W poszukiwaniu wąskich uliczek, czyli Chorwacja 2007 :)

Dzięki, Aniu Siedzę sobie teraz pod choinką z przewodnikiem i planuję wakacje 2009:)
W Stonie mało ludzi być może dlatego, że nie ma tam plaży i średnio nadaje się on na docelowe miejsce wypoczynku; jest jedynie celem wycieczek "po drodze" dla ludzi jadących na Peljesac lub stamtąd wracających. Ludzie zatrzymują się na chwilę, wchodzą na mury i odjeżdżają. Myślę, że tak to wygląda.
Pozdrawiam serdecznie

Liliano, przewodnik Bezdroży (Chorwacja. W kraju lawendy i wina) kupisz w EMPIK-u i każdej większej księgarni. Możesz też zamówić przez internet, np. za pośrednictwem naszej cro.pli

Mkm, podejrzewam, że w nocy w Stonie, tak jak i w innych miastach i miasteczkach Cro, klimat jest zupełnie inny i nieporównywalny z tym, jaki można uchwycić, kiedy tylko zwiedza się te miejsca. Zawsze trzeba być dłużej, żeby poczuć atmosferę, ale niestety nie zawsze jest na to czas. Jak zwykle, trzeba coś wybrać.

Pozdrawiam

16.07 (poniedziałek)

Dzisiaj opuszczamy camping "Pod maslinom". Czas tak szybko minął, pora jechać dalej, wakacje niebezpiecznie zbliżają się do końca. Pozostało nam 5 dni, z czego 3 chcemy spędzić w Czarnogórze, a 2 na Węgrzech. (Jak się potem okazało, wróciliśmy do Chorwacji, ale o tym później).

Dojeżdżamy do czarnogórskiej granicy. Niestety z daleka widzimy sporą kolejkę, czas oczekiwania wynosił jakieś 40 minut, ale źle go znosiliśmy w narastającym upale.
Wreszcie możemy jechać. W planach jest objechanie Boki (Zatoki) Kotorskiej, zwiedzanie Kotoru i przejazd wybrzeżem na camping znajdujący się między Barem a Ulcinj.

Zatokę Kotorską można przepłynąć promem, ale my decydujemy się na dłuższy wariant, bo chcemy koniecznie zobaczyć Kotor. Mijamy tylko przystań promową:



i jedziemy dalej dookoła Boki. Widoki są zachwycające:





Wysepka Gospa od Škrpjela (Matka Boża na Skale):





Na wyspie wybudowano sanktuarium Matki Boskiej. Przybywają tu łódkami pielgrzymi, zwłaszcza 22 lipca. Ta data upamiętnia początek usypywania wyspy.

Dojeżdżamy do Kotoru. Miasto od samego początku robi na nas niesamowite wrażenie. Jest położone u podnóża masywu Lovćen, otoczone z trzech stron górami.

Kotor jest jednym z najlepiej zachowanych średniowiecznych miast w południowo-wschodniej Europie, pełnym zabytkowych budowli. Stare miasto opasane jest średniowiecznymi murami miejskimi, które łączą się z twierdzą św. Jana na Samotnym Wzgórzu o wysokości 260 m n.p.m. Długość murów wynosi 4,5 km, wysokość - 20 m, a szerokość 15 m.

A oto i wspaniałe fortyfikacje zbudowane na zboczach górskich wokół miasta:





Twierdza św. Jana:



Widok na cerkiew Matki Boskiej od Zdrowia:



Wczoraj podziwialiśmy mury Stonu, dzisiaj Kotoru

Charakterystyczną średniowieczną urbanistykę stanowią kręte, wąskie uliczki i nieregularne place, wspaniałe świątynie i budynki w stylach romańskim, gotyckim, renesansowym i barokowym. W uznaniu wyjątkowej wartości historycznej części Kotoru, został on w roku 1979 wpisany na listę światowego dziedzictwa kulturalnego UNESCO.

