Wierność jednak nie jest nudna

mariusz-w napisał(a):Z dużą przyjemnością zaglądam w znane nam miejsca.
Z uwagi, że to już trochę czasu minęło od naszej tam wizyty ... to po prostu "łezka się kręci".
To trochę już tak jak wspomnienia z dzieciństwa.

Ja też tak mam jak wracam w znane miejsca, a że jestem bardzo sentymentalna to lubię wracać tam, gdzie już byłam i gdzie spotkało mnie coś miłego.

mariusz-w napisał(a):No to czekam na Lubenice !

Lubenic będzie dużo w następnym odcinku, a po tamtym dniu miałam tych arbuzów już po dziurki w nosie

Roxi napisał(a): to lubię wracać tam, gdzie już byłam i gdzie spotkało mnie coś miłego.

Oooo ... to, to, to ... właśnie !

Roxi napisał(a):
W czwartek już nóg nie oszczędzaliśmy, bo na sam koniec zostawiliśmy sobie plaże Sv Ivan w Lubenicach

Twardziele

Z góry wygląda fajnie

mariusz-w napisał(a):Oooo ... to, to, to ... właśnie !

longtom napisał(a):Z góry wygląda fajnie

Z dołu w sumie też, z boku jeszcze lepiej... a najlepiej wygląda jak się już do niej dojdzie po 2h marszu
Marsz obejmował zejście w dół, wspinanie się po stromych wzniesieniach, brodzenie po pas w wodzie z plecakami na głowie, przedzieranie się przez busz i takie inne bardzo przyjemne sprawy

Bo my się zwyczajnie po drodze zgubiliśmy

4 Sierpień- czwartek: I jak iiiii po co my tam poszliśmy

Na początek odcinka: dla "mojego" czytacza

Rok temu kiedy odwiedziliśmy Lubenice odpuściłam zejście na plażę Sveti Iwan. Staliśmy, patrzyliśmy w dół i stwierdziłam, że jeżeli wrócimy tutaj za rok, to wtedy zaatakujemy

Pewnie nie deklarowałabym takich rzeczy, gdybym wtedy wiedziała, że rok później rzeczywiście będziemy w tym miejscu

Na początek mały klik do zeszłorocznego odcinka o Lubenicach. Warto zajrzeć, bo trochę po tej wiosce pospacerowaliśmy i zobaczyliśmy kilka fajnych miejsc.

Tak w ramach szybkiego skrótu, proszę- kilka fotek.











No to wracamy, do czwartkowego poranka

Dziś nasz ostatni dzień w Chorwacji
Śniadanko odbyło się w chorwackich smakach...





Było pyszne jak nie wiem, ale słoooone, że ho ho

Dojechaliśmy do Lubenic, stanęliśmy na początku szlaku prowadzącego na podobno jedną z najpiękniejszych plaż w Cro, zakasaliśmy rękawy, łyk wody i w drogę.











Szlak na początku był całkiem przyjemny. Niezbyt stromo, wydeptana ścieżka, las. Szliśmy pewnym krokiem, co chwila kontrolując pobliskie drzewa i kamienie w poszukiwaniu czerwonego punkcika określającego kierunek wędrówki.

Kto chodził w Chorwacji po górach, ten wie, że szlaki często są słabo oznaczone i czasami trzeba mocno oczy wytrzeszczać, żeby nie zejść z trasy. Dwa lata temu wchodziliśmy na Sutvid i ten szlak też był miejscami słabo oznaczony. Ale odbiegamy trochę od tematu....

Po 40 minutach stwierdziłam, że chyba jednak jest coś nie tak. W tym przekonaniu podtrzymała mnie jeszcze grupka osób stojących przy murku.

Stali, drapali się po głowie i robili mądre miny... oooo chyba szlak się skończył. Zero oznaczeń. Po krótkiej wymianie zdań okazało się, że już dobre 20 minut temu powinniśmy odbić ze szlaku w prawo

Popatrzyłam w górę i tak jak stałam tak usiadłam
"Nie ma szans, ja się nie wracam", tylko tyle byłam w stanie powiedzieć.

Pozostali dzielnie zaczęli wspinać się po zboczu, ja siedziałam i dalej nie wiedziałam co ze sobą zrobić.

Stwierdziliśmy, że jak odbijemy troszeczkę w prawo i będziemy szli na ukos, to na to samo wyjdzie... i ruszyliśmy.



CDN...

Roxi napisał(a):Popatrzyłam w górę i tak jak stałam tak usiadłam
"Nie ma szans, ja się nie wracam", tylko tyle byłam w stenie powiedzieć.

Kurcze, wychodzi na to, że naprawdę było ciężko


Pozdrawiam

weldon napisał(a):Kurcze, wychodzi na to, że naprawdę było ciężko

Piotrek, nie było może aż tak ciężko, ale jak pomyślałam ile drogi przeszliśmy na marne to się bardzo zdenerwowałam.

Ja już tak mam (stety lub niestety), że często coś robię, a dopiero później myślę, więc poszliśmy "na skróty", a że wiadomo jak takie skróty się kończą, to już inna sprawa

A z góry wydawało mi się, że ścieżka do plaży jest bardzo wyraźna i dobrze widoczna. Gdzie wyście poszli?

