W wyżu czy niżu, spacery i leniuchowanie na Ižu (2013)

longtom napisał(a):

dangol napisał(a):...stacja rodiowa o wdzięcznej nazwie..

94,6 w Poznaniu to RMF FM

A u mnie Radio ESKA.

ło matko !!!jak ja tęsknię za tym jedzonkiem....

Iwona75 napisał(a):Lubię te szczegóły u Danusi....Kwiatuszek, krabik, kotek....

Dzięki za to podróżowanie, miło się z Wami wędrowało, jak zawsze.

Wydaje mi się tak za zdjęć, że całkiem sporo kwiatkuszków jeszcze kwitło.

dangol napisał(a):Nostalgia pobudza do planowania kolejnych wakacji

Nasz plany te nabierają pierwszych ram jeszcze w trakcie urlopowania, zawsze mamy ze sobą kilka przewodników do "przerobienia".

dangol napisał(a):No a potem nocna jazda przez Słowenię i część Austrii... Na kilka godzin snu zatrzymaliśmy się na gdzieś na małym parkingu przy trasie Graz – Wiedeń.

To bardzo blisko domu, kilka godzin i ....
Ale zanim wyruszycie w kierunku domu mając aż tyle czasu pewnie o coś zahaczycie. Tak myślę

Dziękuję za pokazanie miejsc, do których zapewne nigdy osobiście nie dotrę.
Fajnie, że lubicie również wędrować na piechotę.

Pozdrawiam,
Wojtek

CroAna napisał(a): jak ja tęsknię za tym jedzonkiem....

Fakt, przyrządzone równie smacznie W DOMU nie smakuje tak samo. Brakuje tego zapachu wakacji , nieważne czy ich początku, czy końca...

Lidia K napisał(a):

Iwona75 napisał(a): Lubię te szczegóły u Danusi....Kwiatuszek, krabik, kotek....

Wydaje mi się tak za zdjęć, że całkiem sporo kwiatuszków jeszcze kwitło.

Zadziwiająco dużo , jak na koniec września.

Franz napisał(a): Fajnie, że lubicie również wędrować na piechotę.

Lubimy i czasem wędrujemy, nie tylko podczas wakacji . Tyle, że dystanse, jak na Twoje możliwości i upodobania, raczej znikome, no i bez odlotowych przepaści. Na te lubię popatrzeć na zdjęciach , w realu nie dla mnie, z wielu powodów…

Lidia K napisał(a):
Ale zanim wyruszycie w kierunku domu mając aż tyle czasu pewnie o coś zahaczycie.

No i nawet się zatrzymaliśmy, ale...

Gdy się obudziliśmy, było już kilkanaście minut po ósmej. Zwinęliśmy bagażnikowe łóżko, potem szybkie śniadanie i termosowa herbatka, no i w drogę.



W okolicach Wiednia zrobiło się słonecznie , więc pomimo tego, że wakacje się kończyły, humory nam dopisywały.







Na kawkę postanowiliśmy zatrzymać się już w Czechach. Jakieś korony mieliśmy ze sobą, więc zrezygnowaliśmy z uruchamiania własewej kawiarki na jakimś parkingu (tym bardziej, że krzesełek i stoliczka nie wieźliśmy, no i zamiast „kuchenki Makłowicza“ mieliśmy tylko maluśki palniczek nakręcany na niebieskie turystyczne naboje), uznając że sympatyczniej będzie zasiąść gdzieś na ryneczku. Zwłaszcza, że właśnie zbliżaliśmy się do Mikulova, który jako tako poznaśmy 2,5 roku wcześniej, podczas rowerowej morawskiej "winiarskiej" majówki.

Mikulov...



Jko że udało nam się zaparkować w bezpłatnej strefie, w dogodnym miejscu tuż pod zamkiem , tam więc zagladneliśmy, przypominając sobie to i owo z rowerowej wycieczki.













Wieża kościoła św. Wacława (widok z zamku):8

ładnie i ciekawie pokazaliście ten zupełnie mi nieznany Iż; trochę dziczy i odludzia czasem nie zaszkodzi;
po otwartym bagażniku widzę, że nie tylko nasza dwójka sporo klamotów wozi

te kiero napisał(a): po otwartym bagażniku widzę, że nie tylko nasza dwójka sporo klamotów wozi

Każdy po torbie, do tego polarowe kocyki i poduszki, śpiwór (no bo jednak trzy razy w aucie spaliśmy), kawkownik z filiżankami, plecaczki na wyspowe wycieczki, płetwy, maska, butki jeżowcowe, termosik, zapasy oliwy i fig, jakieś winko... No, nie da rady ograniczyć ilości klamotów...
W sumie, w porównaniu z ubiegłorocznym Poloponezem i o rok wczesniejszą Rumunią, zabraliśmy i tak wyjątkowo mało

Ryneczek z kolumną Świętej Trójcy oraz fontanną z figurą bogini sadów:









Jako że od wielu lat jesteśmy smakoszmi burczaka , obok tego kramiku nie mogliśmy więc przejśc obojetnie(jednakże zakupy do domu, także zapasy dla naszych dzieci, które również burczaka lubią, zobiliśmy u przydrożnych sprzedawców, bo sporo taniej) .



