USA cz. II- Floryda z przyległościami.

Plac Lafayette to bardzo fotogeniczne miejsce. Ładna fontanna wśród zieleni, a wokół atrakcyjne budynki.

Na takim tle dobrze prezentują się dorożki i kolorowe autobusy turystyczne. Podziwiamy, ale nie korzystamy. Miasto nie jest bardzo rozległe, ciągłe wsiadanie i wysiadanie wydaje nam się bardziej uciążliwe niż chodzenie piechotą. Poza tym prawie każdy budynek to cudo, które trzeba dokładnie zobaczyć.

Obiektem przy którym zatrzymują się wszystkie wycieczki jest St. John Baptist Cathedral ze strzelistymi wieżami. Kościół prawie całkowicie spalony w pożarze z 1898 roku, po 2 latach został odbudowany.

Przejażdżka do Charleston to tylko 170 km w jedną stronę.

Auto zostawiliśmy na parkingu pod centrum informacji turystycznej. Można tu dostać bezpłatne mapki i przyjrzeć się technice wytwarzania koszyków i innych ozdób z turówki. Sztuka wyplatania koszy przyszła wraz z niewolnikami z Afryki Zachodniej, jest to bardzo pracochłonne zajęcie. Surowiec rośnie na bagnach wzdłuż wybrzeży Karoliny Południowej. Takich stoisk z koszykami spotkamy jeszcze sporo.

Zobaczymy kolejne legendarne miejsce z ciekawą historią i elegancką architekturą. Założone w 1670roku przez osadników angielskich nazywane było małym Londynem. Położenie w rejonie o klimacie sprzyjającym uprawom i zakładaniu plantacji, przyczyniło się do rozwoju niewolnictwa. Charleston był wtedy głównym portem wyładunku niewolników.

Tu pierwsze spektakularne zwycięstwo w rewolucji amerykańskiej odniosły siły kolonistów, które pokonały wojska brytyjskie w Fort Moultrie.

Centrum historyczne położone na końcu półwyspu wyznaczonego przez rzeki Ashley i Cooper da się zwiedzić pieszo.

Zwiedzanie zaczynamy od domu Aiken-Retta, który zachował wygląd z roku 1860.

Po drodze mijamy Muzeum Historyczne; do zwiedzania udostępnione są też niektóre domy prywatne. Można urządzić wycieczki do historycznych fortów i w okolicy zwiedzić plantacje bawełny (m.in. tą, która grała w serialu „Północ -Południe”). Ale żeby zrealizować taki program trzeba tu zostać na tydzień. My mamy do dyspozycji tylko jedno popołudnie.

Ulica, którą maszerujemy to Meeting St. Przed nami po lewej ważna atrakcja miasta- stary rynek miejski, który ciągnie się przez trzy przecznice. Do pożaru w roku 1796 kompleks spełniał rolę ubojni i punktu sprzedaży mięsa wołowego.

To co można tu kupić zachwytu w nas nie wzbudziło, ale popatrzeć można. A klimatyzowane pomieszczenia targowiska pozwalają się trochę ochłodzić.

Nekropolie to raczej na końcu listy miejsc, które warto odwiedzać.
Ilość kiczu na straganach także nie mała, choć zapewne czasami cos oryginalnego przykuwa uwagę.

FUX napisał(a):Nekropolie to raczej na końcu listy miejsc, które warto odwiedzać.

Zgadzam się jeżeli chodzi o te współczesne. Ale stare, gdzie można pooglądać zabytkowe krypty, krzyże a nawet ładnie zdobione rozsypujące się żydowskie macewy, lubię oglądać. Mój mąż, podobnie jak Ty, nie podziela tych zainteresowań i bywa, że po cmentarzu biegam sama a on siedzi w samochodzie.

Po przejściu bazaru jesteśmy na West Bay St.

Stąd widać już The Baterry- betonowy falochron rzeki Cooper, który stanowi nadrzeczną promenadę.
Tu zaczyna się Waterfront Park ze słynną ananasową fontanną.

Ekskluzywne prywatne posiadłości mają stosowne dyskretne tabliczki.