Upalny wrześniowy Peloponez 2012

Krewetkami zajmuje się Grzesiek, no bo zjada ich więcej .
Specjalizacji nie ma w tym żadnej , no bo wrzuca się je po prostu na rozgrzany olej, i tyle. Nawet solić nie trzeba .

dangol napisał(a):Krewetkami zajmuje się Grzesiek, no bo zjada ich więcej .

Teraz to nie jedna z nas pewnie podobnie pomyślała, że ja na to nie wpadłam, nie miałabym co robić w kuchni może sałatkę musiałabym zrobić bo te jem w większych ilościach.

dangol napisał(a):Specjalizacji nie ma w tym żadnej , no bo wrzuca się je po prostu na rozgrzany olej, i tyle. Nawet solić nie trzeba .

Jakie to proste, a ja tylko u Roberta M. w niedzielne przedpołudnia przyglądam się bez specjalnego zainteresowania.

Lidia K napisał(a):Teraz to nie jedna z nas pewnie podobnie pomyślała, że ja na to nie wpadłam, nie miałabym co robić w kuchni

W zwykłe, niewakacyjne dni, to głównie ja gotuję, chociaż nie jest to moje ulubione zajęcie. Grzesiek lubi gotować, ale zazwyczaj specjalnie nie ma na to czasu, wraca z pracy później ode mnie. Na wyjazdach najczęściej gotujemy współnie, ale na niektóre dania to on ma wyłączność . Ja natomiast zmywam gary, co nie jest specjalnym obciążeniem na wakacjach, a w domu robi to za mnie zmywarka.

Lidia K napisał(a):Ładnie Ci te zdjęcia z dojrzałą bawełną wyszły...

Kiedyś mieliśmy suchy bukiet z takimi wacianymi bombkami.

pzdr

longtom napisał(a): bukiet z takimi wacianymi bombkami

Idealne kurzołapy

Do granicy dotarliśmy bocznymi drogami przez Eginio, Alexandrię i Gefirę. Przy tej tej ostatniej trochę źle zjechaliśmy, więc przez spory czas zamiast główną drogą (póki co niepłatną) zmierzającą w stronę granicy Evzoni -Gevgelija, snuliśmy się jakimiś bocznymi asfallcikami, szukając wjazdu na właściwą trasę. Grzesiek był na mnie wściekły, bo to ja pokręciłam z tym zjazdem… W końcu jednak trafiliśmy tam, gdzie powinniśmy , a niewiele później przed nami pojawila się granica.

Sznureczek samochodów przed bramkami nie był specjalnie długi, była więc nadzieja na w miarę płynny wjazd do Macedonii. Ale nadzieja jest matką głupich, to wie każdy. Nie przewidzieliśmy, że greccy celnicy urządzą sobie strajk akurat w tym momencie… Kolejka stanęła, pojawiły się informacje, że przyjdzie nam tam spędzić nudną godzinę… No to z nudów , przyglądałam się autom przed nami, żeby ocenić, jakie nacje trafiły na to, co my. No i…..... SZOK!

kulka53 napisał(a): Po prostu szok, że coś takiego naprawdę może się przydarzyć, bez wstępnego umawiania, kontaktu smsowego czy jakiegokolwiek innego, znając się wyłącznie z forum...

dangol napisał(a): (...) No to z nudów , przyglądałam się autom przed nami, żeby ocenić, jakie nacje trafiły na to, co my. No i…..... SZOK!

kulka53 napisał(a): Po prostu szok, że coś takiego naprawdę może się przydarzyć, bez wstępnego umawiania, kontaktu smsowego czy jakiegokolwiek innego, znając się wyłącznie z forum...

Co prawda, przed wyjazdem pisaliśmy na forum na temat ewentualnego wzajemnego wypatrywania swoich aut gdzieś na drogach…

kulka53 napisał(a): Wygląda na to, że po jednorocznej "rozłące" znów będziemy z Danusią wrześniowe wakacje spędzać w tym samym kraju . Pilnie będziemy więc wypatrywać na greckich (i nie tylko) drogach auta z DW.....

dangol napisał(a): Ja również będę wypatrywać Waszej Skodzinki, być może nasze trasy gdzieś się spotkają

Jednak jakoś nie bardzo wierzyłam, że takie spotkanie w trasie faktycznie może się przydarzyć. Chociażby dlatego, że ja z daleka widzę tak sobie, więc na to, że zidentyfikuję jadące auto, szans raczej nie było. Jedyną możliwością było zatrzymanie się gdzieś w tym samym miejscu, w tym samym czasie – ale to przecież nierealne . W każdym bądź razie tak myślałam kiedyś .

