Ucieczka od smogu czyli marcowa Ustka i...Jastrzębia Góra

elka21 napisał(a):

krakusowa napisał(a):To niebo nie wróży nic dobrego, szkoda bo został nam tylki jeden dzień pobytu w Ustce

Na tyle pogodnych dni w trakcie całego pobytu, ten jeden mógł się trafić trochę brzydszy.

I był

elka21 napisał(a):Nie możecie, a nawet nie macie prawa narzekać

No przecież aż tak bardzo nie narzekam

Rano za oknem deszcz

I cóż robić w tak pięknie rozpoczętym dniu???
Możemy cały dzień spędzić w hotelu m.in na basenie lub gdzieś pojechać poszukać lepszej pogody.
Oczywiście wybieramy tą drugą możliwość Przeciez przyjechalismy tu by pooddychać jodem

Po krótkiej naradzie postanowione. Jedziemy do Łeby
Byliśmy tam chyba ze dwadzieścia lat temu...
Zobaczymy co się tam zmieniło

Gdzieś po drodze

I juz jestesmy w Łebie, dobra wiadomość jest taka, że przestało padać




Rozgrzewającą herbatkę pijemy w towarzystwie pirata

Dochodzimy do falochronu wschodniego i idzeimy w stronę plaży













Szaro, buro, mocno wieje
Jedziemy dalej

Po krótkiej podróży jesteśmy u celu


tu można poczytać o historii powstania muzeum,
http://www.muzeumkluki.pl/

Kilka informacji o Klukach

Kluki (także Kluki Smołdzińskie, słowiń. Kláhi jak i Kláčicä, kaszb. Klëczi, niem.: Klucken) – dawna wieś słowińska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Smołdzino, na Wybrzeżu Słowińskim i nad jeziorem Łebsko (obszar Słowińskiego Parku Narodowego).
W 2011 wieś liczyła 95 mieszkańców.
Założona w XVI w. jako wieś Otok (Wottok, Wittock). Pod koniec XVIII w. wieś rozbudowano i zmieniono nazwę na Kluki (od nazwiska pierwszych mieszkańców). Jednocześnie wieś rozbudowała się na południe, dając początek nowym osadom (dziś nieistniejącym): Kluki Ciemińskie, Kluki Żeleskie i Pawełki.
Osada rybacka z zachowaną XVIII i XIX-wieczną zabudową ryglową (szkieletową), chałupy ryglowe kryte strzechą lub gontem. Za wsią, przy drodze w kierunku Czołpina cmentarz słowiński założony w XVIII w., wpisany do rejestru zabytków w 1987 r. Do początku lat 1970. wieś zamieszkiwała autochtoniczna ludność pochodzenia słowińskiego. Dzisiaj pozostało zaledwie kilku autochtonów. info z wikipedii

Teraz wieś liczy ok 80 mieszkańców i wszyscy są przyjezdni - tę informację przekazała nam przewodniczka.

I jeszcze słów kilka o dawnych mieszkańcach Kluk
Słowińcy to historyczna grupa etnograficzna, będąca w istocie odłamem ludności kaszubskiej, zamieszkującej do czasów powojennych tereny nad jeziorami Gardno i Łebsko. Posługiwali się oni gwarą słowińską, wchodzącą w skład dialektu północnokaszubskiego języka kaszubskiego.
Po roku 1945 Słowińcy, traktowani jako Niemcy, zamieszkujący przed wojną ziemie niemieckie i posługujący się językiem niemieckim, byli szykanowani i wysiedlani. Wielu z nich zmuszono do emigracji do Niemiec. Nie wszyscy jednak zostali wysiedleni; dzięki różnym zabiegom udało się zatrzymać migrację ludności ze wsi Kluki - około 100 osób, jednak w większości wyemigrowali oni do Niemiec w latach 70. XX w.za wikipedią
Potomkowie Słowińców ( wg przewodniczki ) przy różnych okazjach odwiedzają Kluki.

