Turcja Osiołkiem 2022 i 2023

Nie kusił Cię choć krótki trekking trasą licyjską?

piekara114 napisał(a):Nie kusił Cię choć krótki trekking trasą licyjską?

Spory kawałek tej trasy przeszliśmy , w kilku odcinkach , ale jednak Nie uprzedzajmy jednak wypadków


Pozdrawiam
Piotr

15. XANTHOS - Letoon część pierwsza












Jadąc wzdłuż rzeki Eşen ( dawniej rzeka Xantos ) podziwiamy widoki i zastanawiamy się nad tym , co jesteśmy w stanie jeszcze dzisiaj zobaczyć . . .
Jedno kusi i drugie nęci , ale my na dokładniejsze zwiedzanie wybieramy Xanthos - Letoon - stolicę Ligi Licyjskiej . Wjeżdżamy na parking usytuowany pomiędzy teatrem a szeroką marmurową drogą prowadzącą do agory , Osiołek będzie się tu wygrzewał w słońcu , a my po zakupieniu biletów ruszamy zwiedzać to ogromne , zajmujące razem ponad 126 hektarów , złożone z dwóch sąsiednich starożytnych miast stanowisko archeologiczne na terenie prowincji Muğla i Antalya . Teren jest ogromny , w części przygotowany do zwiedzania ( szkoda , że nie cały ) , po części zawładnięty przez drzewa i zarośla . W 1988 roku Letoon i Ksantos zostały wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO
Letoon albo Letoön – starożytne sanktuarium i wyrocznia , najważniejsze miejsce kultu religijnego w Licji , sanktuarium związkowe Unii Licyjskiej .
Jego nazwa pochodzi od istniejącej tu niegdyś świątyni Latony ( Leto , stgr. Λητώ Lētṓ , łac. Latona, Lato – w mitologii greckiej jedna z tytanid ) , zbudowanej w miejscu , gdzie według jednej z wersji mitu miały przyjść na świat dzieci bogini – Artemida i Apollon . To dobra rekomendacja Co prawda inna wersja ( m.in. Wikipedia ) mówi , że bliźnięta które miała z bogiem Zeusem urodziła na wyspie Delos , bo tam znalazła schronienie przed wężem Pytonem zesłanym na nią przez zazdrosną Herę , ale Delos daleko , a my jesteśmy tu . . . . Ponadto wg innej wersji Latona była starszą żoną Zeusa ( przed Herą , a więc jak najbardziej prawowitą ) i jako taką czczono ją w Beocji - wiodącej krainie historycznej w środkowej starożytnej Grecji .
Polis wchodzące w skład Związku Beockiego z Tebami na czele odebrały Sparcie w 371 p.n.e. hegemonię w Grecji , ale wierzeń nie udało się ujednolicić . Może by się udało , ale niestety po upadku Unii Licyjskiej miejsce to uległo chrystianizacji , a ostateczny upadek miasta otaczającego niegdyś sanktuarium przyniosły najazdy Arabów w VII wieku.





Ruiny sanktuarium odkryto ponownie w 1840 roku i jak wszystkie tego typu stanowiska łącznie z mozaikami ( większość ) " zabezpieczono przed kradzieżą w różnych europejskich muzeach " . . .
Miejsce to było ośrodkiem kultu bogini i jej dzieci już od V wieku p.n.e. Świątynia Latony została wzniesiona w II wieku p.n.e. Była otoczona pojedynczą kolumnadą z półkolistymi zdobieniami . Oprócz niej na terenie wykopalisk odkryto też pozostałości dwóch innych świątyń – dedykowanej Artemidzie z IV wieku p.n.e. oraz świątynię Apollina z II wieku p.n.e.
Ta ostatnia posiadała doryckie półkolumny okalające wnętrze . Odkryto tu też liczne mozaiki . Niewiele z nich pozostało na miejscu , te później odkryte spoczywają pod płachtami i cienką warstwą drobnego żwiru .



























