Wielkanoc w Mieście Stu Wież

odrazu widać, że maslinka ma wakacje
odcinek, za odcinkiem,
a kiedy wyruszacie na wakacje letnie?

maslinka napisał(a):

Tutaj fotki TYLKO w.....lenonkach na oczach.

maslinka napisał(a):...Żałuję tylko, że nagle się zachmurzyło i zniknęło słoneczko. Przez to foty wyszły trochę szare, ale w rzeczywistości (musicie mi uwierzyć!) było dużo ładniej

Ależ wierzymy....

maslinka napisał(a):Pytanie: Ile wież widzicie na tym zdjęciu? :

dwadzieścia..

kkra napisał(a):odrazu widać, że maslinka ma wakacje
odcinek, za odcinkiem,

Ja mam co robić
Ale już najwyższa pora skończyć relację, w której mam przecież opisać tylko kilka dni; a zaczęłam 3 miesiące temu...

GOLDEN napisał(a):Tutaj fotki TYLKO w.....lenonkach na oczach.

Nie posiadam W lenonkach mi nie do twarzy

GOLDEN napisał(a):

maslinka napisał(a):Pytanie: Ile wież widzicie na tym zdjęciu? :

dwadzieścia..

To nie jest prawidłowa odpowiedź

Piękne nocne zdjęcia

Ile wież i wieżyczek na zdjęciu - kościelnych chyba dwadzieścia , wszystkich - około setki . . . na wielu kamieniczkach jest po kilka sztuk


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):Ile wież i wieżyczek na zdjęciu - kościelnych chyba dwadzieścia , wszystkich - około setki . . . na wielu kamieniczkach jest po kilka sztuk

Piotrze, jesteś bardzo blisko prawdy

Zapraszam na oglądanie kolejnych wież


5 kwietnia (niedziela): Klasztor na Strahovie i ponowne Hradczany

Oddalamy się od rozhledni i powoli schodzimy z Petřína:



Następny punkt programu to klasztor norbertanów na Strahowie (Strahovský Klášter):



Podążamy za znakami:



Klasztor został założony w 1140 roku. Obecny jego kształt reprezentuje styl barokowy z drugiej połowy XVII wieku i należy do najstarszych budowli romańskich w Europie.



Bazylika Wniebowzięcia NMP - jedna z części klasztoru:



Na głównym placu przed klasztorem - Strahovské nádvoří:



Dziedziniec wewnętrzny:



Na pewno warto zwiedzić wnętrza klasztoru, zwłaszcza Salę Teologiczną i Filozoficzną, ale kto by miał na to wszystko czas

Szczerze mówiąc, bardziej kusi nas miejscowy browar :



Ale na razie jeszcze nie ulegamy pokusie

Zmierzamy w stronę Hradczan:



Po drodze mijamy Loretę:



To kompleks barokowych budynków sakralnych z Domkiem Loretańskim (kopią Santa Casa - domu Marii z Nazaret w Loreto we Włoszech) usytuowanym na wewnętrznym dziedzińcu otoczonym piętrowymi arkadami. Znajduje się tu skarbiec, kościół Narodzenia Pana oraz liczne kaplice.

Chętnie byśmy weszli do środka i zobaczyli piękny wewnętrzny dziedziniec, ale cena (250 koron od osoby) trochę odstrasza. Za bilet do zoo (może to niewłaściwe porównanie, ale właściwie dlaczego...), w którym spędziliśmy cały dzień, zapłaciliśmy 200 koron. Dla nas to jednak cena zaporowa, a prażanie, moim zdaniem, trochę przesadzają, jeśli chodzi o wstępy do różnych ważnych miejsc, których jest tu tyle, że można nieźle popłynąć z kasą... No ale skoro mogą, to wyciskają z turystów, a chętnych przecież nie brakuje.

My jednak odpuszczamy sobie Loretę, może też trochę dlatego, że byłam w Loreto i widziałam oryginalny Święty Dom

Na koniec jeszcze Sanktuarium Loretańskie od frontu:



i zmierzamy ku mniej duchowym atrakcjom - przed nami słynna praska piwiarnia "U Černého Vola":



Wchodzimy!

