Turcja Osiołkiem 2022 i 2023

Miło było sobie przypomnieć niektóre miejsca w Turcji.

Ja za każdym razem - podczas samotnego objazdu i później, kiedy jechaliśmy we dwoje - przejechałem około 12500 km.

Pozdrawiam,
Wojtek

Kapitańska Baba napisał(a):Śliczny ten zameczek
Osiołek z kąpieli zadowolony ale pewnie wolałby dalej podróżować zamiast się myć

Zgadza się , jest pod tym względem niepoprawny i ciężko go okiełznać

Kapitańska Baba napisał(a):Jeździjcie, zwiedzajcie i pokazuj jak najwięcej a ja chętnie popatrzę na tereny niedostępne z morza

Pozwolę sobie powtórzyć za Dzielnym Wojakiem : "Wedle rozkazu , w całej rozciągłości i z dziką przyjemnością , Łaskawa Pani"



Pozdrawiam
Piotr

Franz napisał(a):Miło było sobie przypomnieć niektóre miejsca w Turcji.

Ja za każdym razem - podczas samotnego objazdu i później, kiedy jechaliśmy we dwoje - przejechałem około 12500 km.

Cieszę się , że obudziłem Twoje wspomnienia
Co do ilości kilometrów - teraz zaplanowaliśmy wschodnią część kraju , więc jak nic nie stanie na przeszkodzie przejedziemy zdecydowanie więcej , czas pokaże

Dziękuję za obecność i komentarze


Pozdrawiam
Piotr

Dziękuję Piotrze za relację. Będę do niej wracała planując swoją wyprawę, ponieważ wiele miejsc, które pokazałeś, zapisałam sobie jako must see . 8 tys. już pobiliśmy podczas wakacji w Hiszpanii i Portugalii , więc Turcja niestraszna.

wiola2012 napisał(a):Dziękuję Piotrze za relację. Będę do niej wracała planując swoją wyprawę, ponieważ wiele miejsc, które pokazałeś, zapisałam sobie jako must see . 8 tys. już pobiliśmy podczas wakacji w Hiszpanii i Portugalii , więc Turcja niestraszna.

Miło mi , że relacja będzie pomocna przy planowaniu , mam nadzieję , że kontynuacja również
Hiszpania , a raczej jej interior i północna część czeka , aż Osiołek zechce nas tam zawieźć , do tej pory lataliśmy ( podobnie jak do Portugalii ) i tam wynajmowaliśmy samochód z uwagi na ograniczenia czasowe .

Dziękuję za Twoją obecność w relacji i komentarze


Pozdrawiam
Piotr

Wróciliśmy z tegorocznego objazdu po Turcji bardzo zadowoleni i nasyceni tym wspaniałym krajem . Nie udało się zobaczyć wszystkiego , więc kolejne ewentualne wyjazdy będą miały uzasadnienie , ale tereny do których chcemy wyruszyć ucierpiały najwięcej podczas ostatnich trzęsień ziemi i musi minąć trochę czasu zanim zostaną uporządkowane .

Nasz tegoroczny spacer rozpoczęliśmy zgodnie z planem 19 maja , po moim powrocie z pracy , prysznicu i obiedzie . Osiołek miał wcześniej przegląd w ulubionym warsztacie , kąpiel i wszelkie przygotowania za sobą , winiety również zostały zakupione wcześniej , więc szybko przekroczyliśmy granicę ze Słowacją , powoli dojechaliśmy do autostrady , którą przekroczyliśmy granicę z Węgrami . Za Miszkolcem zjechaliśmy z M30 na M3 i dość sprawnie dotarliśmy do miejsca naszego pierwszego noclegu , kilka kilometrów przed granicą rumuńską .



Ale , ale . . . nasza ekipa powiększyła się o Olka , który dzielnie nam towarzyszył w przygodach





















Rano po śniadaniu ruszyliśmy w kierunku granicy , po godzinie dziewiątej zmierzaliśmy już w kierunku Sapanty




























Pozdrawiam
Piotr

Jestem.
Już nie mogłam się doczekać.

piekara114 napisał(a):Jestem.
Już nie mogłam się doczekać.

Dziękuję To bardzo miłe i mobilizujące
Od jutra będzie mała przerwa ( przedłużony weekend , więc wyjazd ) , ale mam nieco więcej przygotowanych fotek , więc ciąg dalszy niebawem . . .


