Turcja w cztery tygodnie

Tymona napisał(a): Czekam na cedeeny... o realnym-nierealnym

To może... spacer po zamkowych ruinach w towarzystwie duchów przeszłości?..
- - - -

Dalsza droga prowadzi na wschód, do podnóży masywu Nemrut Dagi [nemrut daay].
Zanim jednak zaczniemy się wspinać w stronę sztucznie usypanego wierzchołka, zrobimy krótki przystanek w Kocahisar [kodżahisar], by przespacerować się po ruinach Kahta Kalesi.









Zamek pochodzi z XIVw i został zbudowany przez mameluków.
Zapewne wszyscy słyszeli o mamelukach, ale - jako, że o samym zamku nie mam wiele do powiedzenia - wykorzystam tę okazję, by parę drobiazgów o nich przypomnieć.
Zapraszam więc na spacer po ruinach.





Słowo 'mameluk' wywodzi się od arabskiego 'mamluk' i znaczy 'posiadany'. Pierwotnie było tożsame z 'abd' - 'niewolnik'. W późniejszym czasie zaczęto tego słowa używać wyłącznie w stosunku do niewolników wcielanych do armii.
Wywodzili się oni głównie z plemion tureckich i turkmeńskich, kurdyjskich, mongolskich, a także czerkieskich, albańskich czy iberyjskich. Tu od razu uwaga - nie chodzi o Albanię na wybrzeżu Adriatyku, ani o Hiszpanię i Portugalię na półwyspie Iberyjskim. Ta Albania, to rejon mniej więcej dzisiejszego północnego Azerbejdżanu, a Iberia - to wschodnia Gruzja.

Mameluków od dzieciństwa wychowywano na żołnierzy - w poszanowaniu dyscypliny i posłuszeństwa dowódzcy. Dosyć szybko arabskie armie zostały zdominowane przez mameluków, a w Egipcie szyiccy Fatymidzi oparli się na nich prawie zupełnie, wzbogacając paletę narodowości o nubijczyków i berberów.
Ostatniego fatymidzkiego kalifa Egiptu zdetronizował w 1171r Salah ad-Din - znany u nas jako Saladyn - zakładając dynastię Ajjubidów. Prawie 80 lat później doszło do przewrotu, w trakcie którego mamelucy poczuli i wykorzystali swoją siłę.







Po śmierci sułtana As-Saliha, wdowa Szadżar ad-Durr ściągnęła natychmiast z Al-Dżaziry ich syna Turanszacha. Ten jednak szybko naraził się wszystkim i na wezwanie matki mamelucy zasiekli go szablami. Upojeni triumfem spiskowcy wynieśli do rangi regenta swojego dowódzcę Izz ad-Dina Ajbaka, który poślubił sułtankę wdowę.
Kilka lat później doszło do rozdźwięku między małżonkami i Szadżar kazała zabić męża. Po kilkunastu dniach zapłaciła za to własną śmiercią, a mamelucy wynieśli na tron piętnastoletniego syna Ajbaka, który jednak szybko został usunięty przez druha jego ojca - Sajf ad-Dina Qutuza, który sam ogłosił się sułtanem.







Ale i on nie panował długo. Wracając po bitwie, zakończonej zwycięstwem nad Mongołami, został z pomocą spiskowców zabity przez Bajbarsa - jednego z wodzów swojej armii, który miał nadzieję na uzyskanie namiestnictwa Aleppa, ale spotkał się z opryskliwą odmową sułtana Qutuza.
Gdy wieść dotarła do namiotu sułtańskiego, szef świty zapytał o sprawcę zabójstwa. Bajbars przyznał się do czynu i natychmiast został posadzony na tronie, a szef świty pierwszy złożył mu przysięgę wierności.
Sułtan Bajbars ugruntował potęgę mameluckiego Egipu, odbijając wkrótce frankijskim krzyżowcom księstwo Antiochii (obecnie Antakya w Turcji) po ich panowaniu tam przez 171 lat.





