ViP 2019 - czyli niezły Gulasz :)

Można powiedzieć, że to była duchowa kolacja .

O matko i córko , świekro , stryjenko , wujanko i siostro , żono , konkubino czy wnuczko - na takie zaproszenie :

Katerina napisał(a):

travel napisał(a):Rozumiem ,że ta kolacja to będzie dziś

Taak, idę po dodatki do śledzia chyba wódeczkę trzeba? Zapraszam po 20 tej
Aegoś dobregocz w Chorwacji dzisiaj bakalar, czyli dorsz tradycyjnie

to ja w skwarze i zimnie , w słońcu i w deszczu , trzeźwy i na wskroś szczęściem pijany , pojawiłbym się na wezwanie z butelką czegoś dobrego a do śledzia odpowiedniego , gdybym tylko w czas odpowiedni odczytał Twój post

Po raz kolejny kpina losu stokroć dotkliwsza niż przekleństwo wrogów . . .

Zdrowych , pogodnych Świąt


Pozdrawiam
Piotr

Oj ja zupełnie nie śledziowa raz w roku na Wigilię, aczkolwiek zdarzyło mi się kiedyś nad naszym morzem zjeść świeżo wędzonego śledzia. Był jeszcze ciepły i nawet mi smakował

gusia-s napisał(a):Oj ja zupełnie nie śledziowa raz w roku na Wigilię, aczkolwiek zdarzyło mi się kiedyś nad naszym morzem zjeść świeżo wędzonego śledzia. Był jeszcze ciepły i nawet mi smakował

Mam tak samo. Choć jestem jak najbardziej rybny, w życiu nie jadłem marynowanego śledzia. Jedynie smażone. Widocznie kiedyś założyłem, że to nie to i tak zostało.

gusia-s napisał(a):Oj ja zupełnie nie śledziowa raz w roku na Wigilię, aczkolwiek zdarzyło mi się kiedyś nad naszym morzem zjeść świeżo wędzonego śledzia. Był jeszcze ciepły i nawet mi smakował

Najlepsze wędzone śledzie są na Bornholmie
Kominy wędzarni

pomorzanka zachodnia

Można powiedzieć, że to była duchowa kolacja .

piotrf

O matko i córko , świekro , stryjenko , wujanko i siostro , żono , konkubino czy wnuczko

Spróbuję..: majko, kćerko, punico, svekro, sestrično, teto, sestro, ženo, ženo mojog brata,unuko...uff

to ja w skwarze i zimnie , w słońcu i w deszczu , trzeźwy i na wskroś szczęściem pijany , pojawiłbym się na wezwanie z butelką czegoś dobrego a do śledzia odpowiedniego , gdybym tylko w czas odpowiedni odczytał Twój post

Nigdy nie jest za późno

Po raz kolejny kpina losu stokroć dotkliwsza niż przekleństwo wrogów . . .

Oh, tak, wiem coś o tym


gusia-s

Oj ja zupełnie nie śledziowa raz w roku na Wigilię, aczkolwiek zdarzyło mi się kiedyś nad naszym morzem zjeść świeżo wędzonego śledzia. Był jeszcze ciepły i nawet mi smakował

Bravik

Mam tak samo. Choć jestem jak najbardziej rybny, w życiu nie jadłem marynowanego śledzia. Jedynie smażone. Widocznie kiedyś założyłem, że to nie to i tak zostało.

Właśnie powiedziałam - nic co trąci octem w śledziu W oleju, w śmietanie, ok -


travel

Najlepsze wędzone śledzie są na Bornholmie

Really?





A nasze, narodowe to co?

Wszystkiego zdrowego, ale bez przesady, smacznego jajeczka - oczywiście z chrzanem, albo buraczkiem, z dyngusem nie szalejcie - bo każde zaziębienie to narażanie się na poważne konsekwencje... Na Kaszubach nie polewa się wodą, tylko chłopcy "muskają" dziewczyny gałązkami jałowca po łydkach
Skąd mają ten jałowiec, skoro jest pod ochroną?
I czy to wyszczupla łydki?

