Turcja w cztery tygodnie

weldon napisał(a):Natomiast, zobacz, tam jest taki duży hufnal wbity,
sugerujący, że coś dość grubego było nim przytwierdzone.

Tiaaa... gdybym wtedy pomyślał, że to mogą być szczątki balkonu, może bym na to wylazł.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Tiaaa... gdybym wtedy pomyślał, że to mogą być szczątki balkonu, może bym na to wylazł.

To może lepiej, że nie wiedziałeś ...






Jeszcze masz kilka rzeczy do skończenia ...

Ty znasz, zdaje się, turecki?
Tutaj opisane to jest jako ozdoby "konsoli", połączenie rzeźb w kształcie lwa i orła.
Ta konsola, to albo właśnie balkon, albo taka przybudówka z oknem, z której "witano gości".


Yes, yes, tes ...

weldon napisał(a):
Jeszcze masz kilka rzeczy do skończenia ...

Właśnie !

weldon napisał(a):
Yes, yes, tes ...

NOOOOO ... !

Brawo !




A już chciałem jechać sprawdzić !

weldon napisał(a):Ty znasz, zdaje się, turecki?

Kiedyś znałem go w całkiem przyzwoitym stopniu. Ale czego nie używam na bieżąco - szybko idzie w zapomnienie. Niestety...

weldon napisał(a):Tutaj opisane to jest jako ozdoby "konsoli", połączenie rzeźb w kształcie lwa i orła.
Ta konsola, to albo właśnie balkon, albo taka przybudówka z oknem, z której "witano gości".

Ta strona jest kopalnią informacji o pałacu i Dogubayazit! Jak Ty takie rzeczy wynajdujesz

Autor nie opisuje, co dokładnie było wspierane niegdyś na tych konsolach, tylko skupia się na ich rzeźbie i symbolice. Ale należy założyć, że był to balkon, a zważywszy typ budownictwa tureckiego, prawdopodobnie był obudowaną konstrukcją.
(Konsola - w budownictwie oznacza właśnie wspornik.)

Natomiast, nie chodzi o "witanie gości".
Automaty tłumaczące języki wykładają się na razie na językach pokroju tureckiego. On ma zupełnie inną budowę, niż te nasze, bardziej europejskie.
Tamten fragment należy rozumieć w taki sposób, że te wsporniki wystają z muru przy najważniejszej męskiej komnacie gościnnej - bakan selamlik'u.

Pozdrawiam,
Wojtek

Zbyt solidne wsparcie mają te "rzygacze". Po sposobie wykonania całego elementu raczej napewno były to wsporniki dla jakiegoś podestu.
Sam "rzygacz" trzymałby się samym sobą w murze. Tutaj jest jest zbyt solidne.

Franz napisał(a):

jacky z DG napisał(a):Wojciechowe inspiracje podróżne mogą okazać się wieloletnie...

Wróciłeś!
Nooo... to kiedy relacja?
Wojtek

tak, jestem i to nadal podziwu dla Ciebie...
ja to raczej jadę a dopiero po powrocie dochodzę do tego, co widziałem, zjadłem, wypiłem...
całkiem ( nie koniecznie gołkiem ) inna logistyka z mojej strony...
ale już moja maryla stwierdziła, że pora w przyszłym roku powąchać jak wieje wiatr nad jeziorem Van...
Turcja wciąga...
bardzo serdeczne uściski....
szczególnie dla Twojej połowicy tak mocno Cię uzupełniającej w wojażach...
jam tylko skromny wojażer, luzujący jak tego roku Kowal...
i to jest moja skromna radość...
korzystającego z okruchów przekazu takich wielkich jak Ty...

zum napisał(a):Zbyt solidne wsparcie mają te "rzygacze". Po sposobie wykonania całego elementu raczej napewno były to wsporniki dla jakiegoś podestu.
Sam "rzygacz" trzymałby się samym sobą w murze. Tutaj jest jest zbyt solidne.

