Willkommen in Haus – pożegnanie zimy, marzec 2020

Willkommen in Haus – pożegnanie zimy, marzec 2020

Na tegoroczny wypad na alpejskie stoki zaprzyjaźniona ekipa wybrała nie włoskie Dolomity, jak to miała w zwyczaju od lat ponad 20-tu , lecz stoki w Austrii.
Absolutnie na ten wybór nie miała wpływu eksplozja koronawirusa w północnych Włoszech, gdyż decyzja zapadła już w listopadzie! Fakt, wybór okazał się szczęśliwy ze względu na okoliczności bieżące, ale jego podstawą była przede wszystkim chęć powrotu po latach większości (bo aż czterech osób z siedmiu) tegorocznej ekipy. Dodatkowym argumentem ZA był udział w urlopie dwóch osób ( w tym mój) zupełnie nie zainteresowanych szusowaniem na nartach zjazdowych, a wybrany region jak najbardziej sprzyjał zimowym pieszym spacerom oraz (gdybyśmy taką chęć wyraziły ) szuraniu na biegówkach.

Gdzie więc przybyliśmy
Do regionu Schladming-Dachstein, a konkretnie jako miejsce noclegowe wybraliśmy obrzeża Haus im Ennstal .

Ekipa zjazdowców miała do dyspozycji teren narciarski 4-Berge z karnetem Ski-Amadé…



My dwie natomiast mogłyśmy pospacerować tam, gdzie zimą się da na każdej z owych Czterech Gór, a poszurać sobie w Ramsau. Gdyby śniegu było więcej (ale nie było ) ślady dla biegówek miałybyśmy pod samym domem , na łąkach doliny Enns…



Jeśli są chętni towarzyszenie mi w niezbyt intensywnym pieszo-wyciągowym wypoczynku (czasem z widokiem na trasy zjazdowe), to witam serdecznie




*****

Fotki zrobione przez Zbynka będą w relacji oznaczone (Z)

SPIS TREŚCI:

Český Krumlov – przystanek w drodze do Austrii: str. 1 - 4

Planai i Schladming: str. 4

Hochwurzen, Talbachklamm i Schladming: str. 5 - 6

Hauser Kaibling, Haus im Ennstal, Schladming : str. 6 - 8

Ramsau am Dachstein, Weißenbach: str. 8 - 9

Reiteralm, Weißenbach : str. 9 - 10

Aich, Haus im Ennstal: str. 10 - 11

Powrót do domu: str. 11

No to zasiadam do czytania. Tym bardziej, że okolica narciarsko zacna.

dangol napisał(a):Gdzie więc przybyliśmy
Do regionu Schladming-Dachstein, a konkretnie jako miejsce noclegowe wybraliśmy obrzeża Haus im Ennstal .

Moje ulubione okolice do szusowania w Austrii!
Fajne gondole Hauser Kaibling mieliście pewnie bliziutko. Haus im Ennstal jest uroczym miasteczkiem. My zatrzymaliśmy się kiedyś m.in. w pobliskim Ennsling, skąd zjeżdżaliśmy na nartach wprost do stacji Hauser Kaibling. Bardzo miło wspominam ten pobyt. W tym roku nie udało mi się dotrzeć w Alpy, zatem z tym większym zainteresowaniem będę czytać Twoją relację.

Na zimowe alpejskie krajobrazy zawsze ma ochotę .
Ski Amade to nisko położony ośrodek. Ciekawa jestem warunków śniegowych w marcu.

maslinka napisał(a): Bardzo miło wspominam szusowanie na "czterech górach", szczególnie na Planai

Ekipie zjazdowej też się region podobał, no może za wyjątkiem ostatniego zjazdu do dolnej stacji gondolki, gdy śnieg na trasie był już w fatalnym stanie.
Szkoda, że poznikały fotki z Twojej relacji... A może wstawisz coś z nich do mojej?

