Velebit + Plitvicka jezera

Pozdrawiam,
Wojtek Franz

Suplementu odcinek kolejny: Grabar i zejście na przełęcz po wschodniej jego stronie.

Pozdrawiam,
Wojtek Franz

A co to za termosik?

Jacek S napisał(a):A co to za termosik?

Nieważne.

Wojtek tylko sprawdza naszą czujność, czy jeszcze tu zaglądamy

weldon napisał(a):

Jacek S napisał(a):A co to za termosik?

Nieważne.

Wojtek tylko sprawdza naszą czujność, czy jeszcze tu zaglądamy

To nie termosik ...to garnek na szparagi !


Wojtek !

Szachwnica kostkowana w naturze .... super !




Pozdrawiam

weldon napisał(a):

Jacek S napisał(a):A co to za termosik?

Wojtek tylko sprawdza naszą czujność, czy jeszcze tu zaglądamy

Myślisz, że mam takie fotki dyżurne, które rzucam czasem, by sprawdzić czujność?..

W tym "termosiku" można znaleźć pieczątkę i tusz, by sobie przybić stempelek pamiątkowy. Były również kartki z wpisami zdobywców. Ale nie turystów takich jak ja, tylko wspinaczy. Tam jest kilka możliwości tras po parę wyciągów.

Czasami się zdarza, że w takich puszkach jest zwinięty kajecik, do którego można się wpisać.

Natomiast z najciekawszym zwyczajem spotkałem się wiele lat temu w Hiszpanii. Jeśli Cię interesuje, to mogę go tu przytoczyć.

mariusz-w napisał(a):Szachownica kostkowana w naturze .... super !

Hmmm... chyba jednak nie. Ma przecież paseczki.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):

weldon napisał(a):

Jacek S napisał(a):A co to za termosik?

Wojtek tylko sprawdza naszą czujność, czy jeszcze tu zaglądamy

Myślisz, że mam takie fotki dyżurne, które rzucam czasem, by sprawdzić czujność?..

W tym "termosiku" można znaleźć pieczątkę i tusz, by sobie przybić stempelek pamiątkowy. Były również kartki z wpisami zdobywców. Ale nie turystów takich jak ja, tylko wspinaczy. Tam jest kilka możliwości tras po parę wyciągów.

Czasami się zdarza, że w takich puszkach jest zwinięty kajecik, do którego można się wpisać.

Natomiast z najciekawszym zwyczajem spotkałem się wiele lat temu w Hiszpanii. Jeśli Cię interesuje, to mogę go tu przytoczyć.

Sprawdzam...

Franz napisał(a):Hmmm... chyba jednak nie. Ma przecież paseczki.

Pozdrawiam,
Wojtek

No to może "szachownica hermońska" , ale to jednak jakaś Fritillaria ....


... w każdym bądź razie, tak czy owak ... super !

Jacek S napisał(a):Sprawdzam...

Full w karecie! Znaczy... tłok w tramwaju.

Wiele lat temu, kiedy jeszcze w Hiszpanii płaciło sie pesetami, a w Portugalii - escudo, podczas drugiego objazdu tych krajów, zorientowałem się w ostatniej chwili, że muszę zmodyfikować plan.
Zamierzaliśmy właśnie wjechać do Portugalii, nie mając ichniej waluty, a było sobotnie popołudnie. Co robić? Cóż, złapałem atlas samochodowy, próbując w nim znaleźć propozycję wycieczki górskiej. Byliśmy w okolicach Zamorry nad Duero (Douro) i zdecydowałem się na wąską nitkę drogi prowadzącej na przełęcz w pobliżu szczytu lekko tylko przekraczającego 2000m n.p.m. Wjadę, nie wjadę - okaże się. Spróbować warto.

Wjazd okazał się bezpropblemowy - szosa wygodna, asfaltowa. Zostawiamy wóz na szerokiej przełęczy i ruszamy grzbietem na wschód w pasmo Sierra Cabrera Baja. Okolica ładna, chociaż urozmaicenie umiarkowane. Idziemy stosunkowo łagodnie wznoszącym się grzbietem i widzimy już szczyt, gdy dostrzegamy na lewo od nas grupkę zdążającą w tym samym kierunku. Na wierzchołku jesteśmy pierwsi i otwieramy przymocowaną do słupka puszkę - pewnie jest w środku kajecik, do którego się wpiszemy. Ale - zaskoczenie. Wewnątrz tylko kilka wizytówek i zwykłych kartek z nazwiskami i adresami.

W tym momencie dochodzi do nas ta grupka. Pani pyta:
- Wzięliście już sobie którąś kartkę?
- Yyy... jak to wzięliśmy?
- No tak! A swoją już wrzuciliście?
Nasze miny, zresztą mój mizerny hiszpański, tłumaczą wszystko. Pani objaśnia, widząc ze nie znamy tego zwyczaju. Otóż, każdy zostawia tu swoje namiary, wyciągając jednocześnie losowo któryś z zostawionych wcześniej. I po co to wszystko? O właśnie! Wysyła się widokówkę na adres wyciągnięty z puszki. Oo! Z czymś takim do tej pory się nie spotkałem.

