VI3

Z chęcią popatrzę na nasz ukochany Vis

Ja nadrobię relację wkrótce, pobyt w Cro (Sutivan) dobiega końca, a może nastąpi gwałtownie, o ile ta dramatyczna pogoda się nie poprawi.

Jest Vis,więc jestem i ja
Będę regularnie zaglądał

A to może i ja się tutaj jeszcze zmieszczę

Ludziska co to się dzieje...wszędzie Vis...Vis i Vis...
A jak Vis to mnie nie może zabraknąć.
Wszystkich Vis-o maniaków pozdrawiam

Witajcie, ludziska (to do nowo przybyłych), pozdrav (do wszystkich)

Putovanje (2)

Wiem, że większość z Was zapewne czeka na dania główne (a zwłaszcza na zdjęcia), ale dla mnie najpiękniejszą (choć może nie najważniejszą) częścią urlopu jest podróż. Zwłaszcza w sytuacji takiej jak w tym roku, kiedy wracam na znany sobie Vis, przejazd jest najbardziej emocjonującym etapem wypoczynku.

W tym roku przejmowałem się trochę tym, czy samochód mnie nie zawiedzie. Nie mówiłem tego na głos, żeby nie zapeszać, ale miałem swoje podstawy do obaw: wiek pojazdu, jego przebieg, no i sama marka. Wiecie, „laguna – królowa lawet”. No, może wicekrólowa, zaraz po różnych modelach alfy. W miesiącach poprzedzających wyjazd 3 razy wstawiałem ją do warsztatu, choć nic poważnego się nie działo. Ot, tak, dla pewności (no i serwisu). Ba, w przeddzień wyjazdu zrobiłem nawet serwis klimy (czego nie robiłem, hmmm….chyba od ponad 5 lat). Autko odwdzięczyło się bezawaryjną jazdą, choć odetchnąłem mocno dopiero w drodze powrotnej, na rogatkach miasta.

Wracając do samej drogi…po weekendzie spędzonym w Wiedniu, w poniedziałek ruszyliśmy – wcześniej niż zakładaliśmy, bo obudziłem się o 2 w nocy i już nie mogłem spać (ach, ten reisefieber!) – na południe. S1, A2, S6 (już chyba nigdy nie pojadę A2 do Grazu…S6 jest po prostu lepsza!), S35, A9. Walcząc ze znużeniem, liczyłem tunele (których na tym wariancie trasy nie brakuje), podczas gdy reszta rodziny spała. Nie byłem pewien dozwolonej maksymalnej prędkości na drodze ekspresowej (teraz już wiem – można jechać tyle co autostradą, czyli 130), a bardzo zależało mi na przepisowej jeździe – postanowiłem przez całą drogę jechać z przepisową prędkością. I – może poza fragmentem starej „gierkówki” – w sumie to chyba mi się udało. Aż dopłynęliśmy na Vis, rzecz jasna

Za Grazem na A9 pojawiły się informacje o ograniczeniu prędkości do 100 km/h z adnotacją „IG-L”. Pierwsza dama już nie spała, więc sprawdziła, że chodzi o zanieczyszczenie powietrza – przy np. niskich chmurach, jakie wtedy były, prędkość na autobahnie ograniczana jest właśnie do setki. Byłem chyba jedynym, który tego ograniczenia przestrzegał. Nawet Austryjoki śmigały obok niewzruszone.

Z racji faktu, że prom na Vis odchodził o 15 (a następny dopiero o 21), już wcześniej zrezygnowaliśmy z objazdu słoweńskiej autostrady. Trochę brakowało nam widoków z trasy M-L-P, ale cel uświęca środki. Przejazd A1/A4 do Ptuja był komfortowy (bez dwóch zdań najlepsza autostrada na trasie), a od Ptuja czekała nas nie za szybka, ale też nie przesadnie wolna jazda w sznurze samochodów w stronę granicy. Tutaj też zrobiliśmy odstępstwo i skierowaliśmy się na przejście w Macelj (a nie Dobovcu u Rogatca, jak co roku), oczywiście filując co chwila w komórce na natężenie ruchu przed nami. Nie, żebyśmy mieli jakieś wyjście – po minięciu tych 2 czy 3 zjazdów w okolicy Ptuja była bodajże tylko jedna opcja zjechania z E59 – w okolicy Podlehnika była możliwość odbicia w lewo na Rogatec przez Žetale.

Na granicy stanęliśmy w spodziewanej przez nas, kilkunastominutowej kolejce. Dało to czas Ani na uchwycenie naszego pojazdu na słynnej na całe cro.pl kamerce – załączam zrzut ekranu Potem jeszcze kolejny kwadrans i jesteśmy w Chorwacji. Ogólnie zajęło nam to około pół godziny – w takim czasie raczej byśmy nie dali rady przejechać objazdem wte i wewte (bo przecież z Dobovca trzeba jeszcze dojechać do Đurmanca…), więc jest git. Na bramkach na początku chorwackiej A2 już czekania nie było. To samo zresztą na Lučko. Aż szkoda było stawać na tankowanie i śniadanie, bo tak dobrze się jechało. Ostatecznie, zatrzymaliśmy się tylko na chwilkę na tankowanie gdzieś w okolicy Karlovca, a na popas – dopiero za węzłem Bošiljevo.