Kolejnym zbiegiem okoliczności był fakt, że Kulki ze względu na połączenia promowe musiały odpuścić zdobywanie Maglića… My natomiast doszliśmy do wniosku, że greckie wakacje skracamy o jeden dzień, aby zdążyć na doroczne winobranie (w zasadzie, to na jego część, ale zawsze to coś) u Kapitana, gdyż jak dotąd przez kilka ostatnich lat nigdy nie przepuściliśmy tej imprezy .

Sami więc widzicie, że szans na to spotkanie nie było!

Wirtualnie znamy się już kupę czasu, w realu mieszkamy od siebie blisko, ale jakoś nie było sprzyjającej okazji, żeby wcześniej uścisnąć sobie dłonie. Dlaczego miało to się przydarzyć właśnie tak daleko od Wrocławia ???
Może dlatego, że od lat przez kolejne wrześnie (z wyłaczeniem roku 2011) niemalże deptaliśmy sobie po piętach , zwłaszcza w Chorwacji… To nie mógł być przypadek, zarówno wcześniejsze podróże, jak i to „graniczne spotkanie” .

dangol napisał(a): trzymam kciuki za udaną wyprawę oraz ewentualne spotkanie gdzieś w świecie

Kciuki trzymałam jak należy



Gdy już udało się wjechać do Macedonii, zaczęliśmy od wydawania kasy na stacji paliw. Zostało nam pieniażków na kilka litrów z tego, co wybraliśmy w bankomacie jadąc do Grecji. Ponieważ nie zamierzaliśmy zatrzymywać się na jedzenie ani na kawkę (tę zaparzyliśmy sobie na granicy w oczekiwaniu na zakończenie strajku ), więc gotówka nie była nam potrzebna. Potem się okazało, że jednak by się przydała… Kilka dni wcześniej Macedończycy zaprzestali pobierania opłaty za autostradę w ero, na bramkach trzeba było płacić tylko w ichniej walucie. Gotówki już nie mieliśmy, zapłaciliśmy kartą… Nią zresztą tuż przed wjazdem do Serbii zapłaciliśmy za kolejne tankowanie – tym razem na full , gdyż macedońskie paliwko było zdecydowanie najtańsze, więc jakże moglibyśmy nie skorzystać? Wystarczyło nam na spory odcinek trasy – kolejna porcja dla autka była potrzebna dopiero na Słowacji, tuż przed czeską granicą.











Nie licząc kilku krótkich postojów (w tym jeden był na ostatnią pogawędkę z Kulkami), dłuższy odpoczynek zrobiliśmy sobie dopiero przed Belgradem, gdy nadeszła pora na usmażenie zakupionych rano rybek .





Potem tylko nudna jazda po ciemku, jak najdalej się da… Gdzieś na wysokości Suboticy trzeba było jednak zatrzymać się na parkingu na krótką drzemkę, ale dzięki temu na Węgrzech nie zatrzymaliśmy się zaraz po przekroczeniu granicy, lecz kilkadziesiąt kilometrów dalej. W sumie może dałoby się pojechać jeszcze trochę , ale odpuściliśmy… Dzięki temu, w sobotę rano wstaliśmy wyjątkowo wcześnie , jak na nas, oczywiście . Tylko jednak dlatego, że nocleg na parkinu przy autostradzie nie jest ani trochę komfortowy…

Trasa (dzień 14) wyniosła 935 km.



A – Pydna B – Makrygialos C – Alexandria D – granica Evzoni / Gevgelija D – nocleg na stacji paliw gdzieś przed Kiskunfélegyháza

Czas podróży wyniósł około 14 godzin - licząc od Makrygialos razem z odsapkami, przewą na jedzenie, postojami na granicach.

dangol napisał(a):

Wypisz, wymaluj Makłowicz w podróży...

pozdr

dangol napisał(a):Sami więc widzicie, że szans na to spotkanie nie było!

Gdyby nie strajki, czy przerwy w pracy greckich strażników na granicy nie byłoby tego spotkania. Sama gęba się uśmiecha na wspomnienie tej chwili. Jest więc jeden plus greckiego kryzysu.

A kolacyjna rybka wygląda tak apetycznie, no dobrze, że jutro piątek. Pomyślę i ja o rybce z patelni.
Miałam jeszcze napisać o bukieciku z bawełny. Pomysł do zrealizowania, niech mi się jakieś pole bawełny na drodze pojawi.

Nasza skromna, samotna gałązka bawełny przywieziona została już 2 i pół roku temu z wielkiego pola pod Orchomenos... rzeczywiście, trochę się już zakurzyła

W tym roku właśnie podczas powrotu przez "rolnicze zagłębie" Grecji (czyli tereny pomiędzy Lamią a Larisą, a także ciut bardziej na południe) trafiliśmy na bawełniane żniwa . Pobocza miejscami zasłane były białym puchem który zwożony jest ogromnymi okratowanymi przyczepami na wielkie zadaszone place. Fajnie wyglądały tam białe hałdy... trochę jak pozgarniany śnieg, gdy trochę za dużo go we Wrocławiu napada

Następnym razem pomyślimy o większym bukiecie

Fajnie że poczekałaś na nas z tym odcinkiem (i z fotką ). Ta czerwono-biała "plama" na tylnej szybie Skody to naklejka na jaką można się czasem załapać płynąc promem... nas oklejono na Ekaterini. Dumnie woziłem ją aż do czasu pierwszych mocniejszych opadów śniegu , widać trwałości greckiego kleju nie przewidziano na srogie północne zimy .
Ale nie zginęła - przykleiłem do szybki jednego z domowych mebli .
Może w tym roku też na jakąś się załapiemy

dangol napisał(a):Do granicy dotarliśmy bocznymi drogami przez Eginio, Alexandrię i Gefirę

A tu mnie zaskoczyłaś
My parę razy już jechaliśmy tym "objazdem" , ale skąd u Was taki pomysł?
A w Gefirze właśnie zawsze celowo "źle" skręcaliśmy , tym razem po raz pierwszy pojechałem tą namiastką autostrady do Evzoni. Nawierzchnia trochę kiepska, ale ogólnie szybciej i wygodniej się jedzie niż przez Polikastro.

Grzesiek jest niesamowity. Grześkowa winna być wniebowzięta, że ma takiego męża.

kulka53 napisał(a): A tu mnie zaskoczyłaś
My parę razy już jechaliśmy tym "objazdem" , ale skąd u Was taki pomysł?

Stwierdziliśmy, że autostradami jeszcze się tego dnia najedziemy , droga z Makrygialos przez Alexandrię sama rzuciła się w oczy . To gdzieś przy niej były te bawełniane pola, okratowane przyczepy z białym puchem też widzieliśmy .

Lidia K napisał(a): Miałam jeszcze napisać o bukieciku z bawełny. Pomysł do zrealizowania, niech mi się jakieś pole bawełny na drodze pojawi.

Wzięliśmy kilka „bukietowych” gałązek, ale zostawiliśmy na winobraniu - uzupełnione co nieco, zdobią dom naszych przyjaciół. Ja na ten rok mam u siebie kaszubskie kurzołapy wrzosowo-kocankowe .

janusz.w. napisał(a): Wypisz, wymaluj Makłowicz w podróży...

A jakbyś jeszcze miał okazję posłuchać go w trakcie kilunarnych epizodów ...

darek1 napisał(a): Grześkowa winna być wniebowzięta, że ma takiego męża.

Czy kiedykolwiek twierdziłam, że nie jestem

Sobota i niedziela, 29 -30 września

Kilka minut po 8-mej byliśmy już w drodze, ale niewiele później zatrzymaliśmy się na śniadanie w restauracji na parkingu koło Lajosmizse (za Kecskemét), na „sypialnym” parkingu nie było przybytku z jedzeniem. Wydaliśmy prawie całą resztę posiadanych forintów, ale za to śniadanie mieliśmy obfie – musiało nam wystarczyć na kilka godzin, do momentu gdy dotarliśmy na winobranie…



Przez Węgry sunęliśmy autostradą, przez Słowację i Czechy - już nie.

Bratysława:





Strážnice – fotki ustrzelone przez sentyment do ostatniej rowerowej morawskiej majówki :





Gdzieś przed Vrbnem pod Pradziadem – już jesiennie…



Na winobraniu zameldowaliśmy się kwadrans przed 18-tą. Główne sobotnie prace nas tym razem ominęły, ale na imprezkę zdążyliśmy. W zamian za gościnę, weszliśmy z greckim ouzo (takie symboliczne pożegnanie wakacji ) i czeskim burczakiem prosto z winnych Moraw , aby tematycznie związać się z trwającym od rana świętowaniem …























We własnym domu bylismy dopiero w niedzielę, około godziny 18:30.

Trasa (dzień 15 i 16) wyniosła: 640 km + 115 km.



A – nocleg na Węgrzech B – Bratysława C – Strážnice D - Vrbno pod Pradědem E – Wrocław


Dziękuję za Wasze towarzystwo w naszej podróży i pozdrawiam serdecznie w imieniu swym własnym i Grześka.




KONIEC!

dangol napisał(a):KONIEC!

Prawda, że można poczuć pewną ulgę?
Żal, wiadomo, że też, w końcu to takie bardziej definitywne zakończenie wakacji

Ale jakie cudowne winogronka nam na koniec zaserwowałaś
Takie same jak pojadaliśmy sobie w Grecji....

Dziękuję za wspólną podróż w której tak wiele punktów pokrywało się z tym co już znaliśmy i teraz mogliśmy sobie powspominać. W dobrym towarzystwie czas szybko mija i na pewno nie jest stracony