Turcja Osiołkiem 2022 i 2023

CDN

Według legendy klasztor został ufundowany w czasach panowania Teodozjusza Wielkiego , a przebudowany za rządów Justyniana Wielkiego z inicjatywy wodza wojskowego Belizariusza . Pierwsze wzmianki o funkcjonującej wspólnocie pochodzą z epoki Komnenów , zaś zachowane do dziś obiekty powstały w niezależnym Cesarstwie Trapezuntu w XIII wieku . Wielkim dobroczyńcą monasteru był Aleksy III Komnen ( 1338 – 1390 ) , który podobnie jak jego przodkowie przekazywał klasztorowi liczne dary , a następnie sfinansował jego całkowitą przebudowę . Syn Aleksego III , Manuel III Wielki Komnen również wspierał obiekty sakralne w swoim państwie . Monaster Sumela otrzymał od niego krzyż z cząsteczką Krzyża Świętego . Przyklejony do pionowej ściany skalnej klasztor przeżywał swoje największe lata rozkwitu za panowania Aleksego III Komnena i Michała Wielkiego Komnena ( 1284 – 1349 ) .





















CDN

Wow! Fantastyczne miejsce. Położenie, malowanie, no bomba.
Czekam na więcej.

marze_na napisał(a):Wow! Fantastyczne miejsce. Położenie, malowanie, no bomba.
Czekam na więcej.

To prawda , chociaż wolę mniej skomercjalizowane zabytki

Monaster funkcjonował w okresie Imperium Osmańskiego , był rozbudowywany i na przestrzeni wieków zgromadził znaczny majątek . Kolejni sułtanowie akceptowali przywileje klasztoru uzyskane w okresie bizantyjskim ( podobnie jak w przypadku monasterów góry Athos oraz monasteru Świętej Katarzyny na Synaju ) i W XVIII w. z inicjatywy arcybiskupa Ignacego w klasztorze wykonano nową dekorację malarską . W XIX stuleciu monaster jako najważniejszy ośrodek życia religijnego Greków Anatolii , został przebudowany i otrzymywał od wiernych wiele cennych darów . Klasztor był również odwiedzany przez wielu podróżników z zagranicy , którzy pozostawili jego szczegółowe opisy .
Głównym przedmiotem kultu w klasztorze była ikona Matki Bożej , uważana za cudotwórczą . . .



















CDN

Według legendy wizerunek Matki Boga ten był dziełem św. Łukasza i po jego śmierci trafił do Aten , zaś w IV wieku został cudownie przeniesiony przez anioły na wskazane przez Matkę Bożą miejsce . Tam ikonę odnaleźli pustelnicy Sofroniusz i Barnaba , którzy następnie założyli męski monaster . Najprawdopodobniej ciemna barwa twarzy Matki Bożej mogła stać się przyczyną , dla której wzgórze , gdzie wznosi się monaster , nazwano Czarną Górą . Według opisu Fallmerayera z 1840 roku mnisi z monasteru Sumela podróżowali z kopiami ikony nie tylko po terytorium Turcji , ale i na Kaukaz i do Rosji , sprzedając je i w ten sposób zarabiając pieniądze na potrzeby klasztoru . Klasztor określany był jako „Monte Cassino wschodu" .





















CDN

W wyniku wojny grecko-tureckiej w latach 1919–1922 ( przegranej przez Grecję ) Grecy z Anatolii i Pontu musieli opuścić te tereny w ramach wymiany ludności między Grecją i Turcją . W 1923 roku mnisi z monasteru Sumela opuścili jego zabudowania , przenosząc się do klasztoru na terenie Grecji . Opuszczone obiekty stopniowo niszczały . Jedynie jedna ze świątyń została zaadaptowana na muzeum . Ikona Przenajświętszej z Sumeli stanowi teraz cel masowych pielgrzymek do miejscowości Kastania ( gr. Καστανιά της Βέροιας , Καστανιά Ημαθίας ) , w pobliżu greckiego , macedońskiego miasta Weria .















CDN



CDN

W 2000 roku Turcja wpisała klasztor na listę informacyjną UNESCO , czyli listę obiektów , które Turcja zamierza rozpatrzyć do zgłoszenia do wpisu na listę światowego dziedzictwa UNESCO . Freski zachowane w różnych częściach klasztoru w dość dobrej kondycji , a także usytuowanie klasztoru moim zdaniem jest wystarczającym uzasadnieniem .
Po zejściu ze schodów skierowaliśmy się do mini restauracji ( widoczna na pierwszym zdjęciu ) , która o dziwo nie była okupowana przez turystów ( ich liczba rosła z każdą chwilą ) i to tam wypiliśmy najdroższą i najgorszą herbatę ( w papierowym kubku ) ze wszystkich jakie wypiliśmy podczas naszych wszystkich spacerów po Turcji . . .







