W poszukiwaniu obory, czyli relacja z Kutnej Hory

Franz napisał(a):Ale... ogon to on ma piękniejszy...

Az nie wiem, co mam odpisać...

kaszubskiexpress napisał(a):Byłem w Pradze 1999 roku i wtedy to miasto wydawało mi się nieprawdopodobnie tanie !!!!

No niestety zdecydowanie już nie jest tania

Interseal napisał(a):Zmrzlinove z Was "potvorki"

Interseal napisał(a):No cóż. Chyba trzeba mi obrać bardziej południowy kierunek i sprawdzić Budę wespół z Pesztem... ... a chodzący mi od kilkunastu już lat po głowie głos: "Ukončite prosím výstup a nástup, dveře se zavírají", zamienić na : "Kérem szépen vigyázni, az ajtók záróznak"

Na pewno będzie trudniej przyswoić sobie węgierski tekst Ale poza tym głosem budapesztańskie metro niewiele różni się od praskiego - charakterystyczny "zapaszek" ten sam

Weldon, dzięki za informacje o parku Vojanovy Sady. Wychodzi na to, że "sady" to po prostu liczba pojedyncza

Nomad, witam Cię serdecznie I muszę się przyznać (przy okazji), że mi głupio, że nie odpisałam na Twojego maila... Zakręcona jestem ostatnio. Chyba nie tylko ostatnio

zawodowiec napisał(a):Ostatnio w Łodzi znowu kupiłem Dacicky

Chyba się przeprowadzę

Pozdrawiam wszystkich serdecznie.

23 kwietnia (sobota) - Na tropie obory

Opisy poprzedniego dnia zajęły dużo miejsca. Najwyższy czas iść dalej z relacją, prosto do obory

Dziś Wielka Sobota. Chcielibyśmy, zgodnie z tradycją, poświęcić gdzieś jajka. Oczywiście własnoręcznie , bo to obcy Czechom zwyczaj. W naszym pensjonacie od dzisiaj jajka będą nam towarzyszyć codziennie, dziś na śniadanie w sadzonej postaci
Śniadanko znowu pyszne, zjedzone w towarzystwie jednego z kotów, który próbował wkupić się w nasze łaski, robiąc miny kotka ze "Shreka" i kombinując, jak wdrapać się nam na kolana...

Plan na dzisiaj zakłada wycieczkę do miejscowości Žleby i zwiedzanie tamtejszego zamku oraz pobliskiej obory Lidia K już zdemaskowała tajemniczą oborę, ale jeśli ktoś nie doczytał , to powiem jeszcze raz, że chodzi o zwierzyniec, park z dzikimi zwierzętami. Chodzi nam głównie o to, by zobaczyć hodowane w tych okolicach białe jelenie.

Po drodze chcemy spróbować poświęcić pokarmy w naszym koszyczku. Niestety wszystkie kościoły, które mijamy po drodze, są zamknięte Trudno! To i tak byłoby "oszukane święcenie"

Dojeżdżamy do miejscowości Žleby, zostawiamy Fabiaka na dużym parkingu. Liczba aut świadczy o tym, że jest tu coś ciekawego do zobaczenia. Zmierzamy w stronę zamku:



Jest to pierwotnie gotycki gród szlachty z Lichtenburgu z 1289 roku, odbudowany po zniszczeniach dokonanych przez husytów w pierwszej połowie XV wieku, poddany przeróbkom w stylu renesansowym i barokowym. Swoje obecne oblicze zawdzięcza przebudowie zrealizowanej w latach 1849-68 przez Karola Wincentego Auersperga według wzorów angielskich.

Całkiem ładne i romantyczne miejsce:











Zamek nieco przypomina mi ten w Mosznej na Opolszczyźnie.

Do środka nie wchodzimy, bo jest tylko opcja zwiedzania z przewodnikiem, a jakoś nie mamy dzisiaj ochoty na długie wykłady

Zamiast tego siadamy na ławce przed zamkiem i kontemplujemy widoki, jedząc lody. W końcu podobno są z nas zmrzlinove potworki

Dzisiaj w ogóle jesteśmy strasznie leniwi. Nie bardzo chce nam się ruszać, chodzić, o dziwo nawet mnie nie chce się zwiedzać
Ale trudno się dziwić - Praga dała nam popalić! Czuję ją w nogach, a porządne zakwasy będę miała dopiero jutro

Nieśpiesznie zbieramy się więc i powłócząc nogami, idziemy w kierunku, który zaciekawił mnie, go szliśmy na zamkowy dziedziniec. Minęliśmy wtedy taką tabliczkę:



Podążamy teraz we wskazanym kierunku przez piękny park, podziwiając zamek, który zostawiliśmy za plecami:



Chichoczemy pod nosem, że idziemy oglądać oborę, bo my biedne "miastowe dzieci" i nigdy krowy nie widzieliśmy

Jest wyraźny znak, że dobrze idziemy:



Po drodze mijamy mini wodospad:



Wreszcie dochodzimy do bramy, na której jest informacja, że do maja wstęp wolny, tzn. co łaska (obok znajduje się skrzynka na datki przeznaczone na rzecz zwierzyńca). Od maja zaczynają się pokazy ptaków drapieżnych, więc wtedy też wstęp na teren obory drożeje. Szkoda, że nie załapaliśmy się na ptasie loty. Ale widzieliśmy je w Leśnym Parku Niespodzianek w Ustroniu, więc jakoś przeżyjemy.