To właśnie odcinek Bošiljevo-Sveti Rok jest dla mnie najbardziej nużącym fragmentem trasy na terenie Chorwacji. Tłoku na drodze już nie ma, bo część samochodów (mniejsza, ale zawsze) pojechała w kierunku Istrii, morza jeszcze nie widać, widoków zresztą też, bo trasa biegnie kilometrami w wykopie. Dopiero tunele – najpierw Mala Kapela, potem Sveti Rok – wprowadzają ożywienie. Tradycyjnie, przed tym drugim, sprawdziliśmy temperaturę w Kvarnerze, żeby sprawdzić, czy, tradycyjnie, w Dalmacji jest taka sama. I, jak zwykle, nie zawiedliśmy się – było i jest 21 stopni Niby chłodno, ale pamiętajmy, że jesteśmy wysoko w górach. Tam na dole (już ten dół widzimy, och, dlaczego znowu nie wybraliśmy jednej z wysp w rejonie Zadaru, tylko rok w rok ciągniemy do Splitu (albo i dalej)?) jest dużo cieplej. Poza tym, jest jeszcze wcześnie.

Z racji tego, że do Dalmacji wjeżdżamy jeszcze przed południem, a do tego wciąż mamy w pamięci niedawno pochłonięte śniadanie, wyjątkowo nie stajemy na Odmorište Jasenice, tylko jedziemy do Splitu. Wzgardzamy też pięknie usytuowanym odmorište nad Krką („Już tu raz byliśmy, po co powtarzać?” – kwituje najlepsza z żon), dzięki czemu około południa meldujemy się…w Solinie. Dzięki temu, że z Wiednia wyjechaliśmy 2-3 godziny wcześniej niż planowaliśmy, mamy czas na zakupy w sprawdzonym centrum handlowym z dużym konzumem, a to wszystk ona przedmieściach Splitu. Niespodziewanie okazuje się, że mamy pełną lodówkę (i bagażnik) wiktuałów oraz…2 godziny czasu do promu

c.d.n.

Marsallah napisał(a):
Wiem, że większość z Was zapewne czeka na dania główne (a zwłaszcza na zdjęcia), ale dla mnie najpiękniejszą (choć może nie najważniejszą) częścią urlopu jest podróż.

Mam tak samo

Malowa napisał(a):

Marsallah napisał(a):
Wiem, że większość z Was zapewne czeka na dania główne (a zwłaszcza na zdjęcia), ale dla mnie najpiękniejszą (choć może nie najważniejszą) częścią urlopu jest podróż.

Mam tak samo

Ja też tak mam, ale to musi być podróż DO..., a nie Z Cro

Tak, tak, oczywiście, że podróż DO. Dlatego tak ją celebruję. Chociaż w tym roku chyba po raz pierwszy zadbaliśmy o to, żeby robić też jakieś foty w drodze powrotnej - pokażę je na końcu.

Putovanje (3)

W sobotnie popołudnie w Splicie jest tłoczno. Im niżej, tym ciaśniej. Ale to przecież ferragosto, długi sierpniowy weekend. My mamy czas. Drogę od Jadranki do portu pokonujemy w jakieś 20 minut, oczywiście największa kiszka jest na ostatnich światłach, tuż przy porcie.

Wjeżdżając na nabrzeże, zauważam, że coś się zmieniło – są jakieś tablice elektroniczne, ale co na tych wyświetlaczach, to już nie zdążam zauważyć. O kur*a, dodali barierę i nie da się skręcić na przystań, skąd odpływa prom na Vis! Zatrzymujemy się, babka z obsługi portu macha, żebyśmy jechali dalej. „Ale my na Vis!” – „Dalej!”. No nie, nie będę się przebijał przez tę drogę raz jeszcze! Zawracam paręnaście metrów dalej. Ale jak się wbić z powrotem w sznur samochodów, żeby znaleźć się po drugiej stronie bariery?

(Paręnaście minut i niezliczoną ilość kurwamaciów później) jesteśmy tam, skąd zawsze odpływaliśmy (i gdzie, jak się tym razem zdążyliśmy przyjrzeć, wskazuje też strzałka na wyświetlaczu. Podjeżdżamy, zagadujemy do innego pracownika obsługi portu. Kurde, co on pier*oli?! Prom na Vis – dalej jechać, zupełnie jak ta babka… Nikt tu się na niczym nie zna, no ale ok, mamy czas, tylko chciałem w końcu wysiąść z tej puszki. Jadę do końca. „Behind the red building”, czy jakoś tak, mówili. Mijamy czerwony budynek Jadroliniji oraz kolejne pirsy (z jednego z nich płynęliśmy kiedyś na Brač), ale nigdzie nie ma rozpisanego Visu. Postanawiam dojechać do samego końca i zawrócić. Nie ma tu żywej duszy, ale gdy objeżdżamy ostatni rząd zabudowań, trafiamy na…przytwierdzoną do ruchomego płotka kartkę z napisem „VIS” i sznur kilkudziesięciu samochodów za węgłem. Większość zajmuje pas przy wodzie, jednak nie zamierzamy stawać na szarym końcu. Podjeżdżamy środkowym pasem, na którym stoi zaledwie kilka pojazdów.

