WeldOn the Run ... Majówka u zbiegu trzech granic. Zgorzelec

Z tego co pamiętam do Łodzi na Euro 2012 a od Łodzi do Śląska będzie jakiś Zonk. Sam Śląsk do granicy też chyba będzie gotowy na Euro.

kaszubskiexpress napisał(a):Z tego co pamiętam do Łodzi na Euro 2012 a od Łodzi do Śląska będzie jakiś Zonk. Sam Śląsk do granicy też chyba będzie gotowy na Euro.

to by było i tak nieźle ... z Łodzi do Częsochowy i Katowic jakoś się jedzie ... chyba, że wciąż te remonty będą

Krystof napisał(a):a jak to wygląda od miasta świętego radia do włókienników?

Ciasno, gęsto, Łódź-masakra...

Teraz już rzadziej, ale kiedyś często, spotykałem się z hasłem: "po świecie jeździsz, a Polski nie znasz".
No fakt. Ale od czegóż forum o Chorwacji?..

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a): Ale od czegóż forum o Chorwacji?..

Jeżeli, dzięki temu, możemy "popodróżować" od Pirenejów, po linie NAzca, to czemu nie?

Pozdrawiam

***************************************************

A teraz ...

W XVII wieku niesione przez wody Wisły piaski utworzyły w ujściu rzeki dwie piaskowe ławice.

Jedną z nich, położoną na zachód od ujścia, nazwano ...


... Westerplatte





Z czasem wschodnia wyspa stała się częścią lądu, a obok Westerplatte znalazło się tym samym główne wejście do portu gdańskiego.

W 1734 roku, francuski hrabia pułkownik Ludvik de Plelo wysadził na Westerplatte ponad dwutysięczny korpus ekspedycyjny, by nieść pomoc w obronie praw do tronu prawowitemu królowi Polski, Stanisławowi Leszczyńskiemu.

Głęboko w piasku Westerplatte leżą kości francuskich żołnierzy, którzy walczyli z piechota rosyjską o obca im sprawę."







Wycieczkę zaczynamy przy Czerwonym murze - Rote mauer, poprowadzonego w poprzek półwyspu muru, znienawidzonego przez niemieckich gdańszczan.

Po kapitulacji Składnicy mur rozebrano, a cegły przeznaczono do budowy baraków w obozie koncentracyjnym Stutthof.

Przez bramę w murze poprowadzone są tory, biegnące przez cały półwysep aż do basenu amunicyjnego.





Tutaj też znajdowała się stacja PKP i wiata elektrogeneratora, wysadzone przez Niemców już 7 września, podobno po to, żeby "polscy obrońcy nie mogli wykorzystać tych obiektów jako punktów oporu (! ).

To tu, 1 września 1939 roku, został ciężko ranny st. sierż. Najsarek.

Tutaj też, w nocy 1 września, dotarli sierż. Gawlicki i kpr. Jażdż i, tuz pod nosem Niemców, rozkręcili tory uniemożliwiając hitlerowcom wtoczenie pociągu pancernego na Westerplatte. Niestety miejsce to jest w ogóle nieoznakowane.

Ciekawostką jest fakt, że spalone tu 7 września cysterny, którymi Niemcy próbowali podpalić poszycie leśne półwyspu i wysoki słup gęstego, czarnego dymu, przełożyły się na powstanie legendy, że bohaterska załoga wysadziła się w powietrze i nikt nie przeżył.
Stąd: "... prosto do nieba czwórkami szli ..."







Placówka Wał. - Stąd padły pierwsze strzały polskich obrońców Składnicy.

Wieża obserwacyjna i bunkier ...









Ot, ciekawostka taka.
Wybudowane na początku lat pięćdziesiątych dla obrony portu gdańskiego ...
Nieważne. To znaczy, w naszej historii nieważne, bo jako swego rodzaju zabytek XX wiecznych fortyfikacji to ważne.

Ale ważniejsze są ślady po magazynach amunicyjnych.W sumie było ich 19 (plus 3 przy Basenie Amunicyjnym). Dziś pozostały już po nich tylko nasypy, zabezpieczające przed ewentualnym wybuchem, trochę cegieł ...







