W poszukiwaniu planów filmowych, czyli Korfu 2024

Podczas dalszej części spaceru szukaliśmy chyba najważniejszego kościoła Świętego Spirydona.
W tej plątaninie uliczek trudno było go znaleźć.




Przeszliśmy obok kawiarni NOS, w której kręconono sceny do filmu "Maestro in Blue".


Wreszcie ujrzeliśmy go w oddali.




Święty Spirydon jest patronem garncarzy, żeglarzy i ludzi odbywających morskie podróże.
Święty Spyridon urodził się w 270 r. n.e. w Asii, wiosce na Cyprze.
Urodził się na Cyprze i tam też żył na przełomie III i IV wieku n.e. Był pasterzem, miał żonę i córkę. Był bardzo wierzący i skromny oraz pomagał ludziom w potrzebie. Gdy zmarła mu żona jego córka wstąpiła do klasztoru, a on wiódł życie monastyczne, wiele studiował i zdobył mądrość i łaskę w cnotach religijnych. Po śmierci biskupa Cypru, ludzie chcieli, aby jego następcą został Spirydon. I tak się stało, ale pomimo takiego wywyższenia, Spirydon nie zmienił się. Dokonał wielu cudów, co było głównym powodem, dla którego uważano go za świętego jeszcze przed jego śmiercią.
Spirydon zasłynął ze sposobu objaśnienia ludziom czym jest Trójca Święta. Ludzie wówczas często uważali, że są Trójca Święta to trzy różne bóstwa, lecz Spirydon wyjaśnił wyprowadził ich z błędu pokazując cegłę, z której unoszą się płomienie, a z dołu kapie woda i usypuje się ziemia. Trójca Święta została przyrównana do cegły, która powstaje z trzech elementów: ognia, ziemi i wody, które tworzą całość. Spirydon zmarł w 348 r. n.e. Kiedy Arabowie podbili Cypr, jego ciało zostało ekshumowane i przewiezione do Konstantynopola. Po tym, jak Konstantynopol wpadł w ręce Turków w 1453 roku, jego relikwie przeniesiono na Korfu.
Mówi się, że święty Spirydon czterokrotnie uratował wyspę przed niebezpieczeństwem: w 1533 roku uratował wyspę przed głodem, w 1629 roku i w 1673 roku uratował wyspiarzy przed zarazą. Natomiast w 1716 roku uratował Korfu przed atakiem Osmanów. Dlatego mieszkańcy Korfu tak bardzo szanują swojego patrona i uważają go za swojego opiekuna.
W dniach, w których doszło do tych cudów mieszkańcy Korfu urządzają procesje ku czci swego patrona. Są to: Niedziela Palmowa, Wielka Sobota i pierwszą niedzielę listopada. Natomiast oficjalne święto Spirydona odbywa się w dniu 12 grudnia.
Ciekawostką jest fakt, że co roku Świętemu Spirydonowi zmienia się czerwone buty materiałowe, bo podobno ich podeszwy są zużyte. Mieszkańcy Korfu wierzą, że ich patron przechadza się po mieście chroniąc jego mieszkańców. Stare buty są cięte na drobne kawałki, które rozdawane są korfijczykom a ci noszą je w portfelach na szczęście.
Obecnie szczątki świętego Spirydona umieszczone w srebrnym relikwiarzu znajdują się w kościele pod jego wezwaniem, w małej kaplicy z prawej strony ikonostasu.


Do dziś są w bardzo dobrym stanie, co można zobaczyć na własne oczy, gdy srebrny relikwiarz wyjmowany jest z trumny, w której jest przetrzymywany. Niestety nie mieliśmy tyle szczęścia, żeby to zobaczyć, dlatego wstawiam zdjęcie z internetu.



Zgodnie z miejscowymi zwyczajami, jego szczątki są obnoszone po mieście Korfu w bardzo spokojnej litanii cztery razy w roku, aby uczcić jego cuda (Niedziela Palmowa, Wielki Piątek, 11 sierpnia, pierwsza niedziela listopada).
Na cześć świętego Spyridona chłopcom nadaje się jego imię w brzmieniu Spyros. Ponoć co trzeci przedstawiciel płci męskiej na wyspie nosi to imię. Z kolei kobiety rzadziej noszą imię po Świętym, a brzmi ono Spirydoula.

