WeldOn the Run ... Majówka u zbiegu trzech granic. Zgorzelec

weldon napisał(a):coraz śmielej, zwłaszcza młodzi Polacy, przechodzą i szukają swojego miejsca na lewym brzegu Nysy.

Drang nach Westen.

Pozdrawiam,
Wojtek

O! Niby w ramy ujęte, treść kolejnej strony twój post otwiera

************************************************

Jedziemy się wyCzochać ... Do Suchej koło Leśnej







Trochę głupio się przyznać, ale przejazd przez niesamowicie piękne okolice i wzgórza wokół Zgorzelca, które mijaliśmy w drodze do zamku, mimo, że przebiegła w asyście czterech osób, biorących udział w plenerze fotograficznym ... nie doczekała się ani jednego zdjęcia











Kupujemy bilety - są różne warianty, z możliwością wybrania atrakcji, które chcemy zobaczyć, ewentualnie obejmujące nawet rejs po zalewie - bilety na zwiedzanie zamku kupuje się osobno.

Pierwsza atrakcja, to muzeum pokazujące różne przedmioty i scenki rodzajowe z życia zamku i okolic.











Jak widać, zamek występował w wielu filmach i serialach - ostatnio w Tajemnicy twierdzy szyfrów.
Ten fakt i nie tylko ten, spowodował, że jest obiektem kojarzonym przez większość osób interesujących się historią.

We wczesnym średniowieczu istniał tu gród obronny o drewnianej konstrukcji i kamienno-ziemnych umocnieniach. Historia murowanej twierdzy rozpoczyna się w połowie XIII wieku, zapewne za sprawą króla czeskiego Przemysła II, choć nie brakuje głosów, że jej fundatorem mógł również być jeden z książąt świdnicko-jaworskich, starający się w ten sposób umocnić pozyskany fragment górnych Łużyc.











Ciekawa jest etymologia pochodzenia nazwy Czocha:
Pierwsza wzmianka o istniejącym w tym miejscu grodzie Mons Tyzov pochodzi z 1264. W 1329 zamek wymieniany był jako castrum Caychow, zaś w późniejszym średniowieczu również jako Cachow (1337) , Schochav (1413), Csochow (1419) i Schochuff (1420).
Czasy nowożytne to dalsza ewolucja nazwy na Schocha (1592), Zhoche (1732) i wreszcie Tzschocha, która po raz pierwszy zaistniała w dokumentach w roku 1816.
Po pojawieniu się na tych terenach władzy radzieckiej, a później polskiej warownię nazwano Czachów i przemianowano na Czocha w drugi rok po wojnie.











Według innej wersji, zamek Czocha powstał w II połowie XIII wieku jako warownia obronna północnej granicy Czech z inicjatywy króla czeskiego Wacława II.
W roku 1315 książę piastowski Henryk Jaworski żeni się z Agnieszką, córką Wacława II, i otrzymuje jako wiano zamek wraz z przyległymi ziemiami.

O dalszych dziejach zamku - w cd.

weldon napisał(a):Trochę głupio się przyznać, ale przejazd przez niesamowicie piękne okolice i wzgórza wokół Zgorzelca, które mijaliśmy w drodze do zamku, mimo, że przebiegła w asyście czterech osób, biorących udział w plenerze fotograficznym ... nie doczekała się ani jednego zdjęcia

Jeden powód więcej, aby wrócić.

Pozdrawiam,
Wojtek

W 1345 roku Henryk zawiera porozumienie z siostrzeńcem Bolkiem II Świdnickim, na mocy którego rok później Bolko II przejmuje Księstwo Jaworskie wraz z Zamkiem Czocha. Księstwo Świdnicko-Jaworskie jest silne gospodarczo i militarnie. Pod koniec życia Bolka II następuje zbliżenie z dworem czeskim, potwierdzone małżeństwem bratanicy Anny z królem Karolem IV i zawartym porozumieniem w 1350 roku o dziedziczeniu - Bolko był bezdzietny. Po śmierci jego (1368) i żony Agnieszki (1392) księstwo wraz z Zamkiem Czocha zostaje włączone do Królestwa Czech. Zamek traci wówczas znaczenie strategiczne i zostaje siedzibą rodów rycerskich.