Drogą wzdłuż magazynów kierujemy się w kierunku placówki Fort, ale, najpierw, trochę historii, eksponowanej na plenerowej wystawie ...



cdn.

Pod koniec XIX wieku półwysep Westerplatte stał się znanym miejskim kąpieliskiem i letnim uzdrowiskiem.





Na początku wybudowano tu kilka letniskowych budynków, dom restauracyjny (Kurthaus), kilka prywatnych willi.
Na plaży pojawiły się przebieralnie, zaś w morze wychodziło 120 metrowe molo (Kaiser Steg, czyli Cesarska Kładka) z przystanią dla statków żeglugi przybrzeżnej.





Od 1881 roku rozwojem półwyspu zajmowało się gdańskie przedsiębiorstwo "Wisła" (Weischsel) które wybudowało dodatkową przystań od strony kanału portowego, zajazd z pokojami, korty tenisowe, obiekty do kąpieli błotnych i cieplnych, wille, pensjonaty, oddzielne kąpieliska dla pań i panów, muszle koncertową ...





Potrzeby kuracjuszy zaspokajały restauracja w domu kuracyjnym, liczne bufety, sklepy, w muszli koncertowej występowały orkiestry wojskowe, wytyczono wiele ścieżek, zasadzono wiele drzew.

Oświetlenie dostarczała własna elektrownia, wodę ze studni artezyjskich dostarczano z ujęcia przy ul. Polanki w Gdańsku-Oliwie.

Połączenie z Gdańskiem zapewniały prom do NowegoPortu oraz połączenie kolejowe, a od 1900 roku także tramwaje.



W czasie I w.ś. inwestycje podupadły. Półwysep został zasiedlony na stałe, co sprowadziło go do roli zwykłego, podmiejskiego kąpieliska, od 1919 roku, częściowo, podległego polskiej, poznańskiej spółce.

Po przekazaniu tego obszaru, w 1925 roku, przez Wolne Miasto Gdańsk władzom polskim, prasa gdańska rozpoczęła kampanię antypolską, skarżąc się, że społeczeństwo gdańskie poniosło niepowetowaną stratę na rzecz polski.

Westerplatte porównywano do słynnego, wiedeńskiego Prateru - cesarskiego parku.

Przy budowie Składnicy wykorzystano część budynków inne rozebrano.

O budowie i dziejach Wojskowej Składnicy Tranzytowej opowiada inna, nieopodal znajdująca się wystawa.



Ale o tym później ... Na razie zbliżamy się do kolejnej, ważnej, placówki.

"Fort"



cdn.

Ciekawa sprawa ten Fort.
Wybudowany w 1911 roku, a więc w szczycie kurortowania półwyspu.

No cóż, inna wizja "pruskiego murku"

No, ale przydał się.







To stąd właśnie wypatrywano oczekiwanych okrętów alianckich.
Niestety. Zamiast nich pojawiły się trałowiec "Von der Groeben" oraz torpedowiec T-196 ostrzeliwujący teren Składnicy.

O! Rudy zniknął ...






Jak widać siła prawdy jest na tyle potężna, żeby poradzić sobie również z taką górą złomu.

Swego czasu czołg opisywany był jako jednostka z 1 Brygady Pancernej im. Obrońców Westerplatte, która wyzwalała Gdańsk ...



Potem się okazało, że on ani z brygadą, ani z Gdańskiem, zresztą jak sama brygada, nic wspólnego nie ma.

No i zniknął ...

Tak samo, jak Placówka "Tor Kolejowy", zalana paskudnym betonem. Chociaż nie, placówka była dalej, za torami wiodącymi na teren Straży Granicznej, w zaroślach.

Tutaj, swego czasu, spacerowali pięknymi, żwirowymi alejkami pensjonariusze kurortu.

Niedaleko tez było stanowisko naszego Boforsa, jednego z dwóch działek przeciwpancernych 37 mm znajdujących się na wyposażeniu obrońców.

Oprócz tego dysponowali armatą polową 76 mm, dość przestarzałą, wzór 1926, ale w sprawnych rękach polskich artylerzystów czyniąca cuda.

To z niej właśnie ustrzelono stanowisko karabinu maszynowego na latarni morskiej w Nowym Porcie. Niestety, dość szybko zniszczona została przez działa pancernika.



