Turcja Osiołkiem 2022 i 2023

Dokładnie . Nie mam pojęcia z jakiego powodu , ale Fethiye podczas naszej tam wizyty było oblegane przez ogromną ilość ludzi , a zwiedzanie w tłumie jest dla nas męczące , ponadto wiedziałem ile licyjskich grobowców jeszcze przed nami


Pozdrawiam
Piotr

Docieramy do sporego parkingu przed kolejną atrakcją jaką jest schowany w dość głębokim wąwozie wodospad Saklikent

Kolejny dowód na to (na podstawie Twoich wpisów min. w mojej relacji z Rumunii ), że lubisz wodospady . Któż zatem jak nie Wy, przedłoży wędrówkę do tych cudów natury, nad Oludeniz i błękitną lagunę .

To jest prawda - bardzo lubię wodospady , kaniony , jaskinie , ciekawe formy skalne , a jeżeli w jednym miejscu znajdują się wszystkie te atrakcje - moje zadowolenie jest pełne . To wszystko będzie w kolejnym odcinku


Pozdrawiam
Piotr

Dojście do wodospadu przypomina mi rokliny w Słowackim Raju.
Czy daliście radę przejść suchą stopą, czy też trzeba było zamoczyć nogi .

Żona bardzo ładnie się wkomponowała w kwietne serce.

piotrf napisał(a):Bardzo przyjemne i relaksujące miejsce a herbata w tych okolicznościach przyrody smakuje wyjątkowo

Bardzo ciekawe te podesty.
A turecka herbata jest świetna, też bym się jej napiła w takich okolicznościach przyrody.

Suchą stopą do wodospadu - tylko w kaloszach Sandały trekkingowe dały radę , w najgłębszym miejscu wody było 20 cm ( do połowy łydki ).
To był bardzo relaksujący spacer w miejscu , które dało nam wytchnienie od upału i jeszcze jedno - kolejny raz byliśmy tam jedynymi turystami o tej porze dnia


Pozdrawiam
Piotr

14. Kanion Saklikent

Kanion Saklikent to długi na 18 km. , wydrążony przez rzekę Ešen wąwóz w górach Taurus ( konkretnie góry Aladağlar ). Jego ściany skalne mają do 300 m wysokości . Cały wąwóz ekipa wyposażona w specjalistyczny sprzęt przeszła dopiero w 1993 roku . Dostępny jest wyłącznie w lecie z uwagi na stan wody ( koniec kwietnia do września ) w godzinach 8.00 do 19.00 .

Zostawiamy Osiołka na parkingu w cieniu oliwki i wędrujemy przez parking do kasy biletowej , a po zakupieniu biletów ruszamy po podestach w kierunku mini kawiarni nad brzegiem . Tam zmieniam sandały na buty do pływania i z pomocą rozciągniętej poprzecznie liny pokonujemy mocny w tym miejscu nurt rzeki

















Przed odwiedzinami tam przeczytałem : Po przejściu jedynie 4 km mogę powiedzieć, że to wyzwanie dla odważnych i wytrzymałych . Odpornych na zimno i wodę. Kanion jest tak głęboki, że światło słońca tu nie dochodzi . Droga jest trudna , błotnista , wodnista , kamienista , miejscami trzeba się wspinać , miejscami przepłynąć , miejscami jest całkiem ciemno , czasem
trzeba skoczyć ze skały do wody lub ze skały zjechać , czasem trzeba się wspinać , a skały miejscami są bardzo , bardzo śliskie i wysokie .
Czytałem ten opis z lekkim uśmiechem , bo przecież całe tabuny tam wędrują i dają radę , po drugie nie jest to mój pierwszy kanion ( wąwóz , jar ) . . .





























