W poszukiwaniu planów filmowych, czyli Korfu 2024

Wioska naprawdę prześliczna I niesamowicie pusta! Nikt jej nie zwiedzał oprócz Was?

To raczej nie jest zbyt popularne miejsce.
Ja o nim nic wcześniej nie wiedziałam (plan na Korfu mam ), w sumie nawet nie dorzuciłam go do swojej mapki. W innych relacjach na forum też nikt tego miejsca nie odwiedził.

aga_stella napisał(a):Gosiu jeszcze raz dziękuję Ci za wynalezienie tego miejsca. Jak wiesz podobało mi się tam bardzo i zachęcam wszystkich, którzy odwiedzą Korfu aby tam pojechali.

No wreszcie się odezwałaś . Chyba pójdę z podziękowaniami na Jasną Górę.
I bardzo się cieszę, że mnie doceniasz .

aga_stella napisał(a):Fotek nie mam co wstawiać, bo jakoś nam się pokrywają

Na pewno byś znalazła coś, czego ja nie mam, bo czasami się rozdzielaliśmy podczas spaceru po wiosce.

Kapitańska Baba napisał(a):Wioska naprawdę prześliczna I niesamowicie pusta! Nikt jej nie zwiedzał oprócz Was?

Oprócz naszej czwórki w wiosce były chyba jeszcze ze dwie osoby. I to było rewelacyjne, mieć to miejsce tylko dla siebie.

piekara114 napisał(a):To raczej nie jest zbyt popularne miejsce.
Ja o nim nic wcześniej nie wiedziałam (plan na Korfu mam ), w sumie nawet nie dorzuciłam go do swojej mapki. W innych relacjach na forum też nikt tego miejsca nie odwiedził.

Jak już wcześniej napisałam, wioska Danilia nie jest rozreklamowana, dlatego mało kto o niej wie. Podejrzewam że właśnie dlatego nie ma w niej turystów. Właściciel wioski, którym obecnie jest Grecotel Hotels & Resorts, najpewniej więcej zarabia na organizowanych tam ślubach i weselach oraz innych imprezach), niż na turystach, którzy by tam przyjechali, gdyby wiedzieli o tym miejscu.
Przed wieloma laty, za czasów poprzednich właścicieli braci Boua, wioska była bardzo popularnym miejscem wycieczek z biur turystycznych. Ale po śmierci właścicieli i zmianie właściciela, nie była udostępniana zwiedzającym i można było ją odwiedzać tylko na specjalne życzenie. Jednak od 2022 roku, kiedy kręcono tutaj sceny do filmu "Moje wielkie greckie wesele 3", wioska została ponownie otwarta dla zwiedzających. Myślę jednak, że jeśli odbywają się tam imprezy, to wstęp dla turystów nie jest możliwy.
Więcej o wiosce Danilia można przeczytać tutaj i tutaj.

Trafiłam dzisiaj na YT na backstage pokazujący sceny z kręcenia ujęć do filmu "Durrellowie" w miejscu, o którym napisałam kilka postów wcześniej tutaj.
Aktorzy i ekipa filmu, tak jak i my, wchodziła do wody w miejscu znajdującym się tuż przed domem Durrellów.

Po wyjściu z kościoła idziemy do sali weselnej .


Zapewne w przypadku deszczu imprezy odbywają się właśnie tutaj.






W międzyczasie korzystam z toalety, która okazuje się bardzo elegancka.


Opuszczamy salę imprezową i zapuszczamy się w miejsca znajdujące się na zapleczu głównej ulicy wioski Danilia.











Po obejrzeniu zaplecza wracamy na główną ulicę.

Po lewej stronie wejścia do kościoła znajdują się schody, które prowadzą do malutkiego muzeum, w którym można obejrzeć ciekawe eksponaty.






Przechadzając się po salach muzeum mamy okazję spojrzeć na główną ulicę wioski z wysokości pierwszego piętra.




Wchodzimy do następnej sali,


z której również wyglądamy przez okna na zewnątrz.




W kolejnych salach też oglądamy fajne eksponaty.

Maszyna tkacka.


Bardzo mi się podoba ten piękny obrus rozłożony na okrągłym stoliku.


Z wielkim zainteresowaniem oglądam fotel ginekologiczny, obok którego stoi bidet.


Piękne ozdoby do włosów.


I wiele innych.







Muzeum jest niewielkie, więc po 15 minutach wychodzimy na zewnątrz.

