Turcja na szybko czyli jak wykorzystać tygodniowy urlop.

Zachęcony wcześniejszymi wątkami postanowił wrzucić krótki opis z wyjazdu do Turcji z 2006r.
Ponieważ tekst był pisany przez dwie osoby, moja Panią i mnie może wydawać się miejscami niespójny. Styl mamy dość różny ale dla ułatwienia starałem się zaznaczać autora.

Co można zrobić , jeśli ma się nieprzepartą chęć (ponownego) zobaczenia Turcji, a do dyspozycji zaledwie marny tydzień urlopu? Oto sprytne wyjście z sytuacji: wykupić tanią wycieczkę, która zagwarantuje nam przelot ibazę; na początek i koniec pobytu, a na miejscu wynająć samochód i ruszyć w trasę objazdową. Taki plan przetestowaliśmy w październiku 2006 roku ze skutkiem ze wszechmiar pozytywnym.
I tak na początek wylądowaliśmy w Marmaris, jednym z niezliczonych kurortów na tureckim wybrzeżu, z obowiązkowym nadmorskim deptakiem, masą hoteli tudzież zameczkiem (wg Herodota starym jak sam świat, a odbudowanym w 1522 r.) w charakterze lokalnej atrakcji turystycznej dla spragnionych zwiedzania zabytków. Przyznać należy, że poza zwiedzeniem zamku i krótkim wypadem do Icmeler, na plażę obleganą głównie przez Anglików, nie poświęciliśmy Marmaris i jego okolicom zbyt wiele czasu, zajęci zwiedzaniem miejscowych biur turystycznych, oferujących wynajem samochodu.
W typowych miejscowościach turystycznych Turcji uderza przede wszystkim to, jak silnie kontrastują one ze spokojną prowincją, między innymi pod względem swobody obyczajów. Zjawiskiem powszechnym jest nagabywanie samotnych turystek przez młodych Turków spragnionych sponsoringu, a widok młodych kobiet (także Polek) paradujących w asyście rozpływających się w uśmiechach lokalnych młodzieńców jest na porządku dziennym. Nie wydaje się też, żeby komukolwiek spędzała tu sen z powiek konieczność przestrzegania wymogów islamu. Dotyczy to zresztą nie tylko stroju, ale i obchodzenia świąt muzułmańskich: dopiero, kiedy oddaliliśmy się znacznie od turystycznego wybrzeża, zorientowaliśmy się, że właśnie trwa ramadan (nazywany tutaj ramazanem).
Niewątpliwym plusem większych kurortów jest natomiast dostępność wszelkiego rodzaju usług, włącznie z wynajmem samochodów, co pozwoliło nam już drugiego dnia pobytu wyruszyć w planowaną podróż sympatycznym (i prawie nowym!) fordem, wyposażonym we wszelkie wygody, włącznie z systemem elektronicznej komunikacji (co zresztą w dalszej drodze miało przysporzyć nam lekkiej zgryzoty, gdy okazało się, że samochód rozmawia z nami , sygnalizując swoje osobiste potrzeby, ale niestety wyłącznie po turecku. W każdym razie, właściwa część wyprawy wreszcie się zaczęła.[by P.G.]

Widok z murów zamku w Marmaris



Dziwne ale nie był to pomnik Ataturka.

No to siadam i czytam
Przy okazji może coś mi wpadnie w oko z tematu tzw "zabezpieczenia logistycznego" na następny wyjazd

czekamy, czekamy... faktycznie świetny pomysł na krótki urlop !

