Willkommen in Haus – pożegnanie zimy, marzec 2020

maslinka napisał(a):
Mój ulubiony rejon w Hausie - okolice pomarańczowej kanapy

Oglądając fotki z takich miejsc zawsze żałuję, że nie nauczyłam się zjeżdżać na nartach (opuściłam w zamierzchłych czasach, po kilku wjazdach wyrwirączką )...

Wieczorem w komplecie dotarliśmy do Weißenbach, na obiadek i piwko w Speckhütte.

Mało wprawdzie nie było, ale dopchnęliśmy się jeszcze deserem w Dorf Cafe

Piątek, 6 marca

Ostatni dzień niestety był zupełnie nie taki, jakbyśmy chcieli …





(Z)



Zjazdowcy mimo wszystko wciągnęli się na Hauser Kaibling, a my dwie przeczekałyśmy największą śnieżycę w domowym ciepełku . Ostatecznie jednak też postanowiłyśmy gdzieś ruszyć, tyle że ze względu na aurę, spacer nie miał być długi.

dangol napisał(a):Ostatni dzień niestety był zupełnie nie taki, jakbyśmy chcieli …

Na pewno nie, chociaż plus jest taki, że okolica ładniej wygląda na biało niż na szaro/zielono.

Odcinki z knajpki bardzo smaczne Idę robić kolację

maslinka napisał(a): plus jest taki, że okolica ładniej wygląda na biało niż na szaro/zielono.

No tak , zwłaszcza że to jeszcze zima

Dotarcie w piątek do Aich zaplanowałam zaraz po przyjeździe . Na ten dzień nie miałyśmy wykupionego karnetu na "zimowe wędrowanie", na spacer doliną był przecież zbędny (ewentualny sam przejazd lokalnym autobusem wychodził znacznie taniej , niż w karnecie).
Tyle, że spacer miał zacząć się w Assach, skąd przez Aich i Weißenbach wróciłyśmy do domu... Gdyby na łąkach było dużo śniegu, trasę mogłybyśmy pokonać na biegówkach .



Przy padającym śniegu z deszczem (bo śnieżyca wkrótce zmieniła się w takie paskudztwo ) wykonanie planu było bezsensowne. Być może, gdyby nie kolano Magdy, zdecydowałybyśmy się na wędrówkę z Aich przez Weißenbach , ale ostatecznie uznałyśmy że przeciążanie chorej nogi nie ma sensu. Zaczęło się i skończyło więc na Aich, na dodatek w bardzo okrojonej wersji . Tak czy siak, lepsze rozwiązanie niż siedzenie w domu!

Wioska nieduża, ale kaplice są tu obok siebie dwie : rzymskokatolicka i ewangelicka.

Ta pierwsza to Maria im Dorn zbudowana w 1717 r. przez mieszkańców ocalałych po zarazie, jaka tu wystąpiła rok wcześniej. Zmarły wtedy 22 osoby; a w czasie poprzedniej zarazy w 1680 r. 143 osób z 248 mieszkańców Aich).





W 1781 kaplica zyskała dzwon. Drugi dzwon kupiono w 1895, wtedy też nowy zegar na wieży. W 1943 oba dzwony zostały skonfiskowane przez narodowych socjalistów. Dwa nowe dzwony kupiono w 1948 r. Kaplicę odnowiono kilka razy.





W 1973 z kaplicy skradziono cenne rzeźby (Pieta i 4 barokowe aniołki), na szczęście sprawców ujęto bardzo szybko i figury odzyskano.



Evangelische Christuskirche - kaplica luterańska została zbudowana w latach 2002-2003.

Gasthof Grafenwirt
Było czynne, ale nie weszłyśmy, bo to nie była pora obiadowa, lecz kawkowa . Na wypicie kawki miałyśmy wygooglane inne miejsce.





Remiza…





Gdyby nie przeciwności losu, skorzystałybyśmy z którejś z tras zaznaczonych na mapce, jaka widnieje na tablicy przed mostem na rzece Enns.

Ennsbrücke Aich - część mostu przeznaczona dla pieszych składa się z zadaszonej drewnianej konstrukcji.









Po stronie południowej mostu znajduje się figura Nepomucena z 1995 r.

Hotel Bärenwirt z restauracją - do niej też nie weszłyśmy, chociaż znów mocniej padało .









Na szczęście do celu miałyśmy już blisko .

dangol napisał(a):Wieczorem w komplecie dotarliśmy do Weißenbach, na obiadek i piwko...

Ale smakowitości

pzdr

longtom napisał(a):
Ale smakowitości

To prawda , ale i tak wolę smakowitości śródziemnomorskie!

Skoro była pora na kawkę i ciastko , to naturalnym wyborem była Café Aigner/







To była naprawdę świetna decyzja, aby właśnie tu zrobić sobie dłuższy przystanek. Miejsce przytulne, domowe ciasto jabłkowe wyśmienite, a w kawce bita śmietana “prosto od krowy” (bardzo kaloryczna, ale co tam!).







Tyle, że o tej porze roku nie można usiąść na widokowym tarasie…

Opchane jak bąki, doturlałyśmy się po śladach na przystanek.