W poszukiwaniu obory, czyli relacja z Kutnej Hory

mkm napisał(a):A starszy kolega doda nawet więcej . Jak już będziesz w Czeskim Krumlovie, to kawałek na wschód leży przepiękny Telc . Polecam

mkm ja tez skorzystam

Bywamy dosc czesto w C.Krumlovie , wiec nastepnym razem bedzie rowniez Telc.

Pozdrawiam!

22 kwietnia (piątek): Praga, czyli tam i z powrotem - Most Karola

Pora wreszcie na niego wejść. Nasze "wejście" wypada mniej więcej pośrodku mostu:



Oczywiście tłumy ludzi, wszelkiej maści artystów, handlarzy biżuterią i pamiątkami. Chwilami trudno się przecisnąć. Wyczekujemy przerwy w procesji turystów, żeby zrobić zdjęcie:



Na razie zmierzamy w kierunku Malej Strany (jakoś bardziej ciągnie nas na tę stronę Wełtawy ), żeby przejść Most Karola w całości:



Wieża Malostrańska:



Ciekawe kogo on tak wypatruje? :



I znowu na Malej Stranie Ulica Mostecka:



Jak widać, za mało koszy na śmieci w tym rejonie
Niedaleko robimy sobie przystanek na pyszną točená zmrzlina (lody z automatu). Nareszcie! Jest już koło 17:00, ale upał nadal dokucza. Jakieś 25 stopni w cieniu. Pogoda raczej czerwcowa niż kwietniowa Wstępuję też do informacji turystycznej po dokładną mapę Pragi.

Mając plan miasta, wiemy, czego w pobliżu jeszcze nie widzieliśmy No i zamiast wrócić na Most Karola, ponownie postanawiamy się powłóczyć uliczkami Malej Strany Oj, kręcimy się w kółko, nie da się ukryć!

Wchodzimy na plac przed kościołem św. Mikołaja:





Wcześniej nie mieliśmy okazji przyjrzeć się świątyni w bliska. Do środka raczej nie wejdziemy, bo trwa jakieś nabożeństwo albo koncert.

No to może jednak wrócimy na Most Karola



Ponownie przed Wieżą Malostrańską:



I już na Moście. "Dzikie tłumy":



Widok na Teatr Narodowy:



Obowiązkowe dotknięcie płaskorzeźby przy pomniku Jana Nepomucena :



Tylko ja jestem taka przesądna, mój mąż nie przejmuje się tymi "gusłami" Żeby zrobić takie zdjęcie, musieliśmy chwilę odstać w kolejce.

Kapela muzyczna i Wieża Staromiejska:



Widok na "domki na wodzie":



I już po drugiej stronie Wełtawy!:



Teraz pora na chwilę wielkopiątkowej zadumy. Wstępujemy do kościoła po prawej. Zadziwiające jest to, że znajdujemy tu spokój, podczas, gdy na zewnątrz toczy się głośne turystyczne życie.

W następnym odcinku spacer po Starym Mieście

Jak miło stare i znane śmieci odwiedzić....

Szczerze mówiąc, ja też za takimi "gusłami" nie przepadam i w Pradze pomasowałem tylko gołą pupkę jednego z niemowlaków na Kampie - ciekawe czy coś to dla mnie oznacza...

Tak z ciekawości, to z czym wiąże się dotknięcie Jana Nepomucena?

FUX napisał(a):Jak miło stare i znane śmieci odwiedzić....

Witaj, FUX

Interseal napisał(a):Szczerze mówiąc, ja też za takimi "gusłami" nie przepadam i w Pradze pomasowałem tylko gołą pupkę jednego z niemowlaków na Kampie - ciekawe czy coś to dla mnie oznacza...

Niemowlaka? Hmm...

Interseal napisał(a):Tak z ciekawości, to z czym wiąże się dotknięcie Jana Nepomucena?