Wyszło jak wyszło, zawsze kończę relację w jakieś święta
Przepraszam Czytelników za przeciągnięcie, to był trudny rok
Jako zagorzały hippis zamieszczam ten film... (przepiękna dykcja)



To jest jedyny musical, który toleruję, a wręcz uwielbiam. To mówię ja, Katerina.

ViP 2019 - to relacja, która przemierzyła dwa odmienne światy...
Nijak, idzie porównać, te dwie odmienne wyspy ,które mogły by dzielić dwie półkule , a nie- dwieście km.
Dziękuję, za te różnorodne , miłe mi doznania...

Dzięki za ciekawą jak zawsze relację. I przenosimy się teraz na Palagružę

Ale to już koniec? Tak z zaskoczenia? Czekałem jeszcze na przynajmniej jeden odcinek.

Tak, tak, będzie jeszcze jeden odcinek, tzn....jest w planie - mam nadzieję, że wkrótce

KONIEC

Mocno ten Gulasz przeterminowany, ale jak się powiedziało A,B,C itd., to trzeba też powiedzieć Z i zakończyć opowieść o ostatnich przedcovidowych wakacjach.

W poprzednim odcinku opisałam zaskakującą wizytę w zamku Bizeljsko i spotkanie z jego przeuroczym właścicielem - kustoszem, teraz pora wracać do Polski.
A jeśli wracać, to jak zwykle w moim stylu - polaco

Wracając z Bizeljska do Brežic ponownie żegnamy się z rodzinną winnicą i wujkiem Jože - ostatnie spojrzenie na stok...






I ponownie obiecujemy sobie spotkać się za rok - jak wiadomo, nie doszło to do skutku.

W okolicy winnicy takie klimaty...






...i takie z Jezuskami ...






Chętnie bym się "wytarzała" na tych łąkach i w kolejnych winnicach, ale nadchodzi wieczór i naprawdę, zaprawdę naprawdę trzeba wykazać się rozsądkiem i udać na spoczynek - aby z rana wyruszyć do domu.

Spoczynek zaplanowany jest w jedynym wolnym pokoju hotelowym w miasteczku - w hotelu "Splavar" ( splavar - flisak, ktoś pływający tratwą, pontonem, wioślarz), bowiem w Brežicach odbywa się jakaś konferencja z udziałem naukowców medycznych z różnych stron świata (czyżby szykowali się na pandemię? ) i nie ma nigdzie wolnych miejsc noclegowych.

Mały hotelik, na głównej promenadzie, jest przeuroczy - ma przytulne pokoje w stylu rustykalnym, w cenie jest śniadanie, a wchodzi się do niego przez pub z fajną atmosferą i stolikami na zewnątrz.



Po zameldowaniu się zapada zmrok, ale o godzinie 20-tej Brežice wciąż tętnią życiem - za przyczyną lokalnej młodzieży (ale też uczestników konferencji), więc nie odmawiamy sobie małego wina w ten wciąż gorący wieczór (październikowy już).
Przy okazji czynię obserwacje - wspomniani młodzi ludzie w knajpkach są bardzo kulturalni, nie czynią hałasu, by nie przeszkadzać lokatorom kamienic, nikt się nie wydziera , nie śpiewa głośno , nie tłucze szkła.



Rano czeka na nas szczodry bufet śniadaniowy - ku mojej uciesze, dostaję nareszcie żytnie, oraz wieloziarniste pieczywo, którego brakowało mi w Chorwacji ( moja słoweńska rodzina także preferuje białe, nadmuchane wypieki).
Wybieram opcję prozdrowotną - za wcześnie dla mnie na duże śniadanie, a te sery, wędliny i salami na moim talerzu to materiał na kanapki na drogę , które bez żenady preparuję i zawijam w serwetki




Decyduję, aby nie jechać autostradą ( moja skłonność do prokrastynacji jak zwykle się odzywa ), tylko zobaczyć trochę słoweńskiego interioru. Jedziemy zwykłą drogą na Celje.



