Velebit + Plitvicka jezera

Transalp napisał(a):Oj tak, oj tak.. a i słów brak.

Dlatego tu słów tak mało.

sroczka66 napisał(a):Lepiej trafić nie mogłam - Twoja opowieść oddaje w pełni piękno i niesamowitość Velebitu.

Cieszę się bardzo, że tu zajrzałaś. Fakt, Velebitu u mnie trochę jest. A w planach jest go jeszcze więcej...

Dziękuję za piękna strofkę. Ciepło mi się na sercu zrobiło.

Pozdrawiam,
Wojtek

Rzućmy jeszcze parę spojrzeń ze szczytu Gromovacy na leje krasowe, na sąsiednie szczyty, na wyspy na Adriatyku, po czym pora wrócić na ścieżkę Premuziceva, by podążyć nią w kierunku Rossijevo Skloniste.

Na ostatniej fotce widać zakręt, zza którego wyłoni się już koliba.















Pozdrawiam,
Wojtek Franz

Piękne. W przyszłtm roku choć jeden dzień musi być w Velebicie . Tak, tak nie pomylilem się - tylko jeden dzień. Takie życie.

Mam pytanie - jak duże przewyższenia są na Premuzicevej ścieżce ?
Wydaje się, że w większości trawersuje. Pytam pod kątem zabrania na szlak nieco mniej wyrobionej w wędrowaniu po górach ekipy.

Pozdrawiam

plavac napisał(a):Mam pytanie - jak duże przewyższenia są na Premuzicevej ścieżce ?

Znikome. Ścieżka jest fenomenalnie poprowadzona. Cały czas trawers z niewielkimi zmianami wysokości.
Z ekipą, która rzadko w góry zagląda, możesz pójść taką właśnie trasą - z krótkim podejściem na Gromovacę lub bez - i wrócić od Rossijevo Skloniste w kierunku wschodnim do drogi szutrowej, by zamknąć nią petlę. Ja jeszcze wlazłem na szczyt w pobliżu, ale to już trochę fatygi wymagało.

W tej relacji masz ścieżkę Premuziceva od szutru przy schr. Zavizan w kierunku południowym aż do koliby. Z kolei odcinek z okolic Alana prawie pod samą kolibę znajdzie się w Truchcie Słoweńsko-Chorwackim.

Pozdrawiam,
Wojtek

Piękne dzięki ! O to mi właśnie chodziło
Byłem już pod planinarskim domem Zavizan , stamtąd zacznę wędrówkę. Plany na przyszły rok zaczynają się klarować
Pozdrawiam !
Piotrek

Samą kolibę pokazałem z bliska w głównej części relacji - na pierwszej stronie. Tu zacznę więc od przylepionego do skały przybytku ulgi.
Potem strome zejście do jednego z wielu lejów krasowych i sforsowanie jednego z kilku Vratarskich kuków.

Pozdrawiam,
Wojtek Franz

Widzę znajome skałki i nie mogę się oprzeć i nie dodać moich.







Ilość śniegu zaskakująca. Przecież tam jest łagodny klimat, tak blisko morza. Jest 1600 m n.p.m. ale tu u Ciebie był już maj, wydawałoby się, że po zimie. W naszych Karkonoszach w maju leżą resztki tyle, że Karkonosze nie są w pobliżu Adriatyku.

Lidia K napisał(a):Widzę znajome skałki i nie mogę się oprzeć i nie dodać moich.

Piękne zdjęcia.

Lidia K napisał(a):Ilość śniegu zaskakująca. Przecież tam jest łagodny klimat, tak blisko morza. Jest 1600 m n.p.m. ale tu u Ciebie był już maj, wydawałoby się, że po zimie. W naszych Karkonoszach w maju leżą resztki tyle, że Karkonosze nie są w pobliżu Adriatyku.

Zwłaszcza w miejscach osłoniętych przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych było go jeszcze sporo. Za to widzę, iż u mnie było zdecydowanie cieplej!

Pozdrawiam,
Wojtek

Przytrzymam się skały, bo stoję raczej niepewnie nad krasowym urwiskiem, ogarnę jeszcze raz północny Velebit z Vratarskog kuka i ruszę w drogę powrotną. Czas zamknąć pętlę i odpocząć przy samochodzie.

Pozdrawiam,
Wojtek Franz

I co ja mam Ci napisać - że mi rany rozdrapujesz ...
Jeszcze cała zima i wiosna przed nami

Ale dobrze - wklejaj, wklejaj - niech tam - wytrzymam

pozdrawiam

plavac napisał(a):I co ja mam Ci napisać - że mi rany rozdrapujesz ...

Żao mi je.

Ale to już końcówka...

Pozdrawiam,
Wojtek

Przechodzę do ostatniej wycieczki w Velebicie, zrobionej podczas tamtego wyjazdu. Na ostatni strzał - Balinovac.
Jak i poprzednio - tu tylko foto-suplement. Tekst zamieszczony jest na pierwszej stronie tego wątku. W drogę!