W labiryncie cichych alejek – zimowy Rovinj 2019

Nie doczekałam do lata, nie doczekałam nawet do wiosny

Miał być krótki wypad nad Polskie morze. Od tak, aby pozbierać myśli i odetchnąć powietrzem bez smogu w składzie
Przejrzałam więc booking i ceny apartamentów nad samym morze nie wyglądały zachęcająco. Coś tam udało mi się znaleźć, ale pomyślałam, że sprawdzę również (tylko z ciekawości ) jak wyglądają ceny apartamentów w Chorwacji okresie zimowym. Padło na Istrię, bo najbliżej, to raz, a po drugie to część Chorwacji jest najmniej przez nas wyeksplorowana. Pomyślałam o Rovinju – tam zawsze w okresie letnim nie miałam szczęścia do fajnych apartamentów w cenie nie przyprawiających o zawrót głowy. No i znalazłam ciekawy apartament w samym centrum starego miasta, a do tego 7 dni w cenie 4 dni nad Bałtykiem. Nie zastanawialiśmy się za długo. Czym jest 500 km dodatkowych kilometrów w jedną stronę, gdy na miejscu czeka na nas to:



Pomyślałam, że może kogoś zainteresować zimowa Chorwacja, więc poniżej kilka moich spostrzeżeń, wskazówek oraz różnic w porównaniu z jej letnią wersją.

Zaczynajmy

1. WYBÓR APARTAMENTU

Oferta apartamentów zimą nie jest tak bogata jak mogłoby się wydawać Sama byłam zdziwiona jak wyskoczyła mi na bookingu informacja, że w wybranym przeze mnie terminie 90% apartamentów jest zajęta. Zastanawiałam się, o co chodzi. Wszystko wyjaśniło się na miejscu. W tym czasie – w mieście trwa jeden wielki remont. Duża część apartamentów przygotowywana jest na nowy sezon i zwyczajnie nie może być wynajmowana podczas remontu. Jeśli chodzi o ceny, to chyba nie ma tu jasnej wytycznej Ja znalazłam apartament w bardzo dobrej cenie, a w kamienicy obok za podobny układ należało zapłacić uwaga 30 000 zł za tydzień ( nie, nie było tam złotych klamek, osobistej służby ani jacuzzi w widokiem na morze ). Jednak w większości te apartamenty, które są dostępne, są w zdecydowanie korzystniejszej cenie niż w sezonie (tak do 50 %).

2. DROGA DO CHORWACJI

Łatwa, Szybka i przyjemna
Drogę w stronę Chorwacji zrobiliśmy z Wrocławia na raz. Bez korków, remontów (za zimno), pogoda nam sprzyjała, bardzo długie odcinki pustej autostrady – najgorszy odcinek do Polska A4 i wyprzedzające się nagminnie tiry. Na granicy dwa auta przed nami i machanie ręką przez znudzonych celników, żeby jechać dalej.





3. MIASTO ROVINJ W ZIMOWEJ ODSŁONIE

Cisza. To jedno słowo najlepiej oddaje jego charakter. Brak turystów, pozamykane restauracje, sklepiki i galerie. Co jakiś czas można spotkać przechadzających się mieszkańców lekko zdziwionych obecnością „zagubionego” turysty. Klimat jest niesamowity. Można dostrzec każdy, nawet najdrobniejszy szczegół pięknych kamienic, okiennic, prania powolnie poruszającego się na wietrze.