Z kościoła wyszliśmy z drugiej strony, bowiem ma on wejścia na przestrzał.

Podczas dalszej części spaceru poszliśmy w kierunku najstarszej części starówki o nazwie Campiello.
Po drodze mijaliśmy lokale, w których mogliśmy rzucić okiem na trwający właśnie mecz Polski z Holandią na w ramach Mistrzostw Europy.



Przeszliśmy obok Muzeum Sztuki Azjatyckiej, ale nie zajrzeliśmy do niego.


Po lewej stronie zaglądaliśmy w klimatyczne uliczki starówki




a po prawej powoli wyłaniał się widok na Starą Twierdzę.





Z wysokości ulicy ciągnącej się wzdłuż nabrzeża, oglądaliśmy plażę Faliraki opanowaną przez plażowiczów. Trochę im zazdrościliśmy tej kąpieli.



Ulica zakręciła pod kątem prostym


a za zakrętem otworzył się przed nami widok na najwyższy szczyt wyspy Korfu - Pantokrator.

Do dzielnicy Campiello wchodzimy od strony północnej po tych wielkich schodach,


z których, gdy oglądamy się za siebie, mamy widok na morze.


Po pokonaniu tych schodów zanurzamy się w uliczki tej najstarszej dzielnicy miasta Korfu, która została w całości zbudowana jeszcze przez Wenecjan. Najstarsze budynki pochodzą z XVI wieku.
Turystów się tutaj prawie wcale nie spotyka, co nam zupełnie nie przeszkadza . Wręcz przeciwnie. Spacerowanie zupełnie pustymi uliczkami sprawia nam wielką przyjemność. Oczywiście od razu się gubimy w tej plątaninie uliczek, które nazywane są z języka włoskiego – kandounii. Nawigacja przestała działać, więc żeby dotrzeć do cywilizacji musimy błądzić, ale we właściwym kierunku, czyli w stronę południa. Trochę pomaga w tym słońce, ale i ono trudno dociera pomiędzy uliczki zabudowane wysokimi ścianami domów. Nam to odpowiada, bo tutaj można odpocząć od żaru lejącego się z nieba. Uliczki są tak wąskie, że przez okna sąsiednich kamienic można sobie podać rękę.











Widząc samochody stojące na małych placykach pomiędzy domami, zastanawiamy się, którędy one tutaj wjechały. Przecież w żadną z uliczek, którymi szliśmy, samochód się nie zmieści.
















W tym lokalu były kręcone sceny do filmu "Maestro in Blue", ale niestety nie mogliśmy tam zajrzeć, bo był niestety zamknięty.



Mocno zmęczeni upałem i pokonanymi kilometrami wracamy na przystanek autobusowy.


Do odjazdy autobusu Nr 7 do Dasii mamy jeszcze kilka minut,


więc bilety kupujemy w stojącej przy przystanku budce, bowiem w niej cena jest niższa o 0,90 euro, czyli za jeden bilet płacimy 1,60 euro, a nie jak u kierowcy 2,50 euro.


Po chwili siedzimy już w autobusie, który podąża w stronę naszej Dasii.

17 czerwca 2024

Czułam niedosyt Kerkiry i w związku z tym postanowiliśmy, że następnego dnia również tam pojedziemy.
Anna z mężem postanowili zostać i poplażować, więc pojechaliśmy z Waldkiem sami.
Ale tym razem pojechaliśmy wcześnie rano, zaraz po śniadaniu, w związku z cym o 9-tej byliśmy już w Kerkirze.
Pierwsze kroki skierowaliśmy w stronę tej części miasta Korfu, która nazywana jest Anemomilos, od stojącego tam wiatraka.
Mieliśmy zamiar iść nadmorską chodnikiem, ciągnącym się wzdłuż zatoki Garitsa, ale zrezygnowaliśmy z tej przyjemności, bowiem nie było tam skrawka cienia, a słońce już dosyć mocno operowało. Ponadto na odcinku kilkudziesięciu metrów chodnik był w remoncie, więc nie można było z niego korzystać. Szliśmy więc po drugiej stronie ulicy, korzystając z cienia, jaki dawała roślinność parku usytuowanego wzdłuż ulicy.
Niestety nie mam zdjęć z tego spaceru (i nie wiem dlaczego, bo wydaje mi się, że robiłam zdjęcia podczas tego spaceru), więc zobaczcie tę drogę pod tym linkiem.
Kawałek od Starej Twierdzy znajdują się Schody Burmistrza, prowadzące z ulicy na niewielkie molo, do którego dobijają łódki aby zapewnić ludziom łatwy dostęp z morza do miasta. To w tym miejscu w 2017 roku książę Karol i księżna Camilla wsiadali na pokład łodzi.

