Turcja Osiołkiem 2022 i 2023

Jak oceniasz Bitolę? Bo tylko obwodnicą przejechaliśmy. Rok temu odwiedziłam pobliską Heraclea, ale samo miasto odpuściliśmy. Gdzie tam można zaparkować?

piekara114 napisał(a):Jak oceniasz Bitolę? Bo tylko obwodnicą przejechaliśmy. Rok temu odwiedziłam pobliską Heraclea, ale samo miasto odpuściliśmy. Gdzie tam można zaparkować?

Nie dziwi mnie to , że Bitola jest ulubionym miastem Macedończyków , od naszej pierwszej wizyty w 2018 roku niewiele się zmieniło , jest czyściej na przedmieściach i to cieszy .
Samo miasto jest pełne zabytków , bo jak większość miast tego regionu miało dynamicznie zmieniającą się bogatą historię . Niedaleki Park Narodowy Pelister jest atrakcyjnym sąsiedztwem , więc nic dziwnego że miasto jest bazą noclegową dla tych , którzy ten park eksplorują . Nam to miasto przypadło do gustu i dlatego do niego wracamy , podobnie jak do Skopje . . .

Starożytne macedońskie miasto Heraclea Lyncestis to bardzo ciekawe miejsce z pięknymi mozaikami , szkoda tylko , że nie są one lepiej zabezpieczone . Trwają prace nad poprawą tego stanu , ale sama wiesz jak to wygląda . . .

W mieście jest kilka parkingów , dawniej parkowaliśmy przy małym bazarze ( blisko meczetów ) , tym razem wybraliśmy parking miejski przy jednokierunkowej ulicy Jorgo Osmano , niedaleko Wieży Zegarowej .

Zdjęcie z 2018 roku



Pozdrawiam
Piotr

Starożytnej Heraklei niestety nie zobaczyliśmy, czasu na to nie było. Bitola była tylko przystankiem "obiadowym" połączonym z krótkim, bardzo przyjemnym spacerem w celu rozprostowania gnatów po długiej jeździe. Do dziś wspominam wizytę w jednej z cerkwi, w której akurat trwały zaślubiny (trafiliśmy na moment "koronowania" młodej pary). Jeśli kiedyś uda się powtórka z Meteorów, to także Bitola ponownie, tym razem może z Herakleią?

Bitola



Założone przez Filipa II Macedońskiego w połowie IV wieku p.n.e. jako Heraclea Lyncestis , po zdobyciu przez niego otaczających terenów i przyłączeniu ich do Królestwa Macedonii . Miasto zostało nazwane na cześć mitycznego greckiego herosa - Heraklesa . Nazwa Lynkestis pochodzi od nazwy starożytnego królestwa podbitego przez Filipa II , na którego terenie miasto się znajdowało .
Heraclea była miastem strategicznie ważnym podczas epoki hellenistycznej . Główna droga rzymska na tym obszarze , Via Egnatia , biegła przez Heracleę będącą ważnym punktem postojowym . Głównie dzięki tej drodze utrzymany został dobrobyt miasta .
Dzisiaj jest to jedno z najważniejszych stanowisk archeologicznych na świecie . Zachowały się ruiny dawnych łaźni , amfiteatr , fundamenty dwóch bazylik i oczywiście piękne mozaiki . Niestety nie wszystkie artefakty są dobrze zabezpieczone przed warunkami atmosferycznymi i turystami .












Fotki z 2018 roku

CDN

dangol napisał(a):Starożytnej Heraklei niestety nie zobaczyliśmy, czasu na to nie było. Bitola była tylko przystankiem "obiadowym" połączonym z krótkim, bardzo przyjemnym spacerem w celu rozprostowania gnatów po długiej jeździe. Do dziś wspominam wizytę w jednej z cerkwi, w której akurat trwały zaślubiny (trafiliśmy na moment "koronowania" młodej pary). Jeśli kiedyś uda się powtórka z Meteorów, to także Bitola ponownie, tym razem może z Herakleią?

Moim zdaniem warto , nie wiem jak teraz ( w tym roku nie byliśmy na stanowisku archeologicznym ) , ale w październiku 2018 roku byliśmy tam niemal sami . To miejsce z naprawdę niezwykłą atmosferą .
W tym roku był podobnie jak w Waszym przypadku tylko spacer i pyszny obiad . Po obiedzie jeszcze zakupiłem zapas macedońskiego piwa


Pozdrawiam
Piotr

Polecam odwiedzić Heraklea. Stanowisko nie jest duże, ale są tablice informacyjne z kodami QR, aby móc pobrać więcej informacji (także audio), a opiekun terenu udostępnia wifi Mozaiki podłogowe (nieliczne) są wyeksponowane, choć mogłyby być lepiej udostępnione do obejrzenia.

Jest też fajne niewielkie muzeum, bardziej wystawa.