Dotknięcie płaskorzeźby z prawej strony, tam gdzie ja to zrobiłam, zapewnia powrót do Pragi.
Z lewej strony (dotknięcie psa) pozwala zachować jakąś tajemnicę tylko dla siebie (gdy się o niej pomyśli, dotykając)

Teraz dopiero o tym przeczytałam Tutaj
Będąc w Pradze, sądziłam, że jest to mnie skomplikowane, że to po prostu na szczęście

Zapraszam na ciąg dalszy praskiego spaceru.


22 kwietnia (piątek): Praga, czyli tam i z powrotem - Stare Miasto i ponownie Mala Strana. W poszukiwaniu jedzenia

Wchodzimy na Stare Miasto:



Jeśli wcześniej sądziłam, że chodzimy w tłumie turystów, nie wiedziałam chyba, co mówię. Prawdziwe zagęszczenie jest dopiero tutaj, w wąskich uliczkach prowadzących na Rynek A co będzie się działo na samym Staromestskim Namesti?

Przechodzimy przez Mały Rynek. Czego tu nie ma... Taksówki, stare cabriolety, bryczki:



Zbliżamy się w stronę Rynku Starego Miasta. Wyłania się bajkowy kościół NMP przed Tynem:



Focimy oczywiście ratusz z zegarem astronomicznym zwanym Orlojem:



Wrócimy tu jeszcze wieczorem, o pełnej godzinie zobaczymy przesuwające się figurki.

Na płycie Rynku jarmark wielkanocny. Mnóstwo budek z przeróżnymi wytworami rąk ludzkich:



A wśród zieleni... jajo :



Pstrykamy jeszcze kilka fotek. Kościół św. Mikołaja:



Grillowane kiełbaski i pomnik Jana Husa w tle (skutecznie zastawiony przez kulinarne specjały ):



Gorąco, pomieszanie zapachów, tłumy, uff, przeciskamy się w stronę jednej z uliczek, żeby opuścić to piękne, ale w tym momencie niezbyt przyjemne miejsce.

Zapachy zrobiły swoje! Przypomina nam się, że dawno nic nie jedliśmy. Zaczynamy rozglądać się za jakąś restauracją, najchętniej tradycyjną czeską. Jak się okazuje znalezienie czeskiej restauracji na Starym Mieście w Pradze nie jest wcale takie łatwe!
Włoską, chińską, indyjską, nawet rosyjską - nema problema Ale czeską i to taką, której ceny nie zbiłyby nas z nóg, to już trzeba dobrze poszukać, tzn. rozejrzeć się
Wiem, wiem, trzeba było o tym pomyśleć godzinę temu, jak byliśmy na Malej Stranie...

Przemierzamy chyba wszystkie uliczki Starego Miasta, te węższe i szersze.



W oddali Brama Prochowa, do której nawet nie podchodzimy, bo mamy w tym momencie inne priorytety niż zwiedzanie :



W końcu docieramy na Plac Wacława. Ceny wyśrubowane do granic możliwości! Jest tu drożej niż na Malej Stranie, mało tego, ceny nawet wyższe niż na Starym Mieście. Pomijam już fakt, że Václavské náměstí w ogóle nie przypa nam do gustu. Zbyt ruchliwie!

Generalnie uważam, że Praga ma spory problem z komunikacją. Stare Miasto niby jest wyłączone z ruchu samochodowego, ale schodząc z Mostu Karola, przecina się ulicę Krizovnicka, którą jeżdżą nie tylko tramwaje, ale i samochody (To tylko przykład. Ruchliwych ulic w samym sercu miasta jest sporo!)Trochę szkoda, bo, zwłaszcza w taki gorący dzień jak dzisiaj, unoszący się zapach spalin plus hałas i chaos spowodowany przez ruch samochodów sprawia, że zwiedzanie Pragi nie jest czystą przyjemnością...