W wieku XVI zamek zostaje gruntownie przebudowany w stylu renesansowym, wyposażony w dzieła sztuki i dostosowany do broni palnej - basteje. Po zakończeniu wojny trzydziestoletniej zamek uzyskuje formę okazałej rezydencji, a głęboką fosę zamieniono na zwierzyniec, budując nad nią most .
W noc z 17 na 18 sierpnia 1793 roku ogromny pożar zamienił zamek w ruinę, kładąc kres świetności rezydencji i niszcząc bogate zbiory. Właściciele przystąpili do obudowy w następnym roku. Kolejną rekonstrukcję przeprowadzono w latach 1909-1914 po zakupie zamku przez drezdeńskiego przemysłowca Ernesta Gütschowa. Odbudowa unowocześniła wnętrza i odtworzyła stylowy nastrój zamku.











Kiedy w 1945 roku Armia Czerwona zaczęła 'wyzwalać' coraz to bliższe tereny, Ernst Gütschow zakupił najlepszy sejf i schował w nim liczne dzieła sztuki przechowywane przez niego na zamku. On sam z rodziną spakowali najpotrzebniejsze rzeczy i przenieśli się w gąb Niemiec. Tymczasem służba zamkowa wraz z nowym burmistrzem Leśnej otworzyli drzwi przy pomocy palnika i zrabowali skarb. Całość załadowali na dwie ciężarówki, z których jedna została przechwycona przez polskie wojsko. Druga pojechała w kierunku granicy wschodniej i ślad po niej zaginął. Skarby z pierwszej ciężarówki zabrano podobno do Warszawy - Podejrzewamy, że kolekcja militariów trafiła do Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie - mówi Monika Cimcioch, dyrektor zamku Czocha. - Próbujemy się porozumieć, aby część została nam przynajmniej wypożyczona. Dostawaliśmy także sygnały, że meble z Czochy były widziane na zamku w Malborku.











Pewnie cegły i bruk te z pojechały do Warszawy, ale czegoż to, wtedy, ci moi przodkowie z tych przymusowych wywczasów nie nawieźli do stolicy
Czas mieli

Inna sprawa, że tuż po wojnie zamek stał się tymczasowym domem dla przesiedleńców z Macedonii. Na środku sali rycerskiej płonęło ognisko zrobione z pozostałych na zamku mebli ... Wywieźli, spalili, Malbork, Warszawa, strefa amerykańska ... nieważne. Na pewno są w Warszawie











W 1952 roku przechodzi w ręce Wojska Polskiego, do roku 1996 znajdował się tutaj Wojskowy Dom Wypoczynkowy. Organizowane były dwutygodniowe turnusy dla wojskowych oraz ich rodzin.

We wrześniu 1996 roku przejęła go Wojskowa Agencja Mieszkaniowa.
Od tamtej pory zamek jest miejscem otwartym dla wszystkich.
Jest tam hotel włączony do sieci Hotele WAM, gdzie można przenocować, urządza się liczne bankiety i konferencje

Zamek Czocha obrało sobie za siedzibę również Bractwo Rycerskie Zamku Czocha.





Opuszczamy miłe i chłodne piwnice kryjące w sobie sale i narzędzia tortur i spróbujemy dostać się do wyżej położonych sal zamkowych.

cdn.

Franz napisał(a):Jeden powód więcej, aby wrócić.

O dziwo, przyjazne duszki, kierujące naszymi krokami sprawiły, że, może nie w tych, konkretnie okolicach, ale w niedaleko położonym miejscu tego regionu, rozpoczęła się kolejna nasza przygoda - tym razem kolejna Śródziemnomorska, ale nic więcej nie powiem, żeby łut tajemniczości dla tamtej opowieści pozostawić

Pozdrawiam

Wyżej położone sale zamkowe.











Opuszczamy chłodne przedmurze, zakończone spora basteją i wspinamy się w kierunku mostu którym dostaniemy się do holu głównego zamku.











Acha, zamek jest zbudowany ze złomów granitowych i gnejsów, spojonych zaprawą wapienną. Na teren zamku wchodzi się przez półkolistą bramą, flankowaną dwiema bastejami na wzór średniowiecznych baszt.
Gnejs ... Ładne słowo











W holu znajduje się kasa i, o czym dowiedzieliśmy się później, powinniśmy poczekać na panią przewodnik, która oprowadzi nas po zamku ...











Oczywiście poleźliśmy sami ...











Wleźliśmy do jakiejś wielkiej sali z wielkim kominkiem i wywieszonymi chorągwiami ...
Nawet było fajnie, tyle, że za nami przypałętała się jakaś straszna rzesza ludzi i zaczęli biegać w kółko, fotografując co popadnie ...