Czyli - zgodnie z przytoczonym opisem.
Wstawiłem już w odpowiednie miejsce korektę.

jacky z DG napisał(a):ja to raczej jadę a dopiero po powrocie dochodzę do tego, co widziałem, zjadłem, wypiłem...
całkiem ( nie koniecznie gołkiem ) inna logistyka z mojej strony...

Też się dowiaduję niektórych rzeczy dopiero po powrocie.
A jak widać po tych rzygaczach, które okazały się wspornikami - to czasem bardzo późno.

Ale to tylko pokazuje, że warto sie dzielić swoimi spostrzeżeniami z szerszym ogółem, a na naukę nigdy nie jest za późno.

A że Turcja wciąga... to fakt.

Pozdrawiam,
Wojtek

Zjeżdżamy do Dogubayazit.



W mieście atmosfera zbliżających sie wyborów.



Wyjeżdżamy szosą w kierunklu północnym.
Za sobą zostawiamy zlewisko bezodpływowego jeziora Van. Na lewo od nas spływają potoki zasilające Murat Nehri, głównego dopływu Eufratu. Według innych geografów, to właśnie rzekę Murat należy traktować jako właściwy Eufrat, gdyż łącząca się z nim Karasu (Czarna Woda) niesie mniej wody i jest krótsza.
Zostawmy dylemat geografom i skupmy się na mijanych krajobrazach.







Agri dagi ([aary daay] Ararat) spowity chmurami też ma swój urok.
Zbliżamy się do miasta Igdir [iidir]. Teraz już zostawiamy bliskie sąsiedztwo Iranu. Stąd tylko rzut beretem do Armenii - do Erewania szosą tylko 60km. Nic dziwnego, że Armeńczycy z taką tęsknotą spoglądają na bliski Ararat.
Z Igdir również można dojechać do granicy azerskiej. Wąskim klinem pomiędzy Armenię a Iran wbija się Turcja i graniczy z Azerbejdżanem na długości dziewięciu kilometrów.
Rzeka Aras odgranicza Turcję od Azerbejdżanu i południowej Armenii.





A my skręcamy na północny zachód - kierunek Kars.
Po drodze jedna z wielu kontroli wojskowych. Przebiega analogicznie jak wszystkie poprzednie - na widok nieznanej rejestracji zmiana zainteresowania. Już nawet nie muszę pokazywać dokumentów. Od razu pytania - skąd jesteśmy, co już widzieliśmy, czy się podobało. Jak zwykle rozkładam wielką mapę na masce samochodu i wędrujemy palcem po całej Turcji. Jak zwykle te same szerokie uśmiechy, te błyski uznania w oku, życzenia dalszej, udanej podróży i wspaniałych wrażeń...
No to - jedziemy!







Pozdrawiam,
Franz
http://wfs.freehost.pl
http://wfs.cba.pl

Król Zohak - władca Mezopotamii - został przeklęty przez demona o imieniu Ahriman, który zamienił jego ręce w dwa długie, czarne węże. Węże sprawiały królowi ogromny ból - ból, który mógł być uśmierzany wyłącznie poprzez karmienie ich mózgami dzieci. Stopniowo okoliczne wsie i miasta traciły coraz więcej dzieci. Rozpacz mieszkańców była tak wielka, że udzieliła się również słońcu, które przestało świecić i na ziemi zapanowała ciemność i przenikliwy ziąb. Rośliny przestały kwitnąć, a ptaki śpiewać.

Kowal Kaveh, obdarzony siedmiorgiem dzieci, stracił już wszystkie za wyjątkiem jednego. Gdy przyszła kolej i na to ostatnie, skrajna rozpacz wzbudziła w nim opór i determinację. Zgromadził wieśniaków i oświadczył, że pójdzie prosić Zohaka o litość i darowanie życia jedynemu, pozostałemu przy życiu dziecku. Gdyby prośba nie odniosła skutku, posunie się do ostateczności - zamierzy się na króla potężnym, kowalskim młotem. Jeśli do tego dojdzie i jeśli mu się uda - rozpali ogień na szczycie góry. Jeśli nie wróci do nich, ani nie ujrzą ognia - będzie znaczyło, że zginął.

