USA cz.1- Jak zdobywałam Dziki Zachód.

Nasza pętla po zachodnim wybrzeżu ma się dzisiaj zamknąć, wracamy do Los Angeles. Chociaż przez chwilę musimy popatrzeć na ocean, a niektórzy- dokonać ablucji. Niestety „1” ciągle zamknięta i do Big Sur dojechać się nie da. Woda ma cudny błękitny kolor, fale rozbijają się o klify a nad nimi unosi się delikatna mgiełka.

Droga skończyła się nam w rejonie Gordy. Dalej przejazdu nie ma, osuwisko nie naprawione już od kilku miesięcy.

Objazd do „101” prowadzi krętą drogą przez góry. Przejeżdżamy przez groblę, mijamy tereny wojskowe i oglądamy plantacje winorośli . Z tych regionów pochodzi słynne kalifornijskie wino; są tu też winnice, które można zwiedzić.

Trafiamy do knajpy prowadzonej przez weterana wojny w Wietnamie i jego żonę Niemkę. Zanim kobieta przygotowała obiad, opowiedział nam historię swojej rodziny popartą zdjęciami w kolorze sepii.

Jest piątkowe popołudnie i przed Los Angeles tworzą się korki. Na kąpiel zatrzymujemy się w Santa Monica, już po zachodzie słońca.

































Nocleg w Motel 6 blisko lotniska.

Pudelek napisał(a):oglądać relację z USA z samymi tylko skałami, wąwozami i parkami narodowymi byłoby nudna, a przede wszystkim nieprawdziwie to tak jakby pokazywać zdjęcia z Polski bez np. reklam wielkopowierzchniowych

hm..... zapewne masz rację.
Ale tak naprawdę to czym różni się ulica w San ... od ulicy np. w Warszawie. Tu ulica i tam ulica, służy do jazdy samochodem. To, że tam jest szersza to aż takie halloooo. Ze tam na budynkach są schody ewakuacyjne ... jakby to były gdzieś w Afryce to byśmy zapewne to obrzydzili. Są w USA - to misi być ok. Etam, nad byle "pierdołą" nie myślę się rozczulać. Jakiś tam historyczny most .....
W Europie przez nie jeden "ważny i historyczny" wielokrotnie przejeżdżałem i żeby nie internet i "ochy i achy" to bym do tej pory nie wiedział, że też tam byłem. Preferuję z umiarem.
Margaretka dobrze pisze .... skoro tam się już jest to dlaczego nie zobaczyć miasta ( nawet byłoby to niemożliwe). Pstryknąć zdjęcie, zaliczyć - Byłem. Jadę dalej ....

ulica w San od tej w Warszawie różni się tak jak np. Błędne Skały od widzianych tutaj skał z amerykańskich parków narodowych

zresztą ja akurat lubię miasta, w ogóle architekturę stawiam na równi z przyrodą, i dla mnie obrazki "z ulicy", czyli z miast, bardziej oddają ducha zwiedzanego kraju niż puste fotki tylko przyrody. Jak pisałem - sama relacja tylko z naturą, bez osiedli ludzkich i architektury, jest dla mnie nudna

No i lubię oglądać widoki znane mi z filmów

margaret-ka napisał(a):

Prawie jak w Plitvicach.

margaret-ka napisał(a):

Cip-cip-cip-cip…

Pozdrawiam

Pudelek napisał(a):ulica w San od tej w Warszawie różni się tak jak np. Błędne Skały od widzianych tutaj skał z amerykańskich parków narodowych
zresztą ja akurat lubię miasta, ..

Ja na takie "szczegóły" nie mam daru zwracania uwagi. Po prostu nie widzę tego. Tak mam i tego nie zmienię. Ty lubisz miasta ..... sam nie wiem co tu "mądrego" napisać. Zapewne jak lubisz to ...lubisz. Normalne.
W zasadzie ja też "lubię" miasto. Wszędzie mam blisko, spożywczak mam vis a vis ( na piechotę 15 metrów), reszta w małym promieniu. Super.

