WeldOn the Run ... Majówka u zbiegu trzech granic. Zgorzelec

No popatrz, jakie dziwy: u Jacka nie padało!

Jacek ma fory

Inna sprawa, że, ostatnio, deszcz jakoś za mną chodzi ...

Nazajutrz ...


... nie padało

Moje boje z Gdańskimi wykopkami, które dzielnie przemierzałem posługując się giepeesem,
ze względu na ich niski, wręcz żenujący poziom, przemilczę ...

No, może tylko tyle, że zanim dojechałem do obwodnicy, jeździłem jakimiś drogami gruntowymi pomiędzy stadami krów ...
Ze dwa razy nie chcieli mnie wypościć z zamkniętego osiedla, bo nie byłem wpisany do jakichś tam zeszytów.
Tyle, że wjeżdżałem od strony wsi na te osiedla, a tam nikt mi nic nie kazał zapisywać ...

No dobra. Obwodnica, brameczka i depnąłem ... Niemal jak w Cro

Jakby ktoś się wybierał na południe z Gdańska, to i owszem, autostrada jest wygodnym środkiem do tego, niemniej omija kilka fajnych punktów na mapie, które warto by było obejrzeć.

Wymienienie Malborka to truizm, ale warto zajrzeć do Pruszcza Gdańskiego, do Tczewa, Gniewu, Kwidzyna z zamkiem kapituły pomezańskiej, do małego Sztumu w końcu ...

My wybraliśmy trasę z punktu w punkt, czyli tak jak wjechaliśmy na autostradę na jej początku, tak też zjechaliśmy na samym końcu, gdyż zaplanowaliśmy obejrzeć przepięknie położony na skraju Kotliny Grudziądzkiej - Grudziądz.













Byłem tu kilka razy.
Służbowo, przejazdem, za każdym razem, jak jestem w pobliżu staram się tu zajrzeć.

Miasto słynne ludźmi, którzy tu przebywali, słynne z ziemi na której leży.
Do Polski dotarło razem z Mazowszem z którym znana z historii Ziemia Chełmińska (na której w 1231 r. założono pierwszy gród krzyżacki - Toruń),
za czasów Bolesława Chrobrego została przyłączona.













Koleje losu Grudziądza, to panowanie polskie, dostanie się pod władze Krzyżaków, którzy tu zamek postawili (niezachowany, ostatnie ślady po zamku, wieżę Klimek, Niemcy wysadzili w 1945 roku), zajęcie przez wojska Jagiełły, Związku Pruskiego, w końcu przejście wraz z całymi Prusami Królewskimi pod władanie Polski.













Jako miasto nad Wisłą położone, nastąpił okres prosperity i rozwoju.
Wybudowano port rzeczny, spichrze nadwiślańskie, niestety, w wyniku okupacji Szwedów, potem Rosjan, przejęcie w końcu przez zabór pruski nie wyszło miastu na dobre.

Na przełomie 1806/1807 wojska napoleońskie próbowały zdobyć miasto, ale zostało to udaremnione przez pruskiego generała, Wilhelma barona Courbiere.

Fakt ten jest o tyle istotny, że broniący się w grudziądzkiej twierdzy generał, był nielicznym, jeżeli nie jedynym pruskim dowódcą, który po abdykacji króla Fryderyka Wilhelma III, w przeciwieństwie do innych dowódców, nie tylko nie poddał, ale też nie dopuścił do zdobycia miasta, broniąc się w Grudziądzkiej Twierdzy.













23 stycznia 1920 roku miasto zostało włączone do Polski, zaś już 15 sierpnia tegoż wydano rozkaz powołania roku Centralnej Szkoły Jazdy w Grudziądzu, która dała początek Centrum Wyszkolenia Kawalerii.

Grudziądzka Cytadela oraz inne fortyfikacje tworzące Twierdze Grudziądz stanowią dla mnie (o ile się orientuje, nie tylko dla mnie) pewną tajemnicę.

Zdaje się, że jej podwoje są otwierane raz, czy dwa razy do roku dla zwiedzających.