O dziwo bardziej przeszkadza to mojemu mężowi niż mnie Ja jakoś staram się nie zwracać uwagi na "komunikacyjny koszmarek", kierując swoje zainteresowanie ku urodzie mijanych miejsc. Ale sądząc po minie mego małżonka, trudniej mu przychodzi takie "wybiórcze patrzenie"

O czym to ja mówiłam... Aaa, jedzenie Jedzenie na Placu Wacława. Znalezienie czeskiej restauracji z rozsądnymi cenami na Václavskim náměstí graniczy z cudem! Królują tu głównie sushi bary i pizzerie. Już nawet myślimy o tym, żeby skapitulować i zjeść dzisiaj pizzę... Ale na szczęście nasz wzrok pada na wejście do podziemi metra. W końcu od czego mamy 24-godzinny bilet? Postanawiamy pojechać tam, gdzie na pewno znajdziemy coś czeskiego - na Malą Stranę

Kręcenia się w kółko ciąg dalszy - wracamy na drugą stronę Wełtawy Najgorsze jest to, że mamy określone oczekiwania. Ponieważ jest bardzo ciepło (na szczęście już nie gorąco, bo zbliża się 18:00), chcemy zjeść na zewnątrz, najchętniej na jakimś miłym placu, żeby obserwować praskie turystyczne życie

Mimo wygórowanych oczekiwań , stosunkowo szybko udaje nam się znaleźć wymarzoną miejscówkę - w spokojnej uliczce, niby na uboczu, ale z widokiem na centrum wydarzeń, jakim niewątpliwie jest Most Karola. Zasiadamy przy stoliku przed restauracją "U Biskupa", tuż obok Wieży Malostranskiej z jednej i Ministerstwa Finansów z drugiej strony :



Zamawiamy tradycyjny niemięsny (Wielki Piątek) czeski zestaw: vyprážaný syr i hranolky z tatarską omáčką. Do tego oczywiście piwko Wszystko smakuje wybornie Do tego ceny, jak na Pragę, umiarkowane. Warto było tak długo błądzić i poszukiwać jedzenia!

Posileni i jakby szczęśliwsi zapuszczamy się ponownie w urokliwe uliczki Malej Strany:



Jest tu przepięknie i znacznie "luźniej" niż na Starym Mieście. Czuję, że najbardziej w Pradze podoba mi się właśnie na Malej Stranie

W następnym odcinku - urocze miejsce, w którym spędziliśmy sporo czasu

maslinka, nawet nie wiesz, jak dużo Twoich skrobnięć czytuję...

maslinka napisał(a): Niemowlaka? Hmm...

maslinka napisał(a):
W końcu docieramy na Plac Wacława. Ceny wyśrubowane do granic możliwości! Jest tu drożej niż na Malej Stranie, mało tego, ceny nawet wyższe niż na Starym Mieście. Pomijam już fakt, że Václavské náměstí w ogóle nie przypa nam do gustu. Zbyt ruchliwie!

Gdzieś podobno jest tam najtańszy w Pradze bar mleczny z przyzwoitym jedzeniem - dla równowagi z najdroższymi restauracjami.

maslinka napisał(a):Generalnie uważam, że Praga ma spory problem z komunikacją. Stare Miasto niby jest wyłączone z ruchu samochodowego, ale schodząc z Mostu Karola, przecina się ulicę Krizovnicka, którą jeżdżą nie tylko tramwaje, ale i samochody (To tylko przykład. Ruchliwych ulic w samym sercu miasta jest sporo!)Trochę szkoda, bo, zwłaszcza w taki gorący dzień jak dzisiaj, unoszący się zapach spalin plus hałas i chaos spowodowany przez ruch samochodów sprawia, że zwiedzanie Pragi nie jest czystą przyjemnością...

Dużo racji. Gdyby nie metro, poruszanie się po mieście byłoby podobne jak w Krakowie (który pamiętam z lat dziewięćdziesiątych i kompletnie zablokowanego centrum).

maslinka napisał(a):Posileni i jakby szczęśliwsi zapuszczamy się ponownie w urokliwe uliczki Malej Strany: ...

