Weekend w Palermo (luty 2018)

dangol napisał(a):Jedną z bocznych uliczek przeszliśmy do Via Roma, gdyż trzeba było zaopatrzyć się w Lidlu w winko, niezbędne na wieczór i do śniadania. Mając zabezpieczony zapasik , mogliśmy wreszcie pomyśleć o obiadokolacji.
Na chwilę zagłębiliśmy się w wąskie uliczki, aby na moment przysiąść na placyku przed kościołem
Trzeba było ocenić , czy oby na pewno wybraliśmy dobre wino... Siedział tam już jakiś człek, tyle że z piwkiem, więc wkleiliśmy się w ten klimacik .

Miło Wam się wieczór zaczął

Fontanna świetna , ale i plac Czterech Kątów też mi się podobał...
Ma to Palermo swoje zalety także i poza Kaplicą Palatyńską .

kulka53 napisał(a): Ma to Palermo swoje zalety także i poza Kaplicą Palatyńską .

Zabytkowe miejsca oczywiście warte zobaczenia, ale lokalne jedzonko też koniecznie trzeba spróbować

piekara114 napisał(a):Miło Wam się wieczór zaczął

A więc kontynuujmy te miłe chwile

Nasze miejsce na obiadokolację to Bisso Bistrot przy Via Maqueda, tuż przy Quatro Canti. To dawna księgarnia – Libreria Dante (a wcześniej - w drugiej połowie XIX w. - kawiarnia Umberto I) zajmująca parter Palazzo Rudinì.
Gdy tam dotarliśmy, okazało się, że wewnątrz jest tłok! Nie wiem jakim cudem, ale udało nam się znaleźć ostatnie cztery wolne miejca, na dodatek przy wspólnym stoliku.

Jedzenia jeszcze nie podawali, godzina zero została przesunięta na 19:30. Zaczęliśmy więc od napitków , czyli wina dla pań i piwa dla panów.



Gdy wreszcie zaczęto zbierać zamówienia, było oczywiste, że do obiadu trzeba będzie zamówić jeszcze po jednym . Czas oczekiwania na przyniesienie dań do stolika umilono nam małą przekąską – grzankami z sosikiem na bazie marchewki i chili (stąd piękny kolor ), ale co tam jeszcze było, pojęcia nie mam...



Każdy z nas wybrał sobie z karty inne danie. Kapitan jakąś pastę…



Kapitanowa mieszankę kalmarowo-rybną (fritto misto di pesce servito con salsa di avocado e aglio)…

Grzesiek zamówił involtini di spada alla palmeritana (zawijaski były z mielonego miecznika - czyli tak jak jadłam na koniec rejsu w Portorosa , a nie tak jak u pana Roberta M. )…





Ja wylosowałam polpette di legumi accompagnnate da biete e salsa de finocchi (klopsiki z soczewicy w sosie z kopru włoskiego, serwowane na szpinaku albo jakimś podobnym zielsku)…





Wszystko było naprawdę pyszne , na dodatek w cenie przyzwoitej, zwłaszcza biorąc pod uwagę lokalizację restauracji. Rachunek za obiad (wraz z podwójnymi napitkami) dla całej czwórki wyniósł 50 euro.
Nic dziwnego, że lokal jest oblegany! Na zwolnienie się jakiegoś stolika, na zewnątrz oczekiwało sporo osób, umilających sobie czas oczekiwania kieliszkami wina .

Po tych dwóch postach, muszę coś zjeść, a miałem się oszczędzać na wieczór ...
Czemu mi to robisz ?

Od trzech lat region po regionie zwiedzamy Włochy poświęcając przy okazji dużo uwagi również włoskiej kuchni. I póki co to co oferuje w tym temacie Sycylia jest dla mnie bezkonkurencyjne .

Buber napisał(a):Po tych dwóch postach, muszę coś zjeść, a miałem się oszczędzać na wieczór ...