Spacerujemy po pięknym terenie:



Zwierzęta niestety schowały się przed nami, np. wyjątkowo leniwe dziki :



Chociaż może trudno im się dziwić, jest coraz goręcej, my też najchętniej położylibyśmy się (a przynajmniej posiedzielibyśmy) przed naszym pensjonatem. Ta wizja staje się bardzo kusząca, myślimy o tym coraz poważniej Ale skoro już tu przyjechaliśmy, trzeba zobaczyć zwierzyniec oborą zwany

Jelenie albinosy rozczarowuję nas. Jest ich niewiele i wyglądają marnie, może dlatego, że nie ma wśród nich samca z imponującym porożem:



W jednej z zagród wypatrujemy muflona:



Poza tym w parku są jakieś indyki, kaczki i inne ptactwo. Powinny być wydry, ale widocznie gdzieś sobie poszły Na ptaki drapieżne, tak jak napisałam, jeszcze nie sezon
Tak więc niewiele tych zwierząt w oborze. Nie dziwi mnie już, że nie kasują za wstęp.

Niedaleko stąd, w miejscowości Žehušice, jest większa obora, z dużą liczbą białych jeleni, ale dzisiaj już nie chce nam się oglądać drugiego zwierzyńca. Zostawiamy go sobie "na kiedyś". Powoli zmierzamy w stronę parkingu, przechodząc przez ładny park otaczający zamek:



Udaje nam się wypatrzeć ślicznego ptaszka:



Może ktoś wie, co to za jeden, bo ze mnie niestety żaden ornitolog.

Wracamy do Kutnej Hory, do naszego pensjonatu. Siadamy przy stoliku przed domem, wystawiamy blade twarze i odsłonięte ręce i nogi do słońca, racząc się pysznym piwkiem Dačický

Wieczór spędzamy na kutnohorskiej starówce. Ale o tym w następnym odcinku

rbogi napisał(a):Jednak Kutna Hora i słoneczko to dla mnie kompletna abstrakcja.
Mnie chyba do końca życia kojarzyć się będzie z okrutną ulewą i zwiedzaniem miasta z zalanych wodą okien samochodu.

To musisz Kutną Horę zdecydowanie powtórzyć! Warto!
Mnie kojarzy się tylko ze słońcem, w dużych, czasami nawet męczących ilościach.

zawodowiec napisał(a):

maslinka napisał(a):

zawodowiec napisał(a):Ostatnio w Łodzi znowu kupiłem Dacicky

Chyba się przeprowadzę

Zanim się na to zdecydujesz a będziesz przypadkiem przejeżdżać to krzyknij, wtedy zdegustujemy

Bardzo chętnie bym się z Wami piwka napiła. Mam nadzieję, że kiedyś będzie okazja

zawodowiec napisał(a):Mam nadzieję że Maslinka nas nie zlinczuje za to że sobie tu piwkujemy
pzdr

Spoko Przecież na temat jest

Witaj, Crayfish

Jedziemy dalej!


23 kwietnia (sobota) - Drugi wieczór w Kutnej Horze

Późnym popołudniem wyruszamy na spacer w kierunku kutnohorskiej starówki. Tym razem chcemy iść inną drogą - malowniczą doliną, wzdłuż potoczku:



Przed nami kościół Barbary. Widać go praktycznie z każdego miejsca w Kutnej Horze.

Dochodzimy do Dworu Włoskiego, tym razem widzimy go z dołu:



Wdrapujemy się pod górkę, zostawiając za plecami ładny park:



Kręcimy się trochę po starówce (zdjęcia już pokazywałam) i wkrótce zasiadamy w ogródku knajpki, którą przyuważyłam przedwczoraj. Miejsca tym razem są!