Zimą Rovinj powinien nazywać się miastem kotów. Białe, czarne, szare, rude, w łaty, paski – są wszędzie. Ocierają się zadowolone o nasze nogi, liczą na drobny przysmak, nie boją się psa – jasno pokazują kto tu rządzi. Są bardzo zadbane i zadowolone z życia

Niesamowita jest również gra świateł, kolory kamienic zmieniają się od pastelowych po bardzo wyraziste, nasycone. Do tego blask wyszlifowanych kamieni, po których chodzimy, wręcz razi w oczy. Alejki przy samym morzu dodatkowo nasiąknięte są morskim klimatem Co chwilę w przesmyku pomiędzy kamienicami pojawia się lazurowy, poruszający się pejzaż. Marzeniem jest również plaża na wyłączność. Szum morza, wiatr i mewy poruszające się w jego rytmie












Jeśli pragniesz odzyskać spokój duszy, pobyć sam na sam z własnymi myślami to jest to idealny czas. Jeśli natomiast lubisz dźwięki miasta, duże ilości turystów, liczne sklepy i kramiki z pamiątkami, restauracje i kawiarnie na każdym rogu to możesz być delikatnie zawiedziony Restauracji otwartych było może 5-6, to tego 3-4 kawiarnie z kawą, winem i innymi napojami, piekarnia i chyba dwa sklepy samoobsługowe w centrum. Galerie i sklepiki z pamiątkami są otwarte tam, gdzie akurat pracuje artysta. Ja byłam zachwycona, bo trafiły mi się prawdziwe perełki, a nie Chińskie pierdółki. Do tego artyści mają czas i ochotę na rozmowę – dokładnie wiem kto i jak wykonał moje obrazki, a ich cena również jest zdecydowanie niższa niż w sezonie

4. POGODA

Z tego co wiem może być różnie To jednak zima –my mieliśmy szczęście, temperatura wahała się od 10 do 19 stopni w dzień Jeśli nie ma zachmurzenia, to słońce grzeje bardzo przyjemnie, udało mi się nawet opalić. Jeśli natomiast na niebie są chmury odczuwalna temperatura jest o wiele niższa. Nam towarzyszył zimny wiatr od morza (w Dalmacji szalała Bora), więc czapka, rękawiczki i szalik to absolutny MUST HAVE. Zalecam pakowanie i ubieranie się na tzw. cebulkę
Noce były naprawdę zimne I tu coś o czym nie myślałam przed pobytem zimą. Mury kamiennych kamienic, brak ocieplenia i grzejników w apartamentach robi swoje. My mieliśmy klimatyzację z funkcją grzania i musiała chodzić non-stop. Jeśli tylko została wyłączona, pomieszczenie natychmiast się wychładzało. Ogrzewała powietrze, ale kamienie oddają szybko chłód i było zwyczajnie zimno. W południe bez klimatyzacji cieplej było na zewnątrz niż w środku
O temperaturze morza nie będę się rozwodziła. Jest zimne. Oczywiście zamoczyłam nogi, ale po minucie już skręcało kostki. To jedyny minus – nie popływacie, no chyba, że morsujecie



5. GDZIE i CO ZJEŚĆ?

Pomimo 90% zamkniętych restauracji i kawiarni nie narzekaliśmy na aspekt kulinarny wyjazdu.
Wręcz przeciwnie – absolutnym królem naszych talerzy stały się TRUFLE
Ponieważ ta część Istrii słynie z ich występowania, znajdziemy je w wielu potrawach.
Trufle z mięsem, rybą, risotto, makaronem i Istryjskimi Gnocchi (Pljukanci) i pizza, o której muszę tutaj wspomnieć.
Wspomnę o naszych sprawdzonych miejscach.

1. Na śniadanie Hotel Adriatic
Usytuowany w centralnym miejscu, przy samym porcie odstrasza swoją ekskluzywną formą. Gdy polecił nam go właściciel apartamentu wyszliśmy z założenia, że będzie drogi, ale postanowiliśmy sprawdzić. Okazało się, że pozory mylą. Jedliśmy tam pyszne śniadania w przyzwoitej cenie. Omlety, ciabatty, Tramezzini w granicy cenowej ( 17 – 40 zł). Przy tym często zamawialiśmy śniadanie na pół – dwie połówki uczciwie nadzianej bagietki, do tego frytki w zestawie (później zamienialiśmy na sałatkę) spokojnie zaspokajały śniadaniowy głód dwóch osób. Kawa w standardowej cenie. Bardzo miła i profesjonalna obsługa to dodatkowy plus tego miejsca Hotel posiada również część restauracyjną, ale tam ceny są nieporównywanie wyższe i jakoś nigdy nie było nam po drodze zjeść tam obiadu.





