USA cz. II- Floryda z przyległościami.

Tak wygląda zabudowa przy Whiteheah St., ulicy równoległej do Duval St. Szukamy tu domu Ernesta Hemingwaya.

Dom Ernesta Hemingwaya , w którym napisał m.in. „Komu bije dzwon” znajdujemy bez problemu. Budynek w hiszpańskim stylu kolonialnym pisarz nabył w 1931 roku. Niestety, jest to kolejna atrakcja czynna do 17.00. Przez płot zobaczyliśmy tylko kociego potomka zwierzaka należącego do słynnego pisarza

Zawiedzeni turyści odchodzą z kwitkiem i tak jak my przechodzą na drugą stronę ulicy, gdzie też przez płot można zrobić zdjęcia latarni morskiej.

Bocznymi uliczkami wracamy na Duval St. Tu jest najwięcej „życia”. Nawet trochę zazdroszczę tym, którzy tak dobrze bawią się w licznych pubach i dzisiaj tutaj zostają.

Czas wrócić na Mallory Square aby razem z kierującym się tam tłumem wziąć udział w spektaklu pt. zachód słońca, ponoć najbardziej spektakularnym w całych Stanach. Z mojito w ręku, przy głośnej muzyce dajemy się ponieść wspaniałej wakacyjnej atmosferze.

Koniec zabawy. Mamy świadomość, że wykupiony na parkingu czas się kończy. Przeciskając się przez spacerujący tłumek szybko wracamy.

Gdy dosłownie dobiegamy na parking widzimy między autami poważnego czarnego pana w białej koszuli. Zdążył nam właśnie włożyć za wycieraczkę liścik. Dyskusji nie było żadnej. Zapłaciliśmy do 8.04, a o 8.14 kosztowało o 25 $ więcej.









Humor nam się popsuł

Jeżeli ktoś planuje ciut dłuższy pobyt można jeszcze parę rzeczy zobaczyć; mnie było żal plaż i cmentarza miejskiego. A pojechaliśmy jeszcze na koniec ulicy Whitehead zrobić w ciemnościach zdjęcie boi, od której w linii prostej do Kuby jest 140km. Nie zdążyliśmy użyć lornetki, przez którą mieliśmy wypatrywać Fidela.

21 maja, sobota


Dzisiaj odmienimy sobie trochę klimat i pojedziemy na bagna.

Park Narodowy Everglades utworzony w 1947 roku zajmuje prawie całą południową część półwyspu. Ma ponad 6 tys. km. kwadratowych powierzchni i jest największym obszarem dzikiej przyrody subtropikalnej w Stanach. Został utworzony dla ochrony ekosystemu lasów namorzynowych i prawdę mówiąc jest to jedyna rzecz z bogatego świata roślinnego wymienianego w encyklopedii, którą można odróżnić na pierwszy rzut oka. Reszta to morze trawy.

Naczytałam się zachwytów o tym jak co krok z zarośli wyskakują rzadkie okazy, a aligatory to się wprost na drodze rozdeptuje. Rzeczywistość jest trochę inna. Park to nie ZOO, zwierząt trzeba wypatrywać, czasem godzinami, o określonych porach roku i dnia w zależności od ich zwyczajów. I niekoniecznie pokrywa się to z godzinami otwarcia parku i organizowania wycieczek.