O wow! Sala weselna robi wrażenie
I te parasolki - maleńkie dzieła sztuki

megidh napisał(a):Temperatura była zabójcza, więc zdecydowaliśmy się wracać do hotelu w celu schłodzenia ciała w basenie i w klimatyzowanych pokojach.

I tak Was podziwiam za wytrwałość. Zwiedzacie bardzo intensywnie pomimo upałów. My latem zwalniamy tempo .

megidh napisał(a):Po lewej stronie wejścia do kościoła znajdują się schody, które prowadzą do malutkiego muzeum, w którym można obejrzeć ciekawe eksponaty.

A za odkrycie wioski podziwiam jeszcze bardziej . Nie wiem jak to robisz, ale zawsze pokażesz coś, o czym nigdy nie słyszałam. Muzeum chociaż małe, świetne! A ten fotel

piekara114 napisał(a):Rzeczywiście wyjazd szlakiem filmu.

Widać, że Gosia jest w tematyce filmowej "obcykana"

Kapitańska Baba napisał(a):I te parasolki - maleńkie dzieła sztuki

Naprawdę prawdziwe cudeńka.

wiola2012 napisał(a):

megidh napisał(a):Temperatura była zabójcza, więc zdecydowaliśmy się wracać do hotelu w celu schłodzenia ciała w basenie i w klimatyzowanych pokojach.

I tak Was podziwiam za wytrwałość. Zwiedzacie bardzo intensywnie pomimo upałów. My latem zwalniamy tempo .

Te upały bardzo nam pokrzyżowały plany i sporo miejsc musieliśmy niestety odpuścić, więc nasze zwiedzanie tak bardzo intensywne nie było.

wiola2012 napisał(a):

piekara114 napisał(a):Rzeczywiście wyjazd szlakiem filmu.

Widać, że Gosia jest w tematyce filmowej "obcykana"

Po wyjściu z muzeum poszliśmy wreszcie na kawę do wioskowego kafenionu, który znajduje się pod pomieszczeniami muzeum. Usiedliśmy przy stoliku na zewnątrz i zamówiliśmy frappe.



Zastanawialiśmy się, czy to prawda z tą opcją wykorzystania biletów wstępu jako zapłatę za napoje i okazało się, że faktycznie tak jest. Za kawę więc nie płaciliśmy, pokazując kelnerce tylko bilet wstępu do wioski. Dodatkowo kelnerka przyniosła jeszcze do tej kawy talerzyk loukoumi.


Potem obejrzeliśmy jeszcze bardzo ciekawe wnętrze kafenionu.














Wyszliśmy z kawiarni i ruszyliśmy do wyjścia z wioski. Szliśmy bardzo powoli, oglądając jeszcze raz główną ulicę, bo żal nam było opuszczać wioskę, która bardzo nam się podobała.

megidh napisał(a):Wyszliśmy z kawiarni i ruszyliśmy do wyjścia z wioski. Szliśmy bardzo powoli, oglądając jeszcze raz główną ulicę, bo żal nam było opuszczać wioskę, która bardzo nam się podobała.

Nie dziwię się, tyle ślicznych przedmiotów w kafenionie, a telefon !

wiola2012 napisał(a):

megidh napisał(a):Wyszliśmy z kawiarni i ruszyliśmy do wyjścia z wioski. Szliśmy bardzo powoli, oglądając jeszcze raz główną ulicę, bo żal nam było opuszczać wioskę, która bardzo nam się podobała.

Nie dziwię się, tyle ślicznych przedmiotów w kafenionie, a telefon !

Na to samo zwróciłam uwagę - telefon

Kapitańska Baba napisał(a):

wiola2012 napisał(a):

megidh napisał(a):Wyszliśmy z kawiarni i ruszyliśmy do wyjścia z wioski. Szliśmy bardzo powoli, oglądając jeszcze raz główną ulicę, bo żal nam było opuszczać wioskę, która bardzo nam się podobała.

Nie dziwię się, tyle ślicznych przedmiotów w kafenionie, a telefon !

Na to samo zwróciłam uwagę - telefon

Telefon jest extra, ale inne przedmioty też niczego sobie. Mnie się bardzo spodobał stojak na stół z napisem "Reserved".