O poczynionym przez nas falstarcie poinformowali nas ludzie z obsługi hotelowej, więc nie wypadało zrobić nic innego, jak grzecznie wrócić do piekielnie dusznego holu i jednak poczekać na panią przewodnik

cdn.

weldon napisał(a):[img]https://lh4.googleusercontent.com/-bFQG8WiATP8/UBeEjr0WfPI/AAAAAAAAIac/UjgPDVgxcvE/s800/DSCF1322.JPG[[/img]
Oj, korciło, żeby zobaczyć, co jest wyżej

Mnie też zakorciło
Nie oparłam się chęci zaglądnięcia co było na tym zdjęciu


Już wracam na zamek

Mimo solidnie wyglądającej drabiny i średnicy otworu w dachu, sugerującej, że bym się przepchnął , na szczęście zauważyłem solidną, stalową linkę, nie pozwalającą na otwarcie tego włazu

A co do zamku, to, ciekawostka taka, jeden z jego właścicieli, Kaspar von Nostiz, wziął udział w Wojnie 13-letniej, gdzie walcząc po stronie krzyżackiej dn. 17 września 1462 jako jeden z dwóch dowódców pięciotysięcznego oddziału uległ wojskom polskim Piotra Dunina w bitwie pod Świecinem.

Bitwę tę i dowódców wojska krzyżackiego Fritza von Raveneck oraz - wspomnianego wcześniej von Nostiza - opisał Stefan Żeromski w powieści "Wiatr od morza".











Przyszła pani przewodnik - ruszamy wraz z nią. Coś tam mówiła, ale i tłum się spory za nią pałętał i ja miałem ciekawsze zajęcia, więc tylko domyślać się mogę, o czym opowiadała.

Na przykład, może mówiła o ... gościach na zamku?











Mała dygresja - kominek. Wielki kominek. Możliwe, że to właśnie do niego wrócę przy okazji opowieści na która przyjdzie jeszcze czas

A na razie miało być o gościach ... Na przykład: von Braun.











Podczas drugiej wojny światowej zamek Czocha odwiedzał Werhner von Braun, jedna z największych postaci naukowych XX wieku i bohater narodowy nazistowskich Niemiec, a potem dwulicowej Ameryki, ojciec niemieckiej broni rakietowej, późniejszy twórca rakiet kosmicznych Saturn, które wynosiły na księżyc statki z grupy Apollo.











Odwiedziny te wiąże się z prowadzonymi przypuszczalnie w podziemnych fabrykach pod Leśną badaniami nad bronią V-1 i V-2, eksperymentami z bronią uranową lub nowoczesnymi silnikami. Podczas wojny w pobliżu warowni zlokalizowano silną obronę p-lotniczą, co może oznaczać, że jego właściciel pozwolił, aby von Braun miał tutaj swoje biuro badawcze.




A może to o tym kominku była mowa?





Albo o tym


A wracając do tematu, to wspomniana fabryka nazywała się "Gema Werke" i wytwarzała urządzenia radiolokacyjne FREYA, jednak inne prace, jakie tam prowadzono, dawały efekty w postaci silnego pola elektromagnetycznego, które sprawiało, że w jadących w jej pobliżu samochodach gasły silniki!
Gdy eksperymenty przerywano, pojazdy ruszały dalej, jak gdyby nigdy nic.



Wchodzimy w ścianę - w zamku jest ukrytych sporo tajemniczych przejść i właśnie jednym z nich przemieszczamy się dalej.



To może teraz o tym tajemniczym kominku?

Ale to w cd

A mnie się podobała ta Nokia obok domofonu w Zgorzelcu

Cóż, to się, panie, postęp nazywa

***************************************

Będzie o kominku ...











Przez okno widać statek pływający po jeziorze Leśniańskim. Wspinamy się wyżej i, krużgankiem wokół dziedzińca, udajemy się tam, gdzie znajdowały się prywatne apartamenty właścicieli zamku: łazienka, sypialnia ...











Zamek Czocha jest miejscem, w którym niejednokrotnie dochodziło do przemocy w rodzinie. Przykładem jawnie brutalnych relacji między małżonkami były wydarzenia z połowy XVII wieku, kiedy na zamku rządził Krzysztof Nostitz. Rozbudował on twierdzę, odnowił komnaty i wnętrza, zabudował też piękny dziedziniec, na środku którego stanęła studnia, niema bohaterka późniejszych okropności.