Wędrówkę po wąskich uliczkach miasta zaczynamy od strony portu, od przejścia przez Bramę Morską:



Wychodzimy na wieżę zegarową. Budowla jest idealnie wtopiona w górski pejzaż, jak i cała reszta przepięknych średniowiecznych i renesansowych zabytków Kotoru:



Spacerujemy wąskimi uliczkami, na których wygrzewają się koty i stoją zaparkowane takie niebanalne taksówki :



Tak trafiamy na obszerny plac, przy którym stoi cerkiew św. Mikołaja:



Inna uliczka "wyprowadza" nas na piękną malutką cerkiew św. Łukasza:





Moglibyśmy jeszcze tak długo spacerować, ale robimy się głodni. Na dużym placu "wyłapuje" nas miły pan i zaprasza do restauracji. Skwapliwie korzystamy z zaproszenia (reklamy) zwłaszcza, że pokazuje nam stoliki w wąskiej zacienionej uliczce. Zjadamy przepyszną rybę z frytkami Na koniec dostajemy miseczki z wodą i cytryną do umycia rąk. Widać stosują tu tańszy wariant niż nawilżane chusteczki Obsługa jest bardzo miła, dzięki czemu w pełni relaksujemy się po długiej jeździe samochodem i zwiedzaniu miasta w upale.

Mam wrażenie, że jest tu jeszcze goręcej niż w Chorwacji. Powietrze dużo bardziej wilgotne, jakby zwrotnikowe

Kotor zrobił na nas niesamowite wrażenie. Miasto wtopione w górski krajobraz i jednocześnie położone nad zatoką, która wcina się w ląd niczym norweskie fiordy. Po prostu bajka

Szkoda, że spędziliśmy tu tylko jakieś trzy godziny. Ale pora już najwyższa ruszać w dalszą drogę. Przed nami jeszcze długa trasa, ale o tym co zobaczyliśmy dalej na czarnogórskim wybrzeżu napiszę w następnym odcinku

Janusz Bajcer napisał(a):

maslinka napisał(a):16.07 (poniedziałek)

Dzisiaj opuszczamy camping "Pod maslinom". Czas tak szybko minął, pora jechać dalej, wakacje niebezpiecznie zbliżają się do końca. Pozostało nam 5 dni, z czego 3 chcemy spędzić w Czarnogórze, a 2 na Węgrzech. (Jak się potem okazało, wróciliśmy do Chorwacji, ale o tym później).

Tak na 99 % procent (a może nawet na 100 %) wiem dlaczego nastąpił powrót do Chorwacji

No tak, bo już się kiedyś w jakimś wątku tym chwaliłam Ale nie odbieram przyjemności oczekiwania tym, którzy nie wiedzą, co będzie dalej. Niech przyszłość tej relacji na razie pozostanie tajemnicą

Aniu, lubię zaskakiwać i mam nadzieję, że jeszcze nie raz Cię zaskoczę
Kotor bajkowy jest i na pewno tam wrócę, już na spokojnie, żeby pospacerować wszystkimi wąskimi uliczkami tam i z powrotem, wspiąć się na twierdzę św. Jana i przejść się murami. A poza tym Perast - malutkie miasteczko położone również nad Boką Kotorską i urokliwa sztuczna wyspa z sanktuarium Matki Boskiej. Po prostu muszę tam kiedyś popłynąć łódką

Pozdrawiam ciepło

Kulko, dokładnie tak: w Czarnogórze pot na plecach, podczas, gdy w Cro w czasie największych upałów jakoś nigdy się nie pociliśmy. Zawsze mnie to zastanawiało, że mimo gorąca w Chorwacji nigdy nie czułam się nieprzyjemnie zgrzana, spocona. Pewnie kwestia bryzy od Jadranu, ale przecież i w Montenegro jest ten sam Adriatyk.

Muszę jeszcze dodać, że dzień, kiedy pojechaliśmy do Czarnogóry, był pierwszym z kilku najbardziej upalnych dni w roku, kiedy temperatura w cieniu przekraczała 40 stopni

Pozdrawiam serdecznie

16.07 (poniedziałek) - ciąg dalszy

Opuszczamy przepiękny Kotor Jeszcze ostatni rzut oka na przystań i port, gdzie parkowaliśmy:



I ruszamy w dalszą drogę. Naszym celem (tak sobie wtedy zakładaliśmy) jest camping Oliva w miejscowości Utjeha (plaża nazywa się tak samo) położonej pomiędzy Barem a Ulcinj. Na stronie internetowej camp prezentował się nieźle, zresztą sami zobaczcie:
http://www.oliva.cg.yu/

Zdawaliśmy sobie sprawę, że to nie Cro i siłą rzeczy standard będzie niższy. Ale oczekiwaliśmy jakiegoś minimum, zwłaszcza pod względem sanitarnym. Czytaliśmy też na forum poświęconym Czarnogórze, że camping Oliva i sąsiadujący z nim Utjeha to dwa najlepsze campingi w Montenegro. Liczyliśmy zatem, że wybraliśmy dobrze. No, ale to się dopiero miało okazać...