Mi się to jeszcze nie udało, ale polecam obejrzenie stronę Towarzystwa Przyjaciół Fortyfikacji, poświęconej Twierdzy Grudziądz oraz witrynę znajdującej się tam jednostki wojskowej.

W 1939 roku, 4 września, wkroczyli tu Niemcy, rozpoczynając masowe aresztowania i egzekucje przedstawicieli polskiej inteligencji oraz Żydów.

w 1945 roku, w czasie ofensywy Sowietów, zabudowa miasta została zniszczona w ponad 60%.

I tyle o historii. Przy okazji spaceru wspomnę jeszcze o ludziach i legendach grudziądzkich, a na razie, zapraszam do zbudowanego na przełomie XIII i XIV wieku kościoła św. Mikołaja.







W czasie okupacji szwedzkiej kościół użytkowany był przez protestantów do czasu zniszczenia przez pożar w 1695 roku.

Odbudowany, rozbudowany dotrwał do 1945 roku, kiedy to wnętrze i wieża zostały zniszczone pożarem.

Odbudowany, godny polecenia do zwiedzenia, ponieważ można tam zobaczyć romańska chrzcielnicę z XIII wieku, XVIII-wieczny ołtarz późnogotyckie polichromie oraz inne elementy wyposażenia, pochodzące z XVIII, XIX i XX wieku ...







cdn.

weldon napisał(a):

No popatrz, jakie dziwy: u Jacka nie padało!

Jacek ma fory .

Nie dość, że fory to jeszcze i forty

Zaraz za kościołem wychodzimy na wiślana skarpę ...







Stoi tu, upamiętniający wspomniane już Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu pomnik Ułan i dziewczyna.

Na cokole słowa pierwszego ułana Rzeczypospolitej, Bolesława Wieniawy-Długoszowskiego:

Bo serce ułana, gdy położysz je na dłoń: Na pierwszym miejscu panna, przed panną tylko... koń.

Ciekawostka jest fakt, że na tym samym miejscu, w latach I i II wojny światowej stał drewniany posąg kanclerza Bismarcka w stroju krzyżackim.

Widok jest z gatunku moich ulubionych ...



Mijamy fundowane przez wojewodę chełmińskiego Jana Działyńskiego.



Z wieży kolegium, gdzie od 1897 roku mieści się Urząd Miejski, od 22 VII 1956 roku grany jest hejnał grudziądzki kompozycji kpt. Stanisława Szpuleckiego.

Poprzednio, a dokładnie w latach 1936-1939, hejnał ten odgrywany był z wieży Klimka - wspominanej wieży zamkowej.

Ruszamy ulica spichrzy.







Pierwszy murowany spichlerz powstał w 1341 roku i wraz z pozostałymi stanowił, podobnie jak dziś, zwarty ciąg. Te monumentalne budynki spełniały wówczas funkcję magazynów zbożowych oraz obronną, zaś po przekształceniu w XIX i XX w. kilku z nich – również mieszkalną.





Mi niedane to było, ale jak byście mieli więcej czasu, to przejdźcie się nadwiślańską promenadą, nad która górują majestatyczne, wielokondygnacyjne, podparte wysokimi szkarpami, budynki.

Żałuje, no ale znów nie dało rady wszystkiego zobaczyć.







No, ale coś za coś. Tym razem wybrałem drogę do Bramy Wodnej.

Brama Wodna z początku XIV w., dawniej zamykana broną (dzisiejsza brona pełni funkcję ozdobną). Spalona w 1659 r. oraz w 1945r., po wojnie gruntownie odbudowana.







Bramą wbudowaną we fragment murów miejskich wjeżdżano do miasta i zamku z Placu Portowego (błoni nadwiślańskich).

Schodząc w dół możemy przekonać się jaka jest różnica w wysokości spichrzy po stronie Wisły i miasta.





cdn.


EDIT: Jak to: nie trzeba?

Właśnie, że trzeba
Liczyłem, że Was zachęcę do odwiedzin w tym miejscu,
a fakt, że spędziłem tam miłe chwile bez względu na pogodę doda tylko apetytu na poznanie Gdańska i nie tylko Gdańska


@ Jacek: Forty? I to tak blisko Starego Miasta?