Dochodzimy do pozostałości Wartowni Nr 5.





Staraniem zastępcy mjra Sucharskiego, kapitana Dąbrowskiego, już w 1946 roku na miejscu zniszczonej bezpośrednim trafieniem wartowni zbudowano Cmentarzyk Obrońców Westerplatte i ustawiono krzyż.

Krzyż ten usunięto w 1963 roku, tuż przed odwiedzinami towarzysza Chruszczowa, no bo przecież mógłby go drażnić za bardzo, w zamian stawiając na tym miejscu wspominany już sowiecki czołg T-34.

Czołg, podobno, sprawiał wrażenie, jakby zaraz miał rozjechać groby obrońców, ale dotrwał tak do '89 roku, kiedy to przeniesiono go na pokazany wcześniej postument.





W 1971 roku, niedługo po wydarzeniach grudniowych, komuniści, z wielką pompą, sprowadzili z Bari, gdzie zmarł, prochy mjra Sucharskiego i pochowali na cmentarzyku.
Taka zasłona dymna, żeby ludzie mieli o czym gadać zamiast.

Krzyż, ukryty na cmentarzu w Nowym Porcie, wrócił w sierpniu 1981.

Tuż obok cmentarzyka, czyli dawnej Wartowni Nr 5 znajdowała się niegdyś willa oficerska i kasyno podoficerskie.









Niestety, nie ma po nich śladu, tak samo zresztą, jak po Starych Koszarach, znajdujących się niegdyś w pobliżu szerokiej, betonowej alei prowadzącej prosto do głównego punktu oporu Składnicy:



Nowych Koszar ...

cdn.

weldon napisał(a):O! Rudy zniknął ...


Jak widać siła prawdy jest na tyle potężna, żeby poradzić sobie również z taką górą złomu.

Swego czasu czołg opisywany był jako jednostka z 1 Brygady Pancernej im. Obrońców Westerplatte, która wyzwalała Gdańsk ...

Potem się okazało, że on ani z brygadą, ani z Gdańskiem, zresztą jak sama brygada, nic wspólnego nie ma.

Czołg trafił do muzeum wojskowego w Drzonowie.

Jacek S napisał(a):

weldon napisał(a):Swego czasu czołg opisywany był jako jednostka z 1 Brygady Pancernej im. Obrońców Westerplatte, która wyzwalała Gdańsk ...

Potem się okazało, że on ani z brygadą, ani z Gdańskiem, zresztą jak sama brygada, nic wspólnego nie ma.

Czołg trafił do muzeum wojskowego w Drzonowie.

Tropiciele mitów...


Pozdrawiam,
Wojtek

Mnie trochę łatwiej...szacunek za podejście do tematu dla Piotra.

Jacek S napisał(a):Czołg trafił do muzeum wojskowego w Drzonowie.

Rety! Koło Zielonej Góry?

Ależ ten Wiatr historii ma siłę

Franz napisał(a):Tropiciele mitów...

Poszukiwacze prawdy raczej ...

W tym przypadku, akurat, to tylko o faktach można mówić, bo prawdę już dawno piach pokrył

Pozdrawiam

EDIT: @ Jacek: o pewnych rzeczach trzeba wspomnieć.
Wspomnieć, wniosków nie wyciągać, bo to nie nasza rola.
Naszą jest - wiedzieć.

Pozdrawiam

To, co dziś możemy zobaczyć z Nowych Koszar, to nędzna namiastką tego, co zostało tu wybudowane przed wojną.

Z trudnościami, ponieważ wszystkie prace trzeba było wykonywać w całkowitej tajemnicy, często po nocy, bez użycia jakiegokolwiek ciężkiego sprzętu, wykonywano szereg prac, natomiast w 1936 roku oddano do użytku Nowe Koszary.












Koszary, podobno, zaprojektował jeden z najwybitniejszych, polskich, architektów tamtych czasów.
Znalazłem informację, iż był to prof. Jerzy Stankiewicz, który dopiero po wojnie dowiedział się jaką placówkę wojskową projektował.
(Taka była klauzula tajemnicy wojskowej Westerplatte - dla bezpieczeństwa, co pół roku wymieniano żołnierzy obsady placówki, kadrę oficerska i podoficerska co dwa lata).

