W poszukiwaniu planów filmowych, czyli Korfu 2024

aga_stella napisał(a):No chociaż raz się wstrzeliłam. Za kilka minut wstawię fotki z drogi jako, że siedziałam z przodu auta, więc Gosia miała gorszą pozycję.
Kilka wyślę ci na email.

Super, że się wstrzeliłaś .
Taka zajęta jesteś w robocie, że nawet nie śmiałam Cię prosić o zdjęcia z tej trasy.

aga_stella napisał(a):Ale głos dasz Ty, bo ja takich szczegółów nie pamiętam.

Nie ma sprawy.

Zobaczyłam zdjęcia z plaży i aż poczułam ciepło tego piasku na stopach. Chcę już lato!!!

megidh napisał(a): Rejs sam w sobie był fajny, ale po tym, co widzieliśmy podczas rejsu na Paxos i Antipaxos, to tutaj niczego nam nie urwało.

No fakt, nawet tylko wirtualne porównanie z tym, co Gosiu wcześniej pokazałaś (a ostatnio też Beata), też mi takie myśli podsunęły. Niemniej jednak, fajnie było popatrzeć, a jeszcze fajniej samej to przeżyć .

Kapitańska Baba napisał(a):Zobaczyłam zdjęcia z plaży i aż poczułam ciepło tego piasku na stopach. Chcę już lato!!!

Nie jesteś osamotniona. Też mi się marzy już letni okres. Dobrze że mam relacje do pisania, to czas zabijam wspomnieniami.

dangol napisał(a):

megidh napisał(a): Rejs sam w sobie był fajny, ale po tym, co widzieliśmy podczas rejsu na Paxos i Antipaxos, to tutaj niczego nam nie urwało.

No fakt, nawet tylko wirtualne porównanie z tym, co Gosiu wcześniej pokazałaś (a ostatnio też Beata), też mi takie myśli podsunęły. Niemniej jednak, fajnie było popatrzeć, a jeszcze fajniej samej to przeżyć .

Płynąc na ten rejsik wiedziałam, że ochów i achów nie będzie, bowiem wcześniej pooglądałam sobie zdjęcia w necie. Ale i tak chciałam popłynąć, bo żeby wyrobić sobie o zdanie o tym rejsie, to trzeba samemu go doświadczyć. Myślę, że osoby, które nie płynęły na Paxos i Antipaxos, będą zachwycone rejsikiem do Błękitnych Grot Paleokastritsy.

Wyruszamy z parkingu i jedziemy drogą, którą pokazała Anna. Odległość nie jest duża, bo raptem niecałe 8 km. Ale jedziemy powoli, bo droga jest kręta i miejscami tak wąska, że wyminięcie się z samochodami jadącymi z naprzeciwka zakrawa na cud. Z tego powodu w niektórych miejscach ustawione zostały światła i tam ruch odbywa się naprzemiennie. W innych, trochę szerszych miejscach, parkują samochody, co powoduje, że pas drogi, po którym można się poruszać również jest wąski.
Pokonanie tego odcinka drogi zajęło nam prawie pół godziny.
Wstawiam zdjęcia z tej drogi (dostałam je od Anny).






Jadący przed nami samochód w pewnym momencie zatrzymał się w miejscu, gdzie nie można go było wyprzedzić.
Ludzie nim jadący wysiedli i zaczęli wyładowywać jakieś torby a na końcu otworzyli bagażnik, z którego wyskoczył pies. Nikt z nas się tego nie spodziewał, więc Anna nie zdążyła zrobić zdjęcia psa wyskakującego z bagażnika, ale widok był świetny.
Ludzi z psem się oddalili a kierowca samochodu wreszcie pojechał dalej, umożliwiając nam (i nie tylko nam, bo za nami stała już spora kolejka aut) dalszą jazdę.




Byliśmy pełni podziwu dla kierowców tych autokarów, że dają radę tutaj dojechać. To naprawdę jest wyższa szkoła jazdy.

megidh napisał(a):Jadący przed nami samochód w pewnym momencie zatrzymał się w miejscu, gdzie nie można go było wyprzedzić.
Ludzie nim jadący wysiedli i zaczęli wyładowywać jakieś torby a na końcu otworzyli bagażnik, z którego wyskoczył pies. Nikt z nas się tego nie spodziewał, więc Anna nie zdążyła zrobić zdjęcia psa wyskakującego z bagażnika, ale widok był świetny.
Ludzi z psem się oddalili a kierowca samochodu wreszcie pojechał dalej, umożliwiając nam (i nie tylko nam, bo za nami stała już spora kolejka aut) dalszą jazdę..