pozdrawiam

Pożyczenie samochodu nie jest problemem. Z reguły wypożyczalnie są w biurach turystycznych mieszczących się przy głównej ulicy. Ceny zaczynają się mniej więcej od 30 euro. Udało nam sie wynająć forda fokusa 1,6 D. Jak sie okazało silnik zupełnie wystarczający do wspinania sie po górkach a spalił ok 4,5 litra oleju na 100km. A juz w 2006r diesel kosztował w Turcji 6zł.
Zanim jeszcze wyruszyliśmy w trase podjechaliśmy do Icmeler. To niewielka miejscowość na zachód od Marmaris. Ma ładną kamienistą plażę, niestety obstawioną parasolami i wyłożoną mieszanym niemiecko-angielskim towarzystwem co jak wiadomo nie jest źródłem estetycznych doznań.
W samym Marmaris towarzystwo jest to samo ale plaża jest wzdłuż nadmorskiego deptaku i jest tak wąska tak, ze za plecami ma się spacerujące tłumy.
Z Icmeler przeszliśmy się jeszcze kawałek drogą w stronę jakiś ogrodzonych i pilnowanych obiektów. Nie dochodząc do nich można zejść na skalisty brzeg co też uczyniliśmy. Wejścia do wody tam nie ma ale za to można pomachać do wracających turystów na łodziach. Jedna z nich jest na zdjęciu wyżej.
Rejsy takimi łodziami to popularna rozrywka i jak ktoś ma czas to na pewno warto zarezerwować sobie dzień aby zobaczyć ten piękny kawałek tureckiego wybrzeża od strony morza.

Ale komu w drogę temu wóz podstawiony pod hotel.
Szef wypożyczalni sam przyprowadził samochód pod hotel. Biorąc pod uwagę stosunek południowców do czasu byłem zdziwiony, ze wóz stał punkt ósma.
Ruszyliśmy w kierunku Fethiye. [by P.M.]



Droga z Marmaris do Fethiye. jak widac w opowieściach o strasznych tureckich drogach nie ma wiele prawdy.



Widok z okolic przełęczy Gocek.

Z przyjemnościa przeczytam i zobaczę zdjęcia.
Kolejna relacja która potwierdza ,że do Turcji można samemu organizować wyjazd i nawet na niedługo.
No to czekamy na cd

Pisz proszę więcej.Wybieram się w przyszłe wakacje na objazdówkę Turcji.

carnivalka napisał(a):Pisz proszę więcej.Wybieram się w przyszłe wakacje na objazdówkę Turcji.

Polecam. My tez w przyszłym roku jedziemy po raz trzeci. Ale planujemy przełom kwietnia i maja.

Fethiye jest w porównaniu do Marmaris bardziej kameralne i bardziej tureckie. Mniej tu widać turystów. Centrum miasta jest niewielkie ale zanim się tam dojedzie należy przejechać rozległe przedmieścia. Jak do wielu miejsc również tutaj dotarł boom budowlany i to co jeszcze 20 lat temu było miastem jest otoczone kilkukilometrowa strefą nowej zabudowy. Ponieważ z oznaczeniem dróg i kierunkowskazami jest różnie trzeba czasami jechać na nosa.
W samym Fethiye długo nie byliśmy. Pospacerowaliśmy bulwarem obok portu,

obejrzelismy cylijskie grobowce, stojące ot tak na trawniku.

Potem odwiedziliśmy nie wielkie muzeum archeologiczne.

Na koniec natknęliśmy się na pomnik Fethi beya.

Podobno pierwszego tureckiego lotnika, który zginął tu w katastrofie lotniczej w 1914 roku. Od jego imienia pochodzi nazwa miasta.[by P.M.]

Taka jest właśnie współczesna Turcja. Rozdarta miedzy tradycja a nowoczesnością.

piotrmks napisał(a):

carnivalka napisał(a):Pisz proszę więcej.Wybieram się w przyszłe wakacje na objazdówkę Turcji.

Polecam. My tez w przyszłym roku jedziemy po raz trzeci. Ale planujemy przełom kwietnia i maja.

My też
Terminu wprawdzie jeszcze nie znam ale cuś między czerwcem a sierpniem.
I jak dobrze pójdzie to będzie skład m.in. z cro.pl
Optymistyczne jest to, że jak sledzę teraz info o noclegach hotelowych w TR to jest to budujące
Myślałem początkowo o kampach ale........jest to sprzeczność ekonomiczna w stosunku do cen hoteli, moteli czy pensjonatów.

piotrmks napisał(a):....Taka jest właśnie współczesna Turcja. Rozdarta miedzy tradycja a nowoczesnością.