Chwilę rozmawiamy, po czym chcemy się pożegnać, gdyż musimy wrócić na przełęcz. Ale okazuje się, że życie pisze dla nas nowy scenariusz. Carmen - tak ma na imię nasza Hiszpanka - proponuje wspólną dalszą trasę. Oni są w cztery ekipy, dwa samochody zostawili na przełęczy, a dwa w dolinie, by zrobić pętlę. Namawia nas na pójście dalej grzbietem i zejście w dolinę, skąd zawiozą nas na przełęcz. Mnie dwa razy takiej propozycji powtarzać nie trzeba.

Wędrówka w ich towarzystwie mija w świetnej atmosferze. Po kilku godzinach jesteśmy na dole, upychamy sie wszyscy w ich dwa auta i wjeżdżamy na przełęcz. Bardzo im dziękujemy, ale... hola, hola! To nie koniec - mamy jechać za nimi. Właściwie - czemu nie?
Zjeżdżamy do pierwszej wioski i zachodzimy do knajpy. Tu kolejny nieznany mi zwyczaj. Zamawiają kilkanaście piw i duży dzban. Wszystkie piwa wlewają do dzbana i z niego dopiero rozlewa sie do szklanek - każdemu według potrzeb. Pełen komunizm.

Pragnienie ugaszone i towarzystwo się rozjeżdża. Żegnamy się, ale Carmen mówi, że my mamy jechać za ich wozem. Dobra!
W efekcie lądujemy w Parque Natural Sanabria, w ich daczy. Carmen i Miguel szybko przygotowują kolację, którą zjadamy z apetytem. Jeszcze chwila pogaduszek i oni wracają do Zamorry, w której mieszkają. A my?

- Wy tu zostańcie. macie tu wszytko, co potrzebne na śniadanie. Jak bedziecie rano wyjeżdżać, to zamknijcie chatę i klucz zostawcie w pierwszym domu we wsi. Odbierzemy go sobie w kolejny fin de semana.

Trochę nas to krępuje - takie zaufanie do obcych ludzi. Ale wszelki opór daremny. Odjeżdżają, a my zostajemy nad jeziorem, na tarasie pięknie urządzonej daczy. Czy będzie nam się chciało stąd jutro odjeżdżać?...



Pozdrawiam,
Wojtek

Para czwórek


Pas.

mariusz-w napisał(a):Szachownica kostkowana w naturze .... super !

A co powiesz na to?



To spotkanie sprzed dwóch tygodni.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):A co powiesz na to?


To spotkanie sprzed dwóch tygodni.

Pozdrawiam,
Wojtek

Bardzo, bardzo pięknie ... i ta ilość !!! ...a tak w ogóle, to mam sentyment do szachownic.

Jakieś dwadzieścia lat temu, a może dwadzieścia parę, ściągałem je z Holandii i Austrii za ciężkie wówczas pieniądze, by cieszyć się ich widokiem w swoim ogrodzie. Nie tylko je ... ale także fiołki alpejskie (naprawdę alpejskie), szarotki, dziewięćsiły, obuwiki, rozchodniki, storczyki (dzikie europejskie) etc. W sumie miałem kolekcję przeszło tysiąca ... nieraz naprawdę rzadkich roślin.

Dzisiaj, tego ogrodu już nie mam, i jego nie ma .

Nowi właściciele zlikwidowali "mój" ogród i skalnik ... postawili na kostkę brukową i trawę.

Z tego też między innymi powodu, teraz staram się "śledzić" te okazy w naturze ... czasem się udaje !

Dlatego, też taką radość i zazdrość ...powoduje to ... jak widzę, że komuś się udało.

Dzięki za to, że mi je pokazałeś ... wiem gdzie szukać !!!

(Choć te z ostatniego zdjęcia ...to jeszcze nie ! )


Pozdrawiam

Franz napisał(a):A co powiesz na to?

Pytanie nie do mnie, ale też powiem......przepiękne, macedońskie kwiaty. I to w naturze

Franz napisał(a):Czy będzie nam się chciało stąd jutro odjeżdżać?...

Pozdrawiam

mariusz-w napisał(a):Bardzo, bardzo pięknie ... i ta ilość !!! ...a tak w ogóle, to mam sentyment do szachownic.

Też mnie ucieszyło to spotkanie.

mariusz-w napisał(a):Dzisiaj, tego ogrodu już nie mam, i jego nie ma .

Zaprzepaściłeś Waść...

mariusz-w napisał(a):Dzięki za to, że mi je pokazałeś ... wiem gdzie szukać !!!

kulka53 napisał(a):Pytanie nie do mnie, ale też powiem......przepiękne, macedońskie kwiaty. I to w naturze

A całkiem dokładnie - to z podejścia od Pobedy na Golem Korab.

kulka53 napisał(a):

Czy będzie nam się chciało stąd jutro odjeżdżać?...

Opowieść miała charakter dygresji i nie jest przewidziana do dalszego snucia, więc odpowiem już: chciało i musiało - Portugalia na nas czekała.

Pozdrawiam,
Wojtek