Wszędzie spokój, wręcz samotne chodzenie, nikt nie pogania, nikt nad Tobą nie stoi. Cisza.

Stan na lipiec 2022.

Przy okazji przejazdu w okolicy (np. ku Ochrydzie) polecam.

Bitola nosi przydomek "Miasto Konsulów" , jest drugim co do wielkości miastem Macedonii Pólnocnej . W czasach bizantyjskich nosiła nazwę Pelagonia , obecnie to niespełna stutysięczne miasto .
Ulica Široka Sokaka w Bitoli to oś starej części miasta z restauracjami , kawiarniami , klubami , pełna muzyki i młodych głównie ludzi . To tam skierowaliśmy kroki szukając miejsca z dobrym jedzeniem .
W mieście jest sporo pomników , z których najważniejszym jest pomnik Filipa II Macedońskiego - założyciela miasta , stojący na najbardziej rozpoznawalnym Placu Magnolia , przez który przebiega Ulica Široka Sokaka .



Kolejnym miastem ( trzecim co do wielkości w Macedonii Północnej ) do którego wstępujemy jest Jugosłowiańskie Miasto - Bohater , na spacer jak najbardziej O.K.

Prilep



Miasto około 100 tys mieszkańców , w czasach rzymskich nosiło miano Ceramia , w czasach bizantyjskich - Prilapon .
Podają tutaj wspaniałą kawę z małym co nieco na słodko , prócz tego panuje fajna atmosfera















CDN

Dzięki za Bitolę.

piotrf napisał(a):Bardzo kusiła mnie realizacja planu "Rajd po kamiennych mostach" . ...na jego realizację w całości zabrakłoby nam czasu , bo jest tam również kilka ciekawych klasztorów . . . minimum trzy dni bez napinki

Kamienne mosty też mam w planach i pewnie by się w tym roku doczekały, gdyby był Pelion, a że zmieniliśmy plany, to muszą poczekać. Po lekturze przewodnika "Grecja po mojemu" mam ogromną ochotę tam pojechać.

piekara114 napisał(a):Dzięki za Bitolę.

Proszę bardzo , cała przyjemność po mojej stronie


Pozdrawiam
Piotr

wiola2012 napisał(a):Kamienne mosty też mam w planach i pewnie by się w tym roku doczekały, gdyby był Pelion, a że zmieniliśmy plany, to muszą poczekać. Po lekturze przewodnika "Grecja po mojemu" mam ogromną ochotę tam pojechać.

Wiolu , powinienem się przyznać , że poleciłem kiedyś ten rejon i trasy znajomym , po powrocie usłyszałem , że chyba ich nie lubię , bo tylu zakrętów do pokonania na krótkim w sumie dystansie to jeszcze nie widzieli . Mosty im się podobały , ale drogi - nie . . .
Cóż to nie są miejsca dla kochających autostrady i jazdę prosto
Realizacji planów życzę Tobie i mnie


Pozdrawiam
Piotr

Tym razem odpuściliśmy zwiedzanie położonego 6 km od Prilepu Monastyru Treskawec – prawosławnego klasztoru pod wezwaniem Zaśnięcia Matki Bożej , jak i pięknie położonego 35 km od miasta Monastyru św. Przeobrażenia w Zrze , ( historia jego powstania sięga drugiej połowy IX wieku ) z kopiami ciekawych ikon ( oryginalne ikony można zobaczyć w muzeum w Skopje ) , prócz tego można tam też podziwiać stuletnie drzewa orzecha włoskiego . Mnisi zajmują się pisaniem ikon metodami tradycyjnymi z użyciem 24 karatowego złota i wyłącznie naturalnych farb ( Zrzeska Szkoła Pisania Ikon ) . Zapisane na następny raz . . .

Pożegnaliśmy miasto i ruszyliśmy w kierunku północnym . Na nocleg wybraliśmy bardzo wygodny Serwis przy drodze z obsługą 24 h , gdzie chyba pierwszy raz zrobiłem zdjęcie w toalecie , bo obrazy na ścianach za każdym razem gdy tam wchodziłem niezmiennie wywoływały mój ( i nie tylko mój ) uśmiech .







Rano , po śniadaniu obraliśmy kierunek Nisz .

