Turcja w cztery tygodnie

jacky z DG napisał(a):ta fotografia wskazuje, że jednak w Urfie można było spotkać przedstawicielki płci pięknej ubrane po "europejsku"...
czy wg Ciebie było ich w rzeczywistości więcej ?

Dało się spotkać, chociaż były w zdecydowanej mniejszości.
Pamiętam, że cztery lata wcześniej sporym zaskoczeniem dla mnie była jedna z dwóch dziewczyn, idących razem ulicą w Van, a więc zupełnie na wschodzie. Nosiła mini i bluzkę na ramiączkach. Ta druga miała długi chałacik i chustę na głowie.

jacky z DG napisał(a):a poza tym prozaiczne pytanie - czy uchwyciłeś kątem oka jaka byłaby możliwość znalezienia "pielgrzymiego noclegu" w Urfie ?

Poddaję się - nie mam pojęcia, jakiego rodzaju nocleg masz na myśli. Przy czym, ja tam w ogóle nie spałem, więc o noclegach w Urfie mogę jedynie doczytać w dostępnych źródłach.

Pozdrawiam,
Wojtek

Nocleg znajdujemy sobie w zacisznym miejscu, a na drugi dzień kontynuujemy kierunek wschodni, tym razem z północnym odchyleniem, dojeżdżając do Midyat.





To tu Ismail wyglądał naprawdę na zaniepokojonego, kiedy do mnie mówił:
- Chodźmy stąd. To nie jest dobre miejsce.
- Czemu??
- Nie widzisz? Same kobiety!





Owszem, co kawałek na schodach siedziała grupka kobiet, rozprawiając między sobą, a nigdzie nie było widać ani jednego faceta.
A ja się cieszyłem, mogąc zaglądać do wnętrza kulistych pieców, gdzie niektóre panie przyklejały od wewnątrz rozwałkowane placki ciasta.





Tym razem nie udało mi się ich spotkać, za to środek transportu chrustu też prezentował się interesująco.

W Midyat żyje społeczność chrześcijańska, zgrupowana w Kościele Jakobickim. Ale już cztery lata wcześniej z rozmowy z tutejszym księdzem dowiedziałem się, że w ostatnim czasie bardzo stopniała.





Przechadzamy się uliczkami miasta z domami w kolorze miodowym. Midyat sprawia na mnie tym razem wrażenie miasta jeśli nie wymarłego, to opustoszałego. Ale jesteśmy tu w godzinach południowych. Kto by się szwendał bez potrzeby po ulicach...





Żegnamy miasto i ruszamy na północ, na spotkanie z drugą ważną rzeką Mezopotamii - Tygrysem.





Do rzeki dojeżdżamy w Hasankeyf. Tu - mimo upału - czeka nas mały spacer w otwartym terenie.



Pozdrawiam,
Franz
http://wfs.freehost.pl
http://wfs.cba.pl

Osiołek rewelacyjny - lubię takie oglądanie świata.

Pozdrawiam globtrotuara

A mnie jak zwykle interesują rzeki, więc spokojnie poczekam na zdjęcia

jacky z DG napisał(a):czy można poprosić o ździebko "wiencej" detali ?
szczególnie w kontekście ...

Tamten nocleg nawet jakoś nie utkwił mi w pamięci. Widocznie nic specjalnego się z nim nie wiązało. Zapewne - jak wiele innych - zjechaliśmy w jakąś polną drogę, z niej jeszcze bardziej w bok po jakiejś łące czy stepie, by nie rzucać się w oczy ewentualnym użytkownikom polnej drogi i ustawiliśmy auto w równym miejscu, by się w nocy nie staczać w żadną stronę.

JacYamaha napisał(a):Osiołek rewelacyjny - lubię takie oglądanie świata.

Ja też. Nie trafiły mi się tym razem osiołki MPO w Mardinie, za to znalazł się taki w Midyat. Z kolei, brakło mi tych kobiet, piekących ciasto, przyklejone pod sufitem kulistych pieców. Cóż, raz się jedno utrafi, drugim razem coś innego...

Liliana napisał(a):A mnie jak zwykle interesują rzeki, więc spokojnie poczekam na zdjęcia

Nie znęcałem się nad nią specjalnie, ale będzie ją na którejś fotce widać lepiej.