W drodze powrotnej zdecydowaliśmy się jeszcze podjechać nad zatokę Gouvia. Dojechaliśmy tam w 12 minut.
W tej zatoce na mini wysepce, znajdującej się kilkadziesiąt metrów od brzegu, stoi kościół Ypapanti, kiedyś nazywany Kościołem Zesłania Ducha Świętego. Kościół ten został wybudowany w 1713 roku, podczas rządów Wenecji. Wybudował go Daniel Kombitsi, potomek kreteńskiej rodziny arystokratycznej, która przybyła na Korfu w 1669 roku. Wówczas w kościele Ypapanti znajdowały się cenne dzieła sztuki szkoły kreteńskiej, które rodzina Kombitsi przywiozła ze sobą z Krety.
Kościół Ypapanti wraz z całym majątkiem rodziny Kombitsi, przeszedł w ręce rodziny Theotoki, która sprzedała go włoskiej rodzinie Scarpa. Kościołem opiekował się dr Yannis Scarpas ale po jego śmierci jego spadkobiercy przestali się nim interesować i kościół stopniowo popadł w ruinę. Dopiero w roku 1996, dzięki niestrudzonym wysiłkom Eleftheriosa Lingosa, rozpoczęto prace nad renowacją kościoła. Podczas remontu nie zmieniono niczego w wyglądzie kościoła i wszystko pozostało takie, jakie było. Ikonostas w stylu barokowym został rozebrany i przywrócony do pierwotnej formy, z wyjątkiem kilku elementów, które zostały nadszarpnięte przez czas i naprawione.
Sam kościółek jest jak wiele innych greckich kościołów. Nas ciągnęło do niego coś innego, a mianowicie jego usytuowanie.
Wysepkę z lądem łączy krótka grobla. Wejścia na teren otaczający kościół broni brama, która na szczęście była otwarta, więc mogliśmy tam wejść.



Tuż za bramą ujrzeliśmy wielki głaz z umieszczonym na nim napisem z nazwą kościoła i rokiem jego wybudowania.


Kościółek jest śnieżnobiały i wygląda pięknie na tle błękitnego nieba.



Skorzystaliśmy z tego, że kościół był otwarty i weszliśmy do środka, mogąc podziwiać ten odrestaurowany barokowy ikonostas.




Waldek postanowił chwilę odpocząć od upału w chłodzie wnętrza.


Potem obeszliśmy kościół wokoło, zachwycając się wspaniałym otoczeniem, które zostało świetnie zagospodarowane.









Spoglądaliśmy z tego miejsca na marinę, z której Kapitańska Baba wraz z rodziną trzy tygodnie wcześniej wypływała w swój pierwszy rejs po greckich wodach (ale wtedy tego jeszcze nie wiedzieliśmy).





Po obejrzeniu wszystkiego wracamy do samochodu.


Na bramie wisi informacja o godzinach mszy odprawianych w kościele.


poszłam jeszcze zobaczyć, jak wygląda plaża przy grobli i bardzo mi się spodobała. Te drobne kamyszki to coś dla mnie.


A potem prosto pojechaliśmy do hotelu, bo była już godzina 19-ta.
Wieczór spędziliśmy tak jak poprzedniego dnia, więc nie będę już tego opisywać.
To był bardzo fajny dzień i pomimo panującego upału udało nam się sporo zobaczyć.

20 czerwca 2024
Następny dzień rozpoczęliśmy bardzo wcześnie, aby chociaż na początku dnia uniknąć upału.
Dlatego z hotelu wyjechaliśmy już o 6:30 rano, odpuszczając śniadanie.


W tym dniu zaplanowaliśmy obejrzenie najbardziej atrakcyjnych widokowo miejsc na wyspie Korfu, a mianowicie Kanału Miłości, Przylądka Drastis, plaży Logas i Porto Timoni.
Do przejechania do pierwszego z tych miejsc mieliśmy około 30 km. Nawigacja pokazywała, że przejedziemy tą trasę w 45 minut, ale ponieważ po drodze musieliśmy chyba trzy razy stać na światłach, to dotarcie do Sidari zajęło nam godzinę.



Po drodze w lokalnej piekarni kupiliśmy słodkie bułki, aby je później zjeść, no by wyjechaliśmy bez śniadania.
W Sidari pozostawiliśmy samochód na płatnym parkingu przy samym Kanale Miłości. Ale w budce nikogo nie było a łańcuch leżał na ziemi, więc wjechaliśmy bez uiszczenia żadnej opłaty, zastanawiając się, co będzie później.




Po opuszczeniu samochodu nie odczuwaliśmy jeszcze upału, więc było dobrze.
Do Kanału Miłości z tego parkingu jest bardzo blisko, bo zaczyna się on tuż przy końcu parkingu.
Na zdjęciu poniżej widać nasze auto stojące na parkingu


a gdy odwróciliśmy się do auta plecami, to przed nami rozpościerał się taki widok.