Jak się można bylo spodziewać, prośbą kowal niczego nie wskórał. Wtedy zamachnął się swoim młotem z całych sił, wymierzając królowi śmiertelny cios. Zohak padł na ziemię bez tchu i w tym momencie przestało działać zaklęcie - węże skręciły się w konwulsjach i rozpadły w proch. Kowal Kaveh wszedł na szczyt i rozpalił ogień.

Gdy tylko wieśniacy ujrzeli płomienie, weszli na wierzchołek najbliższego wzgórza i również rozpalili wielki ogień. Ten z kolei ujrzeli mieszkańcy następnych wsi i miasteczek i rozpalali ogniska - tak wieść o końcu panowania zła rozeszła się po świecie. Następnego ranka ponownie wzeszło słońce.

Dzień ten jest świętowany przez Kurdów jako Newroz - początek roku. Przypada 21 marca i każdego roku w poprzedzającą go noc rozbłyskują ogniem góry w Kurdystanie.

Wojtek - brak słów jak się ogląda te cuda.
Niesamowity z Ciebie podróżnik.
-------------------------------------------------------
Jak tak patrzę co ci ludzie zrobili w dawnych czasach
i ile po nich pozostało to zdaję sobie sprawę
jak my - Polacy jesteśmy ubodzy w historyczną prawdę
o nas samych.
My nic nie wiemy o naszych przodkach !.
W czasach kiedy tu powstawały wielkie murowane pałace
i wspaniałe posągi, my ciągle siedzieliśmy w lasach
i ostrzyliśmy dzidy na dziki.
Piękny kraj ta Turcja. I pokazujesz ją taką surową,
bez tłumów zwiedzających, którzy obijają się o siebie.
Bardzo mi się podoba.
Masz gdzieś mapkę poglądową całej swojej podróży ?

Pozdrawiam.

Crayfish napisał(a):Masz gdzieś mapkę poglądową całej swojej podróży ?

Nie mam. Ale sprawię. Już wkrótce.
Wprawdzie mógłbym tak zacieśniać spiralę moich wspomnień, ale ustaliłem już punkt końcowy. Jest bardzo blisko i wtedy zamieszczę mapkę całej trasy.

Pozdrawiam,
Wojtek

Powiedz jeszcze jak to zrobiłeś że tam turystów nie ma .. ?

Crayfish napisał(a):Powiedz jeszcze jak to zrobiłeś że tam turystów nie ma .. ?

Tam na wschodzie praktycznie nie ma turystów.

Pozdrawiam,
Wojtek

Sorki, że męczę Cię pytaniami, ale jeszcze chciałbym, żebyś powiedział jako doświadczony wszędołaz:

- jaki namiot poleciłbyś do takiego przelotnego noclegu (pewnie coś lekkiego) na 1 dzień ?
(a może z jakiego korzystasz ?)
- nie miałeś kłopotów ze strony tubylców przy nocowaniu na "dziko" w Turcji albo w innych krajach ?

Czasami zastanawiałem się czy nie rozbić się na dziko chociażby podczas dłuższej trasy, ale jakoś nigdy nie zabrałem ze sobą namiotu. Może warto spróbować - jest tyle pięknych miejsc. Co trzeba jeszcze mieć oprócz namiotu i butli gazowej do takiego podróżowania ? Jak tak czytam i oglądam te twoje eskapady to łapię się, że myślę o takim noclegu w dziczy, pod gwiazdami.

Pozdrawiam, Cray.

Czy Twoja wyprawa przypadła na czas świętowania Newroz?