Turcja w cztery tygodnie

piotrmks napisał(a):Franz--> dodam tylko, ze jest jeszcze jeden ciekawy zabytek do zobaczenia w Anamur. Mianowicie Anemurium.

Wiesz, przez moment to nawet rozważaliśmy. Ale jako, że tego typu zabytków już po drodze trochę było, a nas ciągnął wschód Turcji oraz coraz bliższa Kapadocja - to już brakło na to czasu.
Tak to już jest - zawsze z czegoś trzeba zrezygnować, by zobaczyć coś innego. Może kiedyś zdarzy się jeszcze okazja...

Pozdrawiam,
Wojtek Franz

Franz napisał(a):

piotrmks napisał(a):Franz--> dodam tylko, ze jest jeszcze jeden ciekawy zabytek do zobaczenia w Anamur. Mianowicie Anemurium.

Wiesz, przez moment to nawet rozważaliśmy. Ale jako, że tego typu zabytków już po drodze trochę było, a nas ciągnął wschód Turcji oraz coraz bliższa Kapadocja - to już brakło na to czasu.
Tak to już jest - zawsze z czegoś trzeba zrezygnować, by zobaczyć coś innego. Może kiedyś zdarzy się jeszcze okazja...

Pozdrawiam,
Wojtek Franz

Mam skłonnośc do zagladania do takich miejs zapomnianych przez Boga i ludzi. Oczywiscie jakość zachowanych zabytków nie dorównuje tym z Efezu ale spokój i cisza pozwalaja lepiej kontemplować widoki.
Po zdjeciach i opisach widze, ze i Ty zaglądasz do miejsc odległych od głównych szlaków.

piotrmks napisał(a):Mam skłonnośc do zagladania do takich miejs zapomnianych przez Boga i ludzi. Oczywiscie jakość zachowanych zabytków nie dorównuje tym z Efezu ale spokój i cisza pozwalaja lepiej kontemplować widoki.
Po zdjeciach i opisach widze, ze i Ty zaglądasz do miejsc odległych od głównych szlaków.

Taaak, też to lubię.
A Efez zawiódł moje oczekiwania, gdy go zwiedzałem podczas pierwszego objazdu Turcji. Chyba za wiele się po nim spodziewałem na podstawie literatury. Może również ogromny tłum turystów mnie zniechęcił. O wiele bardziej podobał mi się Pergamon, więc za dugim razem zaproponowałem już pominięcie Efezu.

A teraz - kolejny fragment wspomnień.

Niedaleko za Silifke dojeżdżamy do ruin zamku Korykos.



Około 200m od niego, na małej wysepce, wznosi się kolejny zamek - Kizkalesi ([kyzkalesi] Zamek Panny).



Obydwa zamki powstały w czasach bizantyjskich, a przejściowo stanowiły schronienie piratów.



Nie zachowała się do dnia dzisiejszego grobla, którymi zostały połączone.



W XIII w. zostały gruntownie przebudowane przez władających tym terenem królów ormiańskich.





Zachowały się resztki fosy, otaczającej Korykos.





W XIV w. przejściowo zawładnął nimi - wspomagany przez krzyżowców - król Cypru.



Włóczymy się pośród zarośniętych ruin, zaglądamy w różne zakamarki.





Żegnamy już Korykos, machając z kamiennego okna jego sąsiadowi - Kizkalesi i udajemy się w dalszą podróż na północny-wschód.



Dojeżdżamy do Tarsu. Cztery lata wcześniej dotarłem do niego od wschodu, przyjeżdżając z Hatay (Antakya) - starożytnej Antiochii. Tamten rejon, to najpóźniej, bo w 1939r, przyłączony do współczesnej Turcji obszar - w wyniku głosowania parlamentu samodzielnego państwa Hatay w ramach francuskiego protektoratu Syrii.



Sam Tars, za poprzednim razem, nie wywarł na mnie dobrego wrażenia, teraz więc tylko krótko odpoczywamy przy wodospadzie Selale ([szelale] Wodospad) na rzece Tarsus Cayi ([czajy] Herbata Tarsu).



Ruszamy na północ w kierunku Wrót Cylicyjskich.





Przecinamy łańcuch gór Taurus.



Blisko stąd do Ala Daglar ([ala daalar] Góry Kolorowe), gdzie cztery lata wcześniej zrobiłem wycieczkę na Emler.



Tym razem podążamy główną trasą, mając po lewej ręce Bolkar Daglari ([daalary] Góry Obfitego Śniegu).



Zapada wieczór. Resztę trasy przyjdzie nam pokonać już po zmroku. Kierunek: Kapadocja.



Pozdrawiam,
Wojtek Franz

Prawie jak torpedownia u mnie na zatoce.

JacYamaha napisał(a):Prawie jak torpedownia u mnie na zatoce.

Przepraszam kolegę Jacka bardzo, ale torpedowania to akurat w moim fragmencie zatoki

A co do ruin zamków - to rozumiem, że tymi stateczkami Was transportowano? Mógłbyś jakoś się Wojtku rozpisać na temat szczegółów technicznych Proszę, proszę proszę

Tymona napisał(a):A co do ruin zamków - to rozumiem, że tymi stateczkami Was transportowano? Mógłbyś jakoś się Wojtku rozpisać na temat szczegółów technicznych

Nas nie transportowano. Mój żołądek nie toleruje huśtawek. Zanim wejdę na pokład jakiejkolwiek jednostki pływającej, taksuję jej gabaryty w porównaniu z możliwościami fal - więc na zdecydowaną większość nie wchodzę. A już tamte łupiny by mnie nie przekonały.