Moja ulubiona mikulovska kamieniczka Pod Rycerzami :





Na wypicie kawki wybraliśmy sobie miejsce przy stoliku z widokiem na ryneczek.





Niestety, zanim kawkę nam podano, otrzymałam wiadomość, której tak się obawiałam. Chociaż spodziewałam się jej już od dawna, zabolało ......... Kawka nie smakowała zupełnie, chęci na robienie dalszych fotek odeszły, ważny był jak najszybszy powrót do Wrocławia…

KONIEC

Danusiu, bardzo dziękuję za relację i podzielenie się z nami wspomnieniami, mimo, że jak sądzę mogły być dla Ciebie bardzo przykre.
Iž może nie okazał się porywającym miejscem, ale jednego na pewno nie można mu odmówić - fantastycznego spokoju . No, może oprócz momentów gdy w porcie zbierało się tyle jachtowych załóg
Gdyby na wyspie było parę kawałków mniej skalistego wybrzeża , i cieplejsza o tej porze roku woda, na pewno byłaby to ciekawa alternatywa na taki krótki, tygodniowy wypad

Pozdrawiam serdecznie

Życie..., ach życie...


Bardzo przyjemnie się z Wami odpoczywało
A teraz już czas deski przypinać i szuranie zaczynać
U mnie sezon rozpoczęty 29/11

pozdr

janusz.w. napisał(a):A teraz już czas deski przypinać i szuranie zaczynać
U mnie sezon rozpoczęty 29/11

Ja na razie rozpocząłem sezon łyżwiarski.

pzdr

dangol napisał(a):Niestety, zanim kawkę nam podano, otrzymałam wiadomość, której tak się obawiałam. Chociaż spodziewałam się jej już od dawna, zabolało ......... Kawka nie smakowała zupełnie, chęci na robienie dalszych fotek odeszły, ważny był jak najszybszy powrót do Wrocławia…
KONIEC

"Jak to już KONIEC? Tak szybko zleciało, jakby ktoś uchylił na chwilę drzwi" (90-kilkuletnia babcia mojej przyjaciółki o swoim niekrótkim życiu)

Ja również dziękuję za podzielenie się wrażeniami z tygodniowego odpoczynku na niewielkiej wyspie. W kilka dni po powrocie zabrałaś się za relację mając w myślach całe życie kogoś najbliższego (od tego się nie da uciec). To dobrze, że przed tym momentem mogłaś zbierać energię w takim miejscu i w taki sposób.

Gdy już pożegnałam Mamę, przez moment myślałam, że nie zabiorę się za pisanie… Ostatecznie uznałam, że może to być jakaś forma terapii, dzięki czemu nie będę tyle myśleć o smutnych chwilach. Oczywiście, uciec od nich się nie dało, zapewne nigdy się nie uda (ale czy musi?), wiem jednak, że Ona nie chciałaby, abyśmy pogrążali się w żałobie. Kiedy jeszcze były takie dni, gdy miała siłę mówić, wiele razy to podkreślała. Od dawna też, po tylu latach przykucia do łóżka, po prostu chciała już odejść…
Kiedy jeszcze była w stanie przesiedzieć chociaż trochę, można było wyjechać wózkiem na spacer. Potem słuch coraz gorszy, wzrok zresztą też, a do oglądania zostały tylko cztery ściany, a w zasadzie głównie sufit. Od stycznia ogólna słabość była już tak wielka, że…

Na tę chwilę przygotowywałam się od siedmiu lat, a od kilku miesięcy było już pewne, że jest już bardzo blisko . W sumie to i tak dziwne, że tyle wytrwała…

Lidia K napisał(a): „Tak szybko zleciało, jakby ktoś uchylił na chwilę drzwi" (90-kilkuletnia babcia mojej przyjaciółki o swoim niekrótkim życiu)

Bardzo mądra ta Babcia…

longtom napisał(a):

janusz.w. napisał(a): A teraz już czas deski przypinać i szuranie zaczynać
U mnie sezon rozpoczęty 29/11

Ja na razie rozpocząłem sezon łyżwiarski.

A u nas jak na razie, narty grzecznie leżą na pawlaczu i raczej nie ma szans, abyśmy je użyli przed sylwestrowym zimowiskiem. Mam nadzieję, że wówczas pod Szczelińcem będzie tyle śniegu, że zapewnimy im codzienne szuranie . Szampańska sylwestrowa zabawa w tym roku nie dla mnie, ale na deskach zazwyczaj też jest niezły ubaw .