2. Restauracja La Perla

Usytuowana poza starym miastem (koło 1,5 km). Pokazał nam ją właściciel apartamentu, w którym mieszkaliśmy. Zaprosił nas tam na nalewki zaraz po przyjeździe i tam parkowaliśmy auto przez cały pobyt (jest z nimi w przyjacielskich kontaktach). Prawdopodobnie gdyby nie to, to nigdy byśmy tam nie trafili, a szkoda Restauracja ma bardzo sympatyczną obsługę i ciekawą, różnorodną kartę. Znajdziemy tam owoce morza, mięsa, ryby i wszelkie pszenne specjały. Ceny nie porażają, nazwałabym je normalnymi. Zawsze uraczeni czekadełkiem następnie pyszną kolacją, spędzaliśmy tam przy winie długi czas wieczorami. Zimą nie bez znaczenia jest kominek opalany drewnem, dający przyjemne ciepełko.




3. Najlepsza Pizza w Chorwacji

Tak, najlepsza i to nie jest moja opinia Jadąc 33 km w stronę Puli znajdziemy miejscowość Vodnjan – to właśnie tam znajduje się pizzeria Pizza & BBQ Buffalo, która w 2018 roku wygrała konkurs na najlepszą Chorwacką pizzę. Trafiłam na ten artykuł przypadkowo jakiś czas temu i miałam ją w pamięci przy okazji zwiedzania Rovinja.
LINK: https://www.total-croatia-news.com/lifestyle/25889-where-to-find-best-pizza-in-croatia

Zamówiliśmy tam dwie pizze jedną z tuńczykiem i drugą z serem z dodatkiem trufli. I to właśnie ona okazała się odkryciem wyjazdu Była doskonała w smaku, ciasto idealnie wypieczone, składniki uczciwe, ale ser z truflami przebił wszystko inne Dzięki niemu skomponował się smak idealny (serowa esencja grzybowa). Na pewno można tę pizzę nazwać niepowtarzalną, miejscową i zwyczajnie pyszną Czy najlepszą jaką jadłam w Chorwacji ? Może i tak – zdecydowanie wpływy Włoskie i ich bliskie położenie nie pozostają obojętne w tej kwestii.



6. Co robić zimą?

No OK, piszę, że wszystko pozamykane, trzy kawiarnie otwarte na krzyż, z kąpania nici Ile można chodzić pustymi alejkami pić kawę i wpatrywać się w morze No dobra, ja mogę bez końca, ale poza tym można robić tak wiele, że braknie wam czasu

Co sprawdziłam i polecam?

1. Wycieczka do Motovunu

Kto już był w Toskanii, tam poczuje jej pierwiastek, kto nie miał jeszcze okazji, może poznać jest przedsmak. Motovun położony jest w środkowej Istrii, od Rovinju dzieli go jakieś 50 km. Jest nazywany Chorwacką stolicą trufli i urzeka zielenią, kamiennymi uliczkami i spokojem. Zaraz przy wjeździe do miasta, gdzie zaparkowaliśmy auto mieści się winiarnia z lanym winem (biała Malvazija i czerwony Teran) i pięknym tarasem Tam spędziliśmy dobre 1,5 godziny rozkoszując się smakiem wina, burkiem, widokiem i pięknym słońcem. Napełniliśmy również nasze wyjazdowe karnisterki winem
Motovun to przede wszystkim widok, widok, widok i jeszcze raz widok. Przepiękny, rozciągający się na całą dolinę. Spokojne uliczki i w sezonie mnóstwo sklepików z truflami, winem, galerii i dziełami sztuki. No wenę to tam można mieć, nie powiem
Uważam, że jest to miejsce koniczne do zobaczenia. Sama chętnie pojawię się tam ponownie np. wczesnym latem, kiedy wzgórza będą nasycone zielonym kolorem.
Uważam, że to przesada, aby Chorwaci mieli nawet własną Toskanię








