Willkommen in Haus – pożegnanie zimy, marzec 2020

Schodzimy do parkingu…









(Z)

W Czeskim Krumlowie spędziliśmy (zwiedzanie i obiadowanie) tylko około 2,5 godziny – stanowczo za mało!

Do Haus im Ennstal dojechaliśmy około 20:30 , przez Austrię również drogami bez opłat. Może ciut dłużej niż z winietą, ale nie jakoś znacząco, a ruch na drogach był niezbyt duży , więc po zmroku jechało się dobrze, pomimo deszczu padającego przez większość czasu przejazdu.
Nasz apartament zajmował górne pięterko domku położonego na łące niemalże naprzeciwko dolnej stacji gondolki na Hauser Kaibling (tyle, że na skróty iść się nie dało – ale i tak było blisko).



Za całość dla siedmiu osób zapłaciliśmy 1220 EUR, co w przeliczeniu na jedną noc dało niespełna 25 EUR od osoby.
W apartamencie są trzy sypialnie (3 + 2 + 2) oraz pokój dzienny, który można zamienić na sypialnię dla 2 osób - w rezultacie tak właśnie zrobiliśmy, w związku z czym ulokowaliśmy się w kombinacji 2 + 2 +2 + 1. Jest dość duża kuchnia, z której wchodzi się do całkiem sporej łazienki. WC jest oddzielne, z wejściem z obszernego przedpokoju „zamienionego” na jadalnię. Miejsca sporo, wyposażenie kuchni i łazienki wręcz nie do wykorzystania w pełni, jak na nasze potrzeby.
Fotek z apartamentu właściwie nie mamy, a te nieliczne które zrobiliśmy nie są do upublicznienia. Kilka zdjęć domu od zewnątrz pojawi się w trakcie relacji.

Resztę wieczora spędziliśmy przy napitkach nabytych w sklepie przy granicy czesko-austriackiej, wobec czego urlop w Austrii zaczęliśmy od Budveisera i Becherovki .

Bardzo faje to CB - szkoda, że tak daleko o nas i totalnie już nie pod drodze w drodze na południe.

Nam jak dotąd też zawsze było nie po drodze

Niedziela, 1 marca
Dzień „adaptacyjny” okazał całkiem niezły pogodowo, chociaż oczywiście mogłoby być jeszcze lepiej, gdyby mgły nie było wcale .





Pod gondolkę poszliśmy w komplecie, nabyć bowiem trzeba było odpowiednie karnety .
Zjazdowcy kupili 6-dniowe skipasy na Cztery Góry w cenie 275,50 EUR (pełnia sezonu – wtedy nikt się jeszcze spodziewał, że dwa tygodnie później austriackie ośrodki narciarskie trzeba będzie zamknąć i okresu posezonowego nie będzie wcale), my dwie zdecydowałyśmy się na 5-dniowe karnety „Winterwanderticket" w cenie 103 EUR.



Z ekipą zjazdową umówiłyśmy się na piwko na Planai, poza tym każda grupa miała odrębnie realizować zimową aktywność, a czas wspólnie spędzać dopiero po powrocie do „naszego” domku.

Widok z przystanku skibusa…



W sezonie 2019/2020 uruchomiono nową kolejkę gondolową na Planai.

(fotka z netu: https://www.travelplanet.pl/blog/nowe-g ... ski-amade/ )

Kolejka wjeżdża na wysokość 1830 m, szczyt Planai jest nieco wyższy (1906 m), ale tam zimową porą nawet nie planowałyśmy dotrzeć. Wystarczy, że ekipa zjazdowa tamtędy miała dotrzeć na spotkanie z nami .



Wsiadłyśmy do gondolki, niedługo później byłyśmy już na górze .

Tymczasem ekipa zjazdowa śmigała do nas z Hauser Kaibling (fotek zrobili niewiele, szkoda im było czasu na takie drobiazgi, skoro nie był im potrzebny materiał do relacji).







My natomiast zasiadłyśmy przy kawce (z wypiciem piwka grzecznie poczekałyśmy na resztę ) w Schladminger Hütte , tuż nad górną stacją gondolki.

Na górze spędziłyśmy około dwóch godzin, w tym połowę w pełnym składzie naszej zimowej ekipy.



(Z)

Jako że to był dzień na rozruch, zjazdowcy poszusowali sobie z powrotem w stronę Hauser Kaibling. Tak jak wcześniej wspomniałam, foto-dokumentacji nie mają zbyt wiele (a jeśli są, to głównie z ich zadowolonymi buźkami), więc poniżej tylko kilka fotek. Skoro mnie z nimi nie było, zupełnie nie dociekałam, gdzie konkretnie zostały zrobione.





(Z)

Na fotce poniżej widać nasz domek .

Wracam do mojej trasy pieszej. Zimowy szlak prowadzi niestety drogą jezdną, na dodatek w zimie udostępnioną dla aut. W pobliżu stacji pośredniej gondolki widziałyśmy szlaban z automatem do opłaty za możliwość wjazdu, ale nie wnikałam w szczegóły, bo do niczego nie było to nam potrzebne. Po drodze minęłyśmy też wjeżdżający na górę skibus linii 975 (Schladming – Fastenberg – Planai) – na samą górę 3 kursy dziennie, tylko do stacji pośredniej gondolki dodatkowo jeszcze jeden kurs.
Wobec powyższego, to co było na drodze w większości było średnio przyjemne do wędrowania, no ale wolałyśmy trochę się przejść, a nie zjeżdżać z powrotem gondolką .
Sam początek trasy był jednak zachęcający , gdyż prowadził jeszcze przed dojściem do wspomnianej wyżej drogi. No a w naszej porze wędrówki ruchu na drodze praktycznie nie było

Zimowa trasa to około 7 km z różnicą wysokości prawie 500 m.