Słuszny kierunek na poobiedni spacer

maslinka napisał(a):W następnym odcinku - urocze miejsce, w którym spędziliśmy sporo czasu

Hmmm... już się nie mogę doczekać, choć na szybko nie mogę odgadnąć co to może być.

Pozdrawiam.

FUX napisał(a):maslinka, nawet nie wiesz, jak dużo Twoich skrobnięć czytuję...

Cieszę się

Interseal napisał(a):Hmmm... już się nie mogę doczekać, choć na szybko nie mogę odgadnąć co to może być.

Żebyś się długo nie męczył ze zgadywaniem, zaraz wszystko się wyjaśni

Nie mam dzisiaj niestety zbyt wiele czasu na pisanie, ale wrzucę przynajmniej jeden krótki odcinek, bo przecież dzień bez pisania relacji dniem straconym


22 kwietnia (piątek): Praga, czyli tam i z powrotem - Niebiesko-zielony odcinek pawie oczko

Spacerując uliczkami Malej Strany, natykamy się na wysoki mur i bramę prowadzącą do najstarszego parku w Pradze. Na naszym planie miasta ta atrakcja turystyczna jest oznaczona numerem jeden, więc myślimy sobie, że to może być numer jeden wśród miejsc, które dzisiaj podziwiamy

Ten park to Vojanovy Sady. Pierwsza wzmianka o tym miejscu pojawiła się w XIII wieku. Pięknie tu, zielono, spokojnie, można odpocząć od miejskiego zgiełku:



Na trawie spacerują całe gromady pawi:









Niektóre wskakują na drzewa:



Inne na parapety okien :



Ponieważ zaczyna się zbierać spora grupka gapiów, jeden z pawi rozpoczyna "spektakl". Popisuje się przed samicami i zgromadzonymi turystami. Najpierw pokazuje wszystkim swój tył :



Później prezentuje się w całej swej pawiej okazałości:





Focimy na przemian, zamieniając się aparatami :





Eksperymenty z kolorem :





Wybór mojej "kreacji" okazał się trafiony Komponujemy się ze sobą

Tak nam tu dobrze, cicho, wiosennie, nie chce nam się stąd wychodzić...



Spędziliśmy w Vojanovy Sadach sporo czasu, ale nie był to czas stracony. Jeszcze zdążymy ponownie odwiedzić Rynek Starego Miasta, no i Hradczany oczywiście

To już koniec krótkiego niebiesko-zielonego odcinka pawie oczko Potraktujcie go jako mały przerywnik w zwiedzaniu największych atrakcji turystycznych Pragi

Pozdrawiam

Ha! Także myślałem o sadach ale letenskich (Letna Park).
Stał tam niegdyś największy na świecie pomnik Stalina. Obecnie na pozostałości pomnika zainstalowano metronom.


Ciekawe, co na Vojanovy Sady powie nasz forumowy wielbiciel kotów

Pozdrowienia.

Chwilę mnie nie było i już zostałem tyle w tyle...

maslinka napisał(a):Jak się okazuje nie mamy też pojęcia, dokąd zmierzamy. Bo idziemy na południe zamiast na północ. (Mamy przy sobie tylko stary przewodnik i schematyczny plan linii metra, dokładną mapę weźmiemy z informacji turystycznej dopiero później).

Rozumiem że nie było pod ręką omszałych pni drzew, ani rzeki której brzegi są niesymetrycznie podmywane dzięki sile Coriolisa. Ale widzę ze zdjęć że słoneczko świeciło...

maslinka napisał(a):Widok na Teatr Narodowy

Narodowe Dziwadło?