Niestety nie zostaniemy tu długo. Chyba trzeba być bardziej zahartowanym w klimacie czeskich piwiarni, żeby z przyjemnością wychylić tu kufelek. Mruczący coś pod nosem i patrzący z byka kelner w brudnym kitelku zdecydowanie nas (właściwie powinnam powiedzieć: mnie ) odstrasza. Po powrocie czytam, że ten facet to taki miejscowy folklor i że bez niego to nie byłoby to samo miejsce... No cóż, w takim razie taki folklor nie do końca mi odpowiada

Już prędzej kawa Georga Clooney'a , chociaż kawy od kilku lat już nie pijam:



Hradczany coraz bliżej:



Zabytki można zwiedzać, można się też zabytkiem przejechać :



Przed główną bramą (jak zwykle) ruch i mix różnych narodowości:



Modne jest robienie selfie aparatem na kiju :



Hradczańskie dziedzińce przeszliśmy przedwczoraj. Dziś uciekamy od tłumów do Ogrodów Królewskich:



Niestety mało tu jeszcze zieleni.



Ale forsycja jest niezawodna i zawsze zakwita na Wielkanoc :



Katedra dobrze się prezentuje z tej strony:



Chociaż moja mina mówi: "Chodźmy już stąd"

No to idziemy - podziwiając cały kompleks hradczański:



Uporządkowany ogródek:



i trochę bardziej "dziki":



Ostatnie zdjęcie to już Chotkovy sady.

Wychodzimy z ogrodów tylko na chwilę, bo zaraz dotrzemy do kolejnych Tym razem Leteńskich

Ładnie pokazany i opisany Petřín.
Klasztor na Strahowie też niczego sobie - warty odwiedzenia. Może kiedyś się uda .

Pozdrawiam
Szymon

Nefer napisał(a):Ładnie pokazany i opisany Petřín.
Klasztor na Strahowie też niczego sobie - warty odwiedzenia. Może kiedyś się uda .

Pozdrawiam
Szymon

Dzięki
Na pewno Wam się kiedyś uda


5 kwietnia (niedziela): Praskie mosty i znowu trochę starówki

Schodzimy ze wzgórza hradczańskiego. Na jednym ze skwerów rzuca nam się w oczy taka tabliczka :



Bardzo obrazowo przedstawione Ale trzeba przyznać, że prażanie sprzątają po swoich pupilach. Nieraz widzieliśmy panią/pana z psem na smyczy i już przygotowanym (zawczasu ) workiem.

Pisałam, że z jednego ogrodu przejdziemy do drugiego. Tym razem jesteśmy w Letenskich sadach i zmierzamy w stronę Hanavsky'ego pavilonu wybudowanego w 1891 roku:



Znajduje się tu elegancka restauracja z pięknym widokiem na Wełtawę:



No to my sobie też popatrzymy, chociaż nie z restauracji.



Praskie mosty z Mostem Mánesa na pierwszym planie:



I w drugą stronę:



Schodzimy nad rzekę. Przed nami Čechův most - najkrótszy ze wszystkich mostów przerzuconych przez Wełtawę:




Most został nazwany na cześć czeskiego pisarza Svatopluka Čecha. Jako jedyny secesyjny most w Czechach jest chroniony przez państwo.

Na małym wzgórzu nad nim, w Letenskich sadach, znajduje się metronom, który powstał w 1991 roku na miejscu... największego na świecie pomnika Józefa Stalina zburzonego w 1962 roku:



Później przyjrzymy się metronomowi z bliska. Teraz ważniejsze jest to, że coraz bardziej burczy nam w brzuchach

Hradczany widziane z Mostu Čecha:



Pod mostem też jest ciekawie :



i całkiem egzotycznie :



Znowu Hradczany, tym razem w zbliżeniu:



Nogi niosą nas w kierunku Starego Miasta, chociaż dobrze wiemy, że nie jest to najlepsza dzielnica, jeśli chodzi o dobry obiad w przyzwoitej cenie

Na razie jesteśmy jeszcze na Josefovie:



Tu podobno ubiera się diabeł :



Te kamienice bardzo mi się podobają:



Eleganckie domy, elegancki środek lokomocji:



Pomnik Franza Kafki przed Synagogą Hiszpańską - bez tłumów, więc cyknę jeszcze fotkę :



I znowu żałuję, że nie zobaczyłam rzeźby głowy pisarza w wykonaniu Davida Černego

A' propos Černego... za rogiem stoi jego dzieło "In Utero". W tej chwili nie gromadzą się przy nim ludzie, co jest rzadkością , więc mogę zrobić zdjęcie przedstawiające rzeźbę w całej okazałości :



Podobno przedstawia kobietę rodzącą, chociaż według innych źródeł jest to prostytutka...