Będąc w wieku 24 lat Krzysztof postanowił ożenić się ze starszą, ale za to podobno bardzo bogatą krewniaczką cesarza, Gertrudą. Po wystawnych zaślubinach okazało się jednak, że Gertruda nie posiada żadnego cennego posagu, co gwałtownie osłabiło uczucie młodzieńca, który z rozbrajającą szczerością i nieukrywanym rozczarowaniem stwierdził, iż w związku z zaistniałą sytuacją nie ma zamiaru utrzymywać żadnych bliższych kontaktów z brzydką, starą i grubą żoną.











Odrzucona kobieta swoje potrzeby jednak miała i starała się zaspokajać je pod nieobecność męża z mniej wybrednymi od niego mężczyznami. I trwał sobie taki układ do czasu, kiedy Krzysztof po powrocie z długiej podróży zastał Gertrudę w odmiennym stanie - wściekł się wtedy nieludzko, bo choć z usług żony nie korzystał już od dawna, to zdrady tolerować nie zamierzał. Wpadł do sypialni przestraszonej niewiasty i pociągając ją za włosy zaprowadził na dziedziniec.











Tam w zazdrosnym uniesieniu rozkazał jej skoczyć do wspomnianej studni, ale że kobiecie takie rozwiązanie z oczywistych względów nie było na rękę, więc nieśmiało odmówiła. Krzysztof silny był i nie zamierzał negocjować - chwycił za włosy i babę utopił. Odtąd, gdy ktoś nachylił się nad studnią w środku nocy, słyszał kobiece jęki i przeraźliwe wołanie o pomoc.









Sytuacja ze studnią powtórzyła się jeszcze co najmniej raz. W 1793 niejaka Urlika urodziła nieślubne dziecko i za karę skończyła w wodzie, a Bogu ducha winne niemowlę zamurowano w komnacie marmurowej, w pięknym renesansowym kominku.



Zatoczyliśmy pełne koło i znów znajdujemy sie w największej sali zamku, tyle, że teraz jesteśmy piętro wyżej ...

cdn.

Na chwile jeszcze wrócę do przerwanego tematu gości odwiedzających zamek:







Położenie, fakt, że należał do wojska powodowały, że zwalały się tu różni prominenci klasy robotniczej.

Wśród tych, którzy w czasach komuny gościli na zamku Czocha, były takie znakomitości jak: przewodniczący KC PZPR Bolesław Bierut, członek Komisji Wojskowej Biura Politycznego KC PZPR Jakub Berman, I Sekretarz KC PZPR Władysław Gomułka, premier PRL Józef Cyrankiewicz, szef Głównego Zarządu Politycznego Wojska Polskiego, późniejszy Zwierzchnik Sił Zbrojnych i Sekretarz KC PZPR, Wojciech Jaruzelski,









Wymienić też warto takich, jak minister obrony narodowej Marian Spychalski, a także wybitni dowódcy bratniej armii: minister obrony ZSRR marszałek Gieorgij Żukow, wiceminister obrony narodowej ZSRR marszałek Konstanty Rokossowski, czy wreszcie 1. naczelny dowódca Zjednoczonych Sił Zbrojnych Państw Układu Warszawskiego marszałek Iwan Koniew.





Jak widać, to, co nie udało się w socjalizmie, a więc zrównanie klas, za drobna opłata możliwe jest dla wszystkich dopiero w kapitalizmie.

Ot, paradoks taki

Było schodami w górę, będzie schodami w dół ...



Wyłazimy na słońce

cdn.

Na słońcu jak na słońcu - gorąco ...











Dołączamy do reszty naszej grupy siedzącej sobie w chłodnej altanie.

Czas na krótki odpoczynek.











Dla fanów duchów i innych nadprzyrodzonych osobników, tudzież ponurych podań i legend - nieco zamkowych 'opowieści z krypty'. Jak przystało na porządny zamek - Czocha posiada spory duchowy dorobek, zwłaszcza Białe Damy upodobały sobie ponoć ten przybytek... Legenda o Białej Damie:









Opowiadają, że zamek Czocha ma swoją Białą Damę, która jeden raz na sto lat ludziom się ukazuje. Widzieć ją można jedynie nocą, w każdą setną rocznicę śmierci jej brata zabitego przez wojska husyckie, które ona nocą do zamku sprowadziła i w ręce których zamek wydała. Mówią, że brat ów w chwili śmierci przeklął ja i dlatego dusza jej tak długo zamku opuścić nie może, aż ktoś klątwę z niej zdejmie.
Zjawę widywano w latach 1531 i 1631, siedząca nad skarbem złożonym ze złotych monet i naczyń w towarzystwie olbrzymiego psa, broniącego dostępu każdemu, kto chciał się do niej zbliżyć. Pies ten nie jest rzekomo groźny dla osób urodzonych w niedzielę i tylko tacy mogą jej pomóc. Różni przybywali tu i próbowali tego dokonać. Nie kierowała nimi jednak chęć uwolnienia pokutującej duszy a tylko apetyt na jej skarby.