Cóż ja na to poradzę, że główny posiłek serwują tam dopiero wieczorem ?

marze_na napisał(a):Od trzech lat region po regionie zwiedzamy Włochy poświęcając przy okazji dużo uwagi również włoskiej kuchni. I póki co to co oferuje w tym temacie Sycylia jest dla mnie bezkonkurencyjne .

My za bardzo porównania nie mamy, ale pewne jest, że sycylijska kuchnia nam pasuje .

U mnie kalmary zwyciężają z tej Waszej kolacji

I znowu odcinek " Danusia w podróży".
Ale widzę, że te Wasze porcje były bardzo skromne. Najedliście się chociaż ?
Pozdrawiam
Renata

piekara114 napisał(a):U mnie kalmary zwyciężają z tej Waszej kolacji

I faktycznie to właśnie danie wygrało też w naszym rankingu , ale chcieliśmy pokosztować różności, dlatego zamówienia były takie, jakie były.

Renatka66 napisał(a):
Ale widzę, że te Wasze porcje były bardzo skromne. Najedliście się chociaż ?

O dziwo, tak . Może dlatego, że napitki były podwójne ?

Najedzeni , zdecydowaliśmy się na dalszą część nocnego spaceru, tym razem Corso Vittorio Emanuele w stronę morza.

Quatro Canti w wieczornej odsłonie…



… z widokiem na główną fasadę kościoła San Giuseppe dei Teatini.



Deseru w planie nie było , skoro jednak trafiliśmy na bułę ze śledzioną w wersji ekskluzywnej , nie mogliśmy się oprzeć i wzięliśmy jedną na czworo.

Śledzionę nabyliśmy w okienku „Nni Franco u Vastiddaru“, tuż przed Piazza Marina. Ten street-foodowy punkt jest częścią większego restauracyjnego przedsięwzięcia z wejściem od Piazza Marina.



Jak widać na poniższej fotce, popyt na jedzonko był spory, musieliśmy stanąć w kolejce.



Zwykła pane con la milza (czyli po sycylijsku schettu - pojedyncza), taka jaką jedliśmy poprzedniego dnia, serwowana jest bez dodatku sera.
Tym razem wybraliśmy maritatu (żonata ) z serem Caciocavallo, co zdecydowanie wzbogaciło odczucia smakowe .
Jeśli ktoś nie jest do końca zdecydowany na bułę ze śledzioną, ale jednak chciałby „zaryzykować“ , polecam tę wersję .



W większym rozmiarze TU

Można też zjeść coś innego, ale więcej już naprawdę nie mielibyśmy gdzie zmieścić.

Fontana del Garraffo na Piazza Marina...



Jakieś palazzo przy Corso Vittorio Emanuele...



Kościół Santa Maria della Catena przy Piazzetta dele Dogane. Kościół zbudowano w latach 1490-1520 w miejscu małej kaplicy. Nazwa od łańcuchów, które dawniej zamykały pobliski port Cala. Z Matką Boską od Łańcuchów związana jest legenda – ponoć gdy o wybawienie modlili się do niej niesłusznie oskarżeni więźniowie, stał się cud - słońce stopiło łańcuchy, w które byli zakuci.





Port La Cala …

Wróciliśmy do Piazza Marina, po czym zagłębiliśmy się w uliczki dzielnicy Kalsa. Zupełnie bez planu, bo cóż to za zwiedzanie po ciemku? Taki lekko zagubiony spacerek, bez dociekania, co mijamy, jaką uliczką podążamy... Takie chwile też są potrzebne !

To miejsce było charakterystyczne, dlatego wiem, że przechodziliśmy przez Piazza Rivoluzione fontanną Genio di Palermo z XIX w. (ale posąg jest z XVI w.).



Palazzo Ajutamicristo łatwo było zidentyfikować.



Do domu było już blisko - Via Rosalia, potem nasza Via delle Pergole...







Wieczorne „uroki" targowiska .



Kod do bramy, schodki na piętro, no a potem luzik przy Grillo.