Pozdrawiam,
Wojtek

Tym razem nadrobiłam Turecką zaległość - bardzo podobał mi się Twój dachowy nocleg w hotelu Ale poproszę o rozwinięcie tej myśli Ismaila

Franz napisał(a):To tu Ismail wyglądał naprawdę na zaniepokojonego, kiedy do mnie mówił:
- Chodźmy stąd. To nie jest dobre miejsce.
- Czemu??
- Nie widzisz? Same kobiety!

czemu One były takie groźne???

pozdrawiam

Tymona napisał(a):Tym razem nadrobiłam Turecką zaległość - bardzo podobał mi się Twój dachowy nocleg w hotelu

Noclegi na dachach hoteli są dosyć popularne. Już przed tym pierwszym wyjazdem sporo o nich wiedziałem. Natomiast zdziwiła mnie dosyć wysoka cena za tamten dach (może to ten dodatkowy balsam dla uszu, który sączył muezzin... )
Może jednak powód był bardziej prozaiczny. To był okres egzaminów do szkół i nazjeżdżało się sporo młodzieży z okolicy do każdego miasta, w którym były szkoły średnie.

Tymona napisał(a):Ale poproszę o rozwinięcie tej myśli Ismaila
czemu One były takie groźne???

Tu jest pewien problem nie do końca rozwiązany.
W moim mniemaniu one wcale nie były groźne. Natomiast Ismail... to był ciekawy człowiek.
Przez ten tydzień, w którym podróżowaliśmy razem, stopniowo go poznawałem. I nie uwłaczając nijak jego naprawdę bardzo sympatycznej naturze, mógłbym go jednak scharakteryzować tak, jak już wtedy mi przyszło na myśl. Mianowicie - miał wszystkie wady Szwajcara i wszystkie wady Turka zgrabnie połączone.

Jako Turek odczuwał namacalnie barykadę nie do przejścia pomiędzy obcym mężczyzną a obcą kobietą. Kiedy wokół miał same kobiety i ani jednego mężczyzny, chyba poczuł się na wrogim terenie.
To mnie wtedy raczej rozbawiło. Za to prowadziliśmy długie rozmowy na tematy armeńskie oraz kurdyjskie. Starałem się - nie urażając go - drążyć temat, by zrozumieć jego sposób rozumowania. Być może mi się udało, co nie zmienia faktu, że ja pozostałem przy swoim zdaniu.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Noclegi na dachach hoteli są dosyć popularne.

a to ci No to teraz mnie zaintrygowałes ta wysoką ceną - rozumiem, że to w porównaniu do spania po bożemu w łóżku hotelowym?

Franz napisał(a):. Natomiast Ismail... to był ciekawy człowiek.
Mianowicie - miał wszystkie wady Szwajcara i wszystkie wady Turka zgrabnie połączone.

:lol: oj, to piękne

Franz napisał(a):.Starałem się - nie urażając go - drążyć temat, by zrozumieć jego sposób rozumowania

I za to Franz Cię lubię

pozdrawiam

Tymona napisał(a):No to teraz mnie zaintrygowałes ta wysoką ceną - rozumiem, że to w porównaniu do spania po bożemu w łóżku hotelowym?

Nieee... Najwyraźniej nie wyraziłem się wystarczająco precyzyjnie.
Noclegi na dachu są zawsze tańsze od tych pokojowych (mimo pełnej klimatyzacji ). Tyle, że z uwagi na wrześniowy napływ młodzieży wszystkie noclegi pod dachem były już zapełnione w 100%. Również i na dachu dużego luzu nie było.
A ten zwiększony popyt od razu wpłynął na windowanie ceny - tak pod dachem, jak i na nim. No i byłem nieco zdziwiony, że nocleg pod gwiazdami może być taki drogi...

W jednej z najbliższych odsłon postaram się poświęcić kilka zdań noclegowi w hoteliku, jaki sobie załatwiliśmy nad jeziorem Van. Pod dachem.

Tymona napisał(a):I za to Franz Cię lubię

Nie ważne, za co. Ważne że.

Ja zdążyłem już kilkoro ludzi na tym forum polubić. Pozostawię Ci, jako zagadkę - czy jesteś pośród nich.

Pozdrawiam serdecznie,
Wojtek

Franz napisał(a):
(Fatamorgana - pięknie było w górach. Pierwszą trasę dedykowałem Tobie. Zbojnicky chodnik. )

Pozdrawiam,
Wojtek

Miło.
Dzięki.
A i ja nie zapomniałem, w czasie przeczesywania nieznanych mi jeszcze niektórych zakamarków Szczelińca Wlk.
Ciekaw byłem, gdzie się wtedy Ty podziewałeś.

Fatamorgana napisał(a):Ciekaw byłem, gdzie się wtedy Ty podziewałeś.