Jako że Mongołowie rozgromili wschodnie państwa islamskie, po czym wycofali się, nie atakując już Egiptu, państwo mameluków stało się najważniejszym graczem w tym regionie. Na ich północnych granicach istniały seldżuckie księstwa, z którymi toczyli czasami niezbyt zapalczywe wojny. W ramach jednej z takich kampanii, po przekroczeniu granic Al-Dżaziry, postawili zamek w Kahcie.
Mamelucy dopiero dwa i pół wieku później ulegli rosnącemu w siłę Imperium Osmańskiemu.





Na koniec jeszcze jedna ciekwostka. Poznajmy pełne personalia sułtana Bajbarsa:
Al-Malik az-Zahir Rukn ad-Din Bajbars al-Bunduqdari
al-malik - król
az-zahir - zwycięski
rukn ad-din - filar wiary
al-bunduqdari - należący do kusznika

Pozdrawiam,
Franz
http://wfs.freehost.pl
http://wfs.cba.pl

Franz napisał(a):To może... spacer po zamkowych ruinach w towarzystwie duchów przeszłości?..

Franz - zdecydowanie jestem Twoim marketingowym targetem

Franz napisał(a):Zapewne wszyscy słyszeli o mamelukach

Zapewne - a teraz to nawet wszyscy plus Jedna

Historia Mameluków... jak u Szekspira

pozdrawiam

Tymona napisał(a):Franz - zdecydowanie jestem Twoim marketingowym targetem

A celniej trafiłem fotkami czy historycznymi dygresjami?
Żebym wiedział na przyszłość, na co akcent polożyć.

Tymona napisał(a):Historia Mameluków... jak u Szekspira

W tamtych czasach i tamtych krajach nie silono się na subtelności.
Ale i w książęcych kręgach rycerstwa zachodniego też nie każdy od stołu wstawał żywy i nie każdy zdążył do swych włości bezpiecznie dotrzeć...

Bo wprawdzie Otello to na Cyprze działał, ale już taki Hamlet czy Makbet - znacznie bliżej przemieszkiwali.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):A celniej trafiłem fotkami czy historycznymi dygresjami?
Żebym wiedział na przyszłość, na co akcent polożyć.

Przyznaję się bez bicia, że zaczęłam od tych Mameluków, co to ich wszyscy znają a ja nie (cóż się dziwić przecież ja też miałam dost. z historii ), a później zaczęłam oglądać zdjęcia, żeby się zorientować, jak to miejsce akcji wygląda

Franz napisał(a):

Tymona napisał(a):Historia Mameluków... jak u Szekspira

W tamtych czasach i tamtych krajach nie silono się na subtelności.
Ale i w książęcych kręgach rycerstwa zachodniego też nie każdy od stołu wstawał żywy i nie każdy zdążył do swych włości bezpiecznie dotrzeć...

No i tę tradycję nasz ród Piastów też kultywował

pozdrawiam serdecznie

Dorzucam mapkę, obrazującą przejazd z Kapadocji.



Tak to wygląda na tle całej Turcji.

Opuszczamy ruiny zamku mameluków, by ruszyć na podbój Nemrut dagi [daay]. Szczyt wznosi się na wysokość 2150m n.p.m., trzeba więc sporo podjechać.



Kupujemy bilety w kasie u wylotu wąwozu. Cztery lata wcześniej ceny były zróżnicowane - dla Turków znacznie niższe. Wtedy kasę mijałem z Ismailem, który wszędzie starał się wytargować dla mnie "turecką" wejściówkę. Nie wszędzie się udawało, ale w kilku miejscach - owszem. Między innymi, do Nemrut Dagi Milli Parki wjeżdżałem jako Turek.
Tym razem ceny były już ujednolicone.



Wspinamy się i już dosyć wysoko mijamy małą osadę - ot, kilka zabudowań. Dalej już pusto.







Droga wije się teraz łagodniej po niezbyt stromych nachyleniach. Zatrzymujemy się tu i ówdzie, by spokojnie podziwiać cienie rzucane przez górskie grzbiety na sąsiednie zbocza - z każdą chwilą głębsze, w miarę jak słońce zniża się nad horyzont.

