, a raczej namiastka parkingu, od strony fierz jest duzo lepiej. jesli ktos planuje wybrac sie w sezonie lepiej zareserwowac na stronie alpin.al, wtedy jest pewnosc ze nie zabraknie miejsca , maja wydrukowane na kartce , prom plynie raz dziennie z fierz o 9 rano i wraca z koman o 12. widoki niezapomniane polecam wszystkim

marcines napisał(a): widoki niezapomniane polecam wszystkim

Mieliśmy bardzo dużo szczęścia, ponieważ kilka dni przed naszym pobytem prom wznowił połączenie po kilku (3?) latach przerwy .

Po wieczorno-nocnym spacerze po Beracie czekał nas miły nocleg w naszym pięknym pokoiku. Następnego dnia poszliśmy obejrzeć najstarszą część miasta w obrębie twierdzy, która pamięta czasy wszystkich, którzy na tym terenie panowali i odcisnęli swój ślad w historii i architekturze Beratu.


Na przywitanie wyszło małe, urocze kocię


Berat, jak niemal każe miejsce w Albanii, jest b. ładnie położony. W dole płynie rzeka Osum, która kilkanaście kilometrów wcześniej wcina się głębokim, pięknym kanionem o tej samej nazwie. Niestety z uwagi na dojazd do kanionu (droga nie jest asfaltowa, przewodniki podają, że tylko dla mocniejszych samochodów) nie mieliśmy go w planach. Dookoła są piękne wzgórza.


Kłębiące się chmury tego dnia jeszcze bardziej dodawały uroku.


Wkrótce spadł z nich przelotny deszcz. Ale zanim zaczęło padać, zdążyliśmy obejrzeć tę część Beratu w obrębie murów.

Wczoraj w mieście bardziej widoczne były meczety. Tutaj bardziej zauważalne były stare cerkwie. Poniżej dwie spośród kilku, jakże zupełnie różne:

kamienno-ceglana c. Trójcy Świętej z XIII/XIV w.



i kamienna z ceglanym dachem c. św. Teodora z XVI w.


Albańczycy też doceniają urok Beratu, ponieważ organizowali tam lekcje, podczas których młodzież malowała przyklejone do wzgórza domy .


Przy jednej z ulic nad Osumem widzieliśmy takie małe, tradycyjne zakłady rzemieślnicze: fryzjera (albo raczej cyrulika), krawca... W maleńkich jednoizbowych, przeszklonych pomieszczeniach; bardzo skromnie, starodawnie wyposażonych. Robiły niesamowite wrażenie. Jakby czas zatrzymał się w miejscu. Byli tam głównie starsi mężczyźni i przyznam, że spacerując tamtędy wycofaliśmy się szybko. Wyczuwałam, nie wiem czy słusznie, takie spojrzenia, jak gdyby nie do końca było mile widziane, że zapuściliśmy się w miejsce, którym niekoniecznie może chcą się dzielić z turystami... Tak, jakby chcieli mieć trochę prywatności... Sama nie wiem... Takich najbardziej klimatycznych sytuacji generalnie nie fotografujemy. Bardzo żałuję, bo mnóstwo ciekawych scen stanowią właśnie ludzie. Jednak ja mam zawsze opory przed robieniem im zdjęć. Wyobrażam sobie, że sama źle bym się czuła fotografowana przez turystów. Może to zostać przecież odebrane nie jak zarejestrowanie niezwykłej twarzy, autentycznego stroju stanowiącego poprzez odmienność względem naszego kręgu kulturowego piękną egzotykę, ale jak fotografowanie jakiegoś kuriozum.

Za to blisko centrum znaleźliśmy taki gabinet dentystyczny, wyglądający jak nasz kiosk