Bardzo ciekawa relacja.
Dobrze, że są ludzie, którym chce się (i mają na to czas! ) opisywać swoje podróże.
Można się spierać, czy w USA ciekawsza jest natura, czy architektura. Każdy ma jakieś preferencje i takie relacje pomogą mu poznać to co go interesuje i co ważne w wielu przypadkach zaplanować podróż.
Sam np. nie miałbym ochoty zwiedzać Alcatraz, ale uważam, że krytyka może zniechęcić piszących relacje, dlatego w większości przypadków po cichu sobie czytam to co mnie interesuje, a to co mnie nie interesuje po prostu pomijam.
Odnośnie USA to odbycie takiej podróży jest moim marzeniem i może kiedyś się uda. Podczyutuję więc relacje z tamtych stron. W tej relacji zaskoczony byłem obrazem "wnętrza" USA - często innym niż ten pokazywany w przewodnikach. A przeciez wiem, że ten pokazany przez Autorkę jest prawdziwy. Zdjęć z parków też nigdy za dużo.

Pozdrawiam

Vjetar napisał(a):

margaret-ka napisał(a):

Prawie jak w Plitvicach.

Tylko kolor coś nieplitvicki

Czytam od samego początku, po kryjomu...
Z ciekawością podglądam, choć mi USA się nie marzą, będę to będę, nie będę to nie będę na pewno płakać.
Podziwiam, że tak dużo zobaczyliście i że się udało to w dość sporej grupie - chyba większych kłótni nie było?

Wielka szkoda , że "Jedynka" była zamknięta ( najlepiej prezentuje się w letnie , słoneczne popołudnie , gdy jedziesz z południa na półoc , albo podczas sztormu - potrafi zachwycić )

Jazda "101" też może być ciekawa : baza NASA którą można zwiedzać , Krzemowa Dolina . . .


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):Jazda "101" też może być ciekawa : baza NASA którą można zwiedzać , Krzemowa Dolina . . .

Ano ciekawa, tylko trzeba mieć +tydzień

piekara114 napisał(a):Podziwiam, że tak dużo zobaczyliście i że się udało to w dość sporej grupie - chyba większych kłótni nie było?

Kłótni nie było, ale wymuszony kompromis był Tak jak tu na forum, jedni woleli dzikie wąwozy a inni miasta. Gdybym była tylko z mężem, przy większej dyscyplinie czasowej, zobaczyła bym jeszcze więcej. Za to w grupie było raźniej i weselej, co też ważne w takim dużym i obcym kraju.

ACandrzej napisał(a):Dobrze, że są ludzie, którym chce się (i mają na to czas! ) opisywać swoje podróże

Wspominki i powrót do miłych chwil, to taki rodzaj odstresowania po pracy
A jeżeli, dzięki tej relacji, chociaż jedna osoba uwierzy, że bez biura można- to tym bardziej warto coś pisać.

28 maja, sobota.


Kolejne dwa dni bez większych atrakcji turystycznych.


Rano hotelowy busik zawiózł nas na lotnisko. Do Nowego Jorku lecieliśmy liniami American Airlines. Można się odprawić i zarezerwować miejsce on-line. Przed wyjazdem nie miałam tej informacji, ale nie płaciliśmy dodatkowo za bagaż; gdyby był to tylko lot krajowy płaci się 25$/sztuka do 23kg.


Z lotniska zabiera nas znajoma, której nie widzieliśmy 20 lat. Jedziemy ponad godzinę na Long Island. Też ciekawe doświadczenie, zobaczymy z bliska jaki jest standard życia w amerykańskich domkach z elewacją z sidingu, które do tej pory oglądaliśmy tylko na filmach. Osiedle strzeżone, wjazd na kartę zbliżeniową. Soczyście zielone trawniki, służy im bardzo wilgotny klimat. Czysto. Domki nie są ogrodzone. Budowane z płyt pilśniowych tylko do 1-go piętra, bo ta licha konstrukcja więcej nie wytrzyma. A instalacja elektryczna w postaci plątaniny kabli leżącej na strychu to już mistrzostwo świata. Żaden nadzór w Polsce by tego nie odebrał. Tak mieszka klasa średnia. My zostajemy tu na dwa noclegi. Przygotowano dla nas królewskie powitanie; po 2-tygodniowej diecie nie możemy się najeść.

29 maja, niedziela.



Dla nas dzień na zakupy. Nie zdecydowaliśmy się na odległy Woodbury Outlet. Uznaliśmy, że taaaką kasę damy radę wydać na miejscu. I słusznie, bo dobrze nam poszło. Resztę zostawiliśmy w Macys na Manhatanie. W pobliżu centrum handlowego były jeszcze jakieś zabytki lotnictwa. Pogoda- ciepło i mokro, cały czas mżyło.















Wczoraj i dzisiaj poruszaliśmy się w tym obszarze.