To taka norma u południowców , przypomniała mi się sytuacja z Sarandy , gdy na jednokierunkowej wąskiej ulicy pani zatrzymała się i podeszła do sklepu zostawiając otwarte drzwi , zakupiła pieczywo , po czym niespiesznie wróciła do samochodu i pojechała dalej , a za nią cały sznur samochodów . O dziwo wszyscy kierowcy zachowali spokój . . .


Pozdrawiam
Piotr

Ta jazda i zatrzymywanie się to po prostu Grecja
Tydzień temu też jeżdziliśmy jak typowi Grecy. Linia ciągła a my musimy skręcic w lewo? Skręcamy, po prostu Nasz znajomy który był tam z nami a który zna Grecję dużo lepiej niż my kazał nam wręcz jechać w jednokierunkową pod prąd ale zabrakło nam odwagi

piotrf napisał(a):To taka norma u południowców

Kapitańska Baba napisał(a):Ta jazda i zatrzymywanie się to po prostu Grecja

Trzeba się po prostu nie przejmować takimi drobiazgami. Polakom się zawsze spieszy, więc taki zastój na drodze nas denerwuje. A Grekom się nigdzie nie spieszy, bo we krwi mają "siga siga".

Dojechaliśmy do Bella Vista, ale nie zatrzymaliśmy się tutaj.
Pojechaliśmy kawałek dalej (jakieś 50 metrów), gdyż naszym celem był lokal Golden Fox, o którym przeczytałam na blogu Sałatka po grecku, że można tam zjeść wspaniały sernik na zimno. Na tym blogu jest również filmik pokazujący, jak taki sernik przygotować, ale jeszcze nie miałam okazji go zrobić. Może dlatego, że nie udało nam się go spróbować, więc nie mamy w pamięci jego smaku.
Dojeżdżając do Golden Fox rozglądaliśmy się za jakimś miejscem parkingowym i w końcu Waldek przykleił się do skałek (oczywiście wcześniej musieliśmy wysiąść z auta). Na zdjęciu poniżej widać nasze autko, stojące pod skałami jako pierwsze.


W tym miejscu był bardzo stromy zjazd na zaplecze Golden Fox i chwilę podziwialiśmy umiejętności kierowcy tego samochodu, który zjeżdżał tyłem po tej stromiźnie.


W miejscu, gdzie rozpoczynał się ten zjazd był murek, na którym stanęliśmy i podziwialiśmy roztaczający się stąd piękny widok. Paleokastritsę mieliśmy pod sobą jak na dłoni. Niestety z uwagi na ten wszechobecny pył saharyjski widoczność była niespecjalna.






Z tego miejsca widzieliśmy też tarasy Golden Fox.



Po chwili ruszyliśmy do wejścia do Golden Fox i chwilę później zobaczyliśmy, że przed wejściem do tego lokalu znajduje się spory parking, na którym było sporo wolnych miejsc, więc Waldek przeparkował samochód.

Widoki z góry zacne

Kapitańska Baba napisał(a):Widoki z góry zacne

Byłyby lepsze, gdyby nie ta fatalna widoczność. Pył saharyjski był bezwzględny i skutecznie uniemożliwiał oglądanie tego, co było daleko. Z bliska było nie najgorzej, ale im dalej, tym gorzej a horyzont był zupełnie niewidoczny.

Wchodzimy do Golden Fox.


Od razu zamawiamy frape (po 4 euro), bo bardzo nam się chce pić, a zimna kawa na ten upał jest świetna.
Pytam o sernik na zimno, ale niestety go nie ma. Trudno się dogadać z panią za kontuarem, więc nie wiem, czy go zabrakło, czy też w ogóle go nie ma. Wobec braku sernika na zimno zamawiamy portokalopitę oraz jakieś ciasto, które wygląda jak sernik.


Tanio to tam nie jest, bo jeden kawałek ciasta kosztuje 7 euro. Można wziąć mniejszy kawałek w cenie 3,50 euro.


Ciastem dzielimy się z Waldkiem na pół, żeby każdy spróbował obu smaków. Portokalopita jest świetna, natomiast sernik taki sobie.


Potem idziemy na znajdujący się w tym lokalu balkon widokowy. Wcześniej było na nim sporo ludzi, więc woleliśmy ich przeczekać. Teraz jest na nim prawie pusto. Za chwilę ci ludzie sobie pójdą i będziemy mieć ten balkon tylko dla siebie.


Widoki, które można stąd podziwiać, są takie same jak te oglądane chwilę wcześniej z murku obok Golden Fox, ale ten balkon jest jednak dużo wyżej niż murek, więc odbiór jest trochę inny.