Kupujemy bilety i oglądamy

Kluki znamy w szacie zimowej i bardzo nam się tam podobały stare chałupy z przyprószonymi śniegiem dachami.

Łeba na Waszych zdjęciach zaprezentowała się bardzo ponuro (pogoda tego dnia jak widzę Was nie rozpieszczała), ale wiem, że Łeba w słońcu ma zupełnie inne oblicze. Ps. Osobiście bardzo ją lubię, bo każdy znajdzie tam coś dla siebie

Z tego muzeum też mam gdzieś zdjęcia z przed chyba 20 lat Mimo że w Łebie ostatni raz 2 lata temu byliśmy

Nefer napisał(a):Kluki znamy w szacie zimowej i bardzo nam się tam podobały stare chałupy z przyprószonymi śniegiem dachami.

Oj, to na pewno było pięknie.
Niestety brak słońca podczas naszego pobytu spowodował, że wszystko było szare i bure

Sara76 napisał(a):Łeba na Waszych zdjęciach zaprezentowała się bardzo ponuro (pogoda tego dnia jak widzę Was nie rozpieszczała), ale wiem, że Łeba w słońcu ma zupełnie inne oblicze. Ps. Osobiście bardzo ją lubię, bo każdy znajdzie tam coś dla siebie

Jak przez mgłę pamiętam nasz pobyt w Łebie, ( była to II połowa sierpnia 1997 r.), mieliśmy przez dwa tygodnie non-stop piękne niebo, słońce i bardzo wysokie temperatury.
Łeba tętniła życiem i była bardzo kolorowa. Wtedy bardzo mi się spodobała
Cóż brak słońca i przenikliwe zimno spowodowało, że tym razem Łeba nie zrobiła na nas dobrego wrażenia.

Beata W. napisał(a):Z tego muzeum też mam gdzieś zdjęcia z przed chyba 20 lat Mimo że w Łebie ostatni raz 2 lata temu byliśmy

20 lat temu będąc w Łebie, muzeum w Klukach nam uciekło ( przez pogodę, prawie całe dni spędzaliśmy na plaży )
Natomiast wybraliśmy się na ruchome wydmy w Słowińskim Parku Narodowym. To było niesamowite przeżycie, z nieba lał się żar,
a my na wydmach

A wydm to nie odpuszczam jak jestem w okolicy. W sumie byłam tam od dziecka wiele razy i zawsze robią na mnie ogromne wrażenie. Zdecydowanie mój nr 1 nad Bałtykiem

Beata W. napisał(a):A wydm to nie odpuszczam jak jestem w okolicy. W sumie byłam tam od dziecka wiele razy i zawsze robią na mnie ogromne wrażenie. Zdecydowanie mój nr 1 nad Bałtykiem

My tym razem odpusiliśmy
W dniu wycieczki do Łeby było zimno, co chwilę siąpił deszcz
A wcześniejsze dni były okropnie wietrzne

W skansenie co roku odbywa się tzw. Czarne Wesele - impreza otwierająca sezon turystyczny w Klukach. Pierwszy raz zostala zorganizowana w 1995 roku. Podczas imprezy odbywa sie konkurs kopania torfu


Organizowana jest również impreza...

Jestem już nieco starsza w tym gronie więc pamietam takie makatki w domach moich babć

Było jeszcze hasło "Zimna woda zdrowia doda"

Pamiątkowe zdjęcie.... razem

W skansenie żyją zwierzęta, konie, barany, drób...
Niedawno pojawił się na świecie źrebak
http://www.muzeumkluki.pl/aktualnosci-240.html

Jestem zodiakalnym baranem ........ spotkałam bratnią duszę

Jedziemy w kierunku wieży widokowej, ale do niej nie docieramy
Zwiedzając skansen zmarzłam na kość i muszę posiedzieć w aucie z włączonym ogrzewaniem.
Niestety karczma w Klukach jest jeszcze nieczynna i gorąca herbata nie wchodzi w grę.
Zdjęcia zrobiłam przez spuszczoną szybę




