Willkommen in Haus – pożegnanie zimy, marzec 2020

Gotycko-renesansowy dom nr 53 przebudowany w okresie baroku oraz w latach 70-tych XIX w.



Po przeciwnej stronie ulicy Szerokiej znajduje się dawny browar miejski o z 1605 r. działający do 1949 r. Obiekt składa się z dwóch domów (nr 70 i nr 71), powstał w wyniku renesansowej przebudowy domów gotyckich na przełomie XVI i XVII wieku. Został przebudowany w latach 1875-76, wtedy dołączono do browaru dalsze budynki przy ul. Hradební. Po zamknięciu browaru w 1949 r., były tu magazyny. Obiekt zrekonstruowano w latach 90-tych XX w., obecnie mieści się tu galeria z pracami austriackiego malarza Egona Schielego.

Też mi się spodobała przecierana kamieniczka nr 77.

piekara114 napisał(a):Też mi się spodobała przecierana kamieniczka nr 77.

W trakcie dalszego spaceru spodobało mi się jeszcze kilka, ale aż tak dokładnej analizy ich historii już nie dociekałam. Zresztą, nazwiska kolejnych właścicieli domów i tak nic by mi nie powiedziały

Przedłużeniem ulicy Szerokiej jest ulica Kájovská.

Dom nr 69 posiada bardzo ozdobny front z freskiem z 1743 r. Budynek ma pochodzenie gotyckie, został przebudowany barokowo w połowie XVIII w.



Narożny Krčínův dům (nr 54) jest zasadniczo budynkiem późnogotyckim z XIV w. zbudowanym w miejscu dwóch mniejszych. Około 1580 r. przeszedł generalną rekonstrukcję, której efektem jest pięknie zdobiona renesansowa fasada. Wykonali ją rzemieślnicy pracujący też na zamku dla Wilhelma von Rosenberga.
Nazwa domu upamiętnia Jakuba Krčína z Jelčan, regenta Rosenbergów, wybitnego czeskiego hodowcę ryb.

(Z)



(Z)





Dom nr 68 mieści obecnie Muzeum Figur Woskowych – ponoć świetne, ale naocznie nie sprawdziliśmy.

Ta kamieniczka we freskach skojarzyła mi się z Rynkiem w Lublinie, fresków sporo mniej, ale jakiś taki klimat dla mnie podobny

piekara114 napisał(a):Ta kamieniczka we freskach skojarzyła mi się z Rynkiem w Lublinie

Kamieniczki w Lublinie nie ustępują urodą tym z Czeskiego Krumlowa
Szkoda że kierunek wschodni nie jest mi po drodze, bo chętnie odwiedziłabym Lublin ponownie po 10 latach....

(Z)

Róg ul. Kájovská i Náměstí Svornosti zajmuje Hotel Zlatý Anděl z główną fasadą z około 1880 r., aczkolwiek pochodzenie budynku jest gotyckie. W latach 80-tych XX w. dokonano neobarokowej rekonstrukcji fasady.







Kájovská nr 66 to obecnie Hospoda Na Louži, którą „za moment” (bo jeszcze pójdziemy ulicą do jej końca ) zasiądziemy na obiad.
Pierwsza pisemna wzmianka o domu pochodzi z 1459 r., układ budynku zmieniono podczas przebudowy w 1874 r., fasadzie nadano cechy klasycystyczne. W 1992 r. podczas rekonstrukcji domu jego wnętrza były stylizowane do lat 30-tych XX wieku, odpowiadają temu oryginalne meble i wyposażenie, o czym mieliśmy okazję przekonać się podczas biesiady w gospodzie.

(Z)

Dom nr 65 ma pochodzenie gotyckie, został zbudowany wraz z sąsiednim budynkiem nr 64 na tej samej działce (domy rozdzieliły się w 1676 r.). Pierwsze piętro zostało przebudowane w okresie renesansu, kilka znaczących przebudów wykonano w połowie XIX w., wtedy dodano drugie piętro. W 1913 r. dom uzyskał swój obecny wygląd.