Mieszkańcy Xanthos zostali wystawieni na jedno z najbardziej bolesnych wydarzeń w historii . Broniąc honoru popełnili zbiorowe samobójstwo i to zdarzyło się dwa razy na przestrzeni lat . Herodot opisuje wojnę Xanthos przeciwko perskiemu dowódcy Harpagosowi w 545 r.p.n.e w następujący sposób : „ Kiedy armia perska ze swoim dowódcą wylądowała na Równinie Ksantos , Ksantozyjczycy walczący w niewielkiej liczbie z niewyczerpanymi siłami , mimo ogromnego heroicznego męstwa zostali pokonani i wrócili do swoich miast , zapełnili zamek kobietami i dziećmi , a także skarbami jakie posiadali , również niewolnikami . Podpalili go w wielu miejscach , że ​​pożar zniszczył zamek . Potem zaatakowali wroga , związani straszliwymi przysięgami , i wszyscy mieszkańcy Ksantos zginęli w walce . 500 lat później lud Xanthos dał tą samą odpowiedź sławnemu Brutusowi , który najechał Ksantos w 42 r.p.n.e. Zbiorowo popełnili samobójstwo , aby nie poddać się Brutusowi , który zniszczył licyjski akropol i wymordował lud Ksantosa ." W rzeczywistości humanista i republikanin Brutus , który zobaczył kobietę wskakującą do ognia z dzieckiem na ręku był tak wstrząśnięty , że obiecał swoim żołnierzom podwójne wynagrodzenie ( żołd ) dla tych , którzy uratują mieszkańców , niestety było już za późno.











CDN


Pozdrawiam
Piotr

Nie podoba mi się ukrywanie mozaik pod warstwą kamyków i piasku. Rozumiem, że chcą je ochronić, ale przecież można je chronić eksponując i pokazując. Tak np na Cyprze jest część mozaik eksponowana czy pod zadaszeniem czy w specjalnie wybudowanym budynku: oczywiście w tym przypadku jest ingerencja, bo są przenoszone w inne miejsce i leżą jedne obok drugich, a nie stanowią np. centrum podłogi w atrium, ale dzięki temu można je podziwiać (np. chodząc po platformach). Przecież kasa za wejściówki jest zbierana, choć część z niej można by było przeznaczyć na ekspozycję mozaik...
Możliwość obejrzenia starożytnych mozaik to jest to co mnie mocno w takie miejsca przyciąga, a potem często jest jednak rozczarowane, bo są właśnie ukryte przed oczami turystów... Mocno byłam rozczarowana pod tym kątem w albańskim Butrinicie...

Mnie również nie cieszy osłanianie mozaik , ale zrozumiałym faktem jest też , że przed ich zabezpieczeniem ( wzmocnieniem podłoża i impregnacji ) na otwartym terenie jest to jakaś ochrona , zabezpieczanie dachem na tak rozległym obszarze kosztowałoby miliony i to nie LT Wierzę , że jeszcze kiedyś będziemy podziwiać te mozaiki w pełnej krasie , tak jak mam nadzieję zobaczyć największą na świecie mozaikę sprzed 2 000 lat



Pozdrawiam
Piotr

Oczywiście, że są to koszty, ale kamyki, piasek też kosztuje i co raz trzeba go dokładać (choć wiadomo to nie ten sam poziom kasy). I jednak one też trochę niszczą mozaikę poprzez tarcie powierzchni. I ja nie piszę o zakrywaniu całego obszaru, ale właśnie o przeniesieniu kilku najciekawszych/najwartościowszych czy udostępnieniu tych charakterystycznych dla danego kompleksu.

A co do tego odkrycia w Antiochii to mam nadzieję, że to udostępnią i to nie za 100 lat. I jak patrzę na te zdjęcia to już podesty do zwiedzania są, tylko przeszklić barierki czy sam podest, trochę oświetlenia i można wejściówki sprzedawać

Xanthos - Letoon część druga











Spacerujemy podziwiając to z jakim rozmachem zbudowano miasto , liczymy tarasy widziane z góry i precyzję wykonania dróg łączących poszczególne tarasy . Teren jest bardzo rozległy , a główny trakt to w dużym stopniu Droga Licyjska . W ruinach bazyliki bizantyjskiej jak wyczytałem wcześniej ( widziałem też zdjęcia ) znajdują się mozaiki , ale teren jest zagrodzony a mozaiki przykryte plandekami . Nic to , sprawdzimy co ma do zaoferowania wzgórze i nekropolia z ciekawymi grobowcami , ale żeby to zobaczyć musimy wybrać się na długi spacer