Zamawiamy oczywiście piwko:



i małe co nieco z grilla na przegryzkę :



Wkrótce zbieramy się do pensjonatu, żeby nie zmuszać gospodarzy do czuwania drugi wieczór z rzędu


24 kwietnia (niedziela) - W poszukiwaniu srebra

Dzisiaj nasz ostatni pełny dzień w Kutnej Horze. Postanawiamy wykorzystać go maksymalnie. "Program zwiedzania" zdaje się być dosyć napięty Zaczynamy od kopalni srebra
W tym celu udajemy się do Muzeum Srebra, czyli budynku o wdzięcznej nazwie Hrádek, który znajduje się w samym sercu starówki:



Nie zależy nam jednak na podziwianiu jakichś ekspozycji, chcemy zwiedzić średniowieczną kopalnię srebra, która została odkryta w tym miejscu podczas badań hydrogeologicznych pod koniec lat 60-tych XX wieku.

Powiem szczerze, że najbardziej skusił mnie strój, w jaki trzeba się odziać, aby wejść do kopalni. Znalazłam w internecie mini relację ze zwiedzania. Szczególnie spodobało mi się zdanie: Turysta udający się do Kutnej Hory w Czechach musi się liczyć z tym, że podczas zwiedzania ...sam stanie się atrakcją turystyczną

To prawda, byliśmy atrakcją turystyczną i było to dosyć zabawne

Po wysłuchaniu wstępu do zwiedzania (w języku czeskim, chociaż byliśmy częścią "międzynarodowej grupy" i przewodnik miał mówić po angielsku; na szczęście większość zrozumieliśmy) przyodziewamy się w białe niby to fartuchy, niby płaszczyki, na głowę wkładamy kaski (ja wybrałam model "żółwik", mój mąż "żuczek" ), a w dłoń chwytamy latarki naftowe.
A potem wychodzimy do centrum miasta, żeby przeparadować jedną z głównych ulic ku uciesze przechodniów :



Jakieś 150 metrów dalej pan przewodnik (młody chłopak) otwiera bramkę i już jesteśmy poza zasięgiem ciekawskich spojrzeń :



Nasza "grupa międzynarodowa" składa się z czterech osób Oprócz nas jest jeszcze rosyjskojęzyczna dziewczyna, której uroda sugeruje, że pochodzi z jakiejś wschodniej rosyjskiej republiki, np. z Tadżykistanu lub Kirgistanu. (Tak przypuszczamy.) Towarzyszy jej Czech, który każde zdanie przewodnika tłumaczy na rosyjski, przez co nasze zwiedzanie trwa dwa razy dłużej

Schodzimy do kopalni schodami, które zdają się nigdy nie kończyć.
Wreszcie na dole:



Nie powiem, żeby kopalnia była jakaś szczególnie ciekawa. Pewnie zwiedzanie byłoby dla nas bardziej interesujące, gdybyśmy więcej rozumieli. Okazuje się, że czeskiego nie znamy tak dobrze, jak nam się wydawało Rosyjskiego niestety w ogóle. (Uczono nas już w szkole angielskiego.)

Ale jakoś dajemy radę! Przewodnik opowiada o tym, że górnicy pracowali niemal w całkowitych ciemnościach, poznając, że trafili na srebro po charakterystycznym odgłosie uderzania metalowych narzędzi o rudę oraz po zapachu podobnym do aromatu czosnku, jakiego nabierał kawałek srebra wsadzony w ogień (opalano taką rudę płomieniem z górniczej lampki). Tyle przynajmniej zrozumieliśmy

Aaa i jeszcze to, że pracownicy kopalni byli bardzo niscy i chudzi. Musieli tacy być, bo przeciskali się przez wąskie korytarze z niskimi stropami. W najwęższym miejscu taki korytarz miał tylko 40 cm Daliśmy radę



Na zdjęciu nie jest jeszcze wcale wąsko. Później musieliśmy iść bokiem
Z tego też powodu należało zostawić plecaki w szafkach w muzeum.

Zwiedzanie trwało ponad godzinę. Srebra niestety nie znaleźliśmy

Wychodzimy spod ziemi:



Wracamy do Hrádka, żeby zrzucić z siebie fartuszki i wysłuchać kolejnej części wykładu, tym razem o różnych narzędziach używanych w kopalni. Potem jeszcze schodzimy do salki, gdzie można zobaczyć monety wybijane w Kutnej Horze. Dowiadujemy się, że Dwór Włoski był w XIV wieku mennicą. Był tu bity grosz praski (zwany też czeskim) będący wówczas najpopularniejszą monetą w Europie.

Czas zwiedzania muzeum i kopalni dobiega końca. Warto było zejść pod ziemię i ubrać się w biały "kitel" , mimo że nie wszystko zrozumieliśmy.

Zatrzymujemy się jeszcze na chwilę przy Kolegium Jezuickim i focimy uliczkę z rzeźbami zaprojektowaną na wzór praskiego Mostu Karola (tym razem w lepszych warunkach oświetleniowych):



Nadciągają turyści:



My też udajemy się na dalsze zwiedzanie. W następnym odcinku unikalny zabytek, coś ciekawego i... mrożącego krew w żyłach
Może ktoś zgadnie, co to takiego?