Bratwojciech napisał(a): okolica narciarsko zacna

Zdecydowanie bardziej dla narciarzy, niż zimowych piechurów , ale i tak nie zdołałam być wszędzie tam, gdzie pewnie bym była, gdyby wyjazd był dłuższy .

Mikromir napisał(a): Fajne gondole Hauser Kaibling mieliście pewnie bliziutko.

Bardzo blisko , jakieś 7 minut na piechotę. Tyle, że nie dało się zjechać na nartach, gdyż domek był po drugiej stronie szosy.
A widok w stronę Ennsling miałam z sypialni .

marze_na napisał(a): Ciekawa jestem warunków śniegowych w marcu

Na górze biało, niżej śnieg w zasadzie tylko na nartostradach, pod koniec dnia ich stan był zdecydowanie nieprzyjemny. No ale trzeba mieć na uwadze to, że zima w tym roku tam również nie dopisała.

Sobota, 29 lutego

Z punktu zbiórki we Wrocławiu wyruszyliśmy w dwa auta nieco po 7-mej. Z gospodarzami naszego miejsca noclegowego uzgodniliśmy, że dotrzemy nie wcześniej niż o 19-tej, toteż po drodze postanowiliśmy zatrzymać się na rozprostowanie kości (oraz jakiś obiadek) w Czeskim Krumlowie. Dotarliśmy tam ciut przed 14-tą - trasą bezwinietową przez Kudowę, Hradec Králové , Pardubice, Havlíčkův Brod, Jindřichův Hradec, Trzeboń i Czeskie Budziejowice.

Český Krumlov

Na to urokliwe miasteczko fajnie byłoby poświęcić znacznie więcej czasu, niż mogliśmy przeznaczyć… No bo w zasadzie poza krótkim spacerem po głównej części starego miasta, czasu wystarczyło tylko na obiadową biesiadę . Skoro jednak lepszy rydz, niż nic, to nie marudzę i cieszę się z tego, co się udało .
Może jeszcze kiedyś nasze drogi będą wiodły przez Czeski Krumlow i wówczas zobaczę więcej?



Zaparkowaliśmy na P1 tuż przy Moście Płaszczowym.

(Z)



(Z)

Wielopoziomowy Plášťový most znajduje się ponad głębokim przekopem po zachodniej stronie Zamku Górnego. Most budowano w kilki fazach, począwszy od roku 1686 do 1777.

(Z)

Most łączy Zamek Górny z budynkiem zamkowego teatru, V dziedzińcem i ogrodem zamkowym, zastąpił drewnianą kładkę. Niestety, ze względu na bardzo krótką wizytę w mieście, nie było szans na zwiedzenie zamku.



(Z)

(Z)

Ruszamy na kładkę nad Wełtawą prowadzącą na stare miasto

(Z)





(Z)





(Z)

(Z)

Za chwilę zagłębimy się w uliczki Starego Miasta (Vnitřní město) całkowicie otoczonego meandrem Wełtawy.
Spacer po brukowanych uliczkach to czysta przyjemność, zwłaszcza gdy o tej porze roku tłumy nie są aż tak wielkie. Brakuje tylko słoneczka, z nim fotki byłyby lepsze…



(Z)



Dawny Krumlovský Mlýn to jeden z najstarszych budynków w Czeskim Krumlowie. Jego początki sięgają połowy XIV wieku, a główne przebudowy nastąpiły w latach 1608-1611.

maslinka napisał(a):
Jeśli nie masz nic przeciwko temu, to jak będą podobne miejsce, chętnie coś wkleję

Agnieszko, Twoje fotki są wręcz pożądane , wzbogacą relację.

maslinka napisał(a):
Nam udało się spędzić w tym miasteczku 4 sierpniowe dni w 2014 roku. Nie pisałam relacji z tego wyjazdu, ale może jeszcze kiedyś napiszę

Fajnie, jeśli "może" zamieni się w "na pewno" , poczytam i popatrzę z przyjemnością.