Xanthos i Letoon prezentują najrzadsze przykłady architektury cywilizacji licyjskiej , jednego z najważniejszych ośrodków kulturalnych Anatolii w epoce żelaza , które przetrwały do ​​dnia dzisiejszego . Kultura Licyjska odzwierciedla unikalne połączenie cywilizacji anatolijskiej , greckiej , rzymskiej i bizantyjskiej . Najlepszy tego przykład można zobaczyć w Letoon Ancient City - istnienie świątyni Latony , od której miasto wzięło nazwę , świątyń Artemidy i Apolla , dobrze zachowanego teatru rzymskiego i kościoła bizantyjskiego w jednym miejscu .
Duża część wspaniałego pomnika Nereidy ( będącego inspiracją dla Mauzoleum w Halikarnasie ) jest wystawiona w British Museum . Inskrypcja datowana na 337 r.p.n.e. napisana po aramejsku z jednej strony , a po grecku i licyjsku z drugiej , została znaleziona w pobliżu świątyni Apolla w starożytnym mieście . Trójjęzyczna inskrypcja odegrała ważną rolę w pracach przy rozszyfrowaniu języka licyjskiego .









CDN


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a): Wierzę , że jeszcze kiedyś będziemy podziwiać te mozaiki w pełnej krasie , tak jak mam nadzieję zobaczyć największą na świecie mozaikę sprzed 2 000 lat

To chyba trzeba będzie zamówić nocleg w tym hotelu The Museum Hotel Antakya.
Chociaż niekoniecznie, bo goście hotelowi nie mają wolnego wejścia do muzeum.
"Wszystkie pokoje w hotelu zaprojektowano w formie kontenerów. W całym hotelu można zobaczyć pozostałości archeologiczne na ziemi. Z hotelu nie ma wejścia do muzeum. Wejście do muzeum będzie oddzielone od wejścia do hotelu. Jeśli klient hotelu zamierza odwiedzić, wyjdzie i wejdzie do muzeum za opłatą. Muzeum znajdzie się 6 metrów pod ziemią."

Ale świetnie zostało to pomyślane. I wilk syty, i owca cała.
U nas zapewne budowę hotelu by wstrzymano albo całkowicie z niej zrezygnowano. Inwestor poniósłby spore koszty, których nikt by mu nie zwrócił itd. A tam dokonano przerobienia projektu i powstał zarówno hotel, jak i muzeum.
"Artefakty z okresu hellenistycznego, bizantyjskiego, rzymskiego i osmańskiego, datowane na VI wiek, odkryto na każdym metrze wykopalisk. Wśród nich były duże mozaiki. W obliczu tych zmian projekt musiał zostać przerobiony. Nowy projekt przygotowało biuro znanego architekta Emre Arolata. Zgodnie z projektem, który przeszedł Ministerstwo Kultury i Turystyki oraz Naczelna Rada Zabytków, budowa hotelu ruszyła na nowo. Wywiercono studnie, identyfikując 66 punktów, w których nie było pozostałości archeologicznych, a z tych ręcznie wierconych studni wzniesiono pale fundamentowe. Liczba pokoi została również zmniejszona do 200. Kaynak: Antakya Hilton Museum Otel Ne Zaman Açılacak 2019." Cytat pochodzi z tego artykułu.

Świetnie przemyślane i wykonane - nazwa Hilton zobowiązuje
Ciekawe która część inwestycji przyniesie więcej zysków


Pozdrawiam
Piotr

C.D.


Podziwiamy mury miasta i zabudowania przy murze , a potem ruszamy w stronę rozsianych po całym wzgórzu grobowców . Wspinamy się niemal na szczyt , dochodząc ponownie do murów miasta , by potem wzdłuż niego dotrzeć do kolejnych , najciekawszych grobowców królewskich , a potem wracamy do Osiołka . Upał jest ogromny , woda się skończyła , a w nogach czujemy przebyte kilometry . Wracamy inną drogą podziwiając z góry dość dobrze zachowany teatr

















