Musze wrócić i zobaczyć

Tam teraz, zdaje się, ten Dom Muzyka to w jakimś remoncie jest?

W ogóle, jak patrzę teraz na "Opływ Motławy", to on taki mocno forteczny kształt posiada.
Ulica Na Szańcach też daje do myślenia ...

Od tej strony, przyznam, Gdańska nie znałem.

Piotrze - Motławowe opływy i ich forty a raczej bastiony to jeszcze inna bajka

Na nadwiślańskich plantach, prawdopodobnie, kiedyś, stały młyny, napędzane wodą z płynących tu strumieni.

Dziś jest to miejsce spacerów, woda schowana jest po ziemię, my natomiast możemy obejrzeć tylko fragment dawnego kanału - Trynka, o którym jeszcze coś powiem.











O historii mieszkających tu ludzi przypomina Rzeźba Flisaka.



Spędzamy tu chwilę, rozkoszując się i ciszą i widokami.

Na skwerze wystawa tablic z nazwami ulicy "Grudziądzkiej" z wielu miejsc w Polsce i w Europie











Przed nami mury miejskie ...



Odkrywcze.

Jak widać durniów nie sieja i spotkać ich można pod każdą szerokością geograficzną :/



Wzniesione na początku XIV w. mury posiadały 5 bram: Wodną, Toruńską, Boczną, Łasińską i Zamkową.

Na murach wzniesiono 10 wież.









Przez wieki mury były systematycznie rozbudowywane i umacniane. Pod koniec XIX wieku, wskutek rozbudowy miasta, częściowo je rozebrano. Zachował się południowo-wschodni narożnik z przyziemiem baszty, a w ciągu murów południowych zachowała się wieżyczka wodociągowa, którą czerpano wodę z kanału Trynka (obecnie płynie pod ziemią).





Jedna z miejskich legend wspomina, że miasto, mimo, że położone nad Królową Polskich Rzek, narzekało na brak wody pitnej.
W tym celu budowano kanały, zaopatrujące miasto w wodę.
Najpierw wykorzystano, jako rezerwuar, pobliskie jezioro Tuszewo.

Mieszkańcy poszerzyli strugę płynącą z jeziora ku Wiśle. W ten sposób powstał wartki strumień, który mógł napędzać krzyżackie młyny, stąd jego późniejsza nazwa Potok Młyński. Jednak wody jeziora szybko się wyczerpały i trzeba było znaleźć inne źródło wody pitnej.





Znaleziono źródło w lasach koło osady Węgrowo, na trenie dzisiejszej wsi Pastwiska. W 1386 roku mieszkańcy przystąpili do budowy ośmiokilometrowej długości kanału, który nosi nazwę Rowu Hermana od imienia swego stwórcy. Po połączeniu z Potokiem Młyńskim nowy kanał zapewniał dopływ wystarczającej ilości wody pitnej przez następne 150 lat. Na początku XVI wieku i te źródła się wyczerpały i nad miastem zebrały się czarne chmury, ponieważ zaczęło brakować wody, zaś wody Wisły powodowały epidemie cholery.





W marcu 1522 roku w Grudziądzu odbywał się sejmik generalny, na który 21 marca przybył zakonnik Mikołaj Kopernik, wielki medyk, matematyk, fizyk, geograf i przede wszystkim astronom. Gdy dowiedział się o kłopotach mieszkańców Grudziądza kazał podać sobie mapy okolic Grudziądza. Po dokładnym ich przestudiowaniu zaproponował wybudowanie kanału, który by prowadził wody z rzeki Osy do miasta i dalej do Wisły.





Mieszkańcy wysłali więc do Zygmunta I Starego supliki o pozwolenie przekopania nowego kanału, jednak dopiero jego syn, Zygmunt August, wydał pozwolenie na wybudowanie kanału. Otwarcie kanału nastąpiło w 1552 roku podczas pobytu króla w Grudziądzu. W ten oto sposób Mikołaj Kopernik - inżynier - ocalił miasto przed brakiem wody.