Pierwotnie gotycki dom nr 64 został przebudowany w latach 1672-1674 w okresie wczesnego baroku, podczas przebudowy w latach 1765-1782 dodano jedno piętro. Kolejne przebudowy miały miejsce w latach 1901, 1928 , 1953-1954. Całkowita rekonstrukcja została przeprowadzona w 1995 r.

Doszliśmy do mostu Edvarda Beneše wiodącego do dzielnicy Plešivec położonej na lewym brzegu Wełtawy.

(Z)

Na tę część miasta czasu nie mieliśmy zupełnie, zadowoliliśmy się tylko widokiem z mostu na domy nad brzegiem rzeki ( ulica Rybářská)

(Z)

Pora wrócić pod „wylosowaną” na obiad gospodę…







Gospoda „Na louži” to miejsce klimatyczne, aczkolwiek nie tanie, co jednak nie odstrasza gości ( ledwie załapaliśmy się na wolny stolik).



Dania przepyszne , więc z cenami jakoś się pogodziliśmy. Ja wybrałam grillowanego pstrąga z czosnkiem i masłem ziołowym…



Grzesiek uraczył się daniem o takim opisie w menu: „bašta, bramborové a houskové knedlíky, zelí”.



Do tego piwko z lokalnego browaru (kierowca musiał zadowolić się takim bez procentów).



No a potem koniecznie dalszy spacer !

Dom na rogu ulica Kájovská i Kostelní ...



Kostelní poszliśmy w górę w stronę widocznego kościoła.

Kościół św. Wita znajduje się przy zbiegu ulic Kostelní i Horní.



Pierwszy kościół na obecnym miejscu został zbudowany w 1309 r. przez Piotra I von Rosenberg, najwyższego komornika królestwa czeskiego. Świątynię przebudowano już w 1340 r., jednak już wkrótce kościół nie był już w stanie pomieścić wystarczającej liczby wierzących w stale powiększającym się mieście, dlatego konieczne było zbudowanie nowego kościoła. Obecny budynek pochodzi więc z lat 1407–1438, przy budowie wykorzystano fundamenty i ściany nawy pierwotnego kościoła. Przed 1500 r. dostawiona została jeszcze kruchta oraz zbudowano mauzoleum Rosenbergów. Znacząca rozbudowa miała miejsce w latach 1725–1726, kiedy Český Krumlov stał się siedzibą Schwarzenbergów. Podczas neogotyckiej przebudowy pod koniec XIX w. usunięto niestety wiele elementów barokowych i starszych. W 1936 r. przeprowadzono gruntowną naprawę wnętrza i wyposażenia.

Portal północny …



Świątynia ma długość 44 m, szerokość i wysokość mierzą po 20 m. Nawy boczne tej samej wysokości, co główna. Sklepienie nawy zostało wykonane na wzór tego, jakie jest w praskiej katedrze św. Wita.

(Z)

Ołtarz główny jest wczesnobarokowy (1673-1683), ambona rokokowa (1864)…





Ołtarz boczny św. Franciszka Ksawerego (1897) …



Organy (1908) …



Chrzcielnica ustawiona w dawnym XVI-wiecznym mauzoleum Williama Rosenberga…



Epitafia w murze kościelnym naprzeciwko głównego wejścia do świątyni…





... oraz we wnękach kościelnych murów.

Z kościelnego dziedzińca przeszliśmy na sąsiedni dziedziniec przy Horní 155.



Prelatura (siedziba prałata) przylega do budynku Kolegium Jezuitów. Dom powstał w okresie gotyckim, w drugiej połowie XIV w. Remont budynku przeprowadzono w 1576 r. , dwadzieścia lat później w lewym skrzydle powstał browar prałacki działający do 1865 r. Renowacje prałatury przeprowadzono po kolejnych pożarach (1624, 1651, 1768) oraz dalsze w 1865 r. , w latach 1897-1902 oraz w 1924 r. Obecny wygląd budynku pochodzi z przebudowy w drugiej połowie XX w. Budynek prałatury był bezpośrednio połączony dwukondygnacyjnym korytarzem z kościołem parafialnym św. Wita, z którego korzystali jezuici. Jezuici mieli również do dyspozycji mniejszą kaplicę Matki Bożej.