Po drodze było parę fajnych "momentów" krajobrazowych i spektakularnych sytuacji - np. gdy na małym kamiennym mosteczku wśród gór mijały się tiry i nawet składanie lusterek nie rozwiązywało problemu , ale wtedy walczyłam z baterią i zapchaną pamięcią telefonu.

Tak sobie jedziemy 40 km/h... w porywach, bo na większości trasy to 20




Aż dojeżdżamy do...



Tu robią browarek






Następny etap.
Celje to duża i ładna miejscowość, z okna samochodu widzę, że bardzo zadbana - jak wszystko w Słowenii, ale nie robimy przystanku.




A stamtąd mkniemy już na Maribor...



I na autostradzie przypominamy sobie,... że przecież jedziemy na oponie "dojazdówce" , która pozwala na rozwinięcie prędkości do 80 km na godzinę

Z początku ostrożnie, potem coraz bardziej śmiało - 120? - da się.

Małżonek łapie kryzys za Graz, więc zmieniam go za kierownicą, choć nie cierpię tego odcinka trasy, i jadę bez postoju do Mikulova - pozwoliłam sobie na 130 km/h - te dojazdówki jednak wiele mogą znieść.

I tutaj przerwa na godzinę.




Kolumna morowa...kiedyś opisałam, w którejś z relacji, znaczenie tych rzeźb na Morawach, ale i w innych częściach Europy - kolumny morowe stawiano już w średniowieczu w trakcie epidemii - by uprosić ich koniec, albo zaraz po - jako podziękowanie za przetrwanie.





Ciekawe jaką formę upamiętnienia znajdą corona i covid?

Ale wtedy w ogóle nie przypuszczałam, że kiedyś będę taką kwestię rozważać .

Jako spracowany kierowca zasłużyłam na małe piwo w knajpce pod kolumną morową

I powrót do auta. Po drodze widzę miłą scenę.
Chłopiec wracający ze szkoły przysiadł do pianina, które widzę w tej bramie od lat, i ćwiczy gamy



Wpadam na chwilę do sklepu pt. "mydło i powidło", aby kupić płyny na resztę trasy.



Teraz ja przysypiam i budzę się przed czesko-polską granicą.
Wiem, że jesteśmy już blisko ojczyzny, bo pierwsze co zobaczyłam, to ...



A potem już zwykłe widoki , które normalnie pogrążyłyby mnie w rozpaczy...



... ale miałam coś w zanadrzu - wiedziałam, że niedługo po powrocie czeka mnie wspaniała wyprawa w piękne miejsce, więc było dużo lżej na duszy

Październik 2019 roku w Polsce był ciepły i przecudowny, chciało się żyć

Zwłaszcza z takimi zapasami dobra...




Kasztany z lasu otaczającego słoweńską winnicę - można je mrozić i prażyć w piekarniku w zimne, jesienne wieczory.



I wędzonka od kasztelana z zamku Bizeljsko - wygląda bardzo niezdrowo, ale pokrojona w cieniutkie plasterki jest doskonałą przekąską do cvička, jak też dodatkiem do ciekawych potraw.



Jedna dziesiąta kamiennych plonów



Jeden z tych egzemplarzy do dzisiaj służy za mydelniczkę



Cóż...mimozami jesień się zaczyna...wakacji nadszedł kres


Miałam napisać podsumowanie.
Ale serwer Cro.pl zaraz wejdzie w tryb konserwacji, czy jakoś tak

Dziękuję Czytającym za obecność w tej grubo przeciągniętej relacji

P.S. Ależ mi się smutno zrobiło

Katerina napisał(a):P.S. Ależ mi się smutno zrobiło

Oj tam smutno.
Do wyjazdu coraz bliżej, we "Fjace" trzeba jeszcze parę stron napisać...
Nie ma czasu na "smutno"

Fajna relacja, dziękuję
Wszystko przeczytałem!

Dziękuję za tą relację Kasiu. Przez długość tych Twoich relacji mam wrażenie, że jesteście okrągły rok w podróży i bardzo tego zazdroszczę