Informacja ta jest o tyle niesprawdzona, że ... nie znalazłem o nim żadnej informacji, oprócz tego, że ... urodził się w 1925 roku

A więc, faktycznie, zdolny

Gdzieś widziałem informację, że był to prof. Jan Zachwatowicz, ale znając jego zamiłowania, raczej nie wiązałbym go z budowlami fortyfikacyjnymi.

A taką konstrukcję miały Koszary. Zaprojektowano je w ten sposób, aby górne pietra absorbowały uderzenia bomb i pocisków, zabezpieczając ukryte w piwnicy wartownię i schrony.

Bez wątpienia autorem płaskorzeźby niegdyś umieszczonej nad wejściem do budynku, obecnie postawionej na trawniku przed jego resztkami, był znany, polski, rzeźbiarz, grafik, zwany Poetą grafiki - zmarły w 1993 roku w Krakowie, Konrad Srzednicki.



Wchodzimy w ruiny.









Wyraźnie widać solidną, żelbetową, konstrukcję budynku.
Pomimo kilkukrotnych, bezpośrednich, trafień, ten najnowocześniejszy w tamtym czasie, budynek koszarowy,
przetrwał oblężenie w całkiem niezłym stanie.











Po kapitulacji, ponad tysiąc polskich więźniów zmuszono do uprzątnięcia terenu i usunięcia śladów walki.
Hitlerowcom zależało na zatarciu śladów własnej nieudolności.
Tym samym rozebrano zniszczone lub uszkodzone budynki, a także część górnego piętra koszar.
Dobitnym jest fakt, iż więźniowie spali w suterenie koszar, która uniknęła zniszczenia.
Cegły z rozebranych budynków posłużyły później Niemcom do budowy obozu zagłady w Stutthofie. Wywieziono tam również płytki ze ścian, instalację elektryczną oraz rury kanalizacyjne.









To, co widzimy dzisiaj, to zaledwie jedno, południowe skrzydło całego, przypominającego zniekształconą literę "T" budynku.

Po zajęciu Westerplatte przez Rosjan w 1945 roku, koszary stały się obiektem testów materiałów wybuchowych oraz detonowania znalezionych niewypałów.
Szkody poczynione przez te „ćwiczenia” widoczne są do dnia dzisiejszego jako wypiętrzenia stropów, wygięcia szkieletu budynku oraz osmalone ściany.
Zniszczono wtedy całe skrzydło północne, a powstały dzięki temu gruz posłużył do umocnienia wybrzeża morskiego na Westerplatte.
Część gruzu leży również w krzakach niedaleko koszar.

Czego Niemcy nie zrobili w ciągu 5 lat okupacji, poczynili Rosjanie w ciągu kilku dni.













Znów wracamy na betonową aleję.

Przed nami, podobno zrobiony na wzór wbitego w ziemię miecza, pomnik Obrońców Westerplatte.





Po drodze mijamy jeszcze miejsce, gdzie stała bateria 4 moździerzy plut. Bieniasza, zbombardowana 2 września przez Sztukasy.

Wspinamy się na wzgórze ...



cdn.

weldon napisał(a):...wszystkie prace trzeba było wykonywać w całkowitej tajemnicy, często po nocy, bez użycia jakiegokolwiek ciężkiego sprzętu...

Znalazłem informację, iż był to prof. Jerzy Stankiewicz, który dopiero po wojnie dowiedział się jaką placówkę wojskową projektował.
(Taka była klauzula tajemnicy wojskowej Westerplatte - dla bezpieczeństwa, co pół roku wymieniano żołnierzy obsady placówki, kadrę oficerska i podoficerska co dwa lata).

Nie to co teraz

No, ale dziś przecież żyjemy w przyjaźni z wszystkimi na całej ziemi, to co mamy ukrywać?

A teraz czas na małą część rozrywkową ...

Musiałem zatrzymać się na chwilę w spacerze, ponieważ ... okazało się, że wywaliłem zdjęcia jakiś kikutów,
sterczących niby kominki centralnego ogrzewania z kotłowni, a które okazały się dość ważnym elementem miejsca,
do którego podążałem.

Jak wspomniałem już, przede mną znajdowało się 22 metrowe wzgórze z wbitym w nie 25-metrowym, granitowym kolosem,
który niektórzy próbowali nazwać Pomnikiem Obrońców Westerplatte ...