Wracamy i za chwilę zatrzymujemy sie przy cmentarzu

Cmentarz w Klukach - miejsce pochówku ludności wsi Kluki (Kluki Smołdzińskie oraz nieistniejące już Kluki Żeleskie). Założony w końcu XVIII wieku jest dzisiaj jedynym zachowanym cmentarzem słowińskim. I jednym z nielicznych zachowanych na Pomorzu cmentarzem z okresu przedwojennego. W 1980 r. został zamknięty dla pochówków, a w 1991 r. uznany za obiekt zabytkowy i włączony do Muzeum Wsi Słowińskiej w Klukach Oddziału Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku. Figuruje w rejestrze zabytków. Powierzchnia cmentarza wynosi 2730 m2. Obecnie na cmentarzu zachowanych jest 145 obiektów, w większości pochodzących z pierwszych dwóch dziesięcioleci XX wieku. Są to nagrobki kamienne, drewniane i żeliwne. Najciekawszymi obiektami są żeliwne krzyże, których jest 83 sztuki. Krzyże te pochodzą z końca XIX i pocz. XX wieku (najstarszy ok. 1880 r.), powstawały na zamówienie w odlewniach w Słupsku i Sławnie, prezentują kilkanaście typów wzorów odlewniczych, niektórych unikatowych w skali Pomorza. Cmentarz jako część muzeum jest świadectwem przeszłości tej ziemi, zawiera cenne informacje o jej mieszkańcach, dokumentuje i ukazuje zmiany w pisowni słowiańskich nazwisk tej ludności na przestrzeni dziesięcioleci. Ostatni chowani na nim potomkowie ludności słowińskiej czuli się Niemcami i taką samą przynależność do narodu niemieckiego mają ich potomkowie, którzy dzisiaj na cmentarz przyjeżdżają z Niemiec. Cmentarz jest świadectwem skomplikowanej i trudnej historii ziemi pomorskiej i jej ludności.info ze strony skansenu




Droga powrotna prowadzi przez lasy, bagna....






I opuszczamy Słowiński Park Narodowy

Po przyjeździe do Ustki idziemy pożegnać się z morzem Jutro rano już niestety wyjeżdżamy





A w sobotni ranek znowu leje Ustka płacze,że wyjeżdżamy.

Zostały nam jakieś kawałki chleba, podjeżdżamy do portu by nakarmić nimi mewki


Po drodze ( tuż przed Słupskiem) zauważamy taki oto budynek a na nim szyld

Robiąc szyld chyba się pomylili

A potem przez całą drogę mamy taką pogodę


Robimy krótką przerwę na kawkę


Wracamy do Krakowa z międzylądowaniem w Nowym Dworze Mazowieckim u kuzynostwa Janusza.
Nasza krótka wyprawa nad Bałtyk dobiegła konca. Była to bardzo udana wyprawa. Jak wszystko się poskłada, w przyszłym roku też wylądujemy w lutym lub marcu gdzieś nad morzem.

Kończąc te wypociny dziękuję wszystkim za obecność bardziej lub mniej aktywną

Zapraszam do swojej nowej relacji o weekendzie majowym
majowka-2017-osijek-vukovar-eger-t52112.html

Dzięki za zimową Ustkę, inna niż moja wrześniowa, ale także pusta.... No i jednak wydmy i lasy nad samym morzem mamy najładniejsze na świecie

Ja dziękuję, za przypomnienie mi, jak wygląda nasze morze, bo nie byłam nad nim już sześć lat .
Kiedyś, gdy człowiek nie zasmakował Chorwacji, było ono obowiązkowym punktem letniego urlopu. Fakt, że pogoda nie zawsze dopisała, ale chętnie bym posłuchała krzyku mew i szumu morza, których w Chorwacji jednak nie ma
Pozdrawiam