Tym razem przez BiH, ale nadal na Hvar-St.Grad, Sv.Nedjelja

Jesień już w pełni. Lawenda w ogrodzie przycięta i osłoniona, zimę powinna więc przetrwać. Wiosną będzie wyznaczać termin kolejnego wyjazdu, jak zakwitnie…pora się pakować. Teraz czas na może mniejszą frajdę, jaką daje sam wyjazd, ale niewątpliwie terapeutyczny wpływ wakacyjnej relacji z podróży. Bo dobre wspomnienia trzeba pielęgnować, a wspomnienia z Chorwacji zawsze są dobre. Coś jest w tych Bałkanach, że im bardziej się je poznaje, tym większy pozostaje niedosyt.

Dobrze jest czasem powspominać miłe chwile. Aby odpocząć od codzienności, od problemów, od pracy. Ale zabrałem się za tą relację, żeby odpocząć również od czegoś innego. Od powrotu z wakacji zacząłem interesować się tematem wojennej historii Bałkanów. Dużą zasługę miała relacja z podróży RAUL`a73 sladami-wojen-od-vukovaru-po-srebrenice-t42668.html , którą serdecznie polecam. Zachęcam też do przeczytania książek zawartych w bibliografii tejże relacji. Lektura warta przeczytania, pod warunkiem że mamy na to chęć. Jest to temat o którym trzeba rozmawiać, ale nie jest łatwy do ogarnięcia.

Aby zażyć trochę relaksu postanowiłem napisać coś o naszych wakacjach. Bo co jest lepsze niż Adriatyk, palmy i 30 stopni w cieniu?

Tegoroczny wyjazd do Chorwacji był naszym trzecim. Zeszłego lata zdążyliśmy już poznać wyspę Hvar, ale jak pisałem wyżej, niedosyt pozostaje. Tym razem plan był taki żeby spędzić 4 dni w znanym nam już miejscu, czyli Stari Grad, a pozostałe 5 dni na południowej stronie wyspy – wybór padł na miejscowość Sv.Nedjelja.
Już po pierwszym wyjeździe do Chorwacji interesowała mnie pozostała część Bałkanów. Tym razem postanowiłem zaspokoić chociaż trochę tej ciekawości. Wybrałem trasę:

Białystok – Warszawa – Kraków – Presov – Kosice – Miskolc – Budapeszt – Osijek – Bosanska Gradiska – Banja Luka – Jajce – Mostar – Drvenik – Hvar.

O trasie przez Bośnię i Hercegowinę czytałem dużo dobrego. Że jest piękna, malownicza, choć powolna. Moje wrażenia przerosły oczekiwania, szczególnie, że byłem kierowcą. Jadąc przez BiH nie można przegapić krętych wąwozów, licznych rzek, surowych tuneli i malowniczych pejzaży. Za to lepiej nie przegapiać kamieni na drodze i miejscowych kierowców. Zdarzało się to rzadko, ale pot na czole pozostawał. Droga przez BiH wiedzie początkowo płaskim terenem przez teren Republiki Serbskiej. Jest nawet fragment autostrady po przekroczeniu granicy, przed Banja Luką. W lipcu nadal był bezpłatny. Jednak już za Banja Luką droga zaczyna prowadzić wąwozem wzdłuż rzeki Vrbas. Tak docieramy do pierwszego noclegu, czyli miasta Jajce. Ze względu na trudy podróży, ograniczamy się do znalezienia lokum i jedzenia w restauracji nad J.Plivska.


Samej miejscowości Jajce niestety nie zwiedziliśmy. Czasowo ograniczał nas ostatni prom na Hvar, a do przejechania jeszcze trochę zostało. Na tych drogach średnia prędkość nie jest imponująca, a możliwości do wyprzedzania nie ma za dużo. Pogoda była na szczęście bardzo słoneczna, więc śpieszyć się nawet nie chciało.
Rano przed wyjazdem zdążyłem zwiedzić tylko okolice kempingu, czyli nieużywane już drewniane młyny i Jezioro Plivska.

Kąpiel w tym jeziorze różni się trochę od kąpieli w Adriatyku...woda jest zdecydowanie zimniejsza.

Jakieś 20 km przez miejscowością Jajce przekroczyliśmy granicę Republiki Serbskiej. Teraz jedziemy przez tereny Federacji Bośni i Hercegowiny. Droga nadal wije się w górę wzdłuż rzeki Vrbas. Z czasem wjeżdżamy w płaską dolinę w okolicy Bugojno.

Dalej zmierzaliśmy na południe w kierunku Mostaru.