Opowiadają, iż któregoś roku dwaj młodzi rzemieślnicy z Leśnej wybrali się do zamku, lecz nawet tam nie dotarli. Otuliła ich gęsta mgła pełna tajemniczych cieni i postaci, które chciały obu młodzieńców pochwycić i uśmiercić. Przez mgłę widzieli już nawet stojąca szubienicę. Zdołali jednak z wielkim strachem umknąć w kierunku Leśnej. Przed pierwszymi budynkami zauważyli, że ich śladem podąża olbrzymi czarny kot. Im bardziej zbliżali się jednak do miasta, kot stawał się coraz mniejszy i doszedł do normalnej wielkości, gdy zdyszani wpadli do swej izby. Kot wszedł za nimi. Usiadł bez ruchu w kącie izby i bez przerwy wpatrywał się swymi nienaturalnej wielkości oczyma w twarze wystraszonych nocną przygodą młodzieńców. Bojąc się usnąć, by kocur nie zaatakował ich we śnie, czuwali na zmianę przez kilka dni, aż któregoś popołudnia kot poszedł za przejeżdżającą kobietą z Czech, o której opowiadano, że para się czarami.











Prób wyzwolenia duszy błądzącej po zamku Białej Damy było rzekomo jeszcze kilka. Ostatnią z nich podjęli po wojnach napoleońskich jacyś młodzi ludzie z okolicznych wiosek. Nie wiadomo, co ich w zamku spotkało, ale opowiadają, że powrócili do swych chat bardzo wystraszenia. Żaden z nich nie chciał powiedzieć, co widział tej nocy a wszyscy w następnym roku zmarli, zabierając tajemnicę owej wyprawy do grobu.






Ten posąg coś mi przypomina ... Nie wiem, czy dobrze kojarzę, ale chyba podobny stoi gdzieś we Wrocławiu?
Coś, jakaś legenda, związana jest z rapierem tegoż szermierza?





O, Nasi tu byli




Tą samą drogą, którą przyszliśmy, wracamy na parking. Jest gorąco ...





O tym, że widzę lewitujące nad murem rowery wole nikomu nie wspominać ...



W końcu to ja prowadzę

cdn.

Leśna - zapora na Jeziorze Leśniańskim

„Dolinom – dla ochrony, falom – dla przekory, wszystkim – na pożytek” – taką sentencję umieścił na kamieniu węgielnym zapory w Leśnej książę raciborski Wiktor Amadeusz.

Gdy jesienią 1901 roku rozpoczynano budowę tamy, przewodniczący śląskiego parlamentu zapewniał, że uchroni ona okoliczne miejscowości przed wartkimi nurtami Kwisy, która co roku pustoszyła niżej położone wsie. Pamiętano zwłaszcza o wielkiej powodzi z roku 1897.









Budowa zapory trwała 4 lata. Zaprojektował ją jeleniogórski inżynier budowlany Curt Bachmann, który później przygotował też projekty tamy pilichowickiej i złotnickiej. W latach 1905-1907 obok zapory wybudowano elektrownię wodną. Jedna z najstarszych w Polsce budowli hydrologicznych do dziś pełni funkcję przeciwpowodziową i energetyczną. Jest też cennym zabytkiem techniki z wieloma oryginalnymi elementami sprzed 100 lat.





Wszyscy robimy zdjecia ...





Chłopaków wyraźnie zainteresowało coś tam, w dole ...



W ogóle nie zwracają uwagi na to, co się dzieje na koronie tamy

Ale, wróćmy do zapory

Do naszych czasów dotrwały turbiny i generatory. Pięć z nich pochodzi z lat 1907-08. Przy pełnej mocy są one w stanie wyprodukować 2,7 megawata mocy. Przed laty, gdy w Leśnej istniały zakłady przemysłowe, energia ta wystarczała dla potrzeb miasteczka i okolicznych miejscowości. – Te urządzenia właściwie się nie psują. Wykonujemy tylko drobne naprawy. Nowoczesne turbiny mają tylko nieco lepszą wydajność – mówi Bogusław Klich, pracownik elektrowni.







