Zimowa Alta Badia nie tylko dla narciarzy

Widok w stronę górnej stacji kolejki Piz Boé („dziś” byłoby tam pięknie, ale już brak odpowiedniej ilości punktów na karnecie )…









Ostatnie fotki Szarotki…

(fotka M)

(fotka M)

Pomiędzy kościołem w Colfosco i Corvarą…







(fotka M)









(fotka M)

Już widać Corvarę



(fotka M)

(fotka M)







(fotka M)

Parafialny kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa zbudowany w 1959 roku ( a więc równie zabytkowy, jak ja ).



Byłyśmy w nim poprzednio (str. 16), teraz nie nas nie przyciągnął. W centrum Corvary poszłyśmy jedynie do Conada przy głównym przystanku autobusowym, aby nabyć pieczywko na śniadanie oraz do kanapek na drogę powrotną do Polski.

Po dotarciu do Aria d’Bosh zostawiłam zakupy i plecaczek, aby na luzie podejść jeszcze w jedno miejsce ponad naszym miejscem noclegowym. Pogoda się poprawiła, więc grzechem było tego nie wykorzystać . Magda została, tego dnia był jej dyżur obiadowy.



Pensjonacik przy uliczce Pantansaré, tuż nad naszym.

(fotka z dnia poprzedniego)

Nasz od góry.





Ciasa Urban– w tutejszej restauracji można sobie na wieczór zarezerwować biesiadę z ladyńskimi potrawami. Mieliśmy blisko, ale oszczędzanie wykluczało skorzystanie z takiej oferty.

Piękna ściana z lodospadami , w słońcu musiały wyglądać jak świetlne kolumny . . .




Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a): w słońcu musiały wyglądać jak świetlne kolumny . . .

Zapewne , my jednakże widziałyśmy je tylko wtedy, gdy były w cieniu.

Ladyńska uczta (również tylko po wcześniejszej rezerwacji) byłaby także możliwa w Lüch Runch Hof , w ladyńskiej zagrodzie z XVIII wieku znajdującej się w przysiółku Runch, na końcu asfaltu.

(fotka z netu: https://restaurantguru.com/Maso-Runch-Badia#gallery )

Może następnym razem??? Teraz to nawet nie podeszłam pod zabudowania, gdyż dotarłam do Runch wyłącznie dla widoków na Sas dla Crusc. Odpuściłam też dojście do jeziorka (w jedną stronę stąd ok. 20-30 minut). Na mapce zimowych szlaków trasa do Lech da Lunch oznaczona jest jako „rakietowa”, ale ta ilość śniegu raczej nie była przeszkodą (chyba, że lód ).

Widok na przysiółek…

Widoki…

To takie moje pożegnanie z Alta Badią, więc niech Was nie dziwi ilość zdjęć. Czy tu kiedyś wrócę? Może tak, może nie…

dangol napisał(a):To takie moje pożegnanie z Alta Badią, więc niech Was nie dziwi ilość zdjęć. Czy tu kiedyś wrócę? Może tak, może nie…

Pięknie tam , jak zapragniesz - to tam wrócisz



Pozdrawiam
Piotr

dangol napisał(a):To takie moje pożegnanie z Alta Badią, więc niech Was nie dziwi ilość zdjęć.

Mi się marzą takie, ale z soczystą zielenią traw.
Mam już niemal gotowy plan na kilka dni trekkingu i wybrany apartament na bazę wypadową. Zostało po pandemicznym roku 2020, kiedy musieliśmy to wszystko odłożyć na półkę.
Mam nadzieję, że w końcu kiedyś wykorzystam .