34. Izmit Bas lub
Bias , legendarny władca Bitynii w latach 377 p.n.e. do 327 p.n.e. po pokonaniu jednego z wodzów Aleksandra III Wielkiego - Kalasa , przez 50 lat nieprzerwanie rządził swoim państwem , by jego syn
Zipojtes ( spadkobierca ) mógł przez kolejne 48 lat władać królestwem jako pierwszy król Bitynii . Zipojtes z powodzeniem kontynuował wojny z Lizymachem , którego zwierzchności nie przyjmował i Antiochem I Soterem ( synem Seleukosa I Nikatora ) , gdy po śmierci Lizymacha znalazł się w strefie wpływów Seleucydów . Mądrze i zdecydowanie rządził , był przy tym doskonałym politykiem , strategiem i taktykiem . W takiej atmosferze wychowywali się jego czterej synowie :
Nikomedes I - przyszły król Bitynii , jego dwóch braci ( nieznanych z imienia , bo zostali zgładzeni przez Nikomedesa , a ich imiona miały być zapomniane - taka rodzinna tradycja
) i Zipojtes junior , który jakimś dziwnym sposobem ocalał ( zapewne nie szanował tradycji rodzinnych ) i był później najzagorzalszym przeciwnikiem starszego brata . Waśnie rodzinne były , są i będą , na ten temat powstało mnóstwo opowiadań , powieści , filmów , tutaj nie będziemy się nad tym rozwodzić .
Gdy w 279 r.p.n.e. zmarł król Zipojtes , koronę przejął po nim Nikomedes I . Prócz korony odziedziczył po ojcu kiepełę , skumał się z naddunajskimi Celtami ( Lonnoriusem i Lutariusem ) i w zaledwie rok po objęciu rządów z ich pomocą pokonał brata i zjednoczył Bitynię . Celtowie Lonnorius i Lotarius ( zwani również Galatami ) po zwycięstwie nad Zipojtesem zajęli część ziem na
południe od Bitynii , tworząc Celtycką Galację ( zwaną też Gallogrecją ) , która składała się z plemiennych państewek i trudniła się napadami na sąsiadów z wyłączeniem Bitynii
do czasu , aż zdenerwowali króla Pergamonu Attalosa I . Ten skutecznie bandytyzm i wszystko inne wybił im z głowy . Słynne rzeźby przedstawiające pokonanych Galatów , znajdowały się na Wielkim Ołtarzu Zeusa w Pergamonie , o czym pisałem przy okazji naszej tam wizyty ( dziś można go podziwiać w Muzeum Pergamonu w Berlinie ) .
Wracając do Nikomedesa - jak na króla Bitynii przystało trzymał się rodzinnej tradycji i zbudował sobie w 264 r.p.n.e. nową stolicę nad Zatoką Ascytyjską - Nikomedię ( stgr. Νικομήδεια ) , która z uwagi na swoje strategiczne położenie na wiele stuleci stała się jednym z najważniejszych miast północno - zachodniej Anatolii .
Cesarz Dioklecjan uczynił z niej swoją rezydencję w 286 po ustanowieniu systemu tetrarchii . Nikomedia pełniła funkcję stolicy wschodniej części cesarstwa aż do roku 330 , gdy Konstantyn I Wielki uroczyście przeniósł swoją siedzibę do nowo wybudowanego Konstantynopola . Konstantyn Wielki zmarł w Nikomedii i w tym właśnie miejscu został przed śmiercią ochrzczony przez miejscowego biskupa Euzebiusza z Nikomedii . 24 sierpnia 358 Nikomedia została zniszczona przez trzęsienie ziemi i szalejące w jego wyniku pożary . Została ona później odbudowana jednakże już jako miasto o wiele mniejsze niż przed tą katastrofą . Za panowania cesarza Justyniana I w mieście powstało wiele nowych budynków użyteczności publicznej . W końcu XI wieku Nikomedia została zajęta przez Seldżuków , jednakże wkrótce wyzwolono ją dzięki sukcesom I wyprawy krzyżowej . W okolicach miasta cesarz Jan II Komnen osiedlił jeńców serbskich .
Po zajęciu Konstantynopola przez uczestników IV wyprawy krzyżowej o miasto toczyły się wieloletnie walki . Ostatecznie przypadło ono łacinnikom na mocy pokoju zawartego w 1214 roku pomiędzy Henrykiem I de Hainaut , a Teodorem I Laskarysem . Miasto pozostawało w granicach Cesarstwa Łacińskiego do roku 1235 kiedy to ostatnie łacińskie posiadłości w Anatolii weszły w skład Cesarstwa Nicejskiego . Po odzyskaniu Konstantynopola w 1261 roku miasto stało się ponownie częścią Cesarstwa Bizantyńskiego . W 1301 pod Nikomedią wojska Osmana I pokonały Bizantyńczyków , jednakże nie wkroczyły do miasta . Oblężenie Nikomedii rozpoczęło się w 1329 . Pomimo dwóch nieudanych odsieczy podejmowanych przez cesarza Andronika III Paleologa w 1332 i w 1333 miasto skutecznie broniło się nadal dzięki zaopatrzeniu drogą morską . Ostatecznie Turcy osmańscy zdobyli je w 1337 po zablokowaniu portu .
Dzisiaj miasto nosi nazwę Izmit , leży nad zatoką o tej samej nazwie , a zatoka wchodzi w skład Morza Marmara . Jest dużym ośrodkiem przemysłowym , portem morskim i węzłem komunikacyjnym , posiada też długi i piękny nadmorski pasaż ( Sekapark ) z wieloma restauracjami , barami , ogródkami dla dzieci , skateparkiem , placami zabaw i prowadzoną wzdłuż palmowej alei wielokilometrową trasą dla tych co wolą na wrotkach lub rolkach .
Spacer był bardzo przyjemny , temperatury znacznie niższe niż na południu , kawa i desery smaczne , więc z przyjemnością odwiedziliśmy muzeum antyczne , gdzie nie robiliśmy zdjęć , bo (?) muzeum , nie daliśmy się skusić na zwiedzanie okrętu-muzeum , z którego słychać było wrzawę jakiejś dziecięcej wycieczki , za to z ciekawością obserwowaliśmy hydroplan "parkujący" na nabrzeżu .
Potem z przyjemnością zafundowaliśmy sobie kilkukilometrowy spacer żeby spalić pochłonięte kalorie . Podczas tego spaceru podziwialiśmy rozwijającą się roślinność i planowaliśmy wstępnie trasę przyszłorocznego wyjazdu .
CDN