USA cz. II- Floryda z przyległościami.

18 maja, środa


Przez następne dwa dni przewidujemy trochę więcej adrenaliny, będziemy się lansować w Miami

Zjadamy paskudne śniadanie myśląc, że nie ma gorszej jajecznicy od tej właśnie. Ale to nie było prawdziwe stwierdzenie





















Dzisiejsza trasa

W planie mamy zrobić skok w bok i zobaczyć jak wygląda Daytona Beach, plaża która w rankingach stoi wysoko wśród florydzkich kąpielisk.

Dla nas to katastrofa, ale chcemy zobaczyć jak wygląda legalna i płatna (10$) „autostrada” na plaży. Zaglądamy więc z jednej strony…

Przejeżdżamy przez miasto wątpliwej urody…

Zaglądamy z drugiej strony…

I spadamy.

Amerykanie bardzo dbają o zieleń nasadzaną przy drogach lub na parkingach; to na parkingu przy autostradzie.

Się ciśnie na usta; plastik is fantastic.

Mijamy miejsca o znanych nam nazwach, ale nie wstępujemy.
Po prawej stronie ciągną się pogrodzone płotami mokradła.

FUX napisał(a):Się ciśnie na usta; plastik is fantastic.

Ale to dobrze, że nie wszystkim podoba się to samo

Czasem korzystamy z takiego pasa, jest nas dwoje






Na taki nie wjeżdżamy, bo nie daliśmy się naciągnąć na SunPass za 50$.






To oczywiście była dobra decyzja, bo do tej pory płatnej autostrady nie było. Korków też nie było, ale przewężenia i wypadki owszem.
Jednak przed Miami ruch zdecydowanie się wzmaga mimo czynnych sześciu pasów. Pojawia się czytelna informacja o odcinku płatnym.






Przygotowuję drobniaki i… nie wiem jak to wyszło, że nie zdążyliśmy zjechać na prawo do bramki. Stało się, pierwsza głupotka zrobiona.
Wypożyczalnia zadzwoniła już po naszym wyjeździe pod wskazany do kontaktu telefon naszych znajomych i poinformowali, że ściągną z karty 16,75$. Zrobili to 22 czerwca.

Miasto wita nas ulewą. Z nawigacją bez problemu trafiamy do norki, w której mamy się dzisiaj przespać. Ciemno, ciasno, wilgotno, rzeczy muszą leżeć na betonowej podłodze, a po umyciu się kurek zostaje w ręku. Ale cieszymy się, że mamy lokum bo w pobliżu wolnych miejsc nie ma, a my za to płaciliśmy już w listopadzie. Żeby sprawiedliwości stało się zadość trzeba dodać, że pościel i ręczniki były czyste. A ze względu na duży hałas (ruchliwa droga) na stoliku były przygotowane zatyczki do uszu.

Znowu ulewa pomieszała nam trochę szyki. Zaczynamy od bardziej egzotycznej części Miami, dzielnicy Little Havana, zlokalizowanej na przedmieściach. Mieliśmy zobaczyć gwarną i kolorową ulicę Calle Oho (Southwest 8th Street) z klimatycznymi kafejkami, w których z cygarami w ustach siedzą emigranci z Kuby i innych wysp Morza Karaibskiego. Zobaczyliśmy tylko krajobraz po burzy- połamane gałęzie, zatkane studzienki i opustoszałe ulice.

Ale widzieliśmy jak mieszkają.