Czytam i oglądam jak zwykle z przyjemnością
pzdr
k

vyprážaný syr i hranolky z tatarską omáčką

mmmniammm.
Z każdego pobytu na Czeskiej stronie przywozimy pamiątkę - duży słoik tatarskiej omaćki, no i oczywiście jakaś zupka chmielowa.
Apage satanas, jadło na bok i powróćmy do uczty duchowej, z niecierpliwością czekam na dalszą relację.

Interseal napisał(a):Ciekawe, co na Vojanovy Sady powie nasz forumowy wielbiciel kotów

Jakoś nie wpadłam na to skojarzenie z "naszym Wojanem"
Zaciekawiła mnie natomiast liczba pojedyncza (Vojanovy) w połączeniu z liczbą mnogą (Sady)

zawodowiec napisał(a):

maslinka napisał(a):Jak się okazuje nie mamy też pojęcia, dokąd zmierzamy. Bo idziemy na południe zamiast na północ. (Mamy przy sobie tylko stary przewodnik i schematyczny plan linii metra, dokładną mapę weźmiemy z informacji turystycznej dopiero później).

Rozumiem że nie było pod ręką omszałych pni drzew, ani rzeki której brzegi są niesymetrycznie podmywane dzięki sile Coriolisa.

Gdyby pod ręką były omszałe pnie, ja - stara harcerka , na pewno bym sobie poradziła

rbogi napisał(a):Z każdego pobytu na Czeskiej stronie przywozimy pamiątkę - duży słoik tatarskiej omaćki, no i oczywiście jakaś zupka chmielowa.

Zupki chmielowej przywieźliśmy bardzo dużo Ale Dačický (kutnohorskie piwo) już niestety się skończył, został tylko Staropramen. Ale dobre i to



22 kwietnia (piątek): Praga, czyli tam i z powrotem - Praga by night

W poprzednim odcinku bardzo szczegółowo opisałam naszą wizytę "u pawi". Pora przyśpieszyć, bo niedługo wyjdzie z tego relacja praska, a przecież musimy dotrzeć do tytułowej obory

Po odwiedzeniu sympatycznego parku nie mniej sympatycznego Wojana , ruszamy z powrotem na Stare Miasto, oczywiście metrem. Teraz będziemy ograniczać spacerowanie, bo powoli czujemy w nogach kilometry zrobione "tam i z powrotem".

Ponownie jesteśmy na Rynku... (Ale Rynek już pokazywałam ) Włóczymy się uliczkami Starego Miasta:



Przysiadamy w jakiejś kafejce i zjadamy kolejne lody, obserwując przechodniów:



Trafiamy na bardzo ładny ewangelicki kościół św. Marcina, jeszcze na Starym Mieście, ale odrobinę na uboczu:



Zbliża się godzina 20:00, niedługo zrobi się ciemno. Postanawiamy więc rozpocząć nocne zwiedzanie. "Tour Praga by night" zaczynamy od Hradczan, dokąd jedziemy tym razem tramwajem.

Znowu jesteśmy przed tą samą bramą, przez którą przechodziliśmy dzisiaj koło południa, na początku naszego praskiego spaceru. Budka strażnicza pusta Nie mogłam nie wykorzystać takiej okazji :



Zdjęcie nieco niewyraźne, bo mojemu mężowi ręce się trzęsły ze śmiechu. Widział już nadciągającego strażnika

Hmm... ciekawe, czy pan strażnik mnie widział? Nie wiem, uciekłam

Po przejściu przez bramę zamiast w lewo, w stronę katedry św. Wita, skręcamy w prawo i jak się można domyślić, znajdujemy główny dziedziniec, na który do tej pory nie mogliśmy trafić, czyli Hradčanské náměstí:





Tutaj budki są zupełnie puste. Ludzie masowo robią sobie w nich zdjęcia. Ja też ponownie pozuję, ale to już nie to samo. Wcześniej czułam, że wpadłam na to jako pierwsza No i ten dreszczyk emocji, gdy nadchodził strażnik

Hradcanske Namesti zaliczone! Możemy spokojnie podreptać (nasz krok powoli zaczyna tak wyglądać, zwłaszcza mój ) w stronę katedry św. Wita:



Spędzamy tutaj dłuższą chwilę i z zapałem focimy, bo jest co:











Cudnie!