Widok na Schaf-Alm …

Minęłyśmy Onkel Willi's Hütte i stojący obok hotel Planaihof, za nimi właśnie znajduje się wspomniany wcześniej parking.

Droga przeszła pod wyciągiem krzesełkowym Märchenwisenbahn, następnie minęłyśmy Weitmoosalm i górną stację wyciągu Weitmooslift.





Zaczął się monotonny odcinek Planaistraße - serpentynami przez las, a więc głównie bez widoków. Jedyny (na ośnieżony szczyt) był przed dojściem do ostrej agrafki szosy...





Ładniej zrobiło się mniej więcej po godzinie wędrówki. Szkoda tylko, że słoneczko gdzieś się schowało…

Gdyby świeciło słońce, widoki na dolinę Untertal oraz płaskowyż Rohrmoos i Hochwurzen (jedna z Czterech Gór) byłyby jeszcze lepsze .





Doszłyśmy do zabudowań osady Aigner, co oznaczało iż zbliżałyśmy się do końca trasy zaplanowanej na ten dzień.



Przeszłyśmy poniżej górnej stacji gondolki Planai-West, którą mogłybyśmy pojechać w ramach naszego zimowego karnet u, ale jakoś taki przejazd nie bardzo wpisywał się w nasz sześciodniowy plan.



Minęłyśmy szlaban z automatem poboru opłaty z wjazd autem na Planai (ponoć jak się ma kupiony skipas, to jest on „bezpłatną” przepustką wjazd), po chwili miałyśmy taki oto widok.





Zbliżała się 15-ta, najwyższa pora na apfelstrudla. Fajnie byłoby zjeść go gdzieś na stoku , zanim zjedziemy gondolką do Schladming. Tuż przed pośrednią stacją kolejki, a dokładnie naprzeciwko dolnej stacji wyciągu krzesełkowego Lärchkogelban, znajdują się Kessler Bar i restauracja Kessleralm, wydawało nam się że będzie to odpowiednie miejsce... Do baru jednakże nie zaglądnęłyśmy wcale, gdyż głośne umpa-umpa jakoś nam nie pasowało. Restauracja była pod tym względem OK, ale apfelstrudla nie było. Wprawdzie zamiast niego mogłyśmy zjeść ciasto czekoladowe , zgodnie jednak uznałyśmy że mamy ochotę na jabłuszka.

Może lepiej więc od razu zjechać gondolką i znaleźć przysmak w Schladming?
Takie rozwiązanie bardziej do nas przemawiało , wobec czego przeszłyśmy tunelem pod stokiem narciarskim i na stacji pośredniej wsiadłyśmy do gondolki.

maslinka napisał(a):
No tak, należało się spodziewać, że wymienią to stare trzyosobowe krzesło: (...)
Chociaż jechało ono prawie tak szybko jak gondolka obok. Wygląda na to, że oba wyciągi zastąpiono nową gondolą. Na pewno lepiej się to teraz prezentuje

Tak, wyciąg krzesełkowy rozebrano w trakcie budowy nowej kolejki, wklejona wcześniej mapka nie jest więc aktualna . Teraz wygląda to tak:





Szybkość nowej gondolki jest bardzo dobra (6 m/s) . Nie wiem jak w pełni sezonu, ale teraz wcale nie czekało się na wagonik (mieści 10 osób), a niektóre to nawet puste w górę jechały. Ponoć w ciągu godziny może na Planai wjechać 3800 osób.

Spacer po Schladming odłożyłyśmy na inny dzień, teraz dotarłyśmy jedynie na główny plac, aby zaspokoić łakomstwo w jakiejś cukierni. Padło na „Niederl”



Z wyboru byłyśmy bardzo zadowolone .





Opchane jak bąki, ruszyłyśmy pod stację gondolki, aby skibusem dotrzeć do domu.
Po drodze był ratusz zbudowany w 1884 r. dla księcia Augusta von Sachsen-Coburg & Gotha z przeznaczeniem na domek myśliwską.



W sklepiku z lokalnymi produktami kupiłyśmy ser do winka na wieczór, potem poszłyśmy na przystanek skibusów. Trzeba przyznać, że przez cały nasz urlop kursowały naprawdę punktualnie.

Widok z przystanku…



A to już nasz domek



Niedzielny obiad zjedliśmy u siebie – przed wyjazdem ustaliliśmy, że produkty na połowę wspólnych obiadów zabieramy z domu, w pozostałe dni będziemy jadać na stoku lub „na mieście”.

Gute Nacht!

Poniedziałek, 2 marca 2020

Poranek zachęcał do aktywnego spędzenia tego dnia . Nawet masyw Dachsteinu nie był schowany w chmurach , no ale podczas tego urlopu nie było w planie dotarcie na górę, chociaż oczywiście szkoda... Niestety, sześć dni to zbyt krótko, aby w okolicy odwiedzić wszystkie fajne miejsca.











(Z)