Do przejechania mieliśmy jeszcze spory kawałek. Cały czas oczywiście wzdłuż Jadranu.

W Budvie na długo utknęliśmy w gigantycznym korku. Co to jest w ogóle za miasto To takie czarnogórskie Las Vegas - mnóstwo kasyn, hoteli, dyskotek. Tłumy turystów i ogonki samochodów, a wszyscy kierowcy nieustannie trąbią. Nie wiem, jak można wybrać sobie takie miejsce na wypoczynek, ale o gustach się podobno nie dyskutuje. Jeśli ktoś chce poszaleć w wakacje i wydać sporo pieniędzy w kasynach i klubach, to na pewno dobrze trafił.

My szukamy jakiegoś ustronnego fragmentu wybrzeża z kamienistą plażą i już wiemy, że w Montenegro to nie będzie łatwe. Po pierwsze: trudno tu o ciche zatoczki. Po drugie: jeśli już takie się znajdzie, to plaże są w większości piaszczyste, a nie z półkami skalnymi, czyli takie jak Maslinki lubią najbardziej Wiem, że uogólniam i na pewno nie wszystkie plaże takie są, ale przejeżdżając całe wybrzeże czarnogórskie aż pod albańską granicę, takie właśnie widzieliśmy z samochodu (i nie tylko, bo kilka z nich oglądaliśmy z bardzo bliska).

Plaże Budvy prezentują się następująco:





Leżak obok leżaka, parasole, hotele. Te ogromne bryły hoteli bardzo psują wygląd czarnogórskiego wybrzeża.

No nic, jedziemy dalej. Przed nami Sv. Stefan - malownicza starówka położona na wyspie:





Jednak rezygnujemy z jej zwiedzania. Za tę przyjemność trzeba bowiem zapłacić 6 euro od osoby i 5 euro za parking. Mija nas tym samym okazja spotkania Claudii Schiffer czy też Sylwka Stallone, którzy mają tu podobno swoje apartamenty.

Dalsza część wybrzeża jest dużo bardziej malownicza. Na zdjęciu okolice Petrovaca:



Nagle widzimy przed sobą sporo dymu wydobywającego się spomiędzy drzew:



Coś się niewątpliwie pali Podjeżdżamy kawałek dalej i z bliska obserwujemy sprawnie przeprowadzoną akcję gaśniczą :





Następne duże miasto na naszej trasie to Bar. Sytuacja podobna jak w Budvie - niesamowite korki, hałas klaksonów, tłumy ludzi i rzucające się w oczy śmieci. Policja niby jest, ale nawet nie stara się kierować ruchem, a wszystkie auta jakby obtłuczone. Jak dla mnie to taki mały koszmarek. Zupełnie odechciewa mi się wakacji w Czarnogórze, przynajmniej w tym rejonie. Plaża w Barze sfotografowana z samochodu:



Przed plażą mnóstwo straganów z pamiątkami i budek z fast foodem. "Jarmarczność" tego miejsca jest przytłaczająca. Jak dobrze, że w Chorwacji nie ma takich widoków. Zaczynam tęsknić za Cro, ale jak już tak daleko zajechaliśmy, trzeba zobaczyć campingi, które namierzyliśmy jeszcze w Polsce jako te najlepsze w Montenegro.

Okolice Utjehy widziane z góry (Jadranka wznosi się w tym miejscu) prezentują się całkiem nieźle:



Są nawet drogowskazy wiodące na plażę i camping. No i kolejne rozczarowanie... Droga biegnie przy samej plaży, która wygląda tak:



Nie sposób jest tam wetknąć palca, a co dopiero mówić o próbie położenia się. Przy plaży beach bar z kilkakrotnie "zakręconą" kolejką. Aha, no to już wiemy, że opalać na tej plaży się nie da, a na piwo trzeba czekać przynajmniej godzinę Jeśli chodzi o camping, to jest on owszem zacieniony, ale bardzo malutki i brak na nim wolnych miejsc. To i tak bez znaczenia, bo nie zdecydowalibyśmy się tu zostać. Camp położony tuż przy drodze i plaży jednocześnie, w nocy pewnie organizowane są beach party, więc o spokoju można zapomnieć. Stwierdzamy, że na kąpielisku leśnym w Gliwicach w najbardziej popularnych godzinach jest więcej przestrzeni niż na tej plaży i tym campingu.