Róg ulic Długiej i Szerokiej hotel Leyla mieści się w domu, w sąsiedztwie którego do lat 80-tych XIX wieku znajdowała się brama miejska. Dom ma pochodzenie średniowieczne, w okresie renesansu i klasycyzmu został kilka razy przebudowany.



(Z)



Ulica Široká to oczywiście najszersza ulica starówki, dawniej była to ulica targowa.





(Z)

Przy ulicy Szerokiej, jak zresztą i na całej starówce, wzrok przyciąga mnóstwo zabytkowych kamieniczek . Zapewne każda z nich ma ciekawą historię, wiele zachowało historyczne wnętrza, niektóre posiadają urokliwe dziedzińce…
Można spędzić wiele godzin na spacerze i fotografowaniu detali, my zrobiliśmy to zdecydowanie w stylu japońskim (chociaż było w mieście całe mnóstwo skośnookich turystów, bardziej „obowiązkowych” w liczbie zrobionych fotek ). Oczywiste więc, że trochę zdjęć tu Wam pokażę .

Bardzo mi się podobała kamieniczka nr 77, dlatego po powrocie wyszperałam co nieco o jej dziejach. Poprzednikami obecnego domu były prawdopodobnie dwa mniejsze domy średniowieczne, przebudowane zapewne już w XIV wieku. Na początku XVI wieku dom należał do bednarza Pavla Zbijáka, wdowa po nim sprzedała dom słodownikowi Jerzemu Schön Greg. W latach 1578 - 1587 dom był własnością introligatora Martina Gallusa, który sprzedał go rzeźnikowi Jerzemu Rożdalowskiemu. W 1588 r. właścicielem został alchemik i zarządca kopalni dworu Wilhelma von Rosenberga, Michael Anton z Ebbersbachu. Po śmierci Wilhelma von Rosenberga w 1592 roku mistrz Ebbersbach został osadzony w więzieniu przez właściciela Krumlova Piotra Woka von Rosenberga. W okresie renesansu przeprowadzono kilka etapów budowy - najważniejszy w latach 1588–1593, kiedy ustawiono granitowy portal wejściowy i wykonano dekorację sgraffito fasady. W 1593 Peter Vok przekazał dom swojemu sekretarzowi Martinowi Šurerowi z Waldheim, który rok później zamienił się na domu z Krzysztofem Albinem z Helfenburk. Albin mieszkał w domu ze swoją dużą rodziną do 1607 roku, kiedy sprzedał dom kapelusznikowi Konradowi Köllerowi. W latach 1628–1644 w domu była szkoła niemiecka. Od 1660 handel farbowanymi tkaninami prowadziło tu kilka pokoleń rodziny Finks, w latach 1790-1806 mieszkał tu farbiarz Ignac Miko, a następnie (przynajmniej do 1840) Antonin Riemer. Drugie piętro zostało zbudowane w pierwszej połowie XIX wieku. Dalsze przebudowy miały miejsce w ostatniej ćwierci XIX wieku.



(Z)

Najstarsza udokumentowana przebudowa domu nr 75 została przeprowadzona w okresie renesansu, około 1600 r. Przebudowę domu przeprowadzono także w okresie późniejszym, ostatnia miała miejsce w 1872.





Dom nr 47 jest jednym z najstarszych przy Szerokiej. Rdzeń jest późnogotycki, dom przeszedł kilka przebudów w okresie renesansu i 2-giej połowie XVII w. Fresk z Madonną pochodzi z 1664 r.



Dom nr 74 mieści hotel Krumlovská pohádka. Pierwotnie gotycki z przełomu XIV i XV wieku, całkowicie przebudowany w okresie renesansu pod koniec XVI w., w okresie klasycyzmu i nieznacznie po 1945 r. Klasycystyczna fasada z początki XIX w. W medalionie pośrodku fasady przedstawiony św. Wacław z kolejnym świętym.



Dom nr 72 zbudowano w okresie gotyku. Przeszedł kilka przebudów, ostatnia w okresie klasycyzmu. Renesansowy portal powstał w 1630 r.