Podobno jest to rękojeść miecza, wbitego w ziemie, natomiast, mz i nie tylko moim,
obrazuje sposób podejścia byłych władz do obrońców tego miejsca.

Tak dokładnie, to wzgórze i pomnik wieńczą, zapoczątkowane w latach 60-tych dzieło dewastacji Westerplatte.

Chcąc nadać temu miejscu "historyczny wygląd" na półwysep wysłano koparki i spychacze. Cześć terenu wzięło wojsko, część port, poszerzono kanał portowy, a co stało po drodze wzięto pod młoty i kilofy.

Zniszczono Wartownię Nr 2, Czwórkę przebudowano na magazyn, Wartownia Nr 1 cudem ocalała, pozostawiona swemu losowi.

Zresztą tak samo potraktowano żołnierzy Westerplatte, poddanych rożnym szykanom przez komunistów. Wielu z nich trafiło w ręce katów z UB, niektórzy, jak kapitan Słaby, już z tych rąk nie wróciło.

No, ale miało być humorystycznie ... No to zaczynamy:

- po pierwsze zwróćmy uwagę na wieńczące pomnik, dwie, rzeźbione głowy - diabli wiedzą, chyba sowieckiego sołdata i moriaka o wyraźnie azjatyckich rysach ... Zresztą uzbrojonych w "typową" dla obrońców półwyspu ...
pepeszę



Wchodząc na pomnik obchodzimy spiralną ścieżką wzgórze, co pozwala na wczytanie się w umieszczone na nim napisy.

A są ... ciekawe



Fascynuje, na przykład, jest połączenie "Tych, co na morzu ..." z Lenino, czy Murmańskiem ...
Tym bardziej, że, nagle, monstrum zaczęto nazywać "Pomnikiem Obrońców Wybrzeża".

No, niby trochę o tych obrońcach jest ...



O, jest i Westerplatte wspomniane ...



Ciekawie się prezentuje również wyryta na pomniku data ...
No właśnie, potrzebuję wsparcia, bo, mz, jest to ... 30 marca 1943 roku.

Nie wiem, co się mogło wydarzyć tak ważnego w tym czasie w Gdańsku, żeby warto to było uwieczniać na Westerplatte ...

Niektórzy mówią, że chodzi o 30 marca 1945 roku, ale ta data zajęcia ... przepraszam, wyzwolenia Gdańska
przez Sovietów też pasuje tu jak pieść do nosa ...



No wię, kurcze, komu ten pomnik w końcu wystawili?

Dodatkowego smaczku dodaje fakt, że uwieczniono na nim również napis ...:

"Poczta Gdańska"

No tak, biorąc pod uwagę, że, w odróżnieniu od Poczty Polskiej, Poczta Gdańska, do wybuchu wojny była pocztą niemiecką, to zgloryfikowano na nim jeszcze chwałę faszystowskich doręczycieli listów

Przynajmniej z jednym nie można się nie zgodzić ...



Wejście na wzgórze i na pomnik ma tę zaletę, że ... nie widać z niego tego strucla.

Za to widać ...



... Arenę.

Widać ...



... latarnię w Nowym Porcie.



... i kawałek morza.

Rzucam jeszcze okiem na to kuriozum ...



Dziewczyny tu nie właziły.
Wracam betonową autostradą ...



A, zapomniałem jeszcze o jednym elemencie ...
Już mówiłem, jako, że sfotografowałem kominy jakiejś kotłowni, czy też wywietrzniki ze znajdującego się (podobno) poniżej szaletu, to zdjęcia wyp...łem.
Na szczęście nie za bardzo i udało mi się je odzyskać ...



Okazuje się, że ten majstersztyk artystyczny, to ... znicze

Znicze i to, w dodatku, kalendarz obrony, bo im grubsza rura, tym cięższa obrona.

Kurde, że ja na to od razu nie wpadłem ...

Może dlatego, że kalendarz ten czyta się ... po hebrajsku
Znaczy się, od prawej do lewej, no bo najgrubszy komin, tfu, znicz, odpowiadający ma się rozumieć drugiego września,
znajduje się na drugiej, licząc od prawej, pozycji ...



cdn.