Zwiedzanie Mostaru zaczęliśmy dość niefortunnie. Najpierw zrobiliśmy rundę wokół centrum, wąskimi, jednokierunkowymi drogami, to z jednej, to z drugiej strony rzeki, nie bardzo wiedząc, gdzie szukać postoju. W końcu wróciliśmy na dużą, znajomą już ulicę i znaleźliśmy parking bardzo blisko Starego Mostu. Parking był „prywatny” i jak się później okazało dość drogi, ale lokalizacja dobra. Po drodze niestety zniknęli gdzieś jadący za nami znajomi. Piechotą wróciłem ich szukać, choć niełatwo odnaleźć się w mieście, które znam od 10 minut. Okazało się, że samochód znajomych zdechł na światłach, z pomocą przechodniów zepchnęli je na pobocze, po czym odpoczął sobie i ozdrowiał…do końca wakacji więcej nie kaprysił.

Po zaparkowaniu drugiego samochodu ruszyliśmy szybko zwiedzać Mostar.

Mi osobiście Mostar bardzo się spodobał. Po naszym dość szybkim zwiedzaniu czuję spory niedosyt. Ograniczyliśmy się do zwiedzania Starego Mostu i okolic, bez zwiedzania minaretów i mniej uczęszczanych zakątków. Bardzo chciałbym zobaczyć Mostar po zmroku…może kiedyś.

Dalsze ujęcia Mostaru.

Mostar ....

pięknie się zaczyna

Te drewniane "mini młyny" to fajna ciekawostka.

Pozdrawiam

Ze względu na to, że pora była już popołudniowa, a trzeba było zdążyć na prom i przejechać całą wyspę Hvar, plan wycieczki trzeba było skrócić. Dylemat powstał przy wyborze Medjugorje, a wodospady Kravica. Tu niestety zostałem przegłosowany i tak oto wodospady Kravica przeszły do przyszłych planów.


W Starim Gradzie mieliśmy zrobioną rezerwację, ale po udaniu się do agencji turystycznej okazało się, że właścicielka się pomyliła i już kogoś zameldowała w naszym apartamencie. Po korekcie ceny dogadaliśmy się z agencją, że ten nocleg spędzimy w mniejszym, a następnego dnia przeniesiemy się do naszego. Ostatecznie też trafiliśmy do innego niż zamawiany w necie, choć o podobnym standardzie. Właścicielka domu, w którym mieszkaliśmy, dość luźno podchodziła do znaczenia rezerwacji poszczególnych apartamentów. Trzeba jednak przyznać, że lokalizację ma niezłą.

A to widoki z tarasu w dzień

Chętnie poczytam o znajomych miejscach:
- w zeszłym roku było Mostar, Kravica, Poctelj, Blagaj i Rejon Peljesaca
- w tym roku wyspa Hvar.

Chętnie poczytam i ja
i pooooglądam
szczególnie Hvar

pozdrawiam

Stari Grad poznaliśmy już w zeszłym roku. Spędziliśmy tam bardzo miły i przyjemny urlop. Jest to dość duże miasteczko, ale bardzo klimatyczne. Miłośnicy starych murów, wąskich kamiennych uliczek i urokliwych zaułków, nie powinni być zawiedzeni. Szczególnie po zmroku jest to bardzo przyjemne, gdy dyskretne oświetlenie uliczek odbija się w błyszczących, wyślizganych przez miliony butów, kamieniach. Dużą zaletą jest fakt, że w Stari Gradzie taki spacer po starym mieście nie wiąże się z przeciskaniem między turystami lub wciściętymi, w każdy kąt stolikami restauracji. A w niektórych miastach Chorwacji tak bywa. Jest oczywiście kilka konob, niektóre bardzo dobre, ale według mnie nie ma tam dużego tłoku, tak jak dla porównania Primosten. Tak było przynajmniej na początku lipca.

Ze Stari Gradu za dużo zdjęć tegorocznych nie mam. Więcej robiłem w zeszłym roku, do obejrzenia w poprzedniej relacji. Spędziliśmy tam 4 dni, odwiedzając stare kąty.





Ze względu na to, iż Stari Grad położony jest w zatoce, plaże nie są najmocniejszym atutem tego miejsca. Ze względu na dzieci chodziliśmy na plażę obok hotelu, ale jak ktoś chce trochę więcej intymności można podejść dalej i znajdzie coś małego dla siebie.

Wracając z plaży z panoramą miasta

Z racji tego, że nasi znajomi byli na wyspie Hvar po raz pierwszy, chciałem pokazać im starą drogę do Hvaru. Chciałem również zobaczyć Malo Grablje. W zeszłym roku wybraliśmy do zwiedzenia Humac, a o Malo Grablje czytałem podobne, a nawet lepsze opinie. Umiejscowiony w wąskim wąwozie, otoczone z trzech stron stromymi górami, piętrowo zabudowane Malo Grablje sprawia wrażenie niesamowite. Jak dla mnie, to miejsce idealne jako sceneria filmu grozy Myślę, że jest ciekawszy niż Humac




Niestety już na początku wycieczki okazało się, że zapomniałem przełożyć kartę pamięci z notebooka do aparatu i miałem miejsce tylko na kilka w aparacie. Pozostałe zdjęcia znajomych.











Należy pamiętać, że dojazd do Male Grablje może nie jest tragiczny, ale bardziej wrażliwi kierowcy mogą się trochę martwić o podwozie.