Kiedyś można było wejść... do środka , co pewnie próbuje zrobić dziewczyna na zdjęciu :



Podobno właz został zamknięty, bo ludzie zostawiali tam śmieci No tak, ale o tym już pisałam... Pora kończyć relację, bo zaczynam się powtarzać Tak to jest, jak się chodzi w kółko i depcze po swoich własnych śladach

W końcu docieramy na Rynek - bardzo wielkanocny zresztą:



Jajo jak chorwacka "Pisanica od srca"

Przed kościołem św. Mikołaja mały protest-stragan:



W nieprzypadkowym miejscu - w tymże kościele znajduje się wielki żyrandol wykonany z kryształów z karkonoskich hut szkła – dar cara Rosji dla ówczesnej świątyni prawosławnej.

Niestety wnętrze kościoła jest całe zastawione rusztowaniami, więc żyrandol nie robi takiego wrażenia, jak mógłby, gdyby był lepiej wyeksponowany. Zdjęć nie robiliśmy, bo trudno było złapać jakiś sensowny kadr.

Na Rynku na pewno nie będziemy jeść. Nie stać nas W końcu znajdujemy przyjemną czeską restaurację w jednej z uliczek. Wydaje nam się, że bocznej i całkiem daleko od głównego szlaku turystycznego. Miejsce jest przytulne, dania smaczne, piwo pyszne



Niemniej jednak jest to ciągle Praga 1, co niestety musi się odbić na rachunku Zostaje nam doliczony "obowiązkowy napiwek" No trudno... A przed wyjazdem wryłam sobie w pamięć zdanie przeczytane gdzieś w necie: "Nie jeść w żadnej restauracji położonej w Pradze 1". Pocieszeniem jest to, że nam smakowało



P.S. Jutro zapraszam na ostatni już odcinek

Ostatni?

Tzn że już wyruszacie na wakacje? Napisz kiedy planujecie powrót, będę szukała wakacyjnej relacji
Nie pytam gdzie, bo to pewnie tajemnica

AniaJ. napisał(a):Ostatni?

Tzn że już wyruszacie na wakacje? Napisz kiedy planujecie powrót, będę szukała wakacyjnej relacji
Nie pytam gdzie, bo to pewnie tajemnica

Hihi, nie, jeszcze nie ruszamy
W tym roku musimy trochę poczekać...

Praska relacja kończy się, bo się kończy. Po prostu nie pozostaje już nic więcej do opisania I i tak strasznie długo się z nią "męczyłam"

Podobno ten największy pomnik Stalina był tak wielki, że mieli spory problem z jego usunięciem. Jak próbowali go wysadzić, to odpadła tylko głowa, no i... konsternacja co z reszą Ale jak widać w końcu się pozbyli.

A co do tego obrazowego przedstawienia sprzątania po pieskach, to mam wrażenie, że to takie czeskie jest, dosłowne i obrazowe właśnie. A takie mam skojarzenie z tą obrazowością:

Tak, z tym pomnikiem Stalina mieli Czesi nielichy problem. Z tego, co kojarzę, to chyba podczas rozbiórki nawet ktoś zginął.

Szkoda, że już za chwilę będzie ostatni odcinek całej relacji.
W ostatnim - ładnie pokazana Wełtawa i mosty praskie .

ruzica napisał(a):Podobno ten największy pomnik Stalina był tak wielki, że mieli spory problem z jego usunięciem. Jak próbowali go wysadzić, to odpadła tylko głowa, no i... konsternacja co z reszą Ale jak widać w końcu się pozbyli.

