USA cz. II- Floryda z przyległościami.

Wieczorem pojechaliśmy jeszcze zobaczyć jak wygląda rzeka na wysokości naszego hotelu. Było niestety już za ciemno żeby przyjrzeć się ukrytym w zieleni nadrzecznym posiadłościom.

Zwiedzałem z Wami parki w części pierwszej...to po nadrobieniu zaległości jestem i w drugiej...
Pozdrawiam

ajdadi napisał(a): po nadrobieniu zaległości jestem

Witaj, to tylko 3 dni Nowego Orleanu

15 maja, niedziela
Wyruszamy przed ósmą. Odcinek, który musimy pokonać to grubo ponad 1000 km. Można tak jak przyjechaliśmy- „dziesiątką” w kierunku Jacksonville, ale żeby było ciekawiej wybieramy wariant przez Montgomery.

Trochę żal opuszczać to naprawdę wyjątkowe miasto. Dobrze, że zobaczyliśmy w zasadzie wszystko na czym nam zależało.

Droga nie jest jakoś szczególnie interesująca, więc liczy się każde urozmaicenie krajobrazu.

Duże obszary to tereny rolnicze, głównie sady brzoskwiniowe i uprawy orzechów pecan oraz kilometrami ciągnące się „farmy” paneli słonecznych.

Zbliżamy się do celu, jest jeszcze jasno. Motel mamy za miastem i zjeżdżanie teraz do niego było by stratą czasu. Sprawdzam na mapie- autostrada „16” którą podążamy zaprowadzi nas wprost do zabytkowego centrum. Parking znajdujemy nad rzeką Savannach, tuż przy zabytkowych schodach prowadzących do nabrzeża. To nasza droga z miasta do noclegowni.

Savannah to kolejna perełka historyczna. Miejsce dziwne i tajemnicze, znane na świecie dzięki frywolnej książce Berendta „Północ w ogrodzie dobra i zła”. Żadne inne miasto nie ma takiej historii i architektury, a przede wszystkim planu przestrzennego. Zostało zbudowane w 1733 roku na planie ośmiu bloków, dzisiaj jest ich 21. Centralnym miejscem każdego z nich jest zielony skwer przez co zwiedzanie nie jest uciążliwe. Nowy Orlean spodobał mi się bardzo, ale to miejsce mnie zachwyciło. Odrestaurowane zabytkowe rezydencje zatopione w zieleni drzew morwowych i wiecznie zielonych dębów oblepionych mchem hiszpańskim, wybrukowane uliczki, romantyczne skwerki i placyki. Piękny kompleks miejski z niepowtarzalnym klimatem, kwintesencja amerykańskiego południa.

Lista obiektów, które na mapce miałam zaznaczone jako obowiązkowe, nie była długa.

Zaczynamy od First African Baptist Church, najstarszego murzyńskiego kościoła w Ameryce Północnej (z 1733 roku), który dzisiaj służy jako Centrum Edukacyjne Młodzieży.

Tłumek turystów kłębił się tylko na deptaku przy West St. JulianStreet, okupując ogródki knajpek. Tu też można było posłuchać muzyki na żywo. Dalej było prawie pusto.

W obrębie placu Presbyterium Church kręcone były niektóre sceny „Forresta Gumpa” np. spadające obok wieży piórko, które ląduje przy ławeczce, na której siedział bohater. Ławeczka stoi w Muzeum Historycznym.

Na Chippeva Square stoi pomnik najważniejszej osoby w Georgii czyli założyciela miasta Savannah.

Na cześć hrabiego Kazimierza Pułaskiego został założony w 1837 roku Pulaski Square. Pułaski przybył na prośbę Benjamina Franklina i był najwyższej rangi żołnierzem emigrantem. Zginął pod Savannach w 1779 roku.

O tej porze panuje tu już nastrojowy półmrok.

Zapalają się latarnie, zabytkowe budynki wyglądają tajemniczo i pięknie.