A później Starymi Zameckimi Schodami docieramy na Malą Stranę:



a stamtąd tramwajem ponownie na Stare Miasto. Most Karola nocą sobie odpuszczamy i być może jest to błąd... Z góry widzieliśmy, że nie jest już oblężony przez ludzi, tak jak poprzednio, więc mogłoby tam być klimatycznie. Z drugiej strony widać było, że jest słabo oświetlony, więc zdjęcia raczej nie wyszłyby ładnie. (Wiem, wiem, nie wszystko robi się dla zdjęć )

Generalnie uważam, że praskie zabytki mogłyby być bardziej podświetlone. Spodziewałam się, że całe wzgórze zamkowe będzie tonęło w świetlnej iluminacji, tymczasem wyraziście prezentowała się w zasadzie tylko sama katedra.

Wracamy na Rynek Starego Miasta. Tutaj niewiele się zmieniło, nadal sporo ludzi. (Zupełnie inaczej niż na Hradczanach, gdzie można było pospacerować niemal w samotności.)



Cudny kościół NMP pod Tynem:



Budki na jarmarku wielkanocnym już zamknięte:



Jest już po 21:30. Niestety pora wracać z pięknej czeskiej stolicy. Musimy jeszcze dojechać metrem na stację Skalka, znaleźć na parkingu Fabiaka, a potem przejechać ponad 60 km do Kutnej Hory. Nie mamy klucza do głównych drzwi naszego pensjonatu, więc gospodarz nie pójdzie spać, dopóki nie wrócimy. Nie ma wyjścia, zbieramy się do odwrotu.

Po drodze do metra focimy jeszcze Vaclavskie Namesti, które co prawda nie przypadło nam do gustu, ale jak tu nie mieć zdjęcia tego placu :





Bez trudu docieramy do parkingu i znajdujemy Fabiaka. W Kutnej Horze jesteśmy o 23:15. Wita nas uśmiechnięty, ale nieco zmęczony gospodarz i jeden z kotów

Po wejściu do pokoju dostajemy ataku śmiechu, bo okazuje się, że właściciele pensjonatu opróżnili nam kosz na śmieci. To znaczy, że byli w naszym pokoju (i łazience!), bo raczej sam się nie opróżnił. Być może chcieli posprzątać, ale na pewno skapitulowali, widząc nasz bałagan - torby porozrzucane w całym pokoju i różne (oczywiście niezbędne!) rzeczy w dziwnych miejscach, np. w łazience stała lodówka turystyczna, a obok niej wielki słoik majonezu kieleckiego (Łazienka była ogromna, a majonez, jeszcze nieotwarty, przeznaczony był do wielkanocnych jajek )
Ciekawe, co oni sobie o nas pomyśleli? Że niby do czego my tego majonezu używamy? Może zamiast maseczki?

W sumie powinniśmy się wstydzić bałaganiarstwa, ale jakoś bardzo nas to rozbawiło. Cóż, nie spodziewaliśmy się "standardu hotelowego", a więc również tego, że ktoś będzie wchodził i nam sprzątał (a przynajmniej próbował ).

No to już wiecie, że straszni z nas bałaganiarze! Na dodatek zawsze wozimy ze sobą mnóstwo "bambetli", które podczas wyjazdu oczywiście niekoniecznie się przydają

Kończę wstydliwy temat bałaganu , bo pora podsumować praski dzień.
Praga to niewątpliwie piękne miasto, które ma turyście wiele do zaoferowania i w ciągu jednego dnia udało nam się zaledwie "liznąć" tych atrakcji. Ale... No właśnie, szczerze mówiąc, jeśli o mnie chodzi, jest jedno "ale".