Czas odpocząć ... Idziemy na rynek.




cdn.

************************************************

Dzięki za te bastiony.

Poczytam

Jest to kolejna, nierozwiązywalna zagadka wszechświata, że będąc największym na świecie zagłębiem XIX-wiecznej sztuki fortyfikacyjnej, nie potrafimy tego wykorzystać

A może się mylę?

Oby

weldon napisał(a):

Niebo mi odrobinkę nie pasuje, ale poza tym ujęcie ok. Bardzo mi się podoba.

Kurcze, jak chmury, to źle, jak niebieskie niebo, też nie pasuje ...


Wam to dogodzić ...

weldon napisał(a):Jak to: nie trzeba?

Właśnie, że trzeba
Liczyłem, że Was zachęcę do odwiedzin w tym miejscu,
a fakt, że spędziłem tam miłe chwile bez względu na pogodę doda tylko apetytu na poznanie Gdańska i nie tylko Gdańska

Najwidoczniej róznie oddziałujesz na różnych ludzi.
Mnie te zdjęcia zachęcają. Doceniam też wkład Jacka.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Najwidoczniej róznie oddziałujesz na różnych ludzi.
Mnie te zdjęcia zachęcają.

Mnie też. Trochę Ci Piotrek zazdroszczę tego szwendania się po różnych miastach i miasteczkach. Niestety muszę siedzieć w domu (czasem tylko po polach polatam )

Byliśmy kiedyś w Grudziądzu. Nie udał się nam ten wyjazd. W naszej rodzinie Grudziądz jest synonimem czegoś nieudanego.
Twój reportaż nieco obniżył ładunek negatywnych emocji związanych z tym miejscem.
pzdr

weldon napisał(a):Jest to kolejna, nierozwiązywalna zagadka wszechświata, że będąc największym na świecie zagłębiem XIX-wiecznej sztuki fortyfikacyjnej, nie potrafimy tego wykorzystać

A może się mylę?

Po tegorocznej wizycie w Boyen śmiem twierdzić, że nie potrafimy...albo inaczej - jesteśmy zbyt biedni.

Franz napisał(a):Najwidoczniej róznie oddziałujesz na różnych ludzi.

To chyba dobrze? Nudą nie wieje

Franz napisał(a):Mnie te zdjęcia zachęcają. Doceniam też wkład Jacka.

Liczę na wsparcie "miejscowych".
Moje odczucia mogą być spowodowane, tak jak w Elblągu, tym, że za mało poznaje dane miejsce,
więc fajnie, jakby ktoś swoje zdanie wtrącił.

Coś w tym musi być, skoro:

longtom napisał(a):...reportaż nieco obniżył ładunek negatywnych emocji związanych z tym miejscem.

Musze tu dodać, że ostatnio, grudziądzkie spichrze, wygrały w przeprowadzonej przez Onet ankiecie na 7 nowych cudów Polski,
wyprzedzając takie miejsca, jak Monaster Zwiastowania Najświętszej Marii Panny w Supraślu, kaplicę św. Trójcy na Zamku w Lublinie, cmentarz Centralny w Szczecinie (ten akurat opisałem w wycieczkach po Mazowszu ), Nikiszowiec, Kolorowe Jeziorka Rudaw Janowickich i, w końcu, Pałac w Kozłówce.

Nie umniejszając tym wymienionym, wybór akurat tylko siedmiu cudów uważam za pomysł kompletnie poroniony.

Aktualnie tworzę mapę miejsc wartych odwiedzenia, bo jak się gdzieś przyjeżdża, to, najczęściej, tak bez planu, kręci się człowiek w kółko omijając po drodze jakieś warte uwagi punkty i, z pewnością, jest ich więcej niż siedem.

Nie wiem tylko, czy warto taką mapę upubliczniać, bo ... ostatnie się, faktycznie, tylko z siedem miejsc a resztę zadepczą

Jacek, a co z twierdzą?
Króciutko tam przebywałem, ale wydawało się,
że ta grupa zapaleńców będzie potrafiła zaprowadzić tam porządek i ocalić to miejsce?
Chciałbym tam wrócić