OK, mamy to. Ciekawe, czemu zmienili pirs? Nie czas się jednak nad tym rozwodzić – teraz trzeba zdobyć bilety (i coś do picia/jedzenia). Jak się okazuje, biletów nie sprzedają nigdzie w najbliższej okolicy – trzeba się po nie wrócić do…czerwonego budynku Jadroliniji! No szlag! Ale przynajmniej samochód zostawię już (z rodziną) w kolejce, idę.

W międzyczasie zrobiło się naprawdę gorąco – niby nie ma nawet 30 C, ale słońce i brak wiatru robią swoje. Po zakupie biletów (cena się nie zmieniła – zapamiętałem z 2015: 532 Kn za samochód i rodzinę2+2) wracam do pojazdu, dzierżąc siatę z zimnymi napojami (w końcu ożujsko ) i pizzą na porcje zakupioną w barze usytuowanym w budynku Jadroliniji. Za chwilę podążam tę samą drogą z powrotem, żeby pokazać co i jak przyjaciołom, którzy właśnie skończyli przedzierać się przez korki.

(…)

Przypływa, majestatyczny jak zwykle. Petar. Tak, też tęskniliśmy Po raz pierwszy płyniemy na Vis w sezonie, więc po raz pierwszy też mamy okazję zobaczyć jak zapełnia się górny pokład, w czym zresztą mamy swój udział, ponieważ tam zostajemy skierowani. W Visie wyjedziemy jako przedostatni z potoku aut, ale, szczerze mówiąc, wisi nam to. Zdążyliśmy na ten cholerny prom (poza sezonem Petar odpływa o 18:30 i zdążamy z palcem w d…), w dodatku jesteśmy obkupieni i unikniemy wielkiego szopingu od razu w dzień przyjazdu. Z zimnymi napojami podążamy na górny pokład zająć ławeczkę. Isso, nadchodzimy!

tak z ciekawości, ile czasu płynie ten prom na Vis?

beatabm

Kod: Zaznacz cały

tak z ciekawości, ile czasu płynie ten prom na Vis?

2h20min


Marsallah, prom o 18.30 już nie kursuje poza sezonem...Dlatego my płyniemy o 21ej , bo nigdy nie zdążamy na poprzedni o 15tej Ale za to mamy zawsze parę godzin na Split
Powrotne kursy też porąbane... O 5.30 rano ,albo o 15tej dopiero.


A burdel na przystani promowej to normalka. My też odbyliśmy polkę galopkę szukając tego pirsu "behind the red building"

Pirs, z którego odchodzi Petar, zmienili chyba podczas naszego pobytu na Visie

Na wyspę płynęliśmy z pierwszego pirsu, najbliżej starówki, a wracając, przybiliśmy właśnie do tego "behind the red building"
Też nas to zdziwiło.

Ale kołomyja z tym pirsem... karteczka na płocie - luz, prawdziwie południowe podejście
No ale najważniejsze, że już na miejscu!

Katerina napisał(a):
Marsallah, prom o 18.30 już nie kursuje poza sezonem...Dlatego my płyniemy o 21ej , bo nigdy nie zdążamy na poprzedni o 15tej Ale za to mamy zawsze parę godzin na Split
Powrotne kursy też porąbane... O 5.30 rano ,albo o 15tej dopiero.

E, Kaśka, jak nie, jak tak? Kursuje i 18:30, kursuje - w tej chwili wszedłem na stronę i sprawdziłem. W sezonie są 3 promy dziennie, poza sezonem - 2 (11 i 18:30 ze Splitu). Może załapaliście się w ostatnich dniach sezonu?

Katerina napisał(a):A burdel na przystani promowej to normalka. My też odbyliśmy polkę galopkę szukając tego pirsu "behind the red building"

A, czyli nie tylko mnie się to przytrafiło

maslinka napisał(a):Pirs, z którego odchodzi Petar, zmienili chyba podczas naszego pobytu na Visie

Na wyspę płynęliśmy z pierwszego pirsu, najbliżej starówki, a wracając, przybiliśmy właśnie do tego "behind the red building"

Najbliżej starówki? No way! Tego to jeszcze nie było... Chyba, że mówisz o miejscu z mojego trzeciego zdjęcia, ale to nie jest pierwszy pirs.

P.S. [spoiler] Myśmy wracając przybili do właściwego pirsu (tego z tabliczką widocznego na trzecim zdjęciu), ale nie tam, gdzie zwykle, tylko dalej od brzegu - za "moich czasow" ( ) przybijał tam prom relacji Split-Vela Luka-Ubli...

Hercklekot napisał(a):No ale najważniejsze, że już na miejscu!

Tak, Panie! Teraz można się w końcu wyluzować (i zarzucić liniowy charakter relacji ).