Majowy weekend spędziłem również miło, ale w domowych pieleszach.

Pozdrawiam,
Wojtek

Hasankeyf. Założony przez Rzymian, jako twierdza na granicy z Persją, został przez nich nazwany Cephe. Przez Bizantyjczyków zwany po grecku Kiphas, został utracony w połowie VII w. na rzecz Arabów. Ci nazwali go Hisn Kayf i stąd wywodzi się dzisiejsza turecka nazwa.



Złotych czasów doczekał w XII i XIII w. pod panowaniem Artukidów oraz Ajjubidów. W tym czasie powstał Mały i Wielki Pałac, obydwa wkomponowane w skalne ściany. Niestety, jak i w przypadku wszystkich pozostałych zabytkowych budowli, nie przetrwało do naszych czasów nic ponad resztki ruin. Z pałaców zostały fragmenty bram na drodze wijącej się zboczami kanionu oraz liczne groty wyżłobione w pionowych ścianach.

Zagłębiamy się uliczką w głąb zwężającej się doliny. Na skale ponad nami pozostałości rzymskiej fortecy Z resztkami Małego Pałacu. Następnie skręcamy ostro w prawo i podchodzimy w górę, w stronę pierwszej bramy Wielkiego Pałacu.





W dole zostaje wioska ze smukłym minaretem meczetu El Rizk, zbudowanego przez ajjubidzkiego sułtana Suleymana.



Mijamy kolejne rzędy wyżłobionych w skałach kanionu grot. Te przy samej drodze są puste, ale widzimy po drugiej stronie wąwozu szereg zamieszkałych.





Zaglądamy do kilku mijanych grot, ale wewnątrz nie ma niczego interesującego.

Krótko przed osiągnięciem grzbietu natykamy się jednak na skalne mieszkanie. Kamienne murki powiększają jaskiniową powierzchnię mieszkalną.



Na grzbiecie, ponad kanionem wyrasta całe miasto.



Z XIII w. pochodzi stary most, którego fundamenty i filary sterczące z wód Tygrysu przetrwały do dziś. Powierzchnia nośna mostu zbudowana została z drewna w ten sposób, by łatwo było ją demnotować w przypadku zagrożenia. Obecnie fragmenty konstrukcji mostu wykorzystywane są jako mieszkania.



Podchodzimy na sam skraj klifu. Na skalnym nosie tkwią resztki baszty. Spoglądamy w dół, na filary mostu, wystające z drugiej wielkiej rzeki Mezopotamii.

Tak w przypadku mieszkańców jaskiń, jak i lokatorów mostu - upały sa przyczyną, dla której łóżka wystawiane są na zewnątrz.



Z wysokiego klifu Tygrys wydaje się małą strużką wody. Dopiero widok mikroskopijnych postaci ludzkich przy przy rozległych, krytych słomą straganach, uzmysławia skalę obrazu.

Najstarszą znaną nazwą rzeki jest sumeryjskie Idigna, oznaczające wartką, ostrą rzekę. W staroperskim 'Tigra' znaczyło 'ostry', 'zaostrzony'. Nazwę przejęli Grecy i tak 'Tigris' bądź 'Tigres' dostał dostał sie do Europy. Arabowie nazywają tę rzekę Dijla, stąd obecna turecka nazwa Dicle [didżle].



W 1260r Hasankeyf zostało doszczętnie zniszczone podczas najazdu Mongołów, ale rozbudowane później jeszcze, wzbogaciło się o kolejne budowle ponad kanionem, jak Ulu Cami. Zanim weszło w skład Imperium Osmańskiego, znalazło się pod panowaniem emirów potężnego turkmeńskiego plemienia Akkoyunlu, czyli Białych Owiec. Nazwa pochodzi, oczywiście, od ich wielkich stad, stanowiących podstawę egzystencji i odróżnia od leżących bardziej na wschód terenów Karakoyunlu - Czarnych Owiec.

Po drugiej stronie rzeki widać grobowiec-mauzoleum Zeynel Beya, syna Długiego Hassana (Uzun Hassan) z dynastii Akkoyunlu.



Upał panuje niemiłosierny. Z tęsknotą spoglądamy w dół, ale jednak żal byłoby nie podejść jeszcze trochę w górę. Ja tu już raz byłem, ale Bea jeszcze nie. Przecież damy radę, prawda?..



Ruszamy pod górę.



Pozdrawiam,
Franz
http://wfs.freehost.pl
http://wfs.cba.pl