Na miejscu okazało się , że większość turystów przechodzi maksymalnie dwu - dwu i pół kilometrowy odcinek ( to wynik rozmowy z pracownikiem parku ) , bo dalej zaczynają się wysokie progi i skały na które trzeba się wspinać walcząc jednocześnie z dość silnym prądem zimnej wody . Według relacji pracownika parku przeszliśmy prawie pięciokilometrowy odcinek w tandemie , bo Agnieszka zrezygnowała na trzecim kilometrze - należą się brawa dla niej .
Połowę tego dystansu pokonaliśmy praktycznie będąc sami na dnie kanionu i przyznaję - nie miałbym szans bez sprzętu tam dotrzeć w pojedynkę . Przewodnik zna podwodne skały , dzięki którym miałem możliwość pokonania kilku progów w górę rzeki , a uniknąłem połamania nóg w drodze powrotnej gdy razem z nurtem spływałem z tych przeszkód . Wodospadu na czwartym kilometrze bez jego pomocy nawet nie próbowałbym pokonać , przez najtrudniejszy końcowy fragment właściwie zostałem przez niego przeciągnięty Utrudnieniem jest również różna ilość wody na poszczególnych etapach , czasem część wody znika pomiędzy szczelinami skał , by wypłynąć do głównego nurtu w następnym odcinku kanionu , czasem kilkadziesiąt , czasem kilkaset metrów dalej .
Jakby na ironię pomiędzy tymi progami i skałami znajdują się zupełnie płaskie szutrowe odcinki z leniwie snującą się rzeką i tam można się zachwycać do woli wspaniałymi dziełami natury .







CDN

Taki opis kanionu może być zniechęcający, chociaż mnie by właśnie zachęcił, bo lubię wyzwania
Brawa za pokonanie całej trasy!

Super miejsce.
Z czego wynika taka mętna woda? Dużo wapienia?

I pytanie o przewodnika: każdej grupie towarzyszy, jest obowiązkowy czy po prostu wykupiliście sobie taką dodatkową opcję?

maslinka napisał(a):Taki opis kanionu może być zniechęcający, chociaż mnie by właśnie zachęcił, bo lubię wyzwania
Brawa za pokonanie całej trasy!

Dziękuję
Uwielbiam takie miejsca , sporo ich już widziałem i mam nadzieję zobaczyć więcej póki jeszcze jestem w miarę sprawny

piekara114 napisał(a):Super miejsce.
Z czego wynika taka mętna woda? Dużo wapienia?

I pytanie o przewodnika: każdej grupie towarzyszy, jest obowiązkowy czy po prostu wykupiliście sobie taką dodatkową opcję?

Można zwiedzać samemu , obowiązku nie ma , pracownicy parku są bardzo pomocni przy pokonywaniu przeszkód , dbają o bezpieczeństwo zwiedzających - widziałem jak pomagali wydostać się z opresji pani , którą woda wcisnęła pomiędzy głazy .
W moim przypadku on zaproponował pomoc , a ja zgodziłem się na bakszysz


Pozdrawiam
Piotr

CD - Kanion Saklikent

Pracownicy parku noszą żółte kaski , mówią po angielsku i mają sporą wiedzę nie tylko na temat kanionu , ale też historii zabytków i atrakcyjnych turystycznie miejsc . Są bardzo pomocni i uprzejmi . Gdy dotarliśmy do trudnego miejsca jeden z nich zapytał , czy chciałbym pójść dalej ( wyżej ) , on może mi pomóc ( wiadomo za odpowiedni bakszysz ) . Zgodziłem się , bo
cena ( podobno zwyczajowa ) nie była wygórowana , a atrakcje coraz ciekawsze . Dodatkowo przewodnik zobowiązał się do przeniesienia mojego telefonu w niezmienionym stanie aż do wyjścia z kanionu , co mnie umożliwiło pokonanie przeszkód ( obie ręce wolne ) i robienie zdjęć , a kilka razy zanurzyłem się po szyję i raz musiałem kawałek przepłynąć pod kaskadę . Warto było



























CDN

C.D. Kanion Saklikent

Spotkaliśmy parę - modelka i model , raz jedno , raz drugie ustawiało się z jakąś puszką w ręce z "filmowym" uśmiechem , podczas gdy drugie fotografowało i filmowało . . . fajną mają pracę

























Wychodzimy bardzo zadowoleni z kanionu tą samą drogą , którą weszliśmy . Zasłużyliśmy na dobry obiad

CDN

Jak wiesz, my nie lubimy się moczyć. W Saklikent dopuściliśmy możliwość zmoczenia się po kolana, co spowodowało jednak stosunkowo szybki odwrót, ale pozwoliło docenić urodę kanionu.

Jeżeli dobrze pamiętam, to dotarliśmy jedynie do tego miejsca:



Pozdrawiam,
Wojtek

Kanion Saklikent jest świetny.

piotrf napisał(a): Dodatkowo przewodnik zobowiązał się do przeniesienia mojego telefonu w niezmienionym stanie aż do wyjścia z kanionu , co mnie umożliwiło pokonanie przeszkód ( obie ręce wolne ) i robienie zdjęć , a kilka razy zanurzyłem się po szyję i raz musiałem kawałek przepłynąć pod kaskadę . Warto było

Tutaj przydałby się aparat fotograficzny odpowiedni do kontaktu z wodą. Mój telefon jest wodoodporny, ale chyba bym się bała go zabrać ze sobą w taką trasę. Dobre rozwiązanie z tym przewodnikiem.

piotrf napisał(a):Wychodzimy bardzo zadowoleni z kanionu tą samą drogą , którą weszliśmy . Zasłużyliśmy na dobry obiad

Też bym była zadowolona po pokonaniu tego bardzo wymagającego kanionu.