Próbowałem w tym roku "ustrzelić" w Istambule takie sprzeczności ale ponieważ nie miałem drugiego obiektywu z zoomem to trafiłem tylko 2 foty rodzajowe - i to wcale nie tak łatwo, trochę musiałem za "obiektem" pochodzić zanim udało mi się go "ustrzelić" i nie dostać w beret od męża, ojca itp.


Pozdrav i pisz dalej

Własnie Piotrek my jedziemy w lipcu.Zaplanowane ok 8000 tys km.Wszystko,prawie na słowo honoru.Opole-Sofia Plovdiv -Canacale-Troja-Pamucak Efez -Pamucale-Kapadocja-Tars-Annamur-Olympos-Oludeniz-Dalyan- Marmaris

Piotrek_B napisał(a):Myślałem początkowo o kampach ale........jest to sprzeczność ekonomiczna w stosunku do cen hoteli, moteli czy pensjonatów.

Pensjonaty, hoteliki są tanie. My gustujemy w takich za circa 15 jewro. Masz wtedy klimę i śniadanie w cenie. Kempy to dobre rozwiązanie w przypadku kilkudniowego postoju nad morzem. I trzeba koniecznie znaleźć taki z drzewami.

carnivalka napisał(a):Własnie Piotrek my jedziemy w lipcu.Zaplanowane ok 8000 tys km.Wszystko,prawie na słowo honoru.Opole-Sofia Plovdiv -Canacale-Troja-Pamucak Efez -Pamucale-Kapadocja-Tars-Annamur-Olympos-Oludeniz-Dalyan- Marmaris

Pierwsza nasza objazdówka to Stambuł-Canaccale-Bergama-Efez-Pamukkale-Beldibi-Antalya-Anamur-Nigde-Goreme-Stambul. Niestety skradziono mi aparat z kartą. A robienie samego opisu bez zdjęć to nie to.
IMO miedzy Pamukkale a Kapadacja warto zahaczyć o Konye.
Wyjazd w lecie to niestety dośc wysokie temperatury. Pierwszy raz złamały mnie w Efezie. Trudno tam wytrzymać wśród rozgrzanych skał.
natomiast w Side było 45 stopni i nawet bryza od morza niewiele chłodziła. natomiast po tych upałach w Kapadocji wydawało sie nam chłodno.

Było już po południu gdy opuściliśmy Fethiye udając się w stronę Oludeniz. To tylko kilkanaście kilometrów. Po drodze aż do samego Oludeniz jest sporo hoteli i pensjonatów a liczba turystów mimo października była spora. W lecie prawdopodobnie nie wciśnie się tu szpilki.
Oludeniz to stały motyw wszelkich reklam na banerach, w folderach itp. Jakby ktoś nie kojarzył to chodzi o taka piaszczystą „kosę” która oddziela spokojna i stosunkowo płytka zatoczkę od pełnego morza.
Oczywiście nie mogliśmy sobie darować powylegiwania się na „kosie”. Wejście jest płatne, ale są prysznice, WC i obszerny parking. Miejsce jest urocze.. Z jednej strony laguna


a z drugiej otwarte morze .



Wokół góry ze szczytem Baba. Nad głową latają paralotniarze, zza wysepki co pewien czas wypływa jacht albo turystyczny stateczek.
W pobliżu plaży kręcą się...



Co niektórych uczestników wycieczki ogarnia błogostan



Zatrzymaliśmy się na Oludeniz Camping po drugiej strony laguny. Spaliśmy w malutkich bungalowach zbitych z desek. Miejsca w nich tyle co w budce dla ptaków ale nocowaliśmy już w tylu różnych miejscach, ze niewiele potrafi nas zaskoczyć. Śpi się w budkach ale internet mają . Oczywiście nie w budkach ale recepcji.[by P.M.]