USA cz.1- Jak zdobywałam Dziki Zachód.

Kończy się pierwszy tydzień naszej włóczęgi.
Suplement

Przedostatniego przywiało z Kanady...

Ekstra wyprawa. Śledzę z uwagą i zainteresowaniem

Piękne widoki.. Od razu przyszedł mi na myśl film "127 godzin". Chyba właśnie gdzieś w tych rejonach był nagrywany..

razpol napisał(a):Piękne widoki.. Od razu przyszedł mi na myśl film "127 godzin". Chyba właśnie gdzieś w tych rejonach był nagrywany..

Tak, był kręcony w Blue John Canyon, który jest bodajże częścią Canyonlands National Park, na terenie Utah.

margaret-ka napisał(a):Największa atrakcja tego dnia- Horseshoe Bend. Po drodze niewielkie wydmy i pustynna roślinność.
(...)
W tym miejscu rzeka Kolorado płynąca w kierunku jeziora Powell zawija się o 270 stopni w malowniczym kanionie Glen Canyon tworząc niepowtarzalny kształt podkowy. Nie ma tu żadnego szlaku prowadzącego w dół.

mz jedno z najpiękniejszych miejsc na ziemi, wystarczy mi podziwianie z góry, nawet tylko wirtualnie, ciężko byłoby odejść stamtąd

Świetne widoki

Dobry wieczór wszystkim. Lecimy dalej, cuda czekają.

21 maja, sobota.


Dzisiejsza trasa.

Wcześnie rano opuszczamy Page i jedziemy w stronę Wielkiego Kanionu Kolorado, jednego z najbardziej niesamowitych miejsc nie tylko w Stanach, ale i na świecie. Wymiary tej dziury w ziemi to 1,5 km głębokość, do 29 km szerokość i 446 km długość. Żeby zrobić sobie pieszą wycieczkę na dno i z powrotem, oprócz dobrej kondycji, trzeba mieć dwa dni czasu i z kilkumiesięcznym wyprzedzeniem zarezerwowany na dole nocleg. Do krawędzi można podjechać na dwa sposoby. Od północy- jest tam dziki i zalesiony płaskowyż na wysokości 2400m n.p.m. W maju może być jeszcze problem z przejazdem ze względu na śnieg. Tej opcji nie braliśmy pod uwagę.

Zmierzamy do krawędzi południowej- Grand Canyon S. Rim i kierujemy się do wioski Grand Canzon Village. Tylko tu można liczyć na parking. Do początku trasy widokowej Hermit Road długości 13 km podjeżdżamy niebieską linią bezpłatnego autobusu. Dalej można pieszo lub korzystając z czerwonego autobusu. Najbliższy okazał się bardzo zatłoczony, postanowiliśmy zrobić sobie krótki spacerek i wsiąść na następnym przystanku. O ilości wsiadających decyduje kierowca i mowy nie było o tym żeby się trochę ścieśnić i jakoś wepchnąć- tu każdy miał stać wygodnie.

Ach ten Kanion zawsze tam chciałem pojechać

Ciąg dalszy spaceru.













































Druga trasa widokowa, której nie widzieliśmy, to licząca 40 km Desert View Drive. Biorąc pod uwagę ogrom tego wszystkiego, pół dnia, które my tu spędziliśmy to tylko wstęp do jakiegoś przyzwoitego zwiedzania. Nie zrealizowałam planowanego lotu helikopterem na dno kanionu ( z wypiciem szampana na dole- tak mi się marzyło ), to moje pierwsze poważne odstępstwo od założonego planu wycieczki. Okazało się, że z naszej szóstki jestem jedyną chętną. Reszta tchórzem podszyta lub skąpa? Nawet mąż nie stanął w głosowaniu po mojej stronie. Ale ja tu kiedyś wrócę

marko350 napisał(a):Ach ten Kanion zawsze tam chciałem pojechać

Marzenia trzeba realizować

margaret-ka napisał(a):

marko350 napisał(a):Ach ten Kanion zawsze tam chciałem pojechać

Marzenia trzeba realizować

Trochę ciężko je zrealizować, ale może kiedyś spróbuję i zobaczę na żywo
A teraz śledzę dalej relację

Podsumowując GC jest rzeczywiście wielki i robi wrażenie . O to czy najładniejszy, chociażby z parków, które już widzieliśmy, można się spierać. Udział w rankingu wezmę jak kiedyś będzie mi dane obejrzeć całość, razem z północną krawędzią.

Tym razem musieliśmy się zbierać aby jeszcze w promieniach zachodzącego słońca obejrzeć Sedonę, ponoć miasto położone najładniej w Stanach. Nieprzypadkowo swoje posiadłości mają tu takie gwiazdy jak Madonna, Mike Tyson czy Johnny Depp. Można tam szybko przemknąć autostradą, ale my wybraliśmy malowniczą drogę 89A.. Kiedy wjeżdżaliśmy , słońce oświetlało rude skały. Piękne.