Pod nami znajduje się taras kompleksu Golden Fox Studios, dostępny tylko dla gości znajdujących się tam apartamentów


To na tym tarasie Dorota Welman dzieliła się z widzami swoimi wrażeniami z wyspy Korfu.



Balkon, na którym staliśmy ciągnie się przez całą długość lokalu Golden Fox, więc przeszliśmy na jego drugi koniec.
Stamtąd spoglądaliśmy zazdrosnym okiem na ludzi oddających się kąpieli w basenie. Basen też należy do Golden Fox Studios.



Stąd też mogliśmy dojrzeć ruiny Angelokastro, stojące na szczycie pobliskiej góry. Gdyby nie ten upał, to pojechalibyśmy do Angelokastro, ale przez otaczający nas gorąc nawet nie próbowałam nikogo namawiać na spacer do tych ruin.



Wychodząc z Golden Fox zajrzałam jeszcze do drugiej sali, z której też rozciągał się fajny widok ponad czaszami parasolami.

Minęło południe. Żar lał się z nieba i nie mieliśmy już sił, aby cokolwiek więcej zwiedzać. Zdecydowaliśmy się pojechać do hotelu.
Ale nie wracaliśmy tą samą drogą lecz pojechaliśmy dalej.


Po drodze trochę nadłożyliśmy drogi, ale chcieliśmy chociaż przez okna samochodu spojrzeć na wioskę Pagoi, w której kręcono sceny do filmu "Wszystko dla twoich oczu" z serii "007". Chyba jeszcze o tym filmie nie wspominałam, ale na wyspie Korfu kręcono sceny do tego filmu w wielu miejscach. Można o tych miejscach przeczytać tutaj.
Niestety podczas przejazdu przez wioskę Pagoi nie rozpoznaliśmy żadnego miejsca z filmu. Gdy wyjechaliśmy z wioski, to doszliśmy do wniosku, że żeby je zobaczyć, to trzeba by się w wiosce zatrzymać i pospacerować, ale nie mieliśmy na to siły.
Po powrocie do hotelu trochę odpoczywaliśmy, potem zjedliśmy obiad i zdecydowaliśmy się jechać na plażę, aby ostatniego dnia zrelaksować się i pochlapać w wodzie.
Chociaż na plażę z hotelu nie jest bardzo daleko (tylko 800 metrów), to żeby skrócić czas dotarcia na nią oraz nie męczyć się podczas powrotu do hotelu wchodzeniem pod górę, pojechaliśmy na plażę samochodem.
Samochód zostawiliśmy przy głównej ulicy i ostatnie kilkadziesiąt metrów poszliśmy już na nogach.




Plaża w tym miejscu nie jest jakaś rewelacyjna, ale my nie chcieliśmy na niej siedzieć, tylko wejść do wody.



Szukaliśmy miejsca, w którym moglibyśmy zostawić nasze rzeczy i wybraliśmy to miejsce.


Tuż obok miejsca, które wybraliśmy na plaży, rosły takie ciekawe krzewy. To carissa makrocarpa.





A potem weszliśmy do wody, w której siedzieliśmy prawie godzinę. Ponieważ nie jest tutaj głęboko, to woda była nagrzana i bardzo przyjemna. Staliśmy wszyscy zanurzeni do pasa i rozmawialiśmy, żartując, że przydałby się nam tutaj stolik do gry w karty.



Po wyschnięciu zebraliśmy się z plaży


a potem wróciliśmy do samochodu i wybraliśmy się na ostatnie zakupy do pobliskiego sklepu.


Była już godzina 18-ta, ale temperatura zwalała z nóg, bowiem było jeszcze 41 stopnie C.


Na szczęście w sklepie, do którego poszliśmy, była klimatyzacja i mogliśmy się w nim ochłodzić.
Potem wróciliśmy do hotelu i po kolacji spędziliśmy ostatni wieczór z Anną i jej mężem, tradycyjnie najpierw przy basenie a potem na tarasie u Anny i jej męża.

Widoki z góry zacne , tylko ta temperatura - mimo tego że jestem fanem tego typu atrakcji , też nie dałbym się namówić na wizytę w ruinach Angelokastro


Pozdrawiam
Piotr

megidh napisał(a):To na tym tarasie Dorota Welman dzieliła się z widzami swoimi wrażeniami z wyspy Korfu.

Spodobało mi się to zdanie: "Wszystko co kochacie, wszystko co lubicie, w Grecji, jest na Korfu" - chyba trzeba to jak najszybciej sprawdzić