Turcja w cztery tygodnie

Dojeżdżamy do Anamur - według jednych źródeł założonego przez Hetytów, według innych - przez Fenicjan. Rozkwit przeżyło w czasach rzymskich, a późniejsze trzęsienia ziemi oraz najazdy Arabów przyczyniły się do jego upadku. Co nas tu jednak przyciąga - to ruiny zamku usytuowanego kilka kilometrów dalej.
Marmure Kalesi. Pierwsza twierdza zbudowana została już w IIIw n.e. i na przestrzeni wieków była kryjówką piratów, a później siedzibą królów ormiańskich. Obecny kształt zawdzięcza seldżuckiemu sułtanowi i chociaż przejściowo władali nią krzyżowcy, to ostatecznie przeszła w w 1469r w ręce Turków osmańskich.











Otoczony morzem z jednej strony i fosą z pozostałych, zamek stanowi labrynt baszt i murów z zachowanymi blankami. Na całość składają się trzy dziedzińce z małym meczetem na jednym z nich.











Przejścia korytarzami wewnątrz murów, schodkami na wyższe kondygnacje, a przede wszystkim spacery po murach - to jest to, co uwielbiam. Dlatego z trudem ograniczyłem się tu do zaprezentowania raptem kilkunastu fotek z zamku.

















Przy opuszczaniu zamku natknęliśmy się na kolejny najazd - zdobywcy właśnie forsowali fosę.



W bezpośrednim sąsiedztwie znajdują się ruiny kolejnego zamku, na których zwiedzenie już nam zabrakło czasu.



Powoli zapada zmierzch, a my bardzo chcemy spędzić ten wieczór nad samym morzem, kołysani do snu szumem fal. W końcu udaje nam się znaleźć odpowiednie miejsce.



Rozstawiamy stolik i krzesełka, wyciągamy torbę-kuchnię, sięgam po butlę gazową... i tu przykra niespodzianka. Nie ma butli. Nie ma kuchenki.
Niemożliwe! Co się stało?? Myśli przelatują wstecz ostatnie godziny - naszą kuchnię polową używaliśmy podczas popołudniowej kawy. czyżbym jej wtedy nie zapakował?? Jak to było?..
Zajechaliśmy na małą polną drogę, rozstawiliśmy kuchenkę przy samej masce wozu, by chronić przed wiatrem, a potem... no tak, cofałem, spoglądając tylko w tył. Nasza kuchnia została kilka godzin jazdy stąd.
Co robić?.. Teraz już za późno na powrót. Obrzucam zapominalskiego brzydkimi wyzwiskami, a Bea próbuje mnie pocieszać. Jutro wrócimy w tamto miejsce - może wszystko jeszcze zastaniemy tak jak pozostało? Oby. Wprawdzie nie mam wielkich nadziei, ale - cóż innego nam zostało. To dopiero pierwszy tydzień naszego wyjazdu.



Próbuję nie myśleć o tym moim gapiostwie. Siadamy nad samym brzegiem morza, starając się myśleć pozytywnie. Piękny zmierzch trochę nam w tym pomaga.



Dodatkowe fotki pod adresem: http://swiat.freehost.pl/Turcja07/Turcja07.html

Pozdrawiam,
Franz
http://wfs.freehost.pl
http://wfs.cba.pl

"Ciekawa" przygoda z butlą Was spotkała CD zapewne w następnym odcinku

Cudowne zdjęcia Franz ,ja też rozkoszowałam się tymi miejscami także rozumiem Twoją tęsknotę za wschodnią Turcją

Franz napisał(a):...Przejścia korytarzami wewnątrz murów, schodkami na wyższe kondygnacje, a przede wszystkim spacery po murach - to jest to, co uwielbiam. Dlatego z trudem ograniczyłem się tu do zaprezentowania raptem kilkunastu fotek z zamku...

Zawsze można napisać coś jeszcze i dołożyć kilka

Janusz Bajcer napisał(a):"Ciekawa" przygoda z butlą Was spotkała CD zapewne w następnym odcinku

Tiaa... tak to jest, jak się nie pomyśli o wszystkim. Od tamtego czasu zawsze sprawdzam, czy coś nie zostało przy wozie.