No i co teraz robić? Przejechaliśmy szmat drogi od Orasaca i na razie nie znaleźliśmy w Czarnogórze miejsca, w którym chcielibyśmy zostać. Jeśli to był najlepszy camping, to jak wyglądają pozostałe:?::!: boję się myśleć

Podchodzimy do samochodu znajomych i urządzamy "naradę wojenną". W końcu jesteśmy tu razem i musimy coś postanowić. Im też się tu nie podoba, ale chcą dać Montenegro jeszcze jedną szansę i jechać dalej, do Ulcinj na Wielką Plażę. Po namyśle przyznajemy im rację. Stąd do Ulcinj jest już bardzo niedaleko.

No i jak sądzicie Zostaliśmy na campingu "Toni" przy Velikiej Plaży Hehe, oczywiście, że nie Ja już chyba odpuściłam przy campie "Oliva", uznając, że wybrzeże czarnogórskie nie jest dla mnie. Może za 10 lat, jak coś się tu zmieni... Wydaje mi się, że Montenegro poszło w stronę komercyjnej turystyki. W dużych miastach, takich jak Budva czy Bar, wybudowano gigantyczne hotele szpecące wybrzeże Adriatyku, w których można spędzić urlop "all inclusiv". Tylko, że taka forma wakacji zupełnie mnie nie pociąga.
Druga strona medalu to campingi, które niestety nie spełniają podstawowych warunków sanitarnych. Na campie "Toni" przy Velikiej Plaży z kranów leciała słona woda, a w ubikacjach unosił się nieznośny fetor. Było to zapewne spowodowane tym, że część czarnogórskiego wybrzeża między Barem a Ulcinj jest pozbawiona kanalizacji i bieżącej wody

Zdaję sobie sprawę, że trochę się "narażam" miłośnikom tego kraju, tak źle o nim pisząc. Chcę być dobrze zrozumiana: nie piszę, że Czarnogóra jest beee i że nigdy więcej. Przeciwnie, bardzo bym chciała odwiedzić w przyszłości Montenegro, ale póki co, nie wybrzeże, tylko górskie rejony: Durmitor, kanion Tary, Jezioro Szkoderskie
A może kiedyś czarnogórskie wybrzeże stanie się bardziej przyjazne dla turystyki campingowej albo spróbuję poszukać jakiegoś miłego apartamentu w spokojniejszej miejscowości, z daleka od Budvy czy Baru.

Podsumowując nasz pobyt w Czarnogórze, najbardziej podobał mi się Kotor i Zatoka Kotorska. Negatywnie oceniam całą "infrastrukturę turystyczną" - szpetne hotele, stragany, zagospodarowane piaszczyste plaże (piasek jest koloru "brudnego").

Wzdychając: nie ma to jak w Cro , zawracamy z drogi wiodącej pod albańską granicę i ponownie przejeżdżamy całe czarnogórskie wybrzeże Był to nieprawdopodobny wyczyn, ale udało się

Na przeprawę promową przez Bokę Kotorską docieramy już w zupełnych ciemnościach, tuż przed godziną 22. I znowu "narada wojenna": na który camping w Cro jedziemy Najrozsądniej gdzieś najbliżej, jak się da. Przypominają nam się duże tablice z reklamą campingu "Monika" w Molunacie ("koniuszek" Chorwacji, jeszcze trochę za Cavtatem). Znajomi są za tą opcją. Nam w głowach świta szalony pomysł jazdy na Peljesac na camping "Divna" , do którego pozostał nam z tamtego roku duży sentyment. Zwycięża jednak rozsądek i najbliższe miejsce noclegu. Kierunek: Molunat.

Na camping "Monika" trafiamy tuż przed północą. Ku naszemu zrozpaczeniu okazuje się, że kiepsko z miejscami. Właściciel może nas ulokować w dwóch różnych miejscach, niemal na środku drogi przejazdowej przez camp. Po jednej nocy moglibyśmy się przenieść, ale to nas nie urządza.

Okazuje się jednak, że w pobliżu są dwa inne campingi - Adriatic I i Adriatic II. Znajdujemy je bez trudu. Niestety jest już bardzo późno, wpół do pierwszej, i gospodarze campów śpią. Na "dwójce" jest sporo miejsc. Decydujemy się nie budzić właściciela i rozbić cicho namioty w miejscu blisko domku gospodarzy. Jutro załatwimy formalności.
To był dłuuugi i męczący dzień obfitujący w różnorodne doświadczenia. Po prostu padamy zmęczeni na materace...

W następnym odcinku więcej o campingu i samym Molunacie
Laku noć.