Ograniczyliśmy się do zwiedzenia wyłącznie Korykos, leżącgo na lądzie stałym i spoglądania na malowniczo położony Kizkalesi. Oboje - zdecydowanie szczury lądowe jesteśmy.

Pozdrawiam,
Wojtek

Ze względów technicznych - żeby poszczególne strony, na których może się znaleźć po kilkaset zdjęć, nie ładowały się w nieskończoność - będę rozbijał następne odcinki wspomnień tak, by w jednym nie lądowało po dwadzieścia fotek.

Zapraszam do Kapadocji. Jej uroda została już pokazana w kilku relacjach na tutejszym forum. A jednak nie będę się ograniczał - za bardzo mnie fascynuje ten fragment naszego globu.
Może też uda mi się pokazać to i owo, co jeszcze nie było prezentowane.

Najpierw kierujemy się do doliny Ihlary. Jedziemy z Nigde [niide] przez Ciftlik [cziftlik].











Zatrzymujemy się ponad wąwozem. Wyżłobiła go rzeka Melendiz Cayi.





Wieś Ihlara rozłożona jest na stokach, opadających do jednego z łagodniejszych żlebów.





Schodzimy na dno wąwozu.

Na długości 15km znajduje się około 150 kościołów i kaplic.







Niektóre są tylko wyżłobionymi grotami, inne posiadają rozbudowany system korytarzy.





Tu i ówdzie można podziwiać częściowo zachowane i odrestaurowane malowidła.









C.d.n.

Pozdrawiam,
Franz
http://wfs.freehost.pl
http://wfs.cba.pl

Turcja przepiękna
A teraz mroźną zimą to już w ogóle ... chciałoby się,ach chciało...
Pozdrawiam!

Odeta napisał(a):Turcja przepiękna
A teraz mroźną zimą to już w ogóle ... chciałoby się,ach chciało...
Pozdrawiam!

Na forum jest więcej o Turcji - zapraszam do innych relacji

Odeta napisał(a):Turcja przepiękna

Zgadza się. I oferuje najróżniejsze atrakcje. To taka egzotyka na wyciągnięcie ręki.
Tak jak Janusz podpowiedział, jest tu już trochę relacji z tureckich wojaży - począwszy od nadmorskich pobytów z wycieczkami w co ciekawsze i piękniejsze miejsca, aż po zaglądanie w najdalsze zakątki kraju, tak jak to jest w niniejszej relacji.
Zdarza się, że ktoś pojedzie spędzić tydzień nad morzem i tak zapragnie poznać resztę kraju, że przy kolejnej okazji wyruszy w tournee. Tak było w przypadku towarzyszki mojej podróży.

A w snutych tu wspomnieniach dotarłem właśnie do - moim zdaniem - najpiękniejszych miejsc w Turcji. Jeszcze dziś ciąg dalszy Kapadocji.

Pozdrawiam,
Wojtek Franz

Jesteśmy wciąż w dolinie Ihlary.
Często stajemy przed problemem - który kościół czy kaplicę wybrać?



A potem - którym wejściem do środka?..



A dolina długa...





Ciągną nas te z lepiej zachowanymi freskami.



Warto zadrzeć głowę w górę.



Czasem we wnęce daje się usiąść.



Okna rozmieszczone na różnych wysokościach.



Znów kilka kondygnacji.

Zagłębiamy się w kolejne kościoły, podziwiając malowidła.















Czas opuścić dolinę.



I podążyć dalej.



W następnej kolejności mamy zamiar zejść do podziemnego miasta.

A jako, że jest to ostatni fragment tureckich wspomnień przed zbliżającymi się świętami Bożego Narodzenia - chciałbym przy okazji złożyć wszystkim zaglądającym tu na bieżąco życzenia Spokojnych i Radosnych Świąt w Serdecznej i Przyjaznej Atmosferze. Wiele Dobrego...

Pozdrawiam,
Franz
http://wfs.freehost.pl
http://wfs.cba.pl

Podziemne miasta Kapadocji były już na forum przedstawione - zarówno u Janusza, jak i u Piotrka. Powiedziane zostało o nich też już to co najważniejsze. Tu wspomnę tylko jeszcze, że o hetyckim pochodzeniu najstarszych z nich wnioskuje się na podstawie znalezionych pieczęci oraz figurek lwów. A w literaturze pojawiły się po raz pierwszy w 401r p.n.e. u naocznego świadka - Ksenofonta.

Sześć lat temu zwiedziłem Derinkuyu (Głęboka Studnia), tym razem więc wybraliśmy sobie Kaymakli ([kajmakly] Śmietankowy). Podobnie, jak cztery lata wcześniej - również i tym razem siedzący u wejścia przewodnicy narzucają mi się z oprowadzaniem i podobnie jak wtedy, robią duże oczy, kiedy z całą powagą zapewniam ich, że się nie zgubię bo mam podziemnego GPS'a.

W Derinkuyu napotkałem akurat ekipę BBC, kręcącą materiał o podziemnej Kapadocji; tym razem nie ma takich dodatkowych utrudnień, a kilka napotkanych grup nie stanowi wielkiego utrudnienia w tym wielokondygnacyjnym mieście.

Zapraszam do wędrówki po Kaymakli.

Pozdrawiam,
Franz
http://wfs.freehost.pl
http://wfs.cba.pl