Tak, następnego dnia wrócimy przez te wszystkie nieszczęsne zakrętasy, od których może się słabo zrobić. Już samo ich wspomnienie powodowało, że nie byłem wcale pewien, czy jest w ogóle sens sprawdzać, czy nasza butla i kuchenka będą na nas następnego dnia jeszcze czekały...

carnivalka napisał(a):Cudowne zdjęcia Franz ,ja też rozkoszowałam się tymi miejscami także rozumiem Twoją tęsknotę za wschodnią Turcją

Bardzo się cieszę, że Ci się moje fotki podobają. Tez podziwiam Twoje i z dużą przyjemnością czytam relację na Travel forum.

Co do wschodniej Turcji - już dojrzałem do decyzji, że jak zapętlę w Kapadocji prezentację moich tureckich wakacji, to będę w istotnym stopniu wzbogacał początkowe wpisy ze wschodniej Turcji. One powstawały na zasadzie wrzucenia np. kilku fotek z miejsc odległych od siebie o setki kilometrów.
No i teraz będę musiał to wszystko pouzupełniać.

A dziś o 18:00 jest program o wschodniej Turcji na kanale Phoenix.

Pozdrawiam,
Wojtek Franz

JacYamaha napisał(a):Zawsze można napisać coś jeszcze i dołożyć kilka

Do tej pory starałem się zawsze ograniczać ilość prezentowanych fotek do niezbędnego (moim zdaniem) minimum. Zdarzało mi się czytać komentarze do tych prezentowanych na moich stronkach, że jest ich zbyt wiele - że najlepiej wybrać ze dwie, bądź trzy z jednego miejsca, by nie zanudzać oglądających.

Pozdrawiam,
Wojtek Franz

Franz napisał(a):

Janusz Bajcer napisał(a):"Ciekawa" przygoda z butlą Was spotkała CD zapewne w następnym odcinku

Tiaa... tak to jest, jak się nie pomyśli o wszystkim. Od tamtego czasu zawsze sprawdzam, czy coś nie zostało przy wozie.

Ja też mam nauczkę po tegorocznych wakacjach - trzeba sprawdzać, czy ma się właściwy paszport

Piękne miejsca,piękne zdjęcia! Czytam i czytam:-)

Franz napisał(a):

JacYamaha napisał(a):Zawsze można napisać coś jeszcze i dołożyć kilka

Do tej pory starałem się zawsze ograniczać ilość prezentowanych fotek do niezbędnego (moim zdaniem) minimum. Zdarzało mi się czytać komentarze do tych prezentowanych na moich stronkach, że jest ich zbyt wiele - że najlepiej wybrać ze dwie, bądź trzy z jednego miejsca, by nie zanudzać oglądających.

Pozdrawiam,
Wojtek Franz

W Twoim wypadku jest odwrotnie - nie sądzę Abyś wstawiając więcej zanudzał...
Pzdr

Odeta napisał(a):Piękne miejsca,piękne zdjęcia! Czytam i czytam:-)

Zgadza się - miejsca naprawdę piękne. Moje fotki nie są w stanie oddać w pełni tej urody - to warto zobaczyć na własne oczy.
Co do tego czytania - ze mnie pismak mizerny. Staram się, ale sam widzę, że kiepsko mi to idzie. Niemniej, bardzo się cieszę, że Ci się całość podoba. Zwłaszcza, że jak widzę - jest to Twój pierwszy komentarz do relacji na forum.

Aha - jeśli ktoś Ci czasem mocniej przytnie, to się nim nie przejmuj. Może ma gorszy dzień i potem mu się zrobi głupio i przeprosi, a może już jest taki złośliwy i najlepiej go ignorować.
Generalnie, jest tu mnóstwo bardzo sympatycznych ludzi.

JacYamaha napisał(a):W Twoim wypadku jest odwrotnie - nie sądzę Abyś wstawiając więcej zanudzał...

Dzięki. Myślę, że to wszystko zależy od tego, czy kogoś dany temat interesuje, pociąga, czy też wręcz przeciwnie.