Wyglądał imponująco :

ruzica napisał(a):A co do tego obrazowego przedstawienia sprzątania po pieskach, to mam wrażenie, że to takie czeskie jest, dosłowne i obrazowe właśnie. A takie mam skojarzenie z tą obrazowością:

Hehe, rzeczywiście, bardzo obrazowo pokazane. Niech się dzieci uczą od małego Cali Czesi

Nefer napisał(a):Tak, z tym pomnikiem Stalina mieli Czesi nielichy problem. Z tego, co kojarzę, to chyba podczas rozbiórki nawet ktoś zginął.

Z Wikipedii:
Okazało się, że jedynym środkiem, którym można zniszczyć budowlę, jest wysadzenie jej w powietrze (zakazano jednak wsadzania materiałów wybuchowych do głowy Stalina). Skomplikowana akcja likwidacyjna trwała przez wiele dni listopada 1962 roku. Zakazano fotografowania, filmowania bądź jakiegokolwiek jej utrwalania. Przy rozbiórce miały zginąć dwie osoby, przygniecione głową[1]. Takie pogłoski panowały w Pradze, utrwalił je też w swojej fikcyjnej powieści Kavárna Slavia czeski pisarz Ota Filip; w rzeczywistości zginęła jedna osoba, tylko dlatego, że potknęła się wchodząc do sal pod pomnikiem. Głowa monumentu nie mogła nikogo przygnieść, gdyż była rozbierana ręcznie, przy pomocy dłuta, a każdy najmniejszy kawałek zjeżdżał na dół windą. Nietrudno zauważyć, że pomnik przeżył aż o siedem lat potępienie jego bohatera.

Nefer napisał(a):Szkoda, że już za chwilę będzie ostatni odcinek całej relacji.
W ostatnim - ładnie pokazana Wełtawa i mosty praskie .

W ostatnim odcinku też będzie trochę mostów. I zaświeci słońce

maslinka napisał(a):
Katedra dobrze się prezentuje z tej strony:

My też z tego miejsca robiliśmy zdjęcia Katedrze

Mam wrażenie, że ta katedra prezentuje się dobrze z każdej strony, a jak Agnieszka jest do tego na pierwszym planie to już w ogóle nie ma dyskusji

tony montana napisał(a):My też z tego miejsca robiliśmy zdjęcia Katedrze

Bo to bardzo dobre miejsce

Sara76 napisał(a):Mam wrażenie, że ta katedra prezentuje się dobrze z każdej strony, a jak Agnieszka jest do tego na pierwszym planie to już w ogóle nie ma dyskusji

No no, w jakiejś super formie to wtedy nie byłam Zmęczona zwiedzaniem


Zapraszam na ostatni odcinek.

5 kwietnia (niedziela): Pożegnanie z Pragą

Po obiedzie kręcimy się trochę po Josefovie. Oglądamy Synagogę Staronową - najstarszą czynną synagogę w Europie, zbudowaną w 1270 roku w stylu wczesnogotyckim:



I Salę Obrzędową - neoromański gmach zbudowany w latach 1911–1912:



Tuż obok znajduje się Stary Cmentarz Żydowski. Zaglądamy przez kraty:



Jest to najstarszy zachowany kirkut w Europie (drugi jest sarajewski). Dokładna liczba grobów nie jest znana, szacuje się ją na około 12 tysięcy.

Za chwilę znowu jesteśmy na Moście Svatopluka Čecha:



Schodami wspinamy się w miejsce, gdzie stał pomnik Stalina:



a obecnie znajduje się metronom:



Nie wiem, o co chodzi z tymi butami, ale to ponoć jakaś tradycja

Stalina już dawno nie ma, a w miejscu pomnika powstał skatepark:



Ale świadomość tego, co tu stało, pozostawiła ślad w języku... Podobno młodzież, która przychodzi poszaleć tu na deskach, mówi, że idzie na Stalina

Warto tu przyjść przede wszystkim dla widoków. Cieszymy się, że słoneczko zaświeciło Patrzymy na Wełtawę, żegnamy się powoli z rzeką i z Pragą...