Lidia K napisał(a):A z góry wydawało mi się, że ścieżka do plaży jest bardzo wyraźna i dobrze widoczna. Gdzie wyście poszli?

Z parkingu da się dość do plaży Sv.Iwan (40 minut ) lub do plaży Prala Grota (1,5h).
Żeby dojść do Iwana to właściwie już na samym początku, bo po około 10 minutach trzeba odbić w prawo. Ścieżka jest wyraźna i widoczna... ale to odbicie w prawo już nie.
Idzie się dalej pięknym szlakiem w przekonaniu, że to dobra droga, bo przecież taka wydeptana i oznaczona... ale to jest szlak własnie do Błękitnej Groty.

Na czym to ja... aaa tak - postanowiliśmy odbić trochę w prawo i pójść na skróty

Pierwsze metry były bardzo przyjemne.
Niby las i pełno krzaków, które dawały nieprzyjemne poczucie kłucia przy każdym dotyku, ale szliśmy dziarsko naprzód, bo widać było, że ktoś już tędy kiedyś szedł.
Jeżeli rzeczywiście tak było, to w pewnym momencie ten ktoś musiał zawrócić, bo ślad się urywał.

Po pewnym czasie trzeba było iść po stromych skarpach, przeciskać się przez gąszcze i brodzić w wodzie.

Doszliśmy do małej plaży, wyglądała super, ale mój humor nie pozwolił mi się nią nacieszyć.





Przed nami było jeszcze trochę drogi, teraz patrząc na to z perspektywy czasu, to sama się sobie dziwię, że wtedy nie zostaliśmy w tym ustronnym zakątku

Trochę przeszliśmy wzdłuż linii brzegowej



Najgorszymi momentami były te, kiedy trzeba było brodzić po pas w wodzie, trzęsąc się o los aparatu... reszta nieważna, żeby tylko aparat się nie zamoczył

Powolutku zaczęliśmy się cieszyć bo czuliśmy, że do celu pozostało nam dosłownie kilka kroków.





W końcu osiągnęliśmy nasz cel.







Czy warto było tak się męczyć, żeby tam dotrzeć?

Gdybyśmy doszli do tej plaży bez tej całej przygody ze zgubieniem szlaku, to powiedziałabym, że plaża nie była warta tej wędrówki, ale tak tooo... mam wspaniałe wspomnienia z tego dnia.

Wtedy nie było mi do śmiechu, nawet aparatu nie chciało mi się wyciągać, ale teraz widzę ile po drodze widzieliśmy. Tyle pięknych, malutkich plaż. Tyle uroczych zakątków, gdzie ludzie na dziko rozbijali namioty.

W następnym odcinku trochę fotek z drogi powrotnej. Nie będzie już pisaniny, niech przemówią obrazy

Zniknie za wodą twarz fantastyczna
Ale nie płaczmy bo...
Nie o to chodzi by złowić króliczka
Ale by gonić go...

Pozdrawiam

weldon napisał(a):Ale by gonić go...

Lepiej bym tego nie ujęła

Po zasłużonym odpoczynku na plaży przyszedł czas na wędrówkę w górę.
Obyło się już bez przygód, jeżeli samą przygodą nie jest to, że wędruje się po pięknych chorwackich wzgórzach, widząc coraz bardziej oddalający się Jadran.

No to hop





























Poza tym, że tętno było tak szybkie, że mało co na zawał nie padliśmy, to wspinaczka była całkiem całkiem









Zmęczeni ale z poczuciem wykonanego zadania wróciliśmy na camping i mogliśmy w spokoju przygotować się do naszego ostatniego wieczoru w Chorwacji, który postanowiliśmy spędzić oczywiście w Osorze.

Niestety- ostatnie wspomnienia z Osoru nie są zbyt miłe

Po drodze kilka ostatnich pstryków z campingu.





Oczywiście wymyśliliśmy sobie kolację w konobie i ja jak zwykle zamówiłam moje ulubione kalmary.
I klops... danie było baaaardzo niesmaczne, a rachunek powalił nas na kolana.
Nie mogłam sobie podarować tego, że nie poszliśmy do tej konoby co ostatnio. Zmian mi się zachciało

Na szczęście nasi słoweńscy sąsiedzi stanęli na wysokości zadania.



Przez tą nocną posiaduchę prawie spóźniliśmy się na poranny prom, ale jak wiadomo prawie robi wielką różnicę

Roxi napisał(a):

.

gratulacje

5 Sierpień- Piątek: D jak doooom

Żal było wyjeżdżać i pożegnać moją kochaną Chorwację, ale cóż było zrobić.
Pakowanie, prom...









... i długa droga do domu.

Pobyt jak zwykle cudowny.
To był nasz 5 raz w Chorwacji, ale po raz kolejny odkryłam nowe, urzekające miejsca.
Co Cro ma w sobie, że tak przyciąga?
Nie wiem, ale tęsknię i czekam na kolejny raz, kiedy będę mogła posłuchać cykad, łapać promienie słońca, nurkować w Jadranie, jeść mega duże kugle, spacerować po uroczych wąskich uliczkach...


Dzięki za obecność