Kurcze, tylko te zdjecia robią i robią ...

Trzy lata temu tama przeszła gruntowny remont. Odnowiono 18 kilometrów spoin pomiędzy kamieniami i wymieniono wodoszczelny, betonowy płaszcz zabezpieczający konstrukcję. Na zaporze pojawił się również nowoczesny system monitorujący poziom, temperaturę oraz przecieki wody.









Najtrudniejsza i niebezpieczna była operacja wyciągnięcia 6 zasuw upustów tamy. Są to olbrzymie, ważące po ponad 8 ton, wrota zamykające przepływ wody, pędzącej z prędkością prawie 100 km/h. By je wydostać na zewnątrz, trzeba było użyć technik alpinistycznych, ponieważ jedyna droga na powierzchnię wiodła przez 30-metrowy wąski szyb. Dodatkowych trudności przysporzyli niemieccy konstruktorzy, którzy zamocowali te urządzenia na stałe. Wymontowane zasuwy zregenerowano – podobnych nikt już nie produkuje.









Na początku XX w. nie wypracowano jeszcze wzorców rozwiązań architektonicznych dla elektrowni – przypominają więc budynki użyteczności publicznej. Wystrój zewnętrznych ścian hali elektrowni w Leśnej, podział okien i inne dekoracje wnętrza stanowią więc modelowy przykład, ciekawej secesyjnej ornamentyki.









Kilka liczb:

Zapora wznosi się na wysokość 36 metrów. Korona tamy ma 130 metrów długości. Do jej budowy zużyto 150 000 worków cementu. 20 000 ton piasku i 70 000 metrów sześciennych kamienia. Przy pracach budowlanych zatrudniono 450 osób, większość siły roboczej stanowili Włosi i Austriacy.







Przy zaporze kończymy nasza wycieczkę.



Jeszcze, tego samego dnia, mamy spotkanie w Muzeum Łużyckim.







Jutro wyjeżdżamy wcześnie rano ...

weldon napisał(a):I tak, od czasu, jak się na googla przerzuciłem, to zdjęcia migiem się wgrywają i na serwer i z serwera

... to znaczy gdzie ... jak ?

Nie ograniczaj ! ... mam czas ... od czasu, do czasu !

Pozdrawiam.

mariusz-w napisał(a):

weldon napisał(a):I tak, od czasu, jak się na googla przerzuciłem, to zdjęcia migiem się wgrywają i na serwer i z serwera

... to znaczy gdzie ... jak ?

Nie ograniczaj ! ... mam czas ... od czasu, do czasu !

Pozdrawiam.

Dokładnie to jest picasa, ale zakładasz sobie konto na google:
1. pod adresem google.pl klikasz Zaloguj



2. w następnym oknie klikasz ZAREJESTRUJ SIĘ



3. wypełniasz formularz i dostajesz adres mailowy: nazwa@gmail.com pod którym będziesz się logował.



Dalej już proste: na górnej, czarnej, listwie klikasz Więcej i z rozwiniętego menu wybierasz Zdjęcia.
Zakładasz nowy album, wrzucasz zdjęcia z komputera.

Zdjęcia można porządkować, nie wiem, jak albumy, bo nie potrzebowałem do tej pory.
Tak samo można zdjecia obrabiać.

W albumie wchodzisz w pokaz slajdów (klikając na pierwszym zdjęciu), klikasz na strzałkę w PD, żeby zwinąć to okno z prawej strony, adres zdjęcia pobierasz klikając PPM na zdjęciu i wybierając Kopiuj adres obrazka.

Strzałkami poruszasz się po albumie, albo rozwijasz na dole Pokaż wszystkie zdjecia.

Fmix, przy wgrywaniu, pomijał mi niektóre fotki i musiałem komplet zdjęć wgrywać na raty, a potem układać,
co zajmuje czas, no i nie miałem podglądu wszystkich fotek w albumie.

Całość jest połączona z picasa w komputerze lub z picasa web album w internecie.


Pozdrawiam


PS jeden minus, jaki zauważyłem, to to, że czasami zdjęcia znikają bez powodu na jakiś czas.
Zamiast zdjęcia, tu, na forum, masz napis Obrazek.
Nie jest to stałe i znika samo. Po prostu warto, jak się widzi taki napis, wrócić do relacji i sprawdzić, co było pod tymi napisami