2. Amfiteatr w Puli wieczorową porą

Co prawda zwiedziliśmy ją we wrześniu zeszłego roku, ale podjechaliśmy ponownie wieczorem, przy okazji wypadu na pizzę w miejscowości Vodnjan. To zaledwie 10 km, a mamy zaliczony amfiteatr nocą Powiem szczerze, że podobał mi się nawet bardziej niż za dnia. Co prawda tylko z zewnątrz, ale oświetlony jest pięknie i wkoło nie ma nikogo, co nadaje wyjątkowej atmosfery temu miejscu.

Pięknie, pięknie, pięknie. Cóż tu więcej dodać

... Ciąg dalszy...

3. Vrsar, Funtana, Poreč

Te turystyczne miejscowości zimą nazwałabym wymarłymi. Każde z nich to "Ghost Town". Aż nie chce się wierzyć, że latem tętnią życiem, imprezami, barami. Można natomiast zobaczyć ich inną stronę, architekturę , porty i to wszystko niezakłócone głośną muzyką i odwracającymi uwagę „atrakcjami”.
W Poreču na spokojnie zwiedziliśmy Bazylikę Eufrazjusza i to był w sumie nasz główny cel – zaliczony







4. Piran, czyli jednodniowy wypad do Słowenii.

O tym, że Słowenia jest przepiękna przekonujemy się za każdym razem, gdy przy okazji ją zwiedzamy.
Jest to zachwyt nie wymuszony, nigdy wiele nie wymagamy, a zawsze wiele dostajemy.
Ty razem padło na Piran. Miasto na Słoweńskim wybrzeżu. Kiedyś zamieszkiwane głównie przez rybaków i piratów, dzisiaj jest perełką Słoweńskiego wybrzeża usytuowaną na malowniczym cypelku. W sezonie znajdziemy tam tłumy turystów, w lutym CUDOWNE, niezatłoczone przestrzenie i wąskie uliczki
Auto należy zostawić na płatnym parkingu w odległości około 1 km. do starego miasta. Zaraz obok parkingu kursują bezpłatne autobusy, także fajnie i sprawnie jest to zorganizowane. My byliśmy z psem, więc wybraliśmy spacer brzegiem morza. Pierwszy przystanek zrobiliśmy na Tartinijev trg czyli w rynku na kawusię i winko – jak ja uwielbiam Słoweńskie musujące wina Czysta rozkosz dla podniebienia.




Sam rynek jest przestrzenny i przypomina mi miniaturową wersję Weneckiego. Kiedyś mieścił się w tym miejscu port, ale władze zdecydowały się go zasypać i stworzyć funkcjonalny plac z pomnikiem wiolonczelisty i kompozytora urodzonego w Piranie Giusseppa Tartini.



Dalej kierujemy się w stronę wybrzeża i spacerujemy nim, aż do latarni morskiej, której budynek nie należy do standardowych.



Na całym tym odcinku, nawet teraz pootwierane są restauracje i kawiarnie pełne ludzi - bardzo sielankowa atmosfera.






Dochodzimy do murów obronnych i wspinając się coraz wyżej, naszym okiem ukazuje się krok po kroku coraz wyraźniej trójkątny kształt cyplu. Droga jest długa, bo co chwilę zatrzymujemy się i robimy zdjęcia. Widok z samej góry (wejście 1 Euro) jest tak piękny, że aż przerysowany. Do tego pomału zachodzi słońce – no cud, miód, orzeszki









Kończymy naszą przygodę z Piranem i kierując się w stronę auta wstępuję do Włoskiego butiku, w którym kupuje sobie pamiątkę, z której cieszę się (prawie) najbardziej Włoski płaszcz w bardzo okazyjnej cenie. Marzyłam o podobnym od dłuższego czasu, a tu taka niespodzianka. No cóż Triest za płotem, więc do czegoś to zobowiązuje Zatrzymaliśmy się jeszcze na kawkę, wino i Słoweński specjał Kremna Rezina (musicie spróbować).