Dla odkrywców i wielbicieli niewygłaskanych zabytków na szczególną uwagę w tym rejonie Turcji zasługuje moim zdaniem SIDYMA
To niewielkie w porównaniu z Xanthos starożytne miejsce położone w dzisiejszej wiosce Dodurga , około 17 - 18 kilometrów za miastem Esen , pomiędzy drogą Fethiye - Kalkan . Wioska znajduje się wzdłuż szlaku pieszego Lycian Way , o którym pisałem wcześniej , ale nie jest odwiedzana przez wielu ludzi , bo jest na uboczu . Intrygujące jest natomiast to , że nie przeprowadzono tam jeszcze żadnych naukowych wykopalisk , dlatego jego założenie i historia są nadal nieznane , z wyjątkiem tego , że było to miasto Licyjskie i kwitło w czasach rzymskich , a następnie bizantyjskich . Większość ruin w Sidymie pochodzi z okresu rzymskiego , ale wiele z nich jest prawie niewidocznych ze względu na zbudowane na nich wiejskie domy .
Według starożytnych inskrypcji i monet znalezionych w okolicy , Sidyma była jednym z miast członkowskich Ligi Licyjskiej , której historia sięga II wieku p.n.e. W okresie rzymskim miastem opiekował się cesarz Marek Aureliusz . Według legendy , zanim wstąpił na tron , zachorował podczas wyprawy do Azji Mniejszej przeciwko Persom w V wieku i został uzdrowiony przez mieszkańców Sidymy , dlatego też jako człowiek prawy i sprawiedliwy okazał swoją hojność miastu , kiedy został cesarzem po śmierci Teodozjusza II .
Akropol Sidymy znajduje się na szczycie wzgórza na północ od wioski i oferuje wspaniałe widoki na okolicę . Pozostały tu mur jest dowodem na to , że osada istniała tu co najmniej we wczesnym okresie klasycznym . Pozostałości to wieloboczny mur z bramą i wieża strażnicza . Nieco dalej trafimy na teatr z późniejszego okresu , widać tylko sześć rzędów siedzeń , można również zauważyć ruiny cystern.
Główne ruiny Sidymy znajdują się we wsi Dodurga i w dolinie . Pozostałości obejmują liczne sarkofagi i grobowce licyjskie , łaźnię , stoę , świątynię , kościół i inne . Duża konstrukcja w południowo - zachodniej części ruin to monumentalny grobowiec , wzniesiony na dwóch stopniach z dużą płytą ozdobioną płaskorzeźbami . Według inskrypcji Stoa z filarami w centrum wsi została zbudowana w czasach Kladiusza (41-54 ne) . Na południe od Stoa znajduje się Agora , a na północ duża świątynia ponownie wzniesiona przez Klaudiusza i poświęcona cesarzom i Artemidzie .
Nekropolia Sidymy jest duża i rozrzucona po okolicy . Wiele grobowców pochodzi z okresu między I a III wiekiem naszej ery . Niektóre grobowce są wręcz bliźniaczo podobne do tych w Xanthos i Pinarze .


Pozdrawiam
Piotr

Kanion Saklikent jest przecudowny!
Umieściłam gwiazdeczkę na mapie i już sobie obiecuję, że przejdę więcej niż 2,5 km, ale to się okaże .

wiola2012 napisał(a):Kanion Saklikent jest przecudowny!

Zgadzam się .

wiola2012 napisał(a):już sobie obiecuję, że przejdę więcej niż 2,5 km, ale to się okaże .

U mnie nawet te początkowe km zależałyby przede wszystkim od temperatury wody .

Piotrze kanion absolutnie wspaniały!
Wielkie gratulacje za przejście całości
O ile zimna woda już mi nie straszna to zastanawiam się czy dałabym radę biorąc pod uwagę słabe pływanie
Wasza wędrówka naprawdę wywarła na mnie ogromne wrażenie
A widoki w kanionie - cudo!

Co strona to ciekawsze rzeczy (o niektórych istnieniu nie miałem pojęcia)

Rozbawił mnie fragment o humaniście Brutusie
(być może synu z krwi Juliusza Cezara - który nawet wpisał go jako spadkobiercę - dalszego ale zawsze)

z drugiej strony - mówią że kierował się szlachetnymi pobudkami aby obalić tyrana

ech czasy...

Kanion cudowny, ale nie wiem czy w zimnej wodzie udałoby mi się przejść więcej niż 1,5 kilometra, nawet taki dystans jest raczej wątpliwy.
Co do mozaik... Preferuję ich pokazywanie w miejscach, w których znajdują się od zawsze. Fakt, to bardzo często nie sprzyja dobremu ich przetrwaniu... Ogladanie mozaik w takim oryginalnym miejscu bardziej mi wpływa na wyobrażenie sobie wspaniałości całego zwiedzanego stanowiska. Tak miałam w marokańskim Volubilis. Szkoda że nie udało się z Delos, gdzie część mozaik znajduje się tam, gdzie były (bo większość jednak jest zgromadzona w muzeum).