Podczas schodzenia na parking zauważyliśmy ścieżkę i tabliczkę z napisem Kilisesi ( kościół ) - to nieczynny kościół Hagia Varvara , obecnie jest miejscem prac konserwatorskich i przeglądowych prowadzonych przez Ministerstwo Kultury i Turystyki , ale z jego schodów zrobiłem zdjęcie klasztoru z zewnątrz









Potem dotarliśmy do górnego parkingu , gdzie czekał na nas bus , który przywiózł nas na dolny parking poniżej bramy . Wsiedliśmy do Osiołka i wróciliśmy nad morze obserwując ciężarówki różnych wielkości przewożące liście herbaty .
W restauracji do której wstąpiliśmy na posiłek wszyscy obecni dyskutowali na temat wyników wyborów , śledząc doniesienia w TV








Pozdrawiam
Piotr

Noc spędziliśmy na parkingu obok restauracji w miejscowości Of , osłonięci przez kilka tirów od drogi . Pomiędzy parkingiem a morzem jest skwer , na którym użytkownicy parkingu rozkładają swoje piknikowe sprzęty . Postanowiliśmy , że my również śniadanie zjemy nad brzegiem morza , a potem pojedziemy do dzielnicy mechaników w Of poprawić humor Osiołkowi .

















CDN

( Belgia - Polska 1:2 , a miało być tak pięknie )

Po śniadaniu pożegnaliśmy fajnego , pilnującego parkingu , oraz szukającego chłodu psa i ruszyliśmy na poszukiwania warsztatu samochodowego



Wjechaliśmy do dzielnicy mechaników , gdzie w niezliczonej ilości warsztatów naprawiane są wszystkie możliwe sprzęty poruszające się po drogach , polach i lasach , a także sprzęt ciężki .
Od pana sprzedającego akcesoria samochodowe dowiedzieliśmy się , że musimy pojechać do końca drogi i skręcić w lewo - tam nam pomogą . I tak było . Zatrzymałem Osiołka przed warsztatem , powiedziałem o co mi chodzi , panowie stwierdzili , że Opel jest trzy warsztaty dalej , ale Renault to przecież A very similar car , po pięciu minutach była diagnoza i pytanie które
łożyska mają założyć - oryginał ( droższe ) , czy zamiennik ( tańsze ) . Wybrałem oryginał , bo tak nakazuje logika kilka tysięcy kilometrów od domu i po około czterdziestu minutach jechaliśmy już na dalsze zwiedzanie







Szefem warsztatu jest bardzo sympatyczny człowiek z benzyną we krwi , startujący w offroadowych wyścigach , podczas naszej tam bytności razem z mechanikami przygotowywali sprzęt przed mającymi się odbyć za tydzień zawodami w Ankarze





Pomiędzy stojącymi na parkingu samochodami zobaczyłem kilka takich z podobiznami liderów partii , miejscowe gazety również rozpisywały się na temat wyników wyborów . . .









CDN

Dojechaliśmy do Rize - około stutysięcznego miasta , stolicy czarnej herbaty . Po zaparkowaniu w centrum na darmowym parkingu podziemnym ( pod serduszkiem ) ruszyliśmy na spacer po stromych ulicach , w których stare miesza się nowym .























CDN

Trafiliśmy na wzgórze kierując się wskazaniami mapy , która niestety nie pokazywała różnic wysokości pomiędzy dwoma punktami . Okazało się , że zamek jest na sąsiednim wzgórzu . Blisko , ale piesza wędrówka będzie trwała bardzo długo . Wróciliśmy więc do Osiołka i najpierw zjechaliśmy nad morze , a potem krętą drogą wjechaliśmy na właściwe wzgórze zamkowe .

















Zostawiliśmy osiołka na parkingu z widokiem na port , i schodami wspięliśmy się na teren zamku





CDN

Na terenie górnego zamku jest mała restauracja/kawiarnia , w której postanowiliśmy wypić herbatę . Widoki z kawiarni na miasto , sąsiednie wzgórza , port i pola herbaciane jest wspaniały






















Pozdrawiam
Piotr

Herbata była pyszna , widoki wspaniałe , ale sprawdziliśmy prognozy pogody i okazało się , że jedynym rozsądnym wyjściem z sytuacji będzie opuszczenie wybrzeża Morza Czarnego i jazda na południe






Pozdrawiam
Piotr

Zanim skierowaliśmy się na południowy wschód , wypadało pożegnać się z Morzem Czarnym . To był ostatni moment na pożegnanie , bo od zachodu dość szybko zbliżał się front burzowy , który miał opanować okolicę na kilka dni

















CDN

Samotna łódka rybaka na zachodzie i nadciągająca burza , oraz piękne niebo na wschodzie i przejście nad drogą z którego robiliśmy pożegnalne zdjęcia .





CDN