Pomału zachodzi słońce i odprowadza nas złotą drogą morza




5. Park šuma Zlatni Rt

Dzień szlakiem natury Było ciepło, bezchmurnie i pięknie, więc pieszo wybraliśmy się do leżącego nieopodal starego miasta parku Zlatni Rt (około 2,5 km. )
O mamo jak mi się tam podobało Co chwilę puste plaże (całe moje ), piękna zieleń - cedry, cyprysy, drzewa laurowe. Śpiew ptaków, skałki, skałeczki, malownicza ścieżka wzdłuż morza. Większość dnia spędziliśmy na kąpieli słonecznej – człowiek po zimie pragnie tego jak niczego na świecie Zamoczyłam nawet nogi w Jadranie Sezon uważam więc za otwarty. Obowiązkowy punkt do odwiedzenia w Rovinju






6. Cudne zachody słońca


Rovinj słynie z zachodów słońca. Wyzłaca się i pięknie żegna z dniem. Myślę, że zimą, gdy nie ma turystów i nikt nie zakłóca magii tego momentu jest jeszcze piękniejszy, bardziej nastrojowy.
Jeśli jesteście tam dłużej niż jeden dzień, przeznaczcie jeden zachód słońca na spacer alejkami w tym czasie. Wszystko jest złote! Wyszlifowane kamienie świecą się jak złote sztabki, odbijają czerwone, żółte kolory kamienic. Spróbujcie, będziecie oczarowani









ROVINJ NA CAŁE ŻYCIE

Rovinj stał się dla mnie miejscem, które jakąś częścią zostanie ze mną na całe życie Nie planowałam tego i nie spodziewałam się zupełnie. Ale gdy zobaczyłam studio tatuażu nad brzegiem Jadranu postanowiłam wykorzystać tę energię. O tatuażu z motywem morskim myślałam już od dłuższego czasu, ale nie mogło być lepszego miejsca na jego wykonanie Po zapoznaniu się z tatuażystą i jednocześnie właścicielem studia stwierdziłam, że to jest to Wspólnie stworzyliśmy projekt morskiej fali, która wierzę będzie przypominała mi o moim celu i razem z nią popłynę
Jeśli ktoś będzie miał równie szalony pomysł to mogę polecić Studio Tatuaużu "Orca Sun Tattoo" i Sashę
Profesjonalizm i indywidualne podejście do każdego tatuażu gwarantuje satysfakcję
(Bolało tylko trochę )

... Ciąg dalszy...

POWRÓT

Przedłużyliśmy nasz pobyt o jeden dzień i zatrzymaliśmy się w Słowenii w miejscowości Postojna, aby zobaczyć znaną na cały świat jaskinię (Postojna Jama) i zamek (Predjamski Grad) we wsi Predjama. Pomysł chociaż bardzo spontaniczny okazał się strzałem w dziesiątkę Z tego co czytałam trafiliśmy na najlepszy moment, ponieważ w sezonie trzeba liczyć się z ocieraniem o innych zwiedzających Teraz był luz i możliwość chodzenia po komnatach zamku w pojedynkę. UWIELBIAM!
Cała atrakcja jest bardzo dobrze zorganizowana – my kupiliśmy jeden bilet, który upoważniał nas do zwiedzania zarówno jaskini jak i zamku (oddalone od siebie o około 10 km) . Na jaskinię należy przeznaczyć około 1,5h. Część jedziemy kolejką, część idziemy pieszo. Jaskinia jest niesamowita, zwłaszcza bez tłumów ludzi Czułam się jakbym weszła fizycznie w krajobraz gry Diablo To trzeba zobaczyć na własne oczy - niesamowite formy skalne, stalagmity, stalaktyty, spaghetti ( tak nazywają się małe, gęsto zasiane stalaktyty zwisające ze sklepienia – wyglądem przypominające makaron ). Niesamowity jest fakt, że niektóre nacieki mają nawet kilka milionów lat!! Nie ogarniam tego Do tego jej wielkość – jedziemy przez kilka kilometrów kolejką w jej głąb. No inny świat