Pozdrawiam
Piotr

Super, że jest kontynuacja Sapanta też będzie u mnie niedługo, za jakieś 3 odcinki

maslinka napisał(a):Super, że jest kontynuacja Sapanta też będzie u mnie niedługo, za jakieś 3 odcinki

W Twojej relacji jestem na bieżąco

Dla nas Sapanta była tym razem przystankiem do Syhotu Marmaroskiego , chciałem sprawdzić co tam nowego ( drewniany kościół już jest czynny ) . Syhot też był przystankiem , ale ze zwiedzaniem muzeum - wreszcie do niego dojrzałem


Pozdrawiam
Piotr

Z ciekawością będę śledzić Waszą kolejną wyprawę.

Ale Piotrze jedziesz na wielu frontach, od słów do czynów u Ciebie niedaleko.
Jestem ciekaw co tym razem zwiedziliście.

Jestem oczywiście , spodziewając się poznania wielu fajnych miejsc

megidh napisał(a):Z ciekawością będę śledzić Waszą kolejną wyprawę.

Cieszę się bardzo Będzie trochę inna od poprzedniej , nieco mniej intensywna , bo wschodnia strona tego kraju to jednak spore odległości pomiędzy atrakcjami , ale pięknych i ciekawych nie brakuje

te kiero napisał(a):Jestem ciekaw co tym razem zwiedziliście.

Będę się starał pokazać sukcesywnie już niebawem - część fotek już ogarnąłem , na resztę potrzebuję trochę wolnego czasu , którego ostatnio brak . . .

dangol napisał(a):Jestem oczywiście , spodziewając się poznania wielu fajnych miejsc

Danusiu , mam nadzieję że będę w stanie spełnić Twoje oczekiwania


Przepraszam wszystkich za przerwę w nadawaniu , obiecuję poprawę



Pozdrawiam
Piotr

Syhot




Syhot , Syhot Marmaroski ( rum. Sighetu Marmației , węg. Máramarossziget , do 1964 Sighet ) – miasto w północnej Rumunii , tuż przy granicy z Ukrainą , w okręgu Marmarosz ( rum. Maramureș ) , nad rzeką Cisą . Liczy około 45 tys. mieszkańców . To właśnie w tym mieście w 1897 roku administracja ( CK ) austro - węgierska zdecydowała się wybudować jedno z więzień , ale jego zła sława to historia znacznie późniejsza . Doszedłem do wniosku , że trzeba się przemóc i wreszcie odwiedzić to okropne miejsce , więc po kawie z małym "conieco" ruszyliśmy na zwiedzanie muzeum nazywanego Memorial , ale jego pełna nazwa to Miejsce Pamięci Ofiar Komunizmu i Ruchu Oporu ( Memorialul Victimelor Comunismului şi al Rezistenţei ) .















"Od 1945 roku więzienie służyło między innymi jako miejsce odosobnienia dla byłych uciekinierów ze Związku Radzieckiego . W sierpniu 1948 umieszczono w nim grupę studentów , uczniów , a także miejscowych chłopów , z których część żyje do dziś . W maju 1950 trafiło tam ponad sto osób – elita kraju , w tym byli ministrowie , naukowcy , ekonomiści , oficerowie , historycy ,
dziennikarze , politycy . Część z nich z długimi wyrokami , część nawet nie osądzona . Większość z nich miała powyżej sześćdziesięciu lat . Jesienią tego roku dołączyła do nich grupa 45-50 księży i biskupów . Więzienie nosiło oficjalną nazwę „jednostka pracy specjalnej”. "

















Pisarz Nicolae Steinhardt w książce „Jurnalul Fericirii” ( Pamiętniki szczęścia ) w sposób wstrząsający opisuje metody , którym poddawani byli więźniowie tego typu instytucji .
Więzienie w Syhocie Marmaroskim zostało zamknięte w 1977 roku
Czytając opisy "specjalistycznego" traktowania więźnionych tam ludzi , normalny na umyśle człowiek dostaje gęsiej skórki . Jest jeszcze gorzej , gdy zobaczy się mapę obrazującą ile takich specjalnych jednostek było . . .



Na wewnętrznym dziedzińcu znajduje się kaplica zaprojektowana w stylu katakumb wczesnochrześcijańskich . Na ścianach prowadzących do niej wyryto nazwiska ponad 8 tysięcy osób ( w tym dzieci ) , które umarły w więzieniach i obozach na terenie Rumunii . W jednej z sal jest mapa krajów związana z epoką słusznie minioną . . .









Potem mały spacer po mieście i ruszamy w kierunku wschodnim . Przed nami kolejne odwiedziny w tych pięknych górach , o czym już w następnej części








Pozdrawiam
Piotr