CDN

Nisz




Nisz to miasto nad Niszawą , jedno z najstarszych miast na świecie , trzecie co do wielkości w Serbii ( około 300 tys. mieszkańców ) , z bardzo bogatą historią . Uniwersytet w Niszu ma 13 wydziałów i prawie 30 tys. studentów . To miasto przemysłowe z dobrze rozwiniętym przemysłem elektronicznym , maszynowym , chemicznym , włókienniczym i spożywczym .
To włąśnie w tym mieście urodzili się cesarze Konstantyn I Wielki ( Gaius Flavius Valerius Constantinus – cesarz rzymski od 306 do 337 roku , święty Kościoła prawosławnego ) i Justyn I ( był wieśniakiem trackim wcielonym do armi rzymskiej , potem dowódcą straży pałacowej , potem został cesarzem - kariera godna Hollywood ) , obaj pochowani w Kościele Świętych Ąpostołów w Turcji . W wielkiej bitwie w 269 roku n.e. cesarz Klaudiusz II ( Marcus Aurelius Claudius - zmarł w wyniku zarazy i była to pierwsza od czasów Septymiusza Severa naturalna śmierć cesarza co świadczy o tym , że cysorz to nie zawsze ma klawe życie ) zwyciężył tu Ostrogotów i przybrał tytuł Gothicus Maximus .
W roku 1443 wojska pod dowódżtwem Jana Hunyadego zwyciężyły Turków pod dowództwem Murada II ( sułtana z dynastii Osmanów ) , a na początku XIX wieku doszło do bitwy w czasie powstania antytureckiego , czego pamiątką jest Wieża Czaszek . Do Serbii Nisz wrócił w 1878 roku , a podczas I wojny światowej gdy Belgrad był okupowany przez Austriaków , miasto to było tymczasową stolicą Serbii .
Nisz to nie tylko Wieża Czaszek , nazistowski obóz koncentracyjny ( Crveni Krst ) , Twierdza Abdi Paszy ( Markovo kale ) , Twierdza turecka z XVIII wieku , zbudowana na fundamentach znacznie wcześniejszej , starożytnej warowni , czy starożytna Mediana - stanowisko archeologiczne z okresu późnego Rzymu . W mieście jest też sobór katedralny Zstąpienia Świętego Ducha z XIX wieku ( jeden z największych soborów w Serbii ) , meczet Islam Aga i sporo pmiątek historycznych z różnych okresów . W nieco oddalonym od centrum parku Bubanj znajduje się wzniesiony w 1963 roku pomnik ofiar II Wojny Światowej , składający się z trzech 20 metrowej wysokości rzeźb symbolizujących kobietę , mężczyznę i dziecko - ponad 10 tys. ofiar , mieszkańców miasta .

Zaparkowaliśmy Osiołka na darmowym parkingu nad wzburzoną po opadach w górach rzeką Niszawą i ruszyliśmy w kierunku bramy twierdzy . . .











CDN

Twierdza w Niszu ( Нишка тврђава ) wielokrotnie modernizowana starożytna , kamienna forteca , powstała kiedy znajdował się tu rzymski obóz warowny zwany Naissus . Po upadku Cesarstwa tereny te dostały się pod panowanie kolejno Bizancjum , serbskiej dynastii Nemaniciów , a następnie Turków . To im zawdzięcza dzisiejszy wygląd . Twierdza zajmuje powierzchnię ponad 22
hektarów i do 1950 roku zajmowana była przez wojsko . Niemal całe obwarowania ( 3 metrowej grubości i 8 metrowej wysokości mur otoczony fosą ma ponad 2,1 km długości ) są doskonale zachowane , dlatego Twierdza w Niszu jest jednym z najlepiej zachowanych tego typu obiektów warownych w całej Serbii .
Pierwotnie do twierdzy można było wejść jedną z pięciu bram : Stambulskiej , Belgradzkiej , Wodnej , Jagodinskiej i Widynskiej .
Nie jest to jednak miejsce "martwe" , znajdują się tu prócz muzeum restauracje , kawiarnie i kluby , widać sporo młodzieży , odbywają się tu koncerty i festyny .













CDN

Powinienem wspomnieć o miejscach , które nie odwiedziliśmy będąc w Niszu ( bo nie chcieliśmy zaczynać i kończyć wyprawy od tak przygnębiających miejsc ) , a które mogą kogoś zainteresować .

W czasie wznieconego przez Serbów antytureckiego powstania , wobec przeważających sił tureckich serbski generał Stevan Sinđelić wydał dramatyczny rozkaz wysadzenia w powietrze magazynu z bronią . W potężnej eksplozji zginęło około 3 tysiące Serbów i drugie tyle Turków . Wydarzenie to tak rozwścieczyło tureckiego wodza Hurshida Paszę , że nakazał on zebrać serbskie zwłoki , odciąć im głowy i z blisko tysiąca czaszek wybudować "ku przestrodze" makabryczną wieżę . W 1892 roku Serbowie wokół wieży wybudowali kaplicę by uchronić konstrukcję przed zniszczeniem . Znajduje się niespełna 4 km na południowy wschód od twierdzy .
Druga makabryczna pamiątka , to obóz koncentracyjny z II Wojny Światowej - "Crveni Krst" , w odległości 5 minut spacerem na północny zachód od twierdzy

Meczet Bali Bega i ruiny budynków z czasów rzymskich i bizantyjskich wewnątrz twierdzy . Niestety minaret nie doczekał naszych czasów . . .











Tak to wygląda zlotu ptaka Trochę zniszczony , ale schemat Twierdzy jest widoczny



CDN