Przed nami Nemrut. Nazwa góry nawiązuje do wspomnianego również w Biblii Nemroda (Nimroda) - założyciel państwa babilońskiego, władcy Mezopotamii, wielkiego budowniczego wieży Babel i niezrównanego myśliwego. Pierwsze skojarzenia po odkryciu tego miejsca kierowały się w stronę asyryjczyków z uwagi na brodate głowy posągów. Później okazało się, kto jest odpowiedzialny za tę ekstrawagancję.





Również wierzchołek Nemrut dagi rzuca już swój cień.



Dojeżdżamy na wysoko położony parking i ruszamy kamienistą ścieżką w kierunku wierzchołka. Obchodzimy go od południa, docierając najpierw na taras wschodni.



Po obu stronach sztucznie usypanego wierzchołka rozmieszczone są rzeźby z czasów Antiocha I Epifanesa - króla Kommageny. Jako spadkobierca dwóch tradycji - heleńskiej poprzez Seleucydów oraz partyjskiej poprzez Achemenidów - Antioch uważał się za równego królom-bogom z przeszłości.
W jednym rzędzie siedzą:

Apollo (Mitra, Helios, Hermes)
Tyche (Fortuna)
Zeus (Oromasdes, Ahuramazda)
Antioch
Herakles (Artagnes, Ares)



Posągi potraciły głowy najprawdopodobniej podczas któregoś trzęsienia ziemi.





Wschodni taras już prawie całkowicie w cieniu rzucanym przez usypany kamienny wierzchołek góry. Jedynie "dyrygent w surducie", odwrócony w stronę galerii, zażywa jeszcze kąpieli słonecznej.



Pora przejść na taras zachodni.

Pozdrawiam,
Franz
http://wfs.freehost.pl
http://wfs.cba.pl

Wojtek tego Nemrut Dg. to Ci "zazdraszczam"
Miałem to w ub. roku w planach ale.........nie dojechałem
Ale co ma wisieć nie utonie

fotografie kol. Wojciecha z ND rekompensują w znacznym stopniu te obrazy skradzione Carnivalce...
a zarazem wzmacniają ochotę na uzupełniające oględziny bardziej wschodniej Turcji...
- powroty nie hańbią - kto to powiedział ?

Piotrek_B napisał(a):Miałem to w ub. roku w planach ale.........nie dojechałem
Ale co ma wisieć nie utonie

jacky z DG napisał(a):fotografie kol. Wojciecha z ND rekompensują w znacznym stopniu te obrazy skradzione Carnivalce...
a zarazem wzmacniają ochotę na uzupełniające oględziny bardziej wschodniej Turcji...

Na pewno - warto.
Na mnie - oprócz Kapadocji - właśnie ten wschód zrobił spore wrażenie. Zresztą, nie tylko na mnie.

Pozdrawiam,
Wojtek

Oj warto,a zwłaszcza jak słoneczko oświetla już w pełni posągi.

carnivalka napisał(a):Oj warto,a zwłaszcza jak słoneczko oświetla już w pełni posągi.

Niektórzy wybierają się tam na zachód słońca, po czym przeczekują do rana, by być tam również i o wschodzie. My ograniczymy się wyłącznie do zachodu.
Ale jestem przekonany, że rano również taras wschodni byłby oświetlony tak pięknie, jak wieczorem zachodni.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Ale jestem przekonany, że rano również taras wschodni byłby oświetlony tak pięknie, jak wieczorem zachodni.

dyskusja o czasie podziwiania Nemrut Dagi - czyli ranek lub wieczór przyrównywana jest do naszej o wyższości świąt BN nad Wielkiej Nocy...
pytanie zasadnicze - jak tam ( czyli na Nemrucie ) zanocować ?
lub w okolicy, lecz nie na fotelu samochodzącycm...

jacky z DG napisał(a):pytanie zasadnicze - jak tam ( czyli na Nemrucie ) zanocować ?
lub w okolicy, lecz nie na fotelu samochodzącycm...

Jeśli dopuszczasz spanie w namiocie - to pozostaje Ci tylko decyzja, na jakiej wysokości (czyt.: w jakiej temperaturze) chcesz spędzić noc.

Nie orientuję się, gdzie najbliżej można się przespać pod dachem - z takimi problemami nie stykam się zbyt często.

Pozdrawiam,
Wojtek