Weekend w Palermo (luty 2018)

Budowę późnogotyckiego kościoła rozpoczęto w 1509 r. na zlecenie prawnika Jacopo de Basilicò, którego podczas podróży do Ziemi Świętej zafascynował jerozolimski kościół poświęcony cierpieniu Matki Bożej.
W związku z rosnącym zagrożeniem tureckim, prac nie ukończono, a środki przeznaczone na kościół wykorzystano na wzmocnienie miejskich fortyfikacji.
W kościelnym ołtarzu (albo w kaplicy grobowej fundatora świątyni) miał się znaleźć obraz namalowany w Rzymie w 1516 r. przez Rafaela „ Lo Spasimo do Sicilia” (od którego wzięła się nazwa świątyni ) przedstawiający Chrystusa upadającego w drodze na Kalwarię. W 1661 r. obraz sprzedano królowi Filipowi IV Hiszpańskiemu, obecnie można go zobaczyć Muzeum Prado w Madrycie.





W 1559 senat wykupił kompleks klasztoru oliwetanów (do których należała niedokończona świątynia ) na cele wojskowe, mnisi zostali przeniesieni do kościoła Santo Spirito. W 1573 zakon rozwiązano.
Od 1582 r. kościół był wykorzystywany na wystawianie spektakli teatralnych. Podczas epidemii dżumy w 1624 r. wszystkie budynki dawnego klasztoru przeznaczono na szpital, a następnie także jako przytułek dla ubogich i spichlerz. W połowie XVIII w. runął strop kościelnej nawy…
Ruiny i budynki gospodarcze, po długim okresie opuszczenia (powódź 1931, trzęsienia ziemi 1940 i 1968) zostały ponownie otwarte (po żmudnych pracach konserwatorskich) w 1995, z przeznaczeniem na cele kulturalne.



Santa Maria dello Spasimo możecie sobie zobaczyć w dziennym świetle oczywiście u Marzeny .

Przedstawienie, na które trafiliśmy, było taneczno-muzyczną historią rozgrywającą się w Paryżu. Na ścianie prezbiterium co jakiś czas były wyświetlane zdjęcia znanych francuskich fotografów, przedstawiających Paryż, jego zabytki i mieszkańców. Tancerze byli ubrani w stroje z lat międzywojennych XX wieku, całości widowiska „Paris mon amour” towarzyszyły dźwięki akordeonu przeplatane z płynącymi z głośników przebojami takich francuskich artystów jak Edith Piaf, Yves Montand, Charles Trenet…



Byłoby super (nawet, jeśli nie bardzo rozumieliśmy szczegóły ), gdyby nie okrutny ziąb. Uznaliśmy, że głupio byłoby wrócić z Palermo z katarem , toteż nie dotrwaliśmy do samego końca spektaklu.

Resztę wieczoru spędziliśmy w naszym mieszkanku przy Via delle Pergole. Nudno oczywiście nie było .

Poniedziałek, 5 lutego

Niestety, weekendowy wypad zbliżał się do końca . Planowy odlot samolotu do Wrocławia przypadał na godzinę 12:40, dużo więc czasu nie mieliśmy, skoro przecież dojazd na lotnisko z Palermo Centrale trwa prawie godzinę.

Po zapakowaniu walizek, poszliśmy jeszcze na Ballarò po mini-sprawunki do domu .







Chęci na różności były znacznie większe, niż możliwości ich zabrania do podręcznego bagażu, coś tam jednak kupiliśmy . Przede wszystkim kapary, suszone pomidory i bukiecik suszonego wonnego oregano . No i karczochy na już wrocławską kolację…



Zjedliśmy również śniadanie, tym razem wybierając serwowane w bułce panelle, czyli cienkie placuszki z ciecierzycy smażone w głębokim tłuszczu. Do jednej buły należy się kilka takich placków.
Cena buły to 1,5 euro, połówka na głowę w zupełności zapycha.





Przy okazji poniedziałkowych zakupów pamiętajcie, że tego dnia przed południem spora część sklepów jest zamknięta! W zamian za pracę w soboty i dłuższe otwarcie w inne w dni, wolne jest zazwyczaj w poniedziałek rano, tak aby zgadzał się tygodniowy bilans czasu pracy.
Zamknięta była m.in. pasticceria Porta Sant’ Agata, gdzie z Kapitanową chciałyśmy kupić sobie coś do kawki...
Skoro słodkości nie było , postanowiłyśmy kawkę wypić już na lotnisku.

dangol napisał(a):Dawny Teatro Bellini , obecnie mieści się tam Pizzeria Bellini.



Na temat pizzerii nie mogę jednak nic powiedzieć, gdyż w niej nie zasiedliśmy.