Nie wiem dlaczego, ale jaskinia kojarzy mi się z krótkometrażowym filmem Tomasza Bagińskiego pod tytułem „Katedra”. Swojego czasu było o nim głośno. Kto nie wdział – pozostawiam link (warto zobaczyć, pamiętam jakie wrażenie zrobił na mnie za pierwszym razem). Niby tu jaskinia, tu katedra, ale wyczuwam jakiś wspólny mianownik. Może to kwestia tych formacji skalnych, które czasami przypominają swoim wyglądem budowle, potwory, postacie ludzkie. Może to ta przestrzeń. No moja wyobraźnia działała na najwyższych obrotach – gdyby nie inni turyści, chyba czułabym się nieswojo
https://www.youtube.com/watch?v=tPROKr2EfpM
Z praktycznych informacji jeśli wybieracie się do jaskini latem, weźcie coś ciepłego do ubrania. W jaskini temperatura nie zmienia się i wynosi około 8 stopni, więc latem można doznać lekkiego szoku termicznego Przydadzą się również wygodne buty. Przed jaskinią jest bardzo duży parking, tak duży, że nie chcę sobie nawet wyobrażać ile w sezonie przewija się tam ludzi!
Nam udało się znaleźć apartament, który mieści się 300 metrów do jaskini, więc udaliśmy się tam spacerkiem.
Co do zamku – po pierwsze jest niesamowicie położony. Ta skała jakby chciała go pochłonąć. To chyba najpiękniej położony zamek jaki widziałam do tej pory. Jego historia również jest niesamowita. Może zacznę od tego, że przy wejściu miłe Pani pytają skąd jesteśmy i wręczają nam sprzęt audio z nagraną po polsku historią zamku. Po drodze znajdziemy przystanki z numerami, które trzeba wklepać w urządzenie i pozostaje tylko słuchać – brawo za organizację Historia jest opowiadana w ciekawy sposób i nie zanudza. O legendzie nie będę dokładnie opowiadała, bo mam nadzieję, że będziecie mieli okazje posłuchać jej w tym właśnie jedynym słusznym do tego miejscu.
Taki przedsmak – w zamku można było ukrywać się latami, bo nikt nie zdawał sobie sprawy, że przez jego połączenie z jaskinią można bez problemu przedostać się na druga stronę wzniesienia i zorganizować sobie pożywienie, a następnie wrócić do obwarowanego zamku Takie średniowieczne tylne wyjście prezesa



Przed zamkiem panuje bardzo sielankowy nastrój. Trafiliśmy na świetną pogodę, więc nie obyło się bez kieliszka wina i naleśników ( o zgrozo dieto! ), które robi starsza, sympatyczna Pani w restauracji Predjamka. A kiedy starsza, sympatyczna Pani robi naleśniki, to robię minę kota ze Shreka i zapominam o swoich postanowieniach No, ale taki widok nie zdarza się często, więc żal byłoby nie skorzystać (dwa pyszne naleśniki za 3 Euro).




Okolice również są malowniczo piękne.