Przypominają mi się widoki z Góry Gellerta w Budapeszcie, chociaż tutaj jesteśmy niżej.

Chyba źle oszacowałam.... W tym mieście jest więcej niż sto wież



Powoli opuszczamy Letnę (Letenske sady). Żegna nas cudna wiewióra :



Znowu jesteśmy na Małej Stranie i znowu patrzymy na Hradczany:



Który to już raz?

Przejdziemy się jeszcze uliczkami tej malowniczej dzielnicy Pragi. To spacer pożegnalny - miejsca, które już pokazywałam. Rynek Małostrański:





Jedna z uliczek pod wzgórzem hradczańskim:



Ostatnie wypite w Pradze piwo musi być zielone W końcu to wielkanocny specjał Zmierzamy w stronę przetestowanej restauracji "U sedmi Švábů".



Mimo że jest wcześnie (koło 17:30), kończymy nasz spacer. Chyba jesteśmy już zmęczeni intensywnym zwiedzaniem Przez te 4 dni zrobiliśmy mnóstwo kilometrów. Żałuję, że nie mamy krokomierza jak Mysza
O włączeniu endomondo jakoś nie pomyśleliśmy...

Jedziemy jeszcze tramwajem do stacji metra Anděl, bo to ponoć ciekawe miejsce.



Stacja została otwarta w 1985 roku jako Moskevská (Moskiewska). Zbudowana jest w stylu socrealistycznym. Nazwa stacji była częścią propagandy przyjaźni czechosłowacko-radzieckiej. Otwarto ją w tym samym dniu, kiedy w Moskwie oddano do użytku stację Prażskaja (Praska).

Na peronie można zobaczyć tablice z brązu przedstawiające motywy socrealistyczne (przyjaźń czechosłowacko-radziecką, wspólną walkę o pokój światowy itp.):




Stalina w Pradze już nie ma, ale stacja Anděl (przynajmniej już nie Moskevská ) stoi i ma się dobrze...

Muszę przyznać, że wygląd peronu, przypominający wnętrze stacji kosmicznej z lat 80-tych , podoba mi się:



Nie jest tak kolorowa jak stacje w ścisłym centrum. Oszczędna w formie, na swój sposób elegancka... No i ma ciekawą historię

I tym akcentem przyjaźni kończę relację


Pozostaje nam jeszcze dojechać do pensjonatu, zrobić zakupy w Tesco (tak, tak; sklepy są tu otwarte nawet w Wielkanoc, i to nie tylko w centrum) i powoli się pakować... Jutro rano opuszczamy piękną czeską stolicę.

Wyjeżdżając, mam spory niedosyt. Nie udało nam się dotrzeć na Žižkov i zobaczyć wieży telewizyjnej. Nie widzieliśmy też głowy Kafki - rzeźby Černego, czego nie mogę najbardziej odżałować Ogrody Wallensteina, na których mi bardzo zależało, były zamknięte. Pocieszam się, że początek kwietnia to nie najlepszy czas na zwiedzanie ogrodów Wrócimy tu (na pewno!) w miesiącu, w którym jest bardziej zielono, bo chciałabym włóczyć się uliczkami Pragi, nie trzęsąc się z zimna, jak to czasami bywało

Ale nie ma co narzekać - pogoda (patrząc na to, co w tym czasie działo się w Polsce) i tak nam się udała, bo przede wszystkim przez te 4 dni nie spadła ani kropla deszczu, a na początku kwietnia można to uznać za sukces Słońca też mieliśmy trochę, tylko te temperatury oscylujące koło 5 stopni...

Tak czy inaczej, jesteśmy bardzo zadowoleni z tego wyjazdu i na pewno do Pragi wrócimy. Już na spokojniej, wiele miejsc z "must see" mając zaliczonych. Tak, żeby bezstresowo sobie pochodzić, nic nie musieć i poczuć "ducha Pragi"


Zdaję sobie sprawę, że nie była to relacja z najbardziej pożądanego o tej porze roku roku kierunku , ale gdy ją zaczynałam, nie sądziłam, że pisanie zajmie mi tyle czasu Tym większe brawa należą się tym, którzy dotarli do końca

Bo to już jest....

KONEC

Dzięki!