Ja za to mogę powiedzieć, że pizza dość niedroga (mając na myśli fantastyczne miejsce, blisko trzech wspaniałych kościołów i niedaleko Quatro Canti), ale nie oszałamiająca smakowo...

Danusiu - wspaniałe to Wasze Palermo, te wnętrza np. San Cataldo, te bazarki....

tony montana napisał(a):
Ja za to mogę powiedzieć, że pizza dość niedroga (mając na myśli fantastyczne miejsce, blisko trzech wspaniałych kościołów i niedaleko Quatro Canti), ale nie oszałamiająca smakowo...

W takim razie dobrze, że tam nie zasiedliśmy. W sumie to przez moment nawet o tym myśleliśmy, ale w sobotę było tam dość ludno i ciężko było o wolny stolik na zewnątrz, a w niedzielę najedliśmy się wcześniej

Na lotnisko mogliśmy co prawda pojechać autobusem, tak jak w piątek dotarliśmy do Palermo, ostatecznie jednak zdecydowaliśmy się na taxi-bus, zwłaszcza że czekał na uzupełnienie do kompletu pasażerów (dwója Polaków już siedziała w środku), a gdy dosiadła się nasza czwórka, mogliśmy od razu ruszyć. Tak jak pisałam wcześniej, w lutym (nie wiem jak w sezonie) różnica w cenie to 1 euro od głowy, na tyle jeszcze było nas stać.

Do kawki były cannolicchi…





A potem jeszcze grillo, no bo na lotnisku jednak trochę czasu spędziliśmy .





Niestety, odlot opóźnił się o 40 minut, gdyż samolot wyleciał z opóźnieniem już z Wrocławia (czekał w kolejce do rozmrażania).

Wystartowaliśmy o 13:20.

Bilety wylosowaliśmy w różnych rzędach, każdy z nas na środkowym siedzeniu. Samolot w zasadzie był pełen, nieobsadzone były tylko jakieś pojedyncze miejsca. Tak się jednak złożyło , że wolne było obok mnie przy oknie , więc je zajęłam, a Grzesiek usiadł na moim miejscu. Z kolei jego miejsce zajął chłopak który wylosował miejsce zewnętrzne obok mnie, gdyż jego tato wylosował miejsce obok Grześka . Kapitanowa też usiadła obok Kapitana, gdyż w jego rzędzie również nastąpiły jakieś roszady.

Skoro już siedziałam przy oknie …

Niestety, wkrótce pojawiły się chmury.



Widoki na chwilkę pojawiły się w okolicach Neapolu i Pozzouli ( czyżby to był jakiś znak , że trzeba rozważyć polowanie na jakiś weekend w tym rejonie?)









Przez moment mogłam nawet zaglądnąć z góry do krateru Wezuwiusza , no ale z fotką się nie wstrzeliłam.

Przez krótki czas w dole było jeszcze coś widać...



Potem znów królowały malownicze chmury, czasem przebijały się przez nie jakieś góry.



Przelecieliśmy na adriatycką stronę buta.



Potem nad chorwackimi wyspami , ale gdy się na krótko wyłoniły się z chmur, to radości na ten widok zupełnie zapomniałam o zdobieniu jakiejkolwiek fotki. Jak oprzytomniałam, było już za późno.

dangol napisał(a):Widoki na chwilkę pojawiły się w okolicach Neapolu i Pozzouli ( czyżby to był jakiś znak , że trzeba rozważyć polowanie na jakiś weekend w tym rejonie?)

Serdecznie polecam

Piękne widoki z góry Chmurki tylko dodają im uroku

beatabm napisał(a): Chmurki tylko dodają im uroku

Pod warunkiem, że są tylko dodatkiem , a nie podstawowym elementem widoków

marze_na napisał(a): Serdecznie polecam

Tegoroczne wakacje będą pod hasłem TERAZ POLSKA. Nie wykluczam jednak, że jesienią (albo nieco później) pomyślę o jakimś lekko przedłużonym weekendzie w odleglejszej lokalizacji. Jeśli trafi się korzystny cenowo lot do Neapolu, to kto wie? Zwłaszcza, że mam przygotowaną przez Ciebie fantastyczną "ściągę" , więc nie będzie potrzebne dużo czasu, aby się na taki wypad przygotować.

Znów chmuuuuuuuuuuury...









Wprawdzie nie było super widoków przez całą drogę, ale nie było też turbulencji.
Po drodze pilot odrobił sporą część opóźnienia, we Wrocławiu wylądowaliśmy o 15:25 (planowo powinniśmy być o 15:05).

Dziękuję za towarzyszenie w naszej wspominkowej podróży.

KONIEC !!!

Dzięki, pięknie było Już dziś zapisuje się na Twoją kolejną wyprawę

beatabm napisał(a):Dzięki, pięknie było

Pięknie, smacznie i słodko