Pozdrawiam,
Wojtek Franz

Mimo braku wielkich nadziei na sukces, rankiem następnego dnia wracamy do miejsca popołudniowej kawy. Przejeżdżamy ten naprawdę trudny, kilkudziesięciokilometrowy odcinek, na którym nie ma nawet stu metrów prostej drogi i skręcamy z szosy, wjeżdżając na polną drogę.
Metalowy kubek leży na trawie - musiał go wiatr strącić. A na drodze stoi nasza zguba. Ufff... Nikt tędy nie przechodził??.. Czy może - przechodził, ale uznał, że ten sprzęt zapewne ma właściciela.

Przypomina mi się, jak cztery lata wcześniej - jadąc z Ismailem - widziałem sady obok drogi i raz za czas straganik z wystawionymi owocami. Zapytałem Ismaila:
- Jak masz ochotę, to się zatrzymamy i zaopatrzymy?
Ismail, najwyraźniej nie pomyślał o straganach, tylko o ciągnących się sadach i się obruszył:
- No, co ty?! Przecież Koran nie pozwala na zabieranie cudzych rzeczy!

Uszczęśliwieni odzyskaniem sprzętu kuchennego, po raz trzeci przejeżdżamy po nieszczęsnej huśtawko-karuzeli i ruszamy w dalszą podróż na wschód. Niestety, straciliśmy kilka cennych godzin. Cóż, trzeba płacić za swoje błędy...





Widoki na wybrzeże wynagradzają nam dodatkowe trudy.





Góry, które opadają tu do morza, nazywają się Akçali Daglari - Góry Białawe, a samo morze to Ak Deniz - Morze Białe. Tak się po turecku nazywa Morze Śródziemne.







Dojeżdżamy do Silifke.



Miasto zalożone zostalo przez Seleukosa I - jednego z wodzów Aleksandra Wielkiego, któremu po rozpadzie krótkotrwałego imperium przypadła Syria i Anatolia.





Nas interesują ruiny twierdzy, górującej ponad miastem.





Miejsce jest w stanie zaawansowanego rozkładu - czasem trzeba pokonać hałdy gruzu.





Rozciąga się jednak z góry rozległy widok na miasto i okolicę.



Zanim ruszymy w dalszą trasę na wschód, odbijamy w lewo, by rzucić okiem na kanion Göksu (Niebiańska Woda) i odpocząć w cieniu sosnowych lasków.







Pozdrawiam,
Wojtek Franz

Wszędzie ci graficiarze

Ale za to zapomniana butla nie zmieniła właściciela

JacYamaha napisał(a):Wszędzie ci graficiarze

U nas to by się pewnie jeszcze puszki i potłuczone butelki walały. A tam można się co najwyżej fusów po herbacie doszukiwać.

Janusz Bajcer napisał(a):Ale za to zapomniana butla nie zmieniła właściciela

Wiesz, jak się ucieszyłem? Musielibyśmy na miejscu szukać takiego sklepu. No i - dodatkowy wydatek.

Pozdrawiam,
Wojtek Franz

Franz--> dodam tylko, ze jest jeszcze jeden ciekawy zabytek do zobaczenia w Anamur. Mianowicie Anemurium. Starozytne miasto połozone na końcu cypla. Oczywiscie to nie ruiny klasy Efez ale dla tych którzy cenia sobie cisze i spokój to doskonałe miejsce. Mozna zajrzec w każda dziure a nawet wydłubać kamyczek z mozaiki na pamiatke. Ponizej ruin jest kamienista plaża. Niektórzy pływaja wokół przyladka ale to zabawa dla doswiadczonych pływaków.
Na plazy mozna spotkać nielicznych Turków. Poniewaz nie zapuszczaja sie tu Eurpejczycy, moze sie zdazyc, ze jako lokalna atrakcja załapiemy sie np na obiad. Mnie i zone zaprosila na posiłek turecka rodzina, której pewnie zal zrobiło sie białasów jedzacych jakies marne kanapki. Okazało sie, ze Turcy na plażę nosza kilkudaniowe obiady. Wszystko zapakowane w gary, które wystawione na słońce nie stygną. I nawet po kilu godzinach mozna zjesc ciepła zupke i ziemniaczki z wołowinka.