Nie mieliśmy okazji za bardzo się nimi nacieszyć, bo spieszyliśmy się do muzeum w centrum Postojnej (zdążyliśmy za ostatnie 30 min), aby zobaczyć skarby, które w latach 90-tych zostały znalezione w podłodze zamku, a są one z 1600 roku. Dlaczego zostały schowane, pewnie nigdy się nie dowiemy, ale sama myśl o tym, że tyle lat tam sobie leżały i czekały na swoje odkrycie daje do myślenia. Ciekawe ile jeszcze skarbów kryją w sobie podobne obiekty

CO ZJEŚĆ W POSTOJNEJ

Postojna to małe miasteczko, tętniące życiem w sezonie. Teraz zastały nas tam pustki i dużo dzieci w śmiesznych przebraniach (KARNAWAŁ ). Wiele restauracji jest zamkniętych, więc zapytaliśmy właściciela apartamentu, gdzie można dobrze zjeść w tym okresie. Polecił nam pizzerię Minutkę (która okazała się zamknięta w sobotę) i restaurację Storja Pod Stopnicami. Tam właśnie postanowiliśmy się udać. Czego się spodziewaliśmy? Po pierwsze, że będzie otwarta ( to nie jest oczywiste w tym czasie), a po drugie, że wreszcie coś zjemy, bo zgłodnieliśmy po całym dniu zwiedzania. Co zastaliśmy? Kulinarne niebo! Absolutny HIT wyjazdu!
Ale po kolei. Restauracja okazała się otwarta. Od progu przywitał nas miły Pan kelner. Wybraliśmy stolik i zaczęliśmy miłą rozmowę. Już od pierwszego zdania wyczuliśmy, że będzie dobrze



Pan z ogromną pasją opowiadał o daniach i pytał nas o nasze upodobania smakowe. Zdecydowaliśmy się na danie rybne, a konkretnie na szczupaka w towarzystwie szpinaku, pieczarek. Czekając zostaliśmy poczęstowani przepysznym czekadełkiem – rożkami nadziewanymi pasztetem z drobiu i musem jabłkowym. Oryginalne podane, jeszcze lepiej smakowały.



Ale prawdziwa eksplozja smakowa nastąpiła przy głównym daniu. Ryba okazała się fenomenalnie przyrządzona. Do tego towarzyszące jej niby zwyczajne składniki zostały potraktowane z takim poszanowaniem, że odwdzięczyły się kwintesencją smaku. Wszystko w połączeniu smakowało jak bajka – jedliśmy i w milczeniu kiwaliśmy głowami To jedna z najlepiej przyrządzonych ryb jakie jadłam z życiu, a ryb jadam sporo.



Warto dodać, że Pan zna się również na winach. Potrafił polecić i dopasować wina do zamówionych potraw, to tego chciał żebyśmy popróbowali innych Słoweńskich win, więc przynosił nam klika kieliszków z winem nalanym na spróbowanie Jego dobry angielski pozwolił na interesującą rozmowę.



Rozkołysani głównym daniem, postanowiliśmy zamówić jeszcze risotto z sepią na pół, które również okazało się pyszne. Dodatek cukinii, suszonych pomidorów i sera koziego tworzyło spójną całość. W trakcie rozmowy z Panem i chwaląc jego podejście do klientów i tworzenie swojego rodzaju historii dań, dowiedzieliśmy się, że jest również właścicielem tej restauracji Zostaliśmy poczęstowani jeszcze czymś w rodzaju burka na ciepło



i słodkim makaronikiem na deser.



Spędziliśmy w tej restauracji dobre 3 godziny w świetnej atmosferze i towarzystwie. To nie był zwykły obiad, to była kulinarna przygoda połączona z warsztatami sommelierskimi. Żałuję, że Storja Pod Stopnicami jest tak daleko od Wrocławia, ale na pewno tam wrócimy już pewnie na inne dania, bo menu jest sezonowe. Żeby tego wszystkiego było mało, Pan Marko sprezentował nam dwa Słoweńskie wina na pożegnanie… Byliśmy autentycznie wzruszeni Zrekompensujemy się wysyłając mu naszą Polską Żubrówkę i zostaniemy w kontakcie, bo ludzie z pasją są inspiracją i każda minuta spędzona z nimi to czas bezcenny. Jeśli będziecie w Postojnej polecam Wam z pełnym przekonaniem tę restaurację. Tutaj link :http://www.storja.si/

Tak jak wspomniałam wcześniej. Od Słowenii po raz kolejny niewiele wymagaliśmy, a wiele otrzymaliśmy. I za to ją uwielbiam

PODSUMOWANIE. Czy warto wyjechać do Chorwacji Zimą?