Wspominałam już o tym, że centrum miasta jest zakorkowane. Jest to dosyć nieszczęśliwe rozwiązanie - wpuszczenie komunikacji do ścisłego centrum miasta, na Starówkę wręcz.

Całkiem niedawno zwiedzaliśmy Budapeszt i teraz, chodząc po Pradze, nie udało nam się uniknąć porównań do węgierskiej stolicy. Muszę szczerze powiedzieć, że w tym "starciu" wygrała Buda wespół z Pesztem...
Przede wszystkim ze względu na dużą liczbę deptaków; myślę, że Budapeszt jest "bardziej przyjazny" dla piechurów.

Być może sytuacja wyglądałaby inaczej i nasz odbiór Pragi byłby bardziej pozytywny, gdybyśmy mieszkali w czeskiej stolicy dłużej, a nie tylko przyjechali tu na jeden dzień. (Tak jak to było w przypadku Budapesztu, w którym spędziliśmy 3 dni.)
Niemniej jednak, mimo wielu urokliwych miejsc (Mala Strana - nasz numer jeden!), Praga nie powaliła nas na kolana. Jest piękna, ale... No właśnie: "ale". Ale... o tym już pisałam

W następnym odcinku dotrzemy wreszcie do tytułowej obory

Pozdrawiam serdecznie

Ludzi tłum. Ale taka data, taka pogoda, no i - Praga, to Praga.

maslinka napisał(a):

Wybór mojej "kreacji" okazał się trafiony Komponujemy się ze sobą

Ale... ogon to on ma piękniejszy...

Pozdrawiam,
Wojtek

maslinka napisał(a):

Fantastyczne te przypory.

Trochę spóźniony, ale jestem.
Chodziłaś po moich śladach

Mamy zdjęcia właściwie w tych samych miejscach.

Byłem w Pradze 1999 roku i wtedy to miasto wydawało mi się nieprawdopodobnie tanie !!!!

Dlatego trochę smuci mnie fakt, że teraz jest tam tak drogo.

Pozdrawiam.

maslinka napisał(a): Zaciekawiła mnie natomiast liczba pojedyncza (Vojanovy) w połączeniu z liczbą mnogą (Sady)

Trzeba by któregoś slawistę zagadnąć. Mnie także niektóre czeskie odmiany wydają się dziwne.

maslinka napisał(a):Przysiadamy w jakiejś kafejce i zjadamy kolejne lody, obserwując przechodniów:

Zmrzlinove z Was "potvorki"

maslinka napisał(a):Trafiamy na bardzo ładny ewangelicki kościół św. Marcina, jeszcze na Starym Mieście, ale odrobinę na uboczu

Więc i ja w Wielki Piątek znalazłbym w Pradze odrobinę spokoju...
Szczerze przyznam, nie wiedziałem o tym kościele.

maslinka napisał(a):Całkiem niedawno zwiedzaliśmy Budapeszt i teraz, chodząc po Pradze, nie udało nam się uniknąć porównań do węgierskiej stolicy. Muszę szczerze powiedzieć, że w tym "starciu" wygrała Buda wespół z Pesztem...
Przede wszystkim ze względu na dużą liczbę deptaków; myślę, że Budapeszt jest "bardziej przyjazny" dla piechurów.

No cóż. Chyba trzeba mi obrać bardziej południowy kierunek i sprawdzić Budę wespół z Pesztem... ... a chodzący mi od kilkunastu już lat po głowie głos: "Ukončite prosím výstup a nástup, dveře se zavírají", zamienić na : "Kérem szépen vigyázni, az ajtók záróznak"

maslinka napisał(a):Niemniej jednak, mimo wielu urokliwych miejsc (Mala Strana - nasz numer jeden!), Praga nie powaliła nas na kolana.

Dzięki Agnieszko za te odcinki i czekam na właściwą część relacji.

Pozdrawiam.
Ciągle jeszcze powalony na kolana praskim klimatem Mariusz