Wojtku , mnie woda nie przeszkadza w takich miejscach ( chociaż mogła być nieco cieplejsza ) , za to widoki widoki . . . sam wiesz


Gosiu , mój telefon również posiada wodoszczelną obudowę , ale nie odważyłbym się pływać z nim pomiędzy skałami


Pozdrawiam
Piotr

C.D.

Po zwiedzeniu kanionu przechodzimy przez kładkę nad rzeką , obserwując kolejną atrakcję - spływ na okrągłych pontonach , a potem idziemy na małe co nieco . W prawie pustej restauracji towarzyszy nam drzemiący pies . Nad rzeką trwają remonty kawiarni . . .













Po posiłku wracamy do Osiołka i ruszamy drogą w dolinie , wśród mnóstwa szklarni i tuneli foliowych z różnymi uprawami , na spotkanie z kolejnymi atrakcjami





Rejon Mugla a w szczególności okolice Fethiye obfituje w antyczne pamiątki - wszak to starożytna Licja , można tu spędzić miesiąc intensywnie zwiedzając różne atrakcje .
Na północny wschód od miasta w odległości około 15 km ( samochodem około 25 km ) znajduje się Cadianda Antik Kenti - ruiny miasta Cadyanda ( Kadyanda , licyjska nazwa wg Dekretu Pixodarusa { znajdującego się obecnie w British Museum } brzmiała Xadawãti , Xadawati ) , którego początki datowane są na V - III w p.n.e. jednak znaleziono tam ślady osadnictwa
z przed 5 tys. lat .
Można tam zobaczyć pozostałości stadionu , teatru greckiego , przebudowanego za panowania Rzymu , łaźnię i ruiny świątyni nieznanego boga , jest też agora z dorycką świątynią i kilka świątyń późniejszych , a także mury miasta i nieproporcjonalnie wiele cystern , co pozwala określić ówczesną wielkość miasta albo świadczy o problemach z wodą . Jako ciekawostka - cztery
największe cysterny połączone są ze sobą .
Było to górskie miasto , położone na południe od dzisiejszego Dereköy , nad żyznymi równinami Üzümlü , obejmujące naprawdę spore terytorium graniczące z Bubon na północy i Araxa na wschodzie . Wzdłuż drogi na górę , prowadzącej do miasta znajdują się trzy grobowce z inskrypcjami i płaskorzeźbami . Dwa znajdują się w pobliżu Üzümlü , jeden na zboczu góry .
Reszta splądrowanej nekropolii znajduje się poza dawnymi murami , blisko miasta , grobowce mają rzadko spotykaną w Licji sklepioną formę . Zarówno rodzaj grobów , jak i sposób bicia monet w okresie klasycznym wskazują na znaczenie dawnej licyjskiej osady , historycy przypuszczają , że była obok Tlos , Rhodiapolis i Idebesos jedną z najważniejszych .
Zeby odwiedzić to antyczne miasto trzeba pamiętać o zapasie wody i dobrych butach







Na południe od Fethiye znajduje się "wioska duchów" - Kayaköy , dalej Ölüdeniz z błękitną zatoką , piękną plażą i górą Babadag , ale na wschód od Ölüdeniz ( na północ od Saklikent Kanion ) możemy natrafić na ruiny miasta Tlos ( Tlawa ), datowanego na 2000 r.p.n.e. ( są tam ciekawe grobowce z płaskorzeźbami ) , a na południowy wschód - kolejne ruiny miasta - Pinara ( dawniej Artymnesus lub Artymnesos ) z dość dobrze zachowanym teatrem i nekropolią , jedno z największych miast i główny port Licji - dzisiaj przez wieki zamulania zamieniony w zarośnięte trzciną mokradła podobnie jak w starożytnym Efezie . Pierwszych poważnych zniszczeń dokonały trzęsienia ziemi w 141 i 240 r.n.e. Nad miastem góruje skalny klif z dziesiątkami nisz grobowych .


Pozdrawiam
Piotr