Dawne Kolegium Jezuickie ( Horní 154) to rozległa renesansowa czteroskrzydłowa budowla z lat 1568-1588 ufundowana przez ówczesnego właściciela miasta Wilhelma von Rosenberga), zbudowana na miejscu sześciu domów mieszczańskich. Fundator sprowadził do miasta jezuitów, aby ograniczyć ekspansję protestantyzmu w regionie, w 1587 r. założył kolegium jezuickie. Jezuici posiadali budynek do kasaty zakonu w 1773 r. Później były tu koszary, miejscowy garnizon został odwołany w 1887 roku. Rok później dom został sprzedany na aukcji i przekazany go na rzecz czeskiego banku oszczędnościowego. Od roku 1889 jest tu Hotel Růže. Budynek dawnego kolegium jezuickiego przebudowano latach 80-tych i 90-tych XX wieku, przywrócono wówczas wiele elementów renesansowych.



Główna fasada ozdobiona jest renesansowym sgrafitto. Pod okapem znajdują się malowidła ścienne przedstawiające czeskich świętych.





Wejście na dziedziniec prowadzi przez półkoliście sklepiony granitowy portal, mad którym znajduje się płaskorzeźba z pięciopłatkową różą Rosenbergów.



Fasada budynku wewątrz dziedzińca jest również ozdobiona sgrafitto oraz malowidłami ściennymi (m.in. emblematy założyciela kolegium Wilhelma von Risenberga i jego czwartej żony Polyxeny Rosenberg von Pernstein oraz symbol „IHS” z 1587 r.).

(Z)

(Z)

Naprzeciwko wejścia na teren dziedzińca dawnego kolegium jezutów znajduje się ogród seminarium jezuickiego, skąd jest fajny widok na miasto, są tam też ustawione są tablice z planami Czeskiego Krumlova.





Poniżej kilka fotek z tego tarasu widokowego.











Oprócz wieży zamkowej, uwagę zwraca też wieża dawnego szpitalnego kościoła sv. Jošta.

(Z)

Ulicą Horní poszliśmy jeszcze kawalątek dalej – na zdjęciu poniżej za kolegium jezuickim widać budynek dawnego teatru jezuitów (nr 153 – obecnie również zajmuje go Hotel Růže), a po drugiej stronie mamy dawne seminarium jezuickie (nr 152), obecnie mieszczące Muzeum Regionalne. Barokowy budynek seminarium powstał w latach 1650-1652, stanął w miejscu sześciu średniowiecznych domów. Po rozwiązaniu zakonu jezuitów, budynek dalej służył jako szkoła, po 1950 r. umieszczono tu muzeum.



Doszliśmy do Mostu Na Horní bráně… Górna Brama stała tu do 1839 r.

(Z)

Z mostu mamy nieco ograniczony widok na Krzyżową Górę z kaplicą Matki Bożej Bolesnej i św. Krzyża…

(Z)

Znacznie lepiej widać stare miasto i zamek. Uwagę zwraca przede wszystkim najbliżej położony Hotel Mlyn (przy ulicy Parkán) stojący w miejscu, gdzie już pod koniec XV w. działał młyn zbożowy.

(Z)





Widać również Latrán, jedną z historycznych części Czeskiego Krumlova, położoną tuż pod zamkiem na lewym brzegu Wełtawy. W średniowieczu było to odrębne miasto, rywalizujące z Krumlovem, zwłaszcza w dziedzinie praw miejskich i przywilejów handlowych. Na mocy dekretu Wilhelma von Rosenberga w 1555 r. oba miasta połączono w jedno.
Na poniższych fotkach widać dawne klasztory (Klarysek i Minorytów), kościół Bożego Ciałą i NMP , a także browar Eggenberg (dawny browar Český Krumlov, późniejszy Schwarzenberský pivovar) i przyległe ogrody.