USA cz.1- Jak zdobywałam Dziki Zachód.

Dobry wieczór wszystkim, dziękuję za komentarze.

MRK napisał(a):Dokładnie TO .

TO przeczytałam dokładnie, wpadłam w kompleksy i potem długo się zastanawiałam czy powinnam się odzywać, skoro potrafię ledwie kilka zdań sklecić. A Ty to książki powinieneś pisać

Podobnie ze zdjęciami. Oglądam tu dzieła sztuki fotograficznej, a sama ledwie nauczyłam się zmniejszać żeby weszły na stronę; wklejam bez żadnej obróbki, takie jak udało się zrobić i to często przez szybę samochodu

mireks napisał(a):jak zniosą wizę to może....teraz nie będę się prosił.

Zależy ile masz lat. My raczej nie mogliśmy czekać

Jestem pod wrażeniem zdjęć...
Fajna relacja...

19 maja, czwartek.

Zadanie na dzisiaj.

Zmierzamy do Canyon de Chelly NM. Jest coraz wyżej i coraz zimniej. W nocy spadł świeży śnieg. Po raz kolejny przydają się zimowe kurtki z kapturem.
















Przyglądamy się osiedlom Indian. Część to szeregi jednakowych domków, reszta to indywidualnie stawiane przyczepy i baraki. Nie ma tu trawników, zieleni, ogródków. Ani jednego drzewka czy kwiatka. Są sterty śmieci, fruwające plastiki i ogólnie syf jak u Arabów.

Do zwiedzania wybieramy część południową i mimo deszczu ze śniegiem zaliczamy kolejne punkty widokowe. Bardzo nam się tu podoba. Po Bryce i Arches to jeden z ładniejszych parków; jest własnością Indian, ale wjazd bezpłatny. Skały z piaskowca mają wszystkie odcienie brązu i czerwieni. Jeżeli ktoś ma trochę czasu warto zejść na dół. Na White House Ruins Trail nie potrzeba przewodnika, na pozostałe szlaki trzeba go wynająć i zabrać ze sobą do auta (konieczny napęd 4x4), wykupić wycieczkę dżipem lub na pace ciężarówki. Na dole można obejrzeć jaskinie i opuszczone skalne wioski plemiona Anasazi.

margaret-ka napisał(a): ....czy powinnam się odzywać, skoro potrafię ledwie kilka zdań sklecić.

Przecież to jest PLUS.
Jak ktoś usiłuje pisać "powieść" ..... mnie tam na 100 % nie ma ( co jak co ale ble-ble mnie denerwuje i nie czytam). Winno być krótko, zwięźle, na temat.
Tak trzymaj.

woka napisał(a):Winno być krótko, zwięźle, na temat.
Tak trzymaj.

No to się dowartościowałam

margaret-ka napisał(a):

woka napisał(a):Winno być krótko, zwięźle, na temat.
Tak trzymaj.

No to się dowartościowałam

Trzymaj ..trzymaj. Z Twoich kilku zdań wiem więcej niż od innych ze dwie strony.

Dokładnie

Zgadzam się z woką,
twoje relacje są szczere, treściwe, bez lania wody i sztucznego upiększania

Wiem, że tam tam faktycznie jest

Ciąg dalszy mokrego spaceru.
Na jednym z punktów widokowych stał Indianin sprzedający suweniry. Były to jakieś znaczki- obrazki malowane na kawałkach skorup. Kupować nie zamierzałam, ale aparat wycelowałam w te dzieła, nie w sprzedającego. Niestety, nie pozwolił tego sfotografować.

margaret-ka napisał(a):TO przeczytałam dokładnie, wpadłam w kompleksy i potem długo się zastanawiałam czy powinnam się odzywać, skoro potrafię ledwie kilka zdań sklecić.

O ciekawej relacji, nie stanowią zdjęcia jak żyleta, ani ilość linijek tekstu pod nimi.

Nie powinnaś mieć żadnych kompleksów. Świetna wyprawa i bardzo fajna relacja. Keep going.

woka napisał(a):Jak ktoś usiłuje pisać "powieść" ..... mnie tam na 100 % nie ma ( co jak co ale ble-ble mnie denerwuje i nie czytam). Winno być krótko, zwięźle, na temat.

woka, to na pewno nie będziesz czytał mojej relacji, jeśli w ogóle kiedykolwiek ona powstanie.

Świetna relacja inna niż można zobaczyć w TV

Ze względu na paskudną pogodę rezygnujemy z drugiej części, Canyon del Muerto, która podobnie jak pierwsza ma ponad 30 km i udajemy się w stronę Monument Valley. Skrót trasą widokową Indian Route 59 prowadzi nas na kawę i lody do Kayenty. Po drodze mieliśmy możliwość obserwować akcję indiańskiej karetki pogotowia. Matka, mieszkająca zapewne gdzieś daleko w pustynnym terenie, musiała wyjechać na drogę asfaltową i dopiero tam wsiadła z dzieckiem do karetki.

marko350 napisał(a):Świetna relacja inna niż można zobaczyć w TV

No, to teraz dopiero urosłam

O tej drodze nie można powiedzieć, że jest tak piękna jak "12" w Utah, ale brzydko też nie było.