Odpowiedź jest prosta. Nie tylko polecam, a nawet zalecam Jeśli macie wolny czas, spróbujcie. Może nawet kosztem nart lub innego typowego zimowego wyjazdu. Pozbieracie myśli, odetchniecie wspaniałym morskim powietrzem, poznacie wiele pięknych miejsc, rzeczy, ludzi, o których nie ma mowy w sezonie. Zaobserwujecie wiele szczegółów, które giną w gąszczu turystów, zgiełku i upału. Prawdziwy Mindfulness.

Mam nadzieję, że moja relacja pomoże podjąć Wam tę decyzję, a może dowiedzieliście się czegoś ciekawego Pozdrawiam wszystkich Cromaniaków jeszcze ciągle Chorwackim uśmiechem

Pierwsza
Pięknie i ile do czytania i oglądania!

P.S. Mam nadzieję, że dokończysz relację z Šolty i Dugiego Otoka Szczególnie jestem ciekawa Twoich wrażeń z tej drugiej wyspy...

P.S. 2. Teraz biorę się za czytanie W sumie fajnie, że zdecydowałaś się zamieścić całą relację od razu. Więcej przyjemności dla nas

edit: Jednak nie byłam pierwsza

Cudo! Absolutne cudo! Chłonę, podziwiam, smakuję. Relacja, do której wrócę jeszcze nie raz. A tatuaż śliczny, subtelny, a jednocześnie o symbolicznej wymowie. Pozdrowienia!

Witajcie dziewczyny
aga_stella pięknie było, to prawda
maslinka będzie na bank Zdecydowałam się napisać ją na "gorąco", bo potem jest jak z Dugim Otokiem i Opatiją Ale doczekają się
Igłą pinii Dziękuję bardzo Cieszę się, że miło się czyta I może, pomoże

Witam
Fajny przedwiosenny wypad

Wiele miejsc mi znanych kilkakrotnie w letniej odsłonie.
W zimowej bez śniegu - nie znane, ale też ładne.

otnikwsk prawda - polecam

Janusz Bajcer Mi natomiast letnia odsłona jest jeszcze nie znana, chętnie wrócę na chwilę, aby ją poznać;)

Fajny wypad, efektownie obrobione zdjęcia, kompletny opis Normalnie jak blog podróżniczy
Nic tylko czerpać wiedze i jechać

pozdrawiam, Michał

Cudowna podróż i boska opowieść! Uwielbiam Twoje relacje Są prawdziwym ukojeniem w oczekiwaniu na kolejne wakacje, pozdrawiam serdecznie

Witam
Zdecydowanie najlepsza relacja na całym forum
Dziękuję za miłe chwile które przeżyłem przy czytaniu i oglądaniu zdjęć
Pozdrawiam

majkik75 Dziękuję
agus78 Dziękuję, bardzo to miłe. Wiem o czym mówisz, też stosuję relacje innych do kawusi Pozdrawiam
Sadeczanin78 To ja dziękuję za te miłe słowa Cieszę się, że udało mi się przekazać trochę emocji Pozdrawiam

Ogarnąłem Wasze zimowe Rovinj do śniadania, podoba się, nawet niedawno wspominałem o tym żonie kiedy planowaliśmy wyjazd, na którym obecnie jesteśmy (jednak Wasze 7 dni to nie 4 nasze; odległość zrobiła decyzję).
Dzięki