.

A w 2012 roku z łodzi wysiadał w tym miejscu Jon Bon Jovi.


My z takich luksusów nie korzystaliśmy, tylko na nogach wędrowaliśmy w stronę majaczącego na końcu drogi wiatraka.
Miejsce to upodobali sobie starsi ludzie, którym lekarze zalecają codzienne spacery "do wiatraka" oraz kąpiel "przy wiatraku". I faktycznie, wśród kąpiących się tam osób, sporo było po 60-tce. A zimą kąpią się tutaj wielbiciele morsowania.






Spod wiatraka rozciągają się świetne widoki.






Wśród zieleni widocznej na zdjęciu poniżej po prawej stronie, jest ukryty (mniej więcej w okolicy tej wysokiej palmy) Pałac Mon Repos, w którym urodził się mąż królowej Elżbiety II, książę Filip.





Na koniec wizyty przy wiatraku usiedliśmy w znajdujące się tuż obok niego restauracji Nautilus, gdzie w pięknych okolicznościach przyrody, wypiliśmy kawę i posililiśmy się croissantem.

maslinka napisał(a):Wiatrak skojarzył mi się z tym z Nesebyru , choć chyba głównie ze względu na jego położenie

Też ze względu na położenie, wiatrak skojarzył mi się z tym z Rodos... Zwłaszcza ten kadr...


Poprzedniego dnia już nigdzie popołudniu się nie ruszyliście

Zgadzam się, że miasto Korfu jest warte mszy i kilkukrotnego pobytu

No i część miasta obok pasu startowego!

piekara114 napisał(a):Poprzedniego dnia już nigdzie popołudniu się nie ruszyliście

Nie było na to czasu i ochoty, bowiem do hotelu wróciliśmy około 18-tej.
Nie napisałam, co robiliśmy po powrocie, bo to były czynności typowo wypoczynkowe. Dwie godziny spędziliśmy przy basenie odpoczywając po kilku godzinach zwiedzania. Była też kąpiel i obowiązkowe drinki .
Po kolacji spotkaliśmy się na pogaduchy na tarasie u Anny i jej męża, a potem poszliśmy spać.

piekara114 napisał(a):

maslinka napisał(a):Wiatrak skojarzył mi się z tym z Nesebyru , choć chyba głównie ze względu na jego położenie

Też ze względu na położenie, wiatrak skojarzył mi się z tym z Rodos... Zwłaszcza ten kadr...

Coś wspólnego te wiatraki mają ze sobą.

maslinka napisał(a):A Bon Jovi był moim ulubionym zespołem, kiedy byłam w liceum (zwłaszcza na początku, bo potem słuchałam "cięższej muzy" )

Mnie Jon Bon Jovi nigdy nie kręcił. Ja słuchałam Pink Floyd, Led Zeppelin, Marillion (ale tylko z Fishem) i innych wykonawców grających rock progresywny.

tony montana napisał(a):Zgadzam się, że miasto Korfu jest warte mszy i kilkukrotnego pobytu

My w Kerkirze byliśmy dwa razy, ale i tak czuję niedosyt.

tony montana napisał(a):No i część miasta obok pasu startowego!

Tam dotrzemy za dwa dni.

Do Starego Miasta wróciliśmy tą samą drogą przez park ciągnący się wzdłuż zatoki Garitsa.
Droga ciągnęła się po płaskim terenie, dopiero w okolicy Starej Twierdzy zaczęła się podnosić. Na tym wzniesieniu bardzo fajnie rozwiązano problem pokonywania różnicy poziomów. Nie ma tam typowych schodów. Zamiast nich uformowano tam łagodny chodnik, po którym w górę szło się bez problemów.





Bardzo nam się spodobał basen ze słupkami urządzony tuż przy marinie.




Po pokonaniu tej różnicy wysokości znaleźliśmy się na ulicy ciągnącej się wzdłuż Placu Spianada.



Na Placu Spianada byliśmy dzień wcześniej, więc nie wchodziliśmy na jego teren. Tym razem podziwialiśmy zabudowę znajdującą się przed tym placem.






Doszliśmy do Listonu, po którym przeszliśmy się, podziwiając urocze podcienia skąpane w promieniach słońca.

Doszliśmy pod Pałac św. Michała i Jerzego.
Przez metalowe ogrodzenie spoglądaliśmy na znajdującą się na trawniku przed pałacem fontannę, pośrodku której stoi pomnik Anglika Sir Fryderyka Adamsa, który przez wiele lat był nadzorcą wyspy Korfu ze strony rządu angielskiego. Jego wielkim osiągnięciem było zaprojektowanie (był bowiem architektem) i wykonanie wodociągu doprowadzającego wodę pitną do stolicy do podziemnego zbiornika wodnego znajdującego pod placem Spianada. Posąg został wykonany przez rzeźbiarza Pavlosa Prosalentisa.


Pałac został zbudowany przez Anglików w okresie, kiedy okupowali oni wyspę Korfu w latach od 1814 do 1864 roku.
Piaskowiec, z którego Pałac został zbudowany przywożono z Malty.


Na najwyższej części budowli znajdują się herby 7 wysp Jońskich. Nad gzymsem z herbami powiewa Grecka flaga, obok której widać część łodzi, która jest symbolem wyspy Korfu, a która zastąpiła koronę angielską, znajdującą się w tym miejscu w okresie okupacji angielskiej.


Odhaczamy kolejne miejsce plenerowe z filmu "Maestro in Blue", bowiem na placu przed pałacem nakręcono scenę występu orkiestry symfonicznej w wieczorowej scenerii.

W Pałacu mieści się obecnie Muzeum Sztuki Azjatyckiej z bogatą kolekcją dzieł chińskich, japońskich i indyjskich.
Nie mieliśmy zamiaru wchodzić do Muzeum, ale podeszliśmy do wejścia, aby złapać trochę cienia pod piękną kolumnadą.


Będąc już pod drzwiami zajrzeliśmy jednak do głównego holu, ale nie skusiliśmy się na zwiedzanie.


Muzeum można odwiedzić wirtualnie pod tym linkiem.

Po wyjściu z wnętrza budynku poszliśmy w lewą stronę wzdłuż kolumnady.



Po chwili otworzył się przed nami taki widok na ogród znajdujący się na tyłach pałacu.


Tak nam się spodobał ten ogród, że postanowiliśmy do niego zajrzeć. W tym celu musieliśmy obejść pałac dookoła.





Bardzo nam się tutaj podoba a dodatkowo jest tutaj sporo cienia, który pozwala odpocząć chwilkę od słońca.




Podchodzimy do wspaniałego drzewa. To phytolacca dioica (ombu).




Ten okaz jest niesamowity, więc oglądamy go z każdej strony.




Obok tego drzewa znajduje się zejście na plażę, która znajduje się kilkanaście metrów niżej.
Są to bardzo malownicze kręcone schody, wykonane z kutego żelaza. Niestety nie są udostępnione dla ogółu, więc zejście tymi schodami było niemożliwe. Szkoda, bo z chęcią bym z nich skorzystała.

To kto może z tych schodków korzystać? Bo już wiedziałam siebie na szybkiej kąpieli tam na dole

piekara114 napisał(a):To kto może z tych schodków korzystać? Bo już wiedziałam siebie na szybkiej kąpieli tam na dole

Tego nie wiem, bo żadnej informacji tam nie było. Wejście na schody było zamknięte.
Tutaj przeczytałam, że dawniej to miejsce nazywało się "Ogrody Królewskie" i że schody służyły rodzinie królewskiej.
Być może schody są w złym stanie i dlatego nie można z nich korzystać.

Przeszliśmy kawałek dalej do miejsca, z którego rozpościera się super widok na Starą Twierdzę i usytuowaną tuż pod nią Marinę Mandraki.
Kręcone schody z tego miejsca są widoczne w całej okazałości.





Idziemy dalej okrążając Pałac św. Michała i Jerzego.







Stanęliśmy na tyłach pałacu.


Z tego miejsca dalej już iść się nie dało, ale rozpościerał się stąd super widok na plażę Faliraki.

Trafiłem idealnie, bo te kute schodki nad turkusem mnie intrygowały.
Fajno.
